Καμιά δουλειά δεν έχει η φρεγάτα στη Μέση Ανατολή! Κανένα συμφέρον δεν έχει ο λαός από αυτήν την πολεμική αποστολή. Αντίθετα, τον φέρνει μπροστά σε μεγαλύτερους κινδύνους. Ο λαός και το πλήρωμα της φρεγάτας μπορούνε να φέρουν τα πάνω κάτω αν το αποφασίσουν. Ηδη οργανώθηκαν μαζικές αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα. Στρατευμένα παιδιά διαμαρτύρονται αψηφώντας τις απειλές. Υπερασπίζονται θαρρετά το καθήκον τους. Ξέρουν ποιο είναι αυτό. Να φυλάνε τη χώρα και τα σύνορά της, όχι να υπηρετούν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και τους δολοφονικούς σκοπούς τους. Ολα αυτά στέλνουν παλλαϊκό μήνυμα καταδίκης της συμμετοχής στον πόλεμο. Οι ερχόμενες ευρωεκλογές είναι ακόμη μια ευκαιρία να καταδικαστεί αυτή η λυκοσυμμαχία, η Ευρωπαϊκή Ενωση, ψηφίζοντας ΚΚΕ.

Να γυρίσουν τώρα όλες οι ελληνικές δυνάμεις από τα πολεμικά μέτωπα και τις αποστολές όπου Γης! Ν' αφοπλιστεί κάθε πολεμικό σχέδιο... όπως τότε το μακρινό 1999.

Τότε που το πλήρωμα του αντιτορπιλικού (Α/Τ) «Θεμιστοκλής» (D221), οι διαμαρτυρίες των στρατευμένων, οι οικογένειες του πληρώματος κι ο λαός έγιναν μια γροθιά!

Τότε που ναύτες και μόνιμοι του πληρώματος κατάφεραν να κρατήσουν παγωμένα τα κανόνια του «Θεμιστοκλής»!

Τότε που αρνήθηκαν να στοχεύσουν!

Τότε που δεκάδες πύραυλοι εκτοξεύονταν από τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ στην Αδριατική Θάλασσα κατευθείαν στα κεφάλια και τα σπίτια του γιουγκοσλαβικού λαού, εκτός από το Α/Τ «Θεμιστοκλής».

Τότε που το αντιτορπιλικό έπλεε βουβό, απείθαρχο, άπραγο κι «αναξιόπιστο» στα μάτια του Αμερικανού ναυάρχου...

Τότε που συμβάλαμε με τη στάση μας να ακτινοβολούν θάρρος τα κόκκινα μάτια των χιλιάδων Γιουγκοσλάβων που «φρουρούσαν» άοπλοι τις γέφυρες του Βελιγραδίου σε κάθε συναγερμό!

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Σαν να μην πέρασε μια μέρα μού ακούστηκε η είδηση ότι η φρεγάτα «Υδρα» ετοιμάζεται να λύσει κάβους για να πάει στον πόλεμο στην Ερυθρά Θάλασσα.

Ατελείωτες συζητήσεις στο «μεσόστεγο». Κανένας δεν είχε ύπνο. Σφιγμένα χείλη και προβληματισμός. Ενας καταλάβαινε μεν αλλά... «τίποτα δεν γίνεται, αυτό μας διατάξανε...». Αλλος στο κινητό με την κοπέλα του... βουρκωμένος. Σ' ένα «πηγαδάκι» κάτω από τον εκτοξευτήρα ASROC «σκαρώνουν» μια επιστολή διαμαρτυρίας «στο πόδι». Αλλοι προβάρουν αυτά που θα πουν το πρωί στην «αναφορά Υπάρχου». Στο «καρέ» υπαξιωματικών και στο άλλο των ανθυπασπιστών οι συζητήσεις έχουν ανάψει, φωνάζουν, μαλώνουν.

Το αντιτορπιλικό μια πολύβουη σφηκοφωλιά μέσα σ' έναν ναύσταθμο που τον πλακώνει η ...ένοχη σιωπή.

Στις συζητήσεις τα επόμενα βράδια, εντάχθηκαν σχεδόν όλοι οι ναύτες του αντιτορπιλικού, κοντά 120 στρατεύσιμοι. Τώρα πια ο πόλεμος έφτασε στα σπίτια μας. `Η σωστότερα, όσοι ήρθαν να υπηρετήσουν την πατρίδα... ετοιμάζονται να υπηρετήσουν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Στον πόλεμό τους. Εναντίον ενός λαού. Του γιουγκοσλαβικού και όχι για την άμυνα της πατρίδας!

