Δεν χρειάζονται συστάσεις μεταξύ μας. Οι περισσότεροι εδώ μέσα με γνωρίζετε αρκετές δεκαετίες από τη συνδικαλιστική μου δράση στη ΛΑΡΚΟ μέσα από τους συνδυασμούς τους οποίους στήριζαν είτε το ΠΑΣΟΚ είτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κλείσαμε 4 χρόνια αγώνα για την υπεράσπιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, των εργαζομένων, του τόπου μας.

Δεν υπήρξε αγώνας που να μην ανταποκριθεί το ΚΚΕ στο κάλεσμά μας. Ανεξαρτήτως πολιτικής θέσης των συνδικαλιστών που υπήρχαν στο Σωματείο.

Οι εξελίξεις και τα ιστορικά γεγονότα που εξελίχθηκαν αυτά τα 4 χρόνια με οδήγησαν να αναθεωρήσω αντιλήψεις όπως: «Το ΚΚΕ είναι δογματικό κόμμα που φέρνει αποφάσεις από τα πάνω, δεν εμπιστεύεται ανθρώπους που δεν ελέγχει» κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Ηταν Δεκέμβριος του 2019, όταν τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ προετοίμαζαν το πρώτο συλλαλητήριο απέναντι στην εκποίησή της, με άλλο ΔΣ. Στα πλαίσια της προετοιμασίας πήγαμε σε όλα τα κόμματα να τα ενημερώσουμε και όλοι μάς είπαν πως στηρίζουν τον αγώνα μας.

Δήλωσε και το ΚΚΕ τη στήριξή του. Η διαφορά από τα άλλα κόμματα είναι ότι το ΚΚΕ με σεμνότητα και απλότητα τον στήριξε. Θυμάμαι τα λόγια του Γενικού Γραμματέα, ο οποίος μας είχε πει χαρακτηριστικά: «Θα στηρίξουμε αυτόν τον αγώνα μέχρι το τέλος. Ο,τι ζητήσετε το ΚΚΕ είναι στη διάθεσή σας. Θα κινητοποιήσουμε όλα τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό για να διαδοθεί το δίκιο σας. Εσείς κρατήστε την ενότητά σας και μη φοβάστε. Είμαστε δίπλα σας, μαζί και μπροστά».

Δεν υπήρξε συγκέντρωση, συλλαλητήρια που κάναμε στην Αθήνα, που να μη μας τα είχαν ετοιμάσει όλα.

Δεν είναι υπερβολή να πω πως ο σύντροφος Δημήτρης και αρκετά άλλα στελέχη του ΚΚΕ έχουν κάνει τη ΛΑΡΚΟ δεύτερο σπίτι τους.

Προβλήματα που προέκυπταν, που δεν ξέραμε τι να κάνουμε, έκατσαν και τα συζητήσαμε ώρες ολόκληρες για να βρούμε μια λύση. Δεν είναι τυχαίο ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί 4 χρόνια. Θα μας είχαν τελειώσει το πρώτο εξάμηνο. Εάν δεν υπήρχε το ΚΚΕ και η αλληλεγγύη των εργαζομένων όλης της Ελλάδας.

Αυτά που λέω είναι αλήθεια. Δεν υπήρχε συνάντηση σε υπουργείο που να μην είχαμε αλληλεγγύη από σωματεία εργαζομένων που ανήκουν στο ΠΑΜΕ.

Μέσα σ' αυτά τα 4 χρόνια προσωπικά έχω ζήσει όσα δεν έζησα 30 χρόνια σαν συνδικαλιστής. Ημουν 27 και τώρα είμαι 57. Υπό άλλες συνθήκες θα ήμουν τώρα στη σύνταξη, ευτυχώς που βγήκαν οι υποτίθεται αριστερές κυβερνήσεις και το πρώτο που έκαναν ήταν να αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης, 10.700 ένσημα έχω, πόσα να πληρώσουμε ακόμα για να βγούμε στη σύνταξη; Κι έρχονται τώρα και μας λένε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας... Ποιος τα ψήφισε αυτά; Ποιος; Ο υπουργός, ο συντοπίτης μας, ο κ. Σταϊκούρας. Ψήφισε την ταφόπλακα στη ΛΑΡΚΟ.

