Κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που συγκυβέρνησαν με τον Καμμένο, φόρτωσαν τον λαό ένα τρίτο μνημόνιο, γέμισαν την Ελλάδα αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις.
Διάφορα μορφώματα και διάττοντες «αστέρες» που συμμετείχαν ή στήριξαν αντιλαϊκές κυβερνήσεις, αφού πρώτα έκαναν τη βρώμικη δουλειά, λειτουργώντας ως αμορτισέρ για τη λαϊκή δυσαρέσκεια, εκτρέποντας τον όποιο ριζοσπαστισμό ξανά στην κοίτη του συστήματος, καλλιεργώντας ακόμα πιο βαθιά την αντίληψη ότι αυτή είναι τάχα μονόδρομος.
Ακόμη και οι χρυσαυγίτες ναζιστές δολοφόνοι, που δεν προλάβαιναν στη Βουλή να καταθέτουν προτάσεις για τους εφοπλιστές και επιβεβαιώθηκε αυτό που έχει άλλωστε διδάξει η Ιστορία, ότι είναι δηλαδή «σάρκα από τη σάρκα» του σάπιου συστήματος με διασυνδέσεις με τον κρατικό μηχανισμό, παρίσταναν τους «πολέμιους» του συστήματος.
Ολοι τους επιβεβαίωσαν ότι είναι οι καλύτεροι «συστημικοί» μπαλαντέρ του σάπιου συστήματος. Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη, γιατί κανένας τους δεν αμφισβητεί, αλλά αντίθετα υπηρετούν με μοιρασμένους ρόλους τον πυρήνα του συστήματος, το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ. Γι' αυτό όλοι αυτοί έδειχναν και δείχνουν ως «σύστημα» ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς εκτός από τον πραγματικό ένοχο για τα δεινά των εργαζομένων, του λαού.
Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί ξέρουν ότι η πολιτική που στηρίζουν με μοιρασμένους ρόλους, που στην καρδιά της έχει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που παρουσιάζει ως «μονόδρομο» για τον λαό την ένταξη στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ, προκαλεί μεγάλη δυσαρέσκεια, οργή στον λαό, που βλέπει τις ανάγκες του να θυσιάζονται στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Που βλέπει όλους αυτούς να έχουν «εικόνισμα» την ΕΕ, την ένωση των καπιταλιστών που τσακίζει εργασιακά δικαιώματα, μισθούς, εισόδημα και συντάξεις, τους ξεριζώνει από τη γη τους, καταστρέφει το περιβάλλον και παίζει τη ζωή του κορόνα - γράμματα στον βωμό του «κόστους - οφέλους» για το κράτος και το κεφάλαιο, τους ετοιμάζει πολέμους και ξεριζωμούς «για τ' αφέντη το φαΐ».
Γι' αυτό και οι ευρωβουλευτές του ήταν οι μόνοι που προειδοποίησαν για το τι έρχεται, συμβάλλοντας καθοριστικά να οργανωθεί η λαϊκή πάλη απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, ήταν οι μόνο - 2 στους 700! - που πήγαν «κόντρα στο ρεύμα», καταψηφίζοντας τις άθλιες αποφάσεις της ΕΕ, της σαπίλας και της διαφθοράς, τα πολεμικά παραληρήματα, τα «πράσινα» χαράτσια και τα μνημόνια διαρκείας, έκαναν εκατοντάδες παρεμβάσεις για τα λαϊκά συμφέροντα και γι' αυτό προσπαθούν στην ΕΕ με τερτίπια να τους περιορίσουν το δικαίωμα λόγου. Γι' αυτό και οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ έχουν στις πλάτες τους απολύσεις και μηνύσεις από τη μεγαλοεργοδοσία, τους σέρνουν στα δικαστήρια επειδή υπερασπίστηκαν τους συναδέλφους τους, επειδή μπήκαν μπροστά για να μην ξεσπιτωθεί ο κόσμος από τα funds, επειδή μπήκαν μπροστά στις ράγες απ' όπου πέρναγαν τα ευρωατλαντικά τρένα για τον πόλεμο.
Στις 9 Ιούνη, όσοι θέλουν να στείλουν το αντισυστημικό βόλι απευθείας στην «καρδιά», έχουν μόνο μία επιλογή: Ισχυρό ΚΚΕ!
Στις 9 Ιούνη λοιπόν, και ενόψει μιας περιόδου για την οποία όλες οι δυνάμεις του κεφαλαίου προειδοποιούν ότι θα είναι ακόμα πιο δύσκολη, τα εργατικά - λαϊκά στρώματα έχουν κριτήριο την ίδια τους τη ζωή.