Ο υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης της ΝΔ, Ν. Δένδιας, είπε προς το πλήρωμα ότι «τη συγκεκριμένη αποστολή, ακόμα κι αν δεν την είχε αποφασίσει η ΕΕ, θα έπρεπε να την προτείνει η χώρα μας, επειδή στην Ερυθρά Θάλασσα και στο Σουέζ διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα» της ελληνικής αστικής τάξης. Είπε ότι «μεγάλο μέρος του εμπορίου από θαλάσσης γίνεται από ελληνόκτητα πλοία, που στοχοποιούνται ολοένα και περισσότερο από τους Χούθι της Υεμένης». Είπε ακόμα ότι «η κίνηση στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά έχει μειωθεί έως και 40% λόγω της παράκαμψης του Σουέζ από μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες, με αποτέλεσμα να πέφτουν τα έσοδα και τα κέρδη».Με άλλα λόγια, μια φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού απομακρύνεται από τα ελληνικά νερά, με πορεία για μια περιοχή 2.000 μίλια μακριά, που πέφτουν βροχή οι πύραυλοι για... «τ' αφέντη το φαΐ».

Ο υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Ακης Τσοχατζόπουλος (πολύ μετά αποκαλύφθηκαν οι μίζες), είπε ότι έχουμε δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ. Είπε ότι «το αντιτορπιλικό αναλαμβάνει υπηρεσία στην Αδριατική Θάλασσα στο πλαίσιο των συμμαχικών υποχρεώσεων που έχει η χώρα μας». Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (αρχηγός ΓΕΝ αντιναύαρχος Γ. Ιωαννίδης) είπε ότι «...στην περίπτωση του αντιτορπιλικού δεν τίθεται ζήτημα εθελοντισμού...». Ο πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ (Κ. Σημίτης), σαν λοχίας του ΝΑΤΟ, είπε... «Θα στείλω τους Ελληνες στρατιώτες όπου θέλω, χωρίς κανέναν περιορισμό!». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Ρέππας, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει και να αποτρέψει αντιδράσεις, όταν ρωτήθηκε τι θα πράξει η κυβέρνηση για τον ναύτη Γαρδίκη Νίκο, απάντησε: «Θα ισχύσει αυτό το οποίο προβλέπει ο Στρατιωτικός Κώδικας. Νομίζω ότι στην περίπτωση αυτή θα θεωρηθεί λιποτάκτης».

Η επιστολή του ναύτη Γαρδίκη Νίκου (συντάκτη του άρθρου αυτού) δημοσιεύεται στις 14 Απρίλη 1999:

«(...) Η προφορική αναγγελία προετοιμασίας για αναχώρηση του πλοίου με προορισμό την Αδριατική δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση στο προσωπικό του πλοίου και σε μένα (...)

Μια τέτοια διαταγή φεύγει από τα όρια της στρατιωτικής υπηρεσίας και πιστεύω ότι δεν μπορεί να δεσμεύει τον Ελληνα στρατιώτη (...)

Εκφράζω την κατηγορηματική μου αντίθεση στην υποχρεωτική συμμετοχή μου, με οποιονδήποτε άμεσο ή έμμεσο τρόπο, στην υλοποίηση ή διευκόλυνση των εγκληματικών δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ.

Την αντίθεσή μου να γίνω συνεργός στο έγκλημα, στο αιματοκύλισμα του λαού της Γιουγκοσλαβίας, που διαπράττουν οι πραγματικοί τρομοκράτες, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η αντίθεσή μου αυτή στηρίζεται στην πεποίθηση του λαού μας για την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων...

...Αυτήν την αποστολή ορκίστηκα να υπερασπίσω και όχι τα συμφέροντα των δυνάμεων που αλλάζουν τα σύνορα και μοιράζουν τις σφαίρες επιρροής.

Γι' αυτό, αρνούμαι.

Δεν δέχομαι να μπω υπό δύο σημαίες.

Η σημαία του ΝΑΤΟ δεν μου ταιριάζει, όπως δεν ταιριάζει σε κανένα Ελληνόπουλο.

Εχω σημαία! Εχω πυξίδα!

(...)

Είμαι διατεθειμένος, όπως ολόκληρος ο ελληνικός λαός και η νεολαία, να υπερασπίσω τα συμφέροντα της ειρήνης, ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της πατρίδας μου, όποια θυσία κι αν απαιτεί αυτό.