Και είναι διαχρονικά, επειδή είμαι 30 χρόνια από διάφορα συνδικαλιστικά μετερίζια, ΠΑΣΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και τα ξέρω καλά, ήταν μέσα σε όλα και στις εργολαβίες που διόριζε και τις προσλήψεις που έκανε, τα θυμάμαι και τρελαίνομαι.

Και τώρα το εξωφρενικό, αυτό που έγινε με τη ΛΑΡΚΟ, δεν έχει γίνει πουθενά. Οσοι εργαζόμενοι απολύθηκαν πήραν αποζημιώσεις, τα πάντα, σε μας έκοψε τις αποζημιώσεις, το 50%, μας απέλυσε και τώρα μας έχει σε ομηρία και περιμένουμε να πάει 31 ο μήνας να δούμε αν θα μας ανανεώσουν.

Η ιδιωτικοποίηση απέτυχε οικτρά. Είναι σκάνδαλο αυτό. Τα εκατομμύρια που διέθεσε η κυβέρνηση και λέει ότι κάθονται οι εργαζόμενοι και πληρώνονται (...) Προσπαθούν να στρέψουν τους εργαζόμενους τον έναν ενάντια στον άλλον.

Είμαι περήφανος γι' αυτήν την επιλογή συμπόρευσης και καλώ τους εργαζόμενους, τους συναδέλφους στη ΛΑΡΚΟ στις ευρωεκλογές να ψηφίσουν ΚΚΕ για έναν και μόνο λόγο: Γιατί εκτός που το έχω δει πώς λειτουργεί και είχα άλλες ιδέες, είναι οι μόνοι που μπαίνουν μπροστά στους αγώνες και δεν είναι τυχαία η επίθεση που έγινε τώρα τελευταία στο ΚΚΕ απ' όλα τα ΜΜΕ. Γιατί κατάλαβαν ότι όλους τους αγώνες τους στηρίζει το ΚΚΕ.

Σύντροφε Δημήτρη, αγαπητά στελέχη του ΚΚΕ, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ σας νιώθουμε δικούς μας ανθρώπους, δεν σας βλέπουμε σαν μουσαφίρηδες που ήρθαν να κάνουν μια προεκλογική ομιλία, σας έχουμε εδώ 4 χρόνια και εύχομαι να ανεβάσει το ΚΚΕ τις δυνάμεις του στις ευρωεκλογές.

Ως αγρότης, ως κτηνοτρόφος, ως ένας άνθρωπος που βρίσκεται στην παραγωγή. Ως ένας άνθρωπος που το προηγούμενο δάστημα μαζί με άλλους συναδέλφους δώσαμε έναν αγώνα δίκαιο και τίμιο που πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως αγώνας κυριολεκτικά επιβίωσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που με την παρουσία του σήμερα εδώ βοηθάει στο να φωτιστούν τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στον κλάδο μας αλλά και τοπικά και συμβάλλει στο να προβληθεί η πρόταση και η αντίληψη του ΚΚΕ.

Οσον αφορά την αγροτοδιατροφική παραγωγή μπροστά μας εκτυλίσσεται ένα σχέδιο που σε συνδυασμό με την εφαρμογή της ΚΑΠ οδηγούν βίαια ένα μεγάλο μέρος συναδέλφων εκτός παραγωγής. Υπάρχουν συμφωνίες (πχ Mercosur) που έχουν υπογραφεί σε επίπεδο ΕΕ που από τη μία στηρίζουν τις αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες που καλλιεργούνται και στην ΕΕ (πατάτα, ελιές, λάδι κλπ), αμφιβόλου ποιότητας (γιατί σε ΕΕ υπάρχει κανονιστiκό πλαίσιο με τι σκευάσματα θα ραντίζεις αλλά έξω από κει δεν υπάρχει ), με την προϋπόθεση ότι θα γίνονται σε αυτές τις χώρες εξαγωγές αγροτικών μηχανημάτων. Ποιος κερδίζει απ' αυτή την υπόθεση; Χάνουν οι παραγωγοί αγρότες γιατί δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα άλλα προϊόντα. Κερδίζουν οι βιομήχανοι εντός ΕΕ. Στο όνομα της πράσινης (μαύρης) μετάβασης προκρίνονται τα συνθετικά προϊόντα (κρέας, γάλα, τυρί, γιατί όχι και λάδι) πχ στην Ολλανδία που είναι η ναυαρχίδα στην παραγωγή βόειου κρέατος έχει μπει στόχος από την ΕΕ να μειωθεί η παραγωγή κατά 80% μέχρι το 2030. Την ίδια ώρα που μπαίνουν εμπόδια στους παραγωγούς πανευρωπαϊκά παρατηρείται άλωση μεγάλων αγροτοδιατροφικών μονάδων.

