Sputnik

Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Κίνα, ο Πούτιν βρέθηκε και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Χαρμπίν (φωτ.)

Στην ατζέντα της συνάντησης Σι - Πούτιν βρέθηκαν όλες οι διεθνείς εξελίξεις, οι πόλεμοι στην Ουκρανία αλλά και στη Μέση Ανατολή, μαζί με μια σειρά από άλλα φλέγοντα μέτωπα (Νότια Κινεζική Θάλασσα, Καύκασος, Μεσόγειος