Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στο Κερατσίνι, στην εργατογειτονιά του Πειραιά, και καλωσορίζουμε τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, τον σύντροφο Δημήτρη Κουτσούμπα.

(...) Βρισκόμαστε εδώ για να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας ως εργατική τάξη, μαζί με τη νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους, τον λαό της περιοχής μας συνολικά, για το πώς θα δώσουμε δύναμη στους δικούς μας ανθρώπους (...) Αυτοί είναι τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ (...).

Ο λαός του Πειραιά έχει πείρα, και αυτήν την πείρα πρέπει να την κάνουμε κριτήριο και μπροστά στη μάχη των ευρωεκλογών.

Οι λιμενεργάτες στο λιμάνι του Πειραιά ξέρουν από πρώτο χέρι ότι οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διέλυσαν τα εργασιακά δικαιώματα.

Οι ναυτεργάτες έχουν νιώσει στο πετσί τους την εντατικοποίηση της δουλειάς, τα εργατικά «ατυχήματα», την ανασφάλεια που η ελληνική κυβέρνηση για λογαριασμό των Ελλήνων εφοπλιστών δεν χαρακτηρίζει εμπόλεμη ζώνη την Ερυθρά Θάλασσα, την καταστολή όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

Οι μεταλλεργάτες στη Ζώνη δυστυχώς είδαν πολλές φορές να χάνονται συνάδελφοί τους, να τους χτυπάνε η ανεργία και η ανασφάλεια.

Ο λαός συνολικά του Πειραιά έχει την πείρα από τους φασίστες δολοφόνους της Χρυσής Αυγής (...) Ξέρουμε εδώ στον Πειραιά πώς είναι να πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ και να μην μπορείς να πάρεις τα βασικά, λόγω της ακρίβειας.

Ξέρουμε πως τη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, δεν υπάρχει Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με Κέντρα Υγείας σε μια περιοχή όπου δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε βαριές και επικίνδυνες εργασίες, τα νοσοκομεία της περιοχής μας δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες (...).

Στον Πειραιά μας, ξέρουμε πως τα κοράκια των τραπεζών και των funds βάζουν χέρι στη λαϊκή κατοικία, με νόμους ψηφισμένους από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που τους εφαρμόζει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ (...).

Ο λαός του Πειραιά και οι εργαζόμενοι όμως ξέρουν και κάτι ακόμα: Πως εδώ στην περιοχή μας υπάρχουν τα σωματεία και οι φορείς, υπάρχει το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, που με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες μπροστάρηδες αποτελούν κάστρα αγώνα (...)

Αυτήν την πείρα λοιπόν πρέπει να τη φυλάξουμε και να την κάνουμε κριτήριο και στάση ζωής (...) γιατί η ίδια η ζωή απέδειξε πως μόνο ο λαός σώζει τον λαό, με το ΚΚΕ μπροστάρη. Στις ευρωεκλογές δίνουμε δύναμη στη δύναμή μας, στέλνουμε μήνυμα πανευρωπαϊκής αντεπίθεσης εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις, αλλά κυρίως εκεί που ανατρέπονται, στους δρόμους του αγώνα.

Εχουμε χρέος στη βαριά κληρονομιά του Πειραιά μας, της Μάχης της Ηλεκτρικής, του Μπλόκου της Κοκκινιάς, των ναυτεργατών, των λιμενεργατών, των μεταλλεργατών, του τσακίσματος των φασιστών και των ναζί (...).

Στους αγώνες του Συνδικάτου για τη διεκδίκηση εργασιακών δικαιωμάτων όπως για υπογραφή νέων ΣΣΕ, όπως και έγινε στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη με πολύ καλές αυξήσεις, αλλά και κατοχύρωση θεσμικών αιτημάτων, «όπου καταφέραμε να υπογράψουμε και αρκετές επιχειρησιακές», αλλά και στα μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, αναφέρθηκε ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης.