Παράλληλα με όλα αυτά εδώ στην περιοχή μας, μεγάλο πρόβλημα παραμένει όσον αφορά την κτηνοτροφία το πρόβλημα της ευλογιάς των αιγοπροβάτων που με τις υποδείξεις των ευρωπαίων εφαρμόζεται το μέτρο της καραντίνας αλλά δεν συνοδευεται από καμία ουσιαστική στήριξη με ζωοτροφές και απολυμαντικά ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο υπέρογκο κόστος παραγωγής. Οι συνάδελφοι που έχουν θανατώσει τα ζώα τους μετά από 3 μήνες δεν έχουν πάρει καμία αποζημίωση ούτε για το ζωικό κεφάλαιο αλλά ούτε για αναπλήρωση εισοδήματος που θα είχαν απ' το γάλα και τα αρνιά. Με τη φετινή ακαρπία της ελιάς βιώνουμε μεγάλη απώλεια εισοδήματος στους αγρότες αλλά και στις τοπικές οικονομίες που υπολογίζεται για την Λοκρίδα πάνω από 70 εκατομμύρια ευρώ.

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση που βιώνουμε, το προηγούμενο διάστημα εκτυλίχθηκαν μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που και πανευρωπαϊκά έβαζαν στο επίκεντρο τις πολιτικές εκείνες που μας έχουν φτάσει ως εδώ. Σε επίπεδο νομού υπήρξαν 4 μπλόκα, δύο πάνω στην εθνική οδό, ένα απ' αυτά ήταν και της περιοχής, αναδείχτηκαν δυνάμεις νέων ανθρώπων, μέσα απ' την παραγωγή που θέλουν να παραμείνουν στις καλλιέργειές τους, στα χωράφια, στα κοπάδια τους, στον τόπο που μεγάλωσαν και που δεν συμβιβάζονται με αυτή την κατάσταση και κατανοούν ότι χωρίς αγώνα, χωρίς μάχη στο χωράφι αλλά και δρόμο δεν πρόκειται να έρθουν καλύτερες μέρες.

Χρειάζεται ο αγώνας αυτός να συνεχιστεί και να ενισχυθεί και σε αυτές τις συνθήκες καλώ όλους τους συναδέλφους μου αλλά και όλους εσάς εδώ θαρρετά να στηρίξετε το ΚΚΕ που με συνέπεια στηρίζει τον αγώνα μας, τα αιτήματά μας, τις μορφές που επιλέγουμε. Είναι το μόνο Κόμμα που όχι μόνο στα λόγια αλλά στην πράξη δεν ψήφισε την ΚΑΠ αλλά ενημέρωσε, προετοίμασε γι' αυτά που θα έρθουν. Και στις επερχόμενες εκλογές να κάνουν το βήμα στήριξης του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ.

Πριν κάποια χρόνια, όταν ήμουν πολύ μικρός, κάποιοι πολιτικοί εκείνης της εποχής εκριναν πως η χώρα μας θα έπρεπε να είναι μέλος της ενωμένης Ευρώπης, που τότε παρουσιαζόταν ως μονόδρομος για τα συμφέροντα των πολιτών της. Κάποιοι αντέδρασαν και κάποιοι πανηγύριζαν για το «μεγάλο αυτό επίτευγμα».

Στην πορεία βέβαια των χρόνων η Ευρωπαϊκή Ενωση αποδείχθηκε πως είναι καθαρά Ενωση του κεφαλαίου. Ακόμη και πολιτικοί, που το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο» σαν σύνθημα το καπηλεύτηκαν και το φώναζαν από μπαλκόνια προεκλογικών συγκεντρώσεων- βλέπε ΠΑΣΟΚ (στις αποθήκες της Ενωσης αχνοφαίνονται ακόμη)-, στη συνέχεια μόλις πήραν την εξουσία στα χέρια τους συμφιλιώθηκαν με την ιδέα του ευρωμονόδρομου, που πλέον είχε ανοίξει διάπλατα. Ακόμη και αυτοί, που έσκιζαν μνημόνια και βάραγαν νταούλια πριν λίγα χρόνια, ξέχασαν γρήγορα τον επαναστατικό τους λόγο και συμβιβάστηκαν. Το μόνο που από τότε που ήμουν μικρός μέχρι σήμερα που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου είναι σταθερό στις τοποθετήσεις του απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι το ΚΚΕ.