Και το πρώτο που πραγματικά κρίνεται είναι η εργατική - λαϊκή απάντηση που θα δοθεί στα καλέσματα «διασφάλισης της σταθερότητας» τα οποία απευθύνει η κυβέρνηση. Απέναντι σε αυτήν την αντιλαϊκή «σταθερότητα» κρίνεται η σταθερότητα της μαχητικής αντιπολίτευσης, της σύγκρουσης με την πολιτική κυβερνήσεων και ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων.
Η «σταθερότητα» των μισθών πείνας την ώρα που τα κέρδη εκτοξεύονται, του εργάσιμου χρόνου - λάστιχο και της ανταγωνιστικότητας, των καθημερινών εργατικών «ατυχημάτων» στους χώρους δουλειάς, πρέπει να βρει απέναντί της δεκάδες χιλιάδες ψήφους στο ΚΚΕ, τη μόνη σταθερή δύναμη που συγκρούεται με την εγκληματική πολιτική του κέρδους.
Δεύτερον: Απέναντι στις ψευδαισθήσεις για την καλή «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και το «κράτος δικαίου», οι κάλπες θα κρίνουν τη μαχητική - λαϊκή κανονικότητα των αγώνων, της διεκδίκησης, της πάλης για την πραγματική φιλολαϊκή προοπτική, που σημαίνει σύγκρουση με την ΕΕ και τη δικτατορία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.
Με ισχυρό το ΚΚΕ, με αποδυναμωμένη την κυβέρνηση και τα κόμματα της ΕΕ, μπορεί να δεχτεί ένα γερό πλήγμα η προσπάθεια φτιασιδώματός της, οι αυταπάτες που όλες μαζί οι άλλες δυνάμεις καλλιεργούν, ότι έχουν τάχα τη «συνταγή» για να την κάνουν καλύτερη: Πότε της «Ευρώπης των λαών», πότε των «εθνών», πότε του «ισχυρού νότου απέναντι στον βορρά», πότε της ΕΕ που «διασφαλίζει δικαιοσύνη» κ.ο.κ. Ολων εκείνων δηλαδή των ψεμάτων που εδώ και δεκαετίες πληρώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα σε όλα τα κράτη - μέλη.
Είτε λοιπόν θα ενισχυθεί ο αγώνας για την πραγματική και ρεαλιστική διέξοδο από τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης και της αδικίας, των πολέμων και της φτώχειας, είτε θα επιβραδυνθούν αυτές οι ελπιδοφόρες διεργασίες οι οποίες αναδείχθηκαν με τους εμβληματικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων.
Ο λαός μπορεί να ακουμπήσει στο ΚΚΕ, που η πολιτική και το ανατρεπτικό του Πρόγραμμα δείχνουν τη μόνη διέξοδο προς όφελός του: Με τον λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, με τα κλειδιά της ανάπτυξης και της οικονομίας στα δικά του χέρια, σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Αυτή είναι και η μόνη προοπτική που συνδέεται με την πανευρωπαϊκή αντεπίθεση των λαών, με το σπάσιμο των δεσμών της ΕΕ. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού, για την Ευρώπη των εργατών, όλων των εργαζομένων, των αγροτών, των λαών!
Το αποτέλεσμα της 9ης Ιούνη θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό αν την επόμενη μέρα ο λαός και η νεολαία θα παλεύουν από καλύτερες θέσεις, με πιο ισχυρό ΚΚΕ. Αν οι εργαζόμενοι, αποδυναμώνοντας τα άλλα κόμματα, θα έχουν αφαιρέσει εμπόδια που βάζουν στην οργανωμένη - συλλογική διεκδίκηση και μάλιστα σε μια περίοδο που οξύνονται όλα τα λαϊκά προβλήματα, οι πολεμικές συγκρούσεις, η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας, η επίθεση στο εισόδημα.
Το δίλημμα λοιπόν είναι σαφές:
Είτε ο λαός, με ενισχυμένους τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και λοιπά κόμματα του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα δώσει συγκατάθεση στην αντιλαϊκή πολιτική και σε όσους τη συνδιαμορφώνουν σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Είτε με ισχυρό το ΚΚΕ θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης τους, που θα φτάσει μάλιστα μέχρι τις Βρυξέλλες, δηλώνοντας την απόφαση για κλιμάκωση της πάλης και της διεκδίκησης, της αγωνιστικής συμπόρευσης για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα βάζει μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες του, κόντρα στα κέρδη των λίγων.