Αρνούμαι όμως να κάνω το ίδιο για τα συμφέροντα αυτών που σφάζουν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας σήμερα, τους λαούς της Βαλκανικής αμέσως μετά.

Είμαι αντίθετος σ' έναν τέτοιο πόλεμο.

Δεν μου επιτρέπει η συνείδησή μου, το χρέος μου απέναντι στην ίδια μου τη ζωή».

Τσουνάμι επιστολών διαμαρτυρίας και συμπαράστασης φαντάρων. Το Α/Τ «Θεμιστοκλής» γίνεται σύμβολο της άρνησης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ναύτες, σμηνίτες, στρατιώτες από όλη την Ελλάδα στέλνουν δημόσιες, επώνυμες, ανώνυμες ομαδικές επιστολές...

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.

ΚΕΒΟΠ, Ναύσταθμος Σαλαμίνας, πολεμικά πλοία, Ναύσταθμος Κρήτης, στρατόπεδα Εβρου, νησιών Ανατολικού Αιγαίου, Λάρισας, Θεσσαλονίκης, Αττικής... Οι αναφορές κι οι επιστολές τους κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης.

Τα βράδια μετά τη νυχτερινή κατάκλιση στο πλοίο οι ναύτες συζητάμε. Ο αρχικά στενός κύκλος μεγαλώνει. Διαφωνίες, εντάσεις, τσακωμοί, συμφωνίες, αποφάσεις, φόβος, εμψύχωση. Δυνατά συναισθήματα. Πρωτόγνωρα για όλους. Τη μέρα την πέρναγα όρθιος μπροστά στον κυβερνήτη. Μας σκορπίζουν σε διάφορα καθήκοντα.

Στους αλλουέδες (διάδρομοι) υπαξιωματικοί μας σφίγγουν το χέρι στα... γρήγορα. Ενας πλωτάρχης από τα υποβρύχια έρχεται στο πλοίο. Με φωνάζουν από τα μεγάφωνα στην κλίμακα. Με κοιτάει στα μάτια. Μου σφίγγει το χέρι. Δεν λέει κουβέντα. Κάνει μεταβολή. Χαιρετάει τη σημαία και φεύγει. Το πλήρωμα είναι πια μοιρασμένο! Οχι ισάριθμα. Η αντίδραση στη συμμετοχή του πλοίου απομονώνει τη διοίκηση. Οι ανθυπασπιστές καλούν τον κυβερνήτη στο «καρέ» τους και του δηλώνουν ότι δεν θα «γεμίσουν». Σε καμιά περίπτωση δεν θα βομβαρδίσουν τη Γιουγκοσλαβία! Οι επιστολές του πληρώματος πολλαπλασιάζονται. Ναύτες, υπαξιωματικοί... Ενας υποπλοίαρχος δηλώνει ότι δεν ακολουθεί. Τον στέλνουν Ναυτοδικείο.

Οι μέρες περνούν. Το κύμα συμπαράστασης δίνει νέα ώθηση στις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις. Ο Ναύσταθμος πολιορκείται από τα εργατικά σωματεία της Ζώνης του Περάματος. Αποφασίζεται από τον κυβερνήτη η ακύρωση όλων των αδειών εξόδου πληρώματος. Ζητάμε 9 ναύτες να ξεκινήσουν ξανά οι «αναφορές Υπάρχου», που τις είχαν διακόψει. Δεν απαντάνε σε κανέναν. Αρχίζουν ξανά οι έξοδοι.

Στο σπίτι τηλεφωνούν συνεχώς ανώνυμοι και απειλούν τους γονείς μου. Τηλεφωνούν επώνυμα, ένας ναυτοδίκης, άλλοι δικαστικοί και εισαγγελείς που τους εμψυχώνουν. Στην ΑΕΝ Ασπροπύργου, που εργάζεται ο πατέρας μου, συνάδελφοί του και λιμενικοί του δίνουν συγχαρητήρια. Στον Βόλο συνάδελφοι του παππού μου, απόστρατοι αξιωματικοί του στρατού, του σφίγγουν το χέρι. Το σπίτι μου στην Καλλιθέα πολιορκείται από κανάλια. Εντάσεις στην οικογένεια. Συνέντευξη στον «Ελεύθερο Τύπο». Ολο το σόι πολιορκείται. Βγαίνουν στα κανάλια.