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα που οι οραματιστές της ΕΕ έχουν την εξουσία στα χέρια τους και κυβερνούν τη χώρα αυτή. Στα 40 και πλέον αυτά χρόνια έχει υποβαθμιστεί το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Υπάρχει υποστελέχωση στο δημόσιο σύστημα υγείας, ιδιωτικοποίηση της παιδείας, λίγες και κακοπληρωμένες δουλειές.

Εμείς που επιλέξαμε να ζήσουμε στην επαρχία και στον τόπο που γεννηθήκαμε βλέπουμε πώς και η ατάκα της «αποκέντρωσης» ήταν ένα τέχνασμα.

Ως αυτοαπασχολούμενοι έμποροι και βιοτέχνες δίνουμε καθημερινά αγώνα επιβίωσης. Οι ώρες εργασίας ξεπερνούν κατά πολύ το οκτάωρο και πολλές φορές χρειάζεται να εργαστούμε για περισσότερο από 12 ώρες. Με λύπη διαπιστώνουμε πώς όσο περνάει ο καιρός οι συνάδελφοι κρατούν τις επιχειρήσεις τους ανοιχτές ελπίζοντας πως θα βγουν στη σύνταξη. Νέοι δεν τολμούν να επιχειρήσουν καθώς οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Τα πολυκαταστήματα που πλέον δραστηριοποιούνται και σε μικρές πόλεις συσσωρεύουν τα λίγα χρήματα που έχουν συμπολίτες μας. Οι βιομηχανικοί εργάτες, κακοπληρωμένοι με εξοντωτικά ωράρια, δεν θα τα έβγαζαν πέρα εάν δεν είχαν και τις αγροτικές εργασίες.

Ακόμη και τις ημέρες των εορτών, που πληρώνονται το δώρο και ανεβαίνει το εισόδημα τους, εργοστάσια που εδρεύουν στην πόλη της Αταλάντης, προτρέπουν τους εργαζόμενους να φύγουν εκτός της πόλης με προπληρωμένες κάρτες σε επώνυμες πολυεθνικές της αρεσκείας τους. Σε μας μένει το φουγάρο με το μαύρο σύννεφο και τα υγρά λύματα που υπερχειλίζουν και τρέχουν ανεξέλεγκτα μέσα σε γεωργικές καλλιέργειες υποβαθμίζοντας τα προϊόντα της περιοχής. Ολα αυτά βέβαια γίνονται με την ανοχή των τοπικών αρχόντων, οι οποίοι τους επιβραβεύουν και παρασημοφορούν με βραβεύσεις, πλακέτες σε πλατείες και δημόσιες ευχαριστίες.

Ως ελεύθεροι επαγγελματίες δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να μεταναστεύσουμε. Το νέο φορολογικό είναι μία καινούργια θηλιά στο λαιμό μας: 50% προκαταβολή, όχι αφορολόγητο, τέλος επιτηδεύματος, το ΚΕΑΟ σε αφήνει ανασφάλιστο για λογιστικό υπόλοιπο λίγων ευρώ, ποινικοποιούν τυχόν χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία των αυτοαπασχολούμενων.

Η κυβέρνηση των λίγων έδωσε λύση και στους αγρότες να επενδύσουν σε φωτοβολταϊκά. Εχουμε φτάσει στο σημείο εκεί όπου οι πατεράδες μας παρήγαγαν τροφή από τη γη, να παράγουμε ενέργεια που μας την επιστρέφουν σε τέτοια τιμή που είναι απαγορευτική να τη χρησιμοποιήσουν οι αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι βιοτέχνες.

Το κόστος παραγωγής είναι δυσβάσταχτο και αυτό μετακυλιεται στα προϊόντα, που μέχρι να φτάσουν στον τελικό καταναλωτή υπερδιαπλασιάζονται οι τιμές τους.

Η «καλή' ΕΕ προστάζει με τις νέες οδηγίες της: ο φτωχός νότος να παράγει βιολογικά και να εξάγει τα προϊόντα στον πλούσιο βορρά με εξευτελιστικές τιμές. Τα βουνά της Λοκρίδας έχουν γεμίσει με ανεμόμυλους παραγωγή ενέργειας. Μόνο που με αυτόν τον τρόπο έχει αλλάξει το μικροκλίμα της περιοχής.

