Οι αστικές κυβερνήσεις διαχρονικά αξιοποιούσαν τα εγκλήματά τους ως αφορμή και πρόφαση για να διαπράξουν νέα, ακόμα χειρότερα. Ετσι και τώρα, μετά τις τεράστιες καταστροφές του φετινού καλοκαιριού στις λαϊκές κατοικίες και περιουσίες από τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης προχώρησε στη ΔΕΘ στην εξαγγελία της υποχρεωτικής ασφάλισης των κατοικιών απέναντι σε φυσικές καταστροφές. Λειτουργώντας κυριολεκτικά ως πλασιέ των αφεντικών των ασφαλιστικών εταιρειών δήλωσε κυνικά ότι «είναι καιρός να ξεκινήσει και στην Ελλάδα ένας δημόσιος διάλογος για την υποχρεωτική ασφάλιση όλων των περιουσιών, όλων των σπιτιών, όλων των παραγωγικών μονάδων από φυσικές καταστροφές... Ο προϋπολογισμός δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ζημιές».

Πετώντας δε το μπαλάκι της ευθύνης για τις καταστροφές στους ώμους των λαϊκών στρωμάτων, που υποφέρουν, λόγω των ευθυνών όλων των αστικών κυβερνήσεων, χαρακτήρισε την υποχρεωτική αυτή ασφάλιση «μία μορφή συλλογικής προστασίας που έχουμε χρέος να μετέχουμε όλοι». Με περισσή σπουδή η κυβέρνηση της ΝΔ ήδη προχώρησε και στα πρώτα νομοθετικά μέτρα για να προετοιμάσει το έδαφος: Τη θεσμοθέτηση κινήτρου έκπτωσης 10% στον ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητα που ασφαλίζονται έναντι φυσικών καταστροφών και την υποχρεωτική ασφάλιση για επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 2 εκατ. ευρώ.

Οι σχεδιασμοί αυτοί της κυβέρνησης δεν συνιστούν κάτι το καινοφανές, ούτε προέκυψαν ως απάντηση στις καταστροφές του φετινού καλοκαιριού. Εδώ και χρόνια η «Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας» έχει προτείνει παρόμοια μέτρα, με τη μορφή μάλιστα των ΣΔΙΤ ή των συμπράξεων ασφαλιστικών εταιρειών και δήμων, έτσι ώστε να ροκανίζεται από τους ασφαλιστικούς ομίλους ζεστό χρήμα, τόσο άμεσα από τις τσέπες του λαϊκού κόσμου, όσο και έμμεσα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με τον αέρα στα πανιά της, μετά την πρόσφατη εκλογική της νίκη, και ποντάροντας στην αγωνία του λαού που έχασε την περιουσία του ή που είδε τους γείτονές του να καταστρέφονται, η κυβέρνηση της ΝΔ βγάζει τώρα από τα συρτάρια τα μισο-έτοιμα σχέδια νόμου που έχουν διαμορφωθεί από τα επιτελεία των ασφαλιστικών ομίλων.

Οι εκπρόσωποι των ασφαλιστικών εταιρειών και των μεγαλοϊδιοκτητών ακινήτων έσπευσαν να χειροκροτήσουν τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες και, ταυτόχρονα, να απαιτήσουν επιπλέον κίνητρα και αντικίνητρα (π.χ. την κατάργηση του φόρου ασφαλίστρων που πληρώνουν), ώστε να προχωρήσουν τα μέτρα και να εισρεύσουν στα ταμεία τους δισεκατομμύρια ευρώ από τον εργατόκοσμο. Η πίτα είναι πολύ μεγάλη για να μπορέσουν να την αγνοήσουν. Στην Ελλάδα σήμερα το ποσοστό των κατοικιών που είναι ασφαλισμένες για σεισμό, φωτιά και καιρικά φαινόμενα περιορίζεται στο 15,2%, πολύ κάτω από τον μέσο όρο σε επίπεδο ΕΕ.

Υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να ξοδεύονται δημόσια χρήματα για φυσικές καταστροφές, κομπάζουν ότι οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις «έχουν την τεχνογνωσία, την εμπειρία και τα κεφάλαια για να ανταποκριθούν άμεσα στον επιπλέον όγκο εργασιών», παραμυθιάζοντας τα λαϊκά στρώματα ότι αν «έχουν μία σωστή ασφαλιστική σύμβαση, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα». Αποδεχτείτε, λοιπόν, την «αδυναμία» του αστικού κράτους να υλοποιήσει ουσιαστικές αντιπλημμυρικές και αντιπυρικές υποδομές μεγάλης κλίμακας και περιοριστείτε, φυσικά με το αζημίωτο, σε μια ασφαλιστική κάλυψη που θα μπαλώσει τρύπες μετά την καταστροφή.

Στην ίδια ρότα, ο γνωστός και μη εξαιρετέος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) τάχθηκε υπέρ της καθολικής ασφάλισης της ακίνητης περιουσίας, με την προϋπόθεση να υπάρξουν «κίνητρα» που θα παρακινούν προς την ασφάλιση. Ως τέτοιο μάλιστα προτείνει, αντί του 10% έκπτωση από τον ΕΝΦΙΑ, την αφαίρεση του κόστους ασφάλισης από το φορολογητέο εισόδημα. Οποιες και να είναι οι διαφοροποιήσεις στο πλαίσιο της αστικής τάξης σχετικά με τα «κίνητρα» για την ασφάλιση της ακίνητης περιουσίας, αυτές αφορούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα της μιας ή της άλλης μερίδας της. Για τα λαϊκά στρώματα τα περιβόητα «κίνητρα» θα λειτουργήσουν σαν «τυράκια» για να αποδεχτούν το νέο ασφάλιστρο - χαράτσι και την επ' άπειρον διαιώνιση άδικων φόρων, όπως ο ΕΝΦΙΑ, που θεσπίστηκαν ως δήθεν προσωρινοί στην κορύφωση της καπιταλιστικής κρίσης.

Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα το καλό από την υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών και, γενικότερα, της ακίνητης περιουσίας. Αυτή θα προσθέσει ένα επιπλέον βάρος στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα, ανεξάρτητα από τα όποια «κίνητρα» δοθούν, που σε κάθε περίπτωση θα αποτελέσουν ένα μικρό μόνο μέρος του ασφάλιστρου που θα κληθούν να καταβάλουν οι εργαζόμενοι. Και αυτό σε μια χρονική στιγμή που η ακρίβεια σπάει κόκαλα, που οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι που πληρώνει ο λαός αποτελούν το 95% της συνολικής κρατικής φορολογίας, που ο διαφαινόμενος νέος γύρος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης θα συμπιέσει ακόμα περισσότερο τους μισθούς και τις συντάξεις και θα πετάξει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στις ουρές της ανεργίας.

Ο αντιλαϊκός κατήφορος φαίνεται ότι δεν θα έχει πάτο. Ηδη κυβερνητικά στελέχη προβάλλουν τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις ως «φυσικός σύμμαχος στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής», με την εφαρμογή ενός μοντέλου διασύνδεσης του ασφάλιστρου π.χ. για την υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών με τη χρήση συνεργαζόμενων με τις ασφαλιστικές εταιρείες συνεργείων (ηλεκτρολόγων, υδραυλικών, κ.τ.λ.), έτσι ώστε το κόστος να μην «μπορεί να αποκρυβεί ως φορολογητέα ύλη». Είναι καθαρό τι θα σημάνει κάτι τέτοιο για τις τσέπες της λαϊκής οικογένειας.

Φέτος το καλοκαίρι αποδείχτηκε, για μια ακόμα φορά, ότι το αστικό κράτος στέκεται «ανίκανο» απέναντι στα ζητήματα της υπεράσπισης των συμφερόντων και της περιουσίας του λαού, την ίδια ώρα που είναι εξαιρετικά ικανό και γρήγορο σε ό,τι έχει να κάνει με τις επιχορηγήσεις δισεκατομμυρίων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, με τη σε ρυθμούς πολυβόλου υιοθέτηση αντεργατικών μέτρων, όπως ο νόμος Γεωργιάδη για την 13ωρη εργασία και τις διώξεις ενάντια στη συνδικαλιστική δράση, με την απλόχερη στήριξη της αντιδραστικής κυβέρνησης Ζελένσκι στην Ουκρανία.

Και όταν μετά τις καταστροφές, πνιγμένος στις λάσπες και μισοκαμένος, ο λαός έρχεται να ζητήσει τη στήριξη των κρατικών ταμείων, που ο ίδιος γεμίζει με τους φόρους του, βρίσκει απέναντί του τον πρωθυπουργό να του κουνάει το δάχτυλο. Να αποποιείται τις ευθύνες του αστικού κράτους για την προστασία της λαϊκής περιουσίας και να τον καλεί να πληρώσει και τα σπασμένα από πάνω, στο πλαίσιο της «συλλογικής ευθύνης». Την ίδια ώρα, μάλιστα, πανηγυρίζει δίχως ντροπή σε ΜΜΕ και συνδιασκέψεις στο εξωτερικό για την «επιτυχία» του 112 στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών και χαρακτηρίζει την «κλιματική αλλαγή μια ευκαιρία για να επεκτείνουμε την τουριστική σεζόν». Μέσα σε λίγα λόγια όλη η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος, που επιζητεί και από τις καταστροφές να βγάλει κέρδος. Αυτός είναι ο πραγματικός εχθρός και όχι «η φύση που επιτίθεται», όπως δήλωσε επίσης πρόσφατα ο λαλίστατος Κυρ. Μητσοτάκης.

Η πραγματική λύση για τον λαό είναι να οργανώσει τη δική του πάλη για την προστασία της ζωής του και της περιουσίας του. Οργανωμένα μέσα από το εργατικό συνδικαλιστικό και το λαϊκό κίνημα να απαιτήσει άμεσα μέτρα απέναντι στο ενδεχόμενο νέων καταστροφών το αμέσως επόμενο διάστημα στις περιοχές που πλήγηκαν και όχι μόνο. Την πλήρη αποκατάσταση από τον κρατικό προϋπολογισμό των ζημιών στη λαϊκή κατοικία και τον οικιακό εξοπλισμό και την εξασφάλιση, με ευθύνη της κυβέρνησης, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών, της συνεχούς και επαρκούς τροφοδοσίας των πληγέντων με όλα τα αναγκαία είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, πόσιμο νερό, κ.τ.λ.

Να παλέψει για έναν ολοκληρωμένο αντιπλημμυρικό, αντιπυρικό και αντισεισμικό σχεδιασμό με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, έχοντας την επίγνωση ότι το αστικό κράτος μόνο μερεμέτια μπορεί να κάνει σε αυτήν την κατεύθυνση, γιατί είναι βαθιά εχθρικό απέναντι σε αυτές τις ανάγκες. Το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», που βρήκε πρακτική έκφραση στη δράση χιλιάδων εθελοντών, πρώτα και κύρια νέων ανθρώπων, για τη βοήθεια στους πλημμυροπαθείς ή για την κατάσβεση των πυρκαγιών, πρέπει να αποτελέσει σύνθημα ανάπτυξης ενός ρεύματος αμφισβήτησης της αστικής πολιτικής, έμπνευσης και οργάνωσης στις γραμμές του λαϊκού κινήματος και συμπόρευσης με το ΚΚΕ.