Κατήγγειλε τη μη ύπαρξη ελεγκτικών μηχανισμών, «προίκα» στους επενδυτές για να μπορούν να αλωνίζουν, αλλά και την ανοχή της κυβέρνησης στη μη τήρηση των μέτρων με στόχο την υπεράσπιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Αναφέρθηκε ακόμα στον αγώνα για τη δημιουργία Κέντρου Υγείας αστικού τύπου, 24ωρης λειτουργίας, με δυνατότητα για βραχεία νοσηλεία, στην πύλη της Ζώνης του Περάματος. Αυτή η προσπάθεια - τόνισε - κρατάει πολλά χρόνια και με πρωτοβουλία του Συνδικάτου, άλλων σωματείων και φορέων έγινε κατορθωτό να υιοθετηθεί η θέση των σωματείων απ' τον δήμο Περάματος και τελικά σήμερα έχει βγει η χρηματοδότηση για να φτιαχτεί απ' την Περιφέρεια το Κέντρο Υγείας, είμαστε σε επαγρύπνηση να διασφαλίσουμε την υλοποίησή του, αλλά και όταν φτιαχτεί για τη στελέχωσή του ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει και να προσφέρει υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

«Αναδείχτηκε μέσα απ' τις συσκέψεις για το Κέντρο Υγείας Περάματος η αναγκαιότητα του δεύτερου δρόμου στο Πέραμα, είχαμε περιστατικά με ατύχημα σε σχολείο που επειδή ο δρόμος ήταν κλειστός, 4 ώρες τραυματισμένο παιδί να περιμένει ασθενοφόρο. Καταλαβαίνουμε την αναγκαιότητα και του Κέντρου Υγείας και δεύτερου δρόμου. Με αισιοδοξία και πίστη προχωράμε», κατέληξε.

Στο μεγάλο όνειρο του δολοφονημένου πριν δέκα και πλέον χρόνια γιου της, Παύλου Φύσσα, να μην υπάρχουν παιδιά στον δρόμο, να υπάρξει ένας χώρος που θα τα στεγάσει - όνειρο που επιχειρεί να υπηρετήσει ο Σύλλογος με μικρές δράσεις και παρεμβάσεις και στόχο μεταξύ άλλων να αναδειχθεί ο φασισμός, να μάθουν τα παιδιά - αναφέρθηκε η Μάγδα Φύσσα.

«Θέλουμε τη στήριξή σας σε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, και την έχουμε, δεν το συζητώ, αλλά έχουμε κι έναν πολύ μεγάλο αγώνα ακόμα μπροστά μας, που είναι το δικαστήριο. Δεν έχουμε τελειώσει και ήδη ξέρετε ότι οι κατηγορούμενοι αποφυλακίζονται», κατέληξε.

«Με μεγάλη μας χαρά είμαστε σήμερα σ' αυτό το βήμα, τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος δυο στενά πιο κάτω από δω, δημιουργήθηκε αυτή η ανάγκη, να είμαστε σήμερα εδώ και να πούμε ότι δεν θα ξανακάνει κανείς βήμα πίσω, απέναντι στον φασισμό», τόνισε ο Θανάσης Περράκης.

«Ο Σύλλογος έχει ξεκινήσει μέσα απ' τον πολιτισμό, τις συναυλίες που κάνουμε στη μνήμη του Παύλου, που και ο ίδιος διοργάνωνε όσο ήταν εν ζωή, με σκοπό να βοηθάει και νέους ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική, αυτό συνεχίζουμε και όχι μόνο. Θέλουμε στις γειτονιές του Πειραιά να τους δείξουμε και να περάσουμε το μήνυμα ότι ο φασισμός δεν θα περάσει, εμείς θα είμαστε εδώ, θα είμαστε πάντα απέναντί τους, όσο γίνεται πιο δυνατοί κάθε φορά και οργανωμένοι. Σκοπός μας είναι να καταφέρουμε το όνειρό του μια μέρα να το κάνουμε πραγματικότητα, να υπάρξει ένας χώρος για παιδιά που δεν έχουν οικονομική δυνατότητα για στέγαση, για να μάθουν μουσική, γλώσσες, μακάρι να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτόν τον χώρο, να φιλοξενήσει καλούς ανθρώπους που πρέπει κάποιος να τους δώσει τη δυνατότητα να το δείξουν και να εξελιχθούν μαζί μας, όπως κι εμείς, γιατί κανείς δεν γεννιέται καλός ή κακός, όλοι μας επιλέγουμε τι θέλουμε να είμαστε στη ζωή και πάντα θα επιλέγουμε να είμαστε απέναντι στους κακούς, στην καλή πλευρά της Ιστορίας», κατέληξε.