Τα νέα παιδιά κάθε καλοκαίρι μεταμορφώνονται σε σερβιτόρους της Ευρώπης καθώς αναγκάζονται να εργάζονται σε άθλιες συνθήκες σε τουριστικά καταλύματα.

Για να μη σας κουράζω, αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μας αναγκάζουν να ενώσουμε τις φωνές μας. Οι αυτοαπασχολούμενοι έμποροι και βιοτέχνες της Αταλάντης με τους αγρότες και τον αγροτικό σύλλογο Αταλάντης, με το σωματείο της ΕΖΑ, το συνδικάτο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Φθιώτιδας, το συνδικάτο Τροφίμων και Ποτών, το Σωματείο της ΛΑΡΚΟ.

Από κοινού έχουμε δημιουργήσει ένα μέτωπο αντίστασης - αντίδρασης σε πολιτικές που έχουν ως σκοπό την υποβάθμιση των ζώων μας. Επειδή έχουμε μάθει να δουλεύουμε ξέρουμε και να μαχόμαστε. Ολον αυτόν τον καιρό που είμαστε στους αγώνες, μαζί με τους αγρότες στα μπλόκα, με τους αυτοαπασχολούμενους στις απεργιακές κινητοποιήσεις και στις πλατείες, και τους ηρωικά μαχόμενους εργαζόμενος της ΛΑΡΚΟ δεν είδαμε κανέναν κυβερνητικό πολιτικό από την υπουργομάνα Φθιώτιδα. Κοντά μας ήταν μόνο το ΚΚΕ. Για αυτό συστρατεύομαι το ΚΚΕ και καλώ και όλους τους συναδέλφους στον αγώνα για ενίσχυση του ΚΚΕ στο συνεχή αγώνα ενάντια στη αντιδραστικές πολιτικές ΕΕ και εγχώριου κεφαλαίου.

Σύντροφοι του ΚΚΕ συνεχίστε δυναμικά και είμαστε και εμείς μαζί σας»

Εκ μέρους του Σωματείου ΛΑΡΚΟ Αθήνας και των εργαζομένων ευχαριστούμε το ΚΚΕ και τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, για τη στήριξη στον αγώνα μας.

Βρισκόμαστε στην καρδιά της Στερεάς Ελλάδας, που αυτήν τη στιγμή αιμορραγεί από το αποτύπωμα που άφησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 10ετιών, όσον αφορά τον αγροτικό και τον βιομηχανικό τομέα.

Η ΛΑΡΚΟ, όπως και η αγροτιά, παρήγε (μέχρι χτες τουλάχιστον) πλούτο από τη γη. Μιλάμε για τον πρωτογενή τομέα της χώρας μας, τον πραγματικό πλούτο δηλαδή. Οι ευρωπαϊκές πολιτικές στραγγάλισαν αυτόν τον τομέα βάναυσα, ούτως ώστε η διατροφική αυτάρκεια στην χώρα μας να είναι αδύνατη και να εξαρτάται οικονομικά από ξένους ομίλους, όπως η «Monsanto».

Παραλληλίζω τον Ελληνα αγρότη με τον Ελληνα μεταλλωρύχο γιατί το πεδίο εργασίας τους είναι η γη.

Είναι η μάνα γη που από μέσα της προσφέρεται το σύνολο των αγαθών για την επιβίωση του ανθρώπου.

Αυτήν τη μάνα γη βλέπουμε οι εγχώριες και οι ξενόφερτες πολιτικές να την έχουν καταδικάσει σε μαρασμό, σε μια ιδιότυπη εμμηνόπαυση.

Αυτήν τη μάνα γη βλέπουμε σιγά σιγά να την παροπλίζουν στη χώρα μας και να ψάχνουν για παρένθετες μητέρες με αφύσικα συνοικέσια, woke κουλτούρες και πράσινα άλογα.

Μαζί τους είναι και όλο το μιντιακό κατεστημένο που τους παρέχει στήριξη ούτως ώστε να συγκαλύπτονται τα κάθε είδους εγκλήματα, είτε αυτά αφορούν στο ξεπούλημα της χώρας είτε στα κανονικά εγκλήματα όπως αυτό των Τεμπών.

Ο αγρότης και ο βιομηχανικός εργάτης βρίσκεται εδώ, όπου μαζί με όλους τους εργαζόμενους της χώρας μας θα ανατρέψει αυτές τις πολιτικές.