Το 77ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών ξεκινάει σήμερα 14 έως τις 25 Μαΐου 2024. Ο τιμητικός Χρυσός Φοίνικας θα απονεμηθεί στον Τζορτζ Λούκας στην τελετή λήξης του φεστιβάλ και ο Φράνσις Φορντ Κόπολα θα παρουσιάσει το μεγάλο όνειρό του, το οποίο δουλεύει πάνω από 40 χρόνια, την ταινία επιστημονικής φαντασίας «Megalopolis».

Το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου και αναμένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Πάολο Σορεντίνο, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, Πολ Σρέιντερ, Ζακ Οντιάρ, Κριστόφ Ονορέ, Γιώργος Λάνθιμος, Λεός Καράξ, Μοχάμαντ Ρασούλοφ είναι κάποιοι από αυτούς.

Η ταινία του Μοχάμαντ Ρασούλοφ «The Seed of the Sacred Fig» συνάντησε ισχυρές αντιδράσεις και αυτήν τη φορά από την ιρανική κυβέρνηση, η οποία όχι μόνο ανέκρινε όλα τα μέλη του συνεργείου της ταινίας και τους απαγόρευσε την έξοδο από τη χώρα, αλλά καταδίκασε τον σκηνοθέτη σε οκτώ χρόνια φυλάκιση, μαζί με ποινές όπως μαστιγώματα, πρόστιμο και δήμευση της περιουσίας του, μια ετυμηγορία που επικυρώθηκε στην έφεση που άσκησε ο σκηνοθέτης. Η ιστορία επικεντρώνεται στον Ιμάν, έναν ανακριτή στο Επαναστατικό Δικαστήριο της Τεχεράνης, ο οποίος παλεύει με τη δυσπιστία και την παράνοια, καθώς οι πολιτικές διαμαρτυρίες σε εθνικό επίπεδο εντείνονται και το όπλο του εξαφανίζεται μυστηριωδώς... Ο σκηνοθέτης αναφέρεται στους μεγάλους αγώνες που ξέσπασαν μετά τον θάνατο της Ιρανής Mahsa Amini, η οποία συνελήφθη από τις αρχές επειδή δεν κάλυπτε όλο το κεφάλι της και ξυλοκοπήθηκε τόσο άγρια που τρεις μέρες μετά εξέπνευσε. Να υπενθυμίσουμε ότι και η προηγουμένη ταινία του «There Is No Evil», που κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στο 70ό Φεστιβάλ του Βερολίνου, είχε απαγορευτεί και στον ίδιο είχε επιβληθεί απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Σημαντικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ενωσης Ανεξάρτητων Κινηματογραφιστών και της Ενωσης Ιρανών Συγγραφέων, έχουν συσπειρωθεί για την άμεση και άνευ όρων ακύρωση της ποινής του, όπως και οι συνιδρυτές του φεστιβάλ κινηματογράφου της Τριμπέκα, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζέιν Ρόζενταλ, εξέδωσαν ανακοίνωση υποστήριξης του σκηνοθέτη.

Ομως οι Κάννες έχουν κι άλλα «αγκάθια» με την καλή έννοια αυτή τη φορά, αφού την περασμένη βδομάδα εποχικοί εργαζόμενοι στο φεστιβάλ εξέδωσαν ανακοίνωση ότι ενδέχεται να απεργήσουν τις μέρες του φεστιβάλ διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας τους. Να σημειωθεί ότι πέρυσι η Ζυστίν Τριέ φορούσε την κονκάρδα της συλλογικότητας των εργαζομένων στη διάρκεια του φεστιβάλ και ότι το μόνο Φεστιβάλ των Καννών που έχει «διαταραχθεί» είναι εκείνο του Μάη του '68... Αναμένοντας τις εξελίξεις δημοσιεύουμε την επιστολή των εργαζομένων, την οποία έχουν υπογράψει ήδη πάνω από 500 άνθρωποι της τέχνης.

«Εμείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, παραγωγοί, διανομείς, εκθέτες, τεχνικοί, επαγγελματίες της κινηματογραφικής βιομηχανίας, συμμετέχουμε στον αγώνα που ηγείται από επισφαλείς εργαζόμενους σε φεστιβάλ, ώστε οι συμβάσεις τους να μπορούν να συνδεθούν με το καθεστώς διαλείπουσας λειτουργίας του Γάλλου εργάτη του θεάματος, με αναδρομική ισχύ 18 μηνών και το επάγγελμά τους να ενταχθεί σε κατάλληλη συλλογική σύμβαση.

Τα φεστιβάλ κινηματογράφου, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή τον αντίκτυπό του στα μέσα ενημέρωσης, αποτελούν ουσιαστικό μέρος της ζωής και της κυκλοφορίας των ταινιών μας. Στη Γαλλία, διοργανώνονται πάνω από 150 κινηματογραφικά φεστιβάλ, δίνοντας σε χιλιάδες θεατές την ευκαιρία να ανακαλύψουν σύγχρονα έργα ή ξεχασμένες φιλμογραφίες και να γνωρίσουν επαγγελματίες από όλο τον κόσμο. Με τα χρόνια, έχουν γίνει ουσιαστικοί κρίκοι στην αλυσίδα της πολιτιστικής διαμεσολάβησης, πραγματοποιώντας δράσεις καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, δημιουργώντας μια γέφυρα μεταξύ των ταινιών μας και του κοινού, των σχολείων και των συλλόγων.

Ωστόσο, η τελευταία μεταρρύθμιση της ασφάλισης ανεργίας, ακολουθούμενη από μια επερχόμενη επίθεση από την κυβέρνηση που εγκρίθηκε με διάταγμα που θα εφαρμοστεί τον Ιούλιο, βάζει τους εργαζόμενους σε φεστιβάλ σε τέτοια επισφάλεια, που η πλειοψηφία τους θα πρέπει να εγκαταλείψει τη δουλειά της, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τις ίδιες τις διοργανώσεις. Δεν μπορούμε να τα δούμε τα φεστιβάλ να εξαφανίζονται. Το Φεστιβάλ των Καννών, το οποίο συγκεντρώνει όλη τη βιομηχανία, δεν μπορεί να μείνει κωφό στις απαιτήσεις τους και, μέσω της πολιτικής του μόχλευσης, πρέπει να τους βοηθήσει να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους».

Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο ηθοποιός Γιάννης Μαλούχος.

Ο Γιάννης Μαλούχος γεννήθηκε στη Δημητσάνα στις 13 Σεπτέμβρη 1932. Σπούδασε στη Σχολή Κ. Μιχαηλίδη.

Ηταν ηθοποιός της θεατρικής σκηνής και της οθόνης, όπου τις πρώτες εμφανίσεις του ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '50. Ξεχωριστός κι αξέχαστος ήταν ο ρόλος του στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό», όπου έπαιξε τον ναύτη Αλκη Βρανά, φίλο του Παπαμιχαήλ, αλλά και σε πολλές άλλες διαχρονικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Τη δεκαετία του '70 επίσης συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ενώ μετρημένες εμφανίσεις στην τηλεόραση είχε και τις επόμενες δεκαετίες.

Ο Γ. Μαλούχος συνεργάστηκε επί χρόνια με το ΚΘΒΕ και τα τελευταία χρόνια ζούσε στη Θεσσαλονίκη.

Η επιστροφή στον οικείο χώρο και η έννοια του σπιτιού ως ασφαλούς καταφυγίου είναι τα κεντρικά θέματα γύρω από τα οποία δομείται η ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο «Οίκαδε: Το Ταξίδι της Επιστροφής», που θα φιλοξενείται στην αίθουσα τέχνης Estudio Gallery (Κυριαζή 9, Κηφισιά) από τις 18 Μάη έως τις 8 Ιούνη.

Μέσα από ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων και προσεγγίσεων, 5 καταξιωμένοι σύγχρονοι Ελληνες εικαστικοί, ο Αγγελος Αντωνόπουλος, ο Σπύρος Βερύκιος, ο Παναγιώτης Λαμπρινίδης, ο Μιχάλης Μανουσάκης και ο Κώστας Παπανικολάου, ερμηνεύουν τις έννοιες του οικείου, της μνήμης και της ταυτότητας.

Ο αρχαιοελληνικός όρος «οίκαδε» σημαίνει «προς τον οίκο», μια φράση που δηλώνει την επιστροφή στο σπίτι, στην πατρίδα, ίσως σε έναν οικείο χώρο μετά από μακρά απουσία. Στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία, η αρχετυπική έννοια του νόστου, της επιστροφής στο σπίτι ξεπερνά την περιπετειώδη αφήγηση, όπου ο ήρωας περιπλανάται σε στεριά και θάλασσα για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Στην «Οδύσσεια» η έννοια του νόστου, της επιστροφής στο σπίτι, στην Ιθάκη, δηλώνεται ως γεωγραφικός τόπος και εσωτερική πατρίδα ταυτόχρονα, και μας ωθεί αναπόφευκτα να αναστοχαστούμε τον ρόλο του σπιτιού, της εμπειρίας και της μνήμης του τόπου, πού ανήκει κάποιος, και διαμορφώνει την ταυτότητά του, και πώς έχει μεταλλαχθεί στην εποχή μας.

Καθώς τα τελευταία χρόνια, το θέμα της κατοικίας έχει αποκτήσει δεσπόζουσα σημασία σε παγκόσμια κλίμακα, πολυάριθμες εικαστικές εκθέσεις εξερευνούν το σύνθετο πλέγμα των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών, που διέπουν την έννοια του οικιακού χώρου. Η μορφή της κατοικίας, η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην ιδιωτικότητα και τον δημόσιο βίο είναι ορισμένα μόνο από τα καίρια κοινωνικά ζητήματα, που αναδεικνύονται στο σύγχρονο καλλιτεχνικό τοπίο...

Η επιμέλεια της έκθεσης ανήκει στην Αναστασία Μπαλάσκα, ιστορικό τέχνης - μουσειολόγο.

Μέρες και ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10.00 - 18.00, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10.00 - 21.00.