Στοιχεία που αποτυπώνουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αυτοαπασχολούμενοι παρουσίασε στον χαιρετισμό του ο Θ. Τσίνος, επίτιμος πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Νίκαιας. Σημείωσε ότι από τις 740.000 «μικρομεσαίες επιχειρήσεις», με τον πρόσφατο «φωτογραφικό» νόμο της φοροληστείας, η κυβέρνηση σκοπεύει να στείλει με το ζόρι σπίτι τους 250.000. Υπογράμμισε ότι το νομοσχέδιο προβλέπει επιπλέον 30% χαράτσι για τους παλιότερους, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα μπορούν να βγουν στη σύνταξη, θα κλείνουν τα μαγαζιά αφήνοντας χρέος, που σημαίνει ότι «αύριο μπορεί να χάσω το σπίτι μου, να με κυνηγάει η εφορία και με τον καινούργιο νόμο που ψήφισε ο Κυρ. Μητσοτάκης, ότι μπορεί να πας και φυλακή». Τόνισε ότι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων παλεύει για το αφορολόγητο και 2.000 για κάθε παιδί, αλλά και ότι ο Εμπορικός Σύλλογος, απέναντι και στον «κοινωνικό αυτοματισμό» που καλλιεργεί η κυβέρνηση, διεκδικεί την επαναφορά του 13ου - 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων και σύνταξης, «που από τότε που κόπηκαν αυτά τα ποσά έχει ξεχαστεί η εορταστική δουλειά», κατάργηση του φόρου επιτηδεύματος. Επίσης επισήμανε πως χρειάζεται να υπάρχει αλληλεγγύη αυτοαπασχολούμενων και εργαζομένων, «πρέπει ο λαός να ενωθεί, να ενώσει τα αιτήματά του για να μπορέσει να τα διεκδικήσει πιο αποτελεσματικά».

Στον αγώνα του συλλόγου για την απομάκρυνση της «Oil one» και των άλλων ρυπογόνων βιομηχανιών απ' τον οικιστικό ιστό αναφέρθηκε η Χρυσάνθη Αγαθού.

«Πιστεύουμε ότι η μαζική, λαϊκή, πολιτιστική δραστηριότητα πάει μαζί με τη διεκδίκηση ενός ανθρώπινου κι όσο το δυνατόν πιο καθαρού και υγιούς περιβάλλοντος, με ελεύθερους χώρους αναψυχής, άθλησης, πολιτισμού. Με ασφαλή και επαρκώς εξοπλισμένα σχολεία, με δημόσιες δομές Υγείας. Με συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης αντάξιες της εποχής μας», σημείωσε, προσθέτοντας ότι «για μας αυτοί είναι οι δείκτες ανάπτυξης μιας περιοχής».

Τόνισε πως η ευρύτερη περιοχή του Πειραιά αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα για τα αποτελέσματα της «ανάπτυξης» που βάζει στο επίκεντρο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων με τη γιγάντωση της COSCO να επιβαρύνει παραπέρα περιβάλλον, το κυκλοφοριακό, τη ρύπανση της θάλασσας, τους ελεύθερους χώρους και να αλλάζει τις χρήσεις γης στον όρμο σφαγείων, κατοχυρώνοντας έτσι την παρουσία ρυπογόνων βιομηχανιών, με ορισμένες να αποτελούν «ωρολογιακή βόμβα». Παραπέρα η παραχώρηση στον όρμο Ηρακλέους βάσης logistics των ΑμερικανοΝΑΤΟικών κάνει την περιοχή μαγνήτη αντιποίνων. Τα σχέδια για δημιουργία ΜΕΑ στο Σχιστό, που θα περιλαμβάνει και καύση απορριμμάτων, προχωρούν στην υλοποίησή τους.

Καταλήγοντας τόνισε πως εκτός απ' τον δρόμο της υποταγής και του «μικρότερου κακού» υπάρχει κι ο δρόμος του αγώνα, χωρίς αυταπάτες και εκπτώσεις, με σταθερότητα και αντοχή, δείχνοντας τους ενόχους και αυτούς που τους στηρίζουν. «Ξέρουμε απ' την πείρα μας, όλα αυτά τα χρόνια, ότι το ΚΚΕ έχει στηρίξει τον αγώνα μας και με την παρουσία του, και με τα μέσα που διαθέτει, αλλά και με Επερωτήσεις που έχει κάνει στη Βουλή και την Ευρωβουλή. Γι' αυτό και σήμερα βρισκόμαστε εδώ, να σας θέσουμε όλα αυτά τα ζητήματα που παλεύουμε, με τη βεβαιότητα ότι θα σας βρούμε αρωγούς και συμπαραστάτες», επισήμανε.

Η περιοχή έχει πλούσια παράδοση σε ζωντανούς πολιτιστικούς συλλόγους, πολλοί άνθρωποι με κοινή διαδρομή και κοινά προβλήματα αλλά και με κοινά ενδιαφέροντα συναντιούνται κάτω απ' τη στέγη κάποιου τέτοιου συλλόγου, με σκοπό τη συλλογική δράση για τη διάδοση της παράδοσης, τη διαμόρφωση σφαιρικά της προσωπικότητας κυρίως των νέων και την ανάδειξη των κοινών τους προβλημάτων, σημείωσε ο Νίκος Ζύμαρης.

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι είναι ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που έχουν πολλά να δώσουν, κάνουν προσπάθεια να αποφύγουν τον μαρασμό, αφού το έδαφος δεν είναι ευνοϊκό, δεν υπάρχει η παραμικρή στήριξη από καμία κυβέρνηση, αντιθέτως πνίγουν τους συλλόγους με τη λογική της αυτοχρηματοδότησης, επισήμανε, προσθέτοντας πως εξαιτίας αυτού πολλοί σύλλογοι κλείνουν ή πέφτουν σε αδράνεια.

Τέλος αναφέρθηκε στις δράσεις του Συλλόγου, τονίζοντας πως «εμείς οι Ικαριώτες έτσι όπως ξέρουμε να γλεντάμε, ξέρουμε και να αγωνιζόμαστε».

Στο άγχος και στην αγωνία των γονιών να προσφέρουν στα παιδιά τους το καλύτερο που μπορούν ώστε να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αναφέρθηκε η Ελένη Κορδονέλλη.

Απέναντί τους, σημείωσε, τα τεράστια προβλήματα στην Εκπαίδευση, με σοβαρές ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά και αναγκαία υλικά για τα οποία οι γονείς βάζουν το χέρι στην τσέπη. Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών θα δυσκολέψει παραπέρα τις συνθήκες καθώς θα δίνονται κάποια ψίχουλα στους διευθυντές για τη λειτουργία των σχολείων, με κίνδυνο να μεταφερθεί μεγαλύτερο οικονομικό βάρος στους γονείς.

Οπως σημείωσε, στην περιοχή υπάρχει πρόβλημα με τη σχολική στέγη, καθώς 5 προκάτ φιλοξενούν νηπιαγωγεία, το ΕΝΕΕΓΥΛ δεν έχει δική του στέγη και φιλοξενείται στο 1ο ΕΠΑΛ Κερατσινίου.

Ωστόσο, επισήμανε ότι ως Ενωση και Σύλλογοι Γονέων, μέσα από τους αγώνες έχουν καταφέρει να ξεκινήσει ο πρωτοβάθμιος αντισεισμικός έλεγχος στα σχολεία της περιοχής, αλλά και να γίνουν παρεμβάσεις άμεσα όπου χρειάζεται.

Ως μείζον πρόβλημα έθεσε και την ελλιπή πρόσβαση των παιδιών στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, την ελλιπή στελέχωση των σχολείων με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Ενα ακόμα σοβαρό ζήτημα, όπως κατήγγειλε, αφορά στη μεταφορά των μαθητών των Ειδικών Σχολείων, του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου και Λυκείου και των ΕΠΑΛ που είναι κάθε χρόνο ζητούμενο, με συνέπεια οι γονείς να πληρώνουν ακόμα και ταξί.

Επιπλέον, η Ελένη Κορδονέλλη έθεσε το ζήτημα των καζανιών της «Oil One» που επιβαρύνουν το περιβάλλον, προκαλώντας ως και λιποθυμίες μαθητών και κλείσιμο σχολείων.

«Αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που θα καλύπτει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας», κατέληξε.

Στα προβλήματα των εργαζομένων στους δήμους αναφέρθηκε ο Β. Γκιτάκος, όπως η καθήλωση μισθών για 13 χρόνια, η έλλειψη προσωπικού, οι «ελαστικές» σχέσεις εργασίας κ.ά., που αθροιστικά με όλα τα υπόλοιπα, όπως η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, διαμορφώνουν μια δύσκολη πραγματικότητα για τις οικογένειές τους.