Ξημερώνει 21 Απρίλη 1999. «Εις τάξιν απάρσεως». «Αλλαγή σημαιών». «Πρόσω ηρέμα». Ολο το πλήρωμα στα καταστρώματα παραταγμένο. Είμαι σε παράταξη στο πρόστεγο με το βλέμμα προς τη Σαλαμίνα. Οι λάντζες με τους εργάτες «κράτει» στο στενό της Σαλαμίνας. Η Κυνοσούρα είναι γεμάτη λαό. Συγγενείς, φίλοι, εργάτες, πανό. Τα αυτοκίνητα κορνάρουν κι αναβοσβήνουν τα φώτα προς το πλοίο. Την ησυχία της αυγής σκίζουν τα συνθήματα από την ακτή. Ακούγονται πεντακάθαρα!

«ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ - ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΗΠΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ».

Οι ναύτες αμίλητοι δακρύζουν. Ο κυβερνήτης βρίζει από τη «βαρδιόλα». Ηθελε ψυχή για να μη σε προδώσουν τα πόδια σου... Πάμε πόλεμο... Οσμή θανάτου...

Οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν στα νερά της Αδριατικής, στο Μπάρι μέχρι που τελείωσε ο πόλεμος. Ούτε μία σφαίρα δεν βγήκε από τις κάννες των όπλων του πλοίου. Ο ελληνικός λαός είχε γίνει μια γροθιά απέναντι στην κυβέρνηση και τους μακελάρηδες των Βαλκανίων.

Σήμερα η φρεγάτα «Υδρα» ταξιδεύει για έναν άλλον πόλεμο. Εναν πόλεμο που προέκυψε μετά την έναρξη της σφαγής των Παλαιστινίων, από το «αυτοαμυνόμενο» κράτος - δολοφόνο. Το Ισραήλ. Στην ουσία στέλνουν το πλήρωμα στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό για να κάνει πλάτες στο Ισραήλ. Για να συνεχίσει ανενόχλητο τη σφαγή και τον ξεριζωμό των Παλαιστινίων! Η κυβέρνηση το στέλνει να κινδυνέψει για να κάνει πλάτες στο ΝΑΤΟ, στους Αμερικανούς, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, να σφαγιάζουν λαούς.

Εχουμε όμως εμείς, όλος ο ελληνικός λαός να χωρίσει τίποτα με τους άλλους λαούς; Ποιος ματώνει τη σημαία του πλοίου; Για ποιον; Πού;

Αυτή η εμπλοκή δεν πρόκειται να γραφτεί στις ηρωικές στιγμές του ελληνικού στόλου. Είναι κηλίδα στη ναυτική ιστορία της Ελλάδας. Τώρα έχουν πυκνώσει οι φωνές που απαιτούν να επιστρέψει η φρεγάτα από την Ερυθρά. Δεκάδες επιστολές στρατιωτών κατακλύζουν ιστοσελίδες κι εφημερίδες. Καλούν σε ξεσηκωμό! Μόνιμοι παραιτούνται. «Κανένας ναύτης και στρατιωτικός σε ξένα νερά και εδάφη»! Αυτή η άνοιξη δεν πρέπει να βρει κανένα ναύτη, υπαξιωματικό ή αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας και του Ινδικού Ωκεανού.

Να σου θυμίσω, πατριώτη, φίλε, συνάδελφε, ότι το 1999 ο λαός είχε ακυρώσει την εμπλοκή της Ελλάδας στο αιματοκύλισμα των Βαλκανίων, τότε που το ΝΑΤΟ τους βομβάρδιζε. Μάλιστα, ένας ναύτης, πολλοί ναύτες, ένας μόνιμος, πολλοί μόνιμοι, ένας λαός ολόκληρος... «παγώσανε» τα πυροβόλα και τους εκτοξευτήρες του καραβιού τους. Τότε, που το κομβόι με τα ΝΑΤΟικά κανόνια για το Κόσοβο «λοξοδρόμησε» για τη λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης, αντί για τα βόρεια σύνορά μας. Τότε που το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» έπλεε βουβό, απείθαρχο, άπραγο στα νερά της Αδριατικής... Εκείνη την άνοιξη τη θυμάται ο ελληνικός λαός και οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας.

Αδέρφια ναύτες, κύριοι υπαξιωματικοί κι αξιωματικοί της φρεγάτας «Υδρα», σας ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας να γυρίσετε σώοι κι αρτιμελείς πίσω στις οικογένειές σας. Εμείς δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα να επιστρέψει το καράβι πίσω στις ελληνικές θάλασσες και να μη φύγει άλλο έξω απ' αυτές. Καλές θάλασσες!