«Οι δημοσιονομικές αντοχές για την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα όταν πρόκειται για αυξήσεις στους μισθούς στενεύουν ασφυκτικά, αλλά όταν πρόκειται για την κερδοφορία εφοπλιστών, τραπεζιτών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων, λασκάρουν απεριόριστα», σημείωσε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι καταγράφουν κάθε χρόνο και νέο ρεκόρ κερδών, οι εργαζόμενοι καταγράφουν νεκρούς, σακατεμένους και ασθενείς από επαγγελματικές ασθένειες, από τα εργοδοτικά εγκλήματα και την κυρίαρχη πολιτική αστικών κομμάτων και εργοδοσίας, που βάζει πάνω από την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων το κέρδος».

Επισήμανε ότι 68 είναι οι νεκροί την τελευταία δεκαετία στους δήμους, εκατοντάδες οι σακατεμένοι, εκατοντάδες και οι ασθενείς με επαγγελματικές ασθένειες. Την ίδια στιγμή, η πολιτική βούληση της κυβέρνησης, εφαρμόζοντας ευρωενωσιακή Οδηγία, είναι να καταργηθεί το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας όπως και το καθεστώς ασφάλισης των ΒΑΕ.

Σημείωσε ωστόσο πως δεν αρκεί η καταγραφή των προβλημάτων, χρειάζονται οργάνωση και διαρκής αγώνας μέσα από τα συνδικάτα αλλά και σωστή επιλογή στην κάλπη. «Το ΚΚΕ δίνει πραγματικές μάχες μέσα και έξω από το ελληνικό και ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ακόμα και αν κάποιοι δεν συμφωνούν σε όλα, τώρα είναι η ώρα να εμπιστευθούν το ΚΚΕ και να γυρίσουν την πλάτη σε όλα τα αστικά κόμματα που είναι δεσμευμένα και υπάκουα στην ΕΕ (...) Την Κυριακή στις 9 Ιούνη όλοι οι εργαζόμενοι στην κάλπη της Ευρωβουλής έχουμε μία επιλογή: ΚΚΕ».

Την απαράδεκτη κατάσταση που αντιμετωπίζει ο λαός του Πειραιά στον τομέα της Υγείας ανέδειξε η Μαίρη Αγρογιάννη.

Για το Κρατικό Νοσοκομείο, το μεγαλύτερο νοσοκομείο του Πειραιά, που μαζί με το Τζάνειο υποδέχεται πάνω από 100.000 ασθενείς τον χρόνο, σημείωσε ότι σε κάθε εφημερία γεμίζει από ανθρώπους του μόχθου που δεν έχουν κάπου αλλού να πάνε καθώς τα Κέντρα Υγείας της περιοχής είναι υποστελεχωμένα και μπορούν να προσφέρουν μόνο υποτυπώδεις υπηρεσίες Υγείας και αυτές όχι για όλο το 24ωρο, δεν υπάρχουν δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που να εστιάζουν στην πρόληψη και οι ασθενείς έρχονται σε όλο και βαρύτερη κατάσταση, από παθήσεις που δεν ελέγχθηκαν εγκαίρως.

«Αυτήν τη στιγμή 3 χειρουργικές αίθουσες είναι κλειστές», τόνισε, με την υποχρηματοδότηση που «είναι εμφανής σε κάθε πτυχή της λειτουργίας του νοσοκομείου, με μηχανήματα που χαλάνε ακόμα και εν μέσω εφημερίας, με θαλάμους ακατάλληλους για νοσηλεία, με την τραγική υποστελέχωση που απειλεί τμήματα με κλείσιμο».

Αντιπαρέβαλε τις σημαντικές κινητοποιήσεις που έχουν αγκαλιαστεί από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς της περιοχής.

Κλείνοντας την παρέμβασή της υπογράμμισε: «Γνωρίζουμε ότι η μάχη που καλούμαστε να δώσουμε είναι δύσκολη και απαιτητική. Εχουμε καταλάβει από την καθημερινότητά μας ότι είναι στρατηγική επιλογή όλων των κυβερνήσεων η μείωση της χρηματοδότησης για τα νοσοκομεία γιατί η Υγεία θεωρείται κόστος. Εχουμε καταλάβει όμως και ότι δεν είναι ανίκητοι και ότι μπορούμε και εμπόδια να βάλουμε και να αποσπάσουμε κατακτήσεις και να κάνουμε ακόμα μεγαλύτερες αλλαγές αν το αποφασίσουμε. Γιατί η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα, είναι κοινωνικό αγαθό και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί με όλο τον λαό για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας».

Τη μεγάλη αξία του αθλητισμού καθώς δίνει διέξοδο στους νέους και τους επιτρέπει να αναπτύξουν δεξιότητες, να κοινωνικοποιηθούν, να λειτουργούν ομαδικά, να μοιραστούν σκέψεις και προβληματισμούς, τόνισε ο Στράτος Ασημενίδης.

Ωστόσο, παρά τη σημασία του για τη νεολαία, τα ερασιτεχνικά σωματεία στενάζουν εξαιτίας της μειωμένης χρηματοδότησης, οι όποιες εγκαταστάσεις δεν επαρκούν και αφήνονται στην τύχη τους, με ελλιπή καθαριότητα, πυρασφάλεια κ.λπ., επισήμανε, προσθέτοντας ότι ως συνέπεια τα ερασιτεχνικά σωματεία αν δεν έχουν βάλει λουκέτο βρίσκονται ένα βήμα πριν απ' αυτό.

«Τα εκατομμύρια ευρώ πάνε κατά 50% στον επαγγελματικό αθλητισμό και το άλλο 50% στα ερασιτεχνικά, με τη μερίδα του λέοντος στις μεγάλες ομάδες που διατηρούν και ερασιτεχνικά τμήματα», σημείωσε και πρόσθεσε «το αυτονόητο, ότι ο αθλητισμός είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου και πρέπει να παρέχεται απ' το κράτος, το κάνουν τα ερασιτεχνικά σωματεία χωρίς καμία συμπαράσταση, βάζουμε το χέρι στην τσέπη και ψάχνουμε για χορηγούς».

«Να υπάρχει αθλητισμός για όλους και δωρεάν, που θα ξεκινάει απ' τα σχολεία, απ' τους δήμους, που θα είναι τα φυτώρια για ομάδες (...) Αν δεν διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν θα υπάρχει σε λίγα χρόνια», κατέληξε.

Στα επικίνδυνα ταξίδια και την εργασία στις εμπόλεμες ζώνες ως ακόμη μια συνέπεια «της υποβάθμισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ζωής εξαιτίας του ότι όλα μπαίνουν στο ζύγι του κόστους - οφέλους» στάθηκε στην παρέμβασή του ο Κώστας Ρασσιάς.

Οπως εξήγησε, «αυτόν τον κυνισμό βιώνουν σήμερα χιλιάδες ναυτεργάτες οι οποίοι καλούνται να ταξιδέψουν και να εργασθούν εν μέσω διασταυρούμενων πυρών... Η επιλογή της άρχουσας τάξης της χώρας μας και ειδικά μιας μεγάλης μερίδας εφοπλιστών να συνταχθούν με το ΝΑΤΟικό στρατόπεδο κάνει τα εμπορικά πλοία στα οποία ζούμε και εργαζόμαστε στόχους αντιποίνων».

Επισήμανε πως στην πλειοψηφία των ναυτεργατών επικρατεί «ανασφάλεια και άγχος» για το αν θα δεχτούν ριψοκίνδυνες δουλειές ή θα αρνηθούν μπαίνοντας στη μαύρη λίστα ακόμα και με κίνδυνο μη επαναπρόσληψης.

«Ακόμα και όταν μια ναυτιλιακή εταιρεία επιλέξει να κάνει τον περίπλου της Αφρικής, αυτό συνεπάγεται επιπλέον ψυχολογική και σωματική καταπόνηση για αρκετούς συναδέλφους που ήδη έχουν αρκετούς μήνες υπηρεσία εν πλω», συμπλήρωσε.

Τέλος, κάλεσε «να ασκήσουμε πίεση στο υπουργείο Ναυτιλίας να κηρύξει αυτές τις περιοχές ως εμπόλεμες, έτσι ώστε να μπορούμε ανεμπόδιστα να ξεμπαρκάρουμε. Παράλληλα, θα πρέπει να αγωνιστούμε για ένα πλέγμα μέτρων ανακούφισης της ακρίβειας, η οποία κατά ένα μέρος οφείλεται στην εμπλοκή της χώρας σε δύο πολέμους για τα συμφέροντα αυτών που καλούμαστε να μπαρκάρουμε εν μέσω ρουκετών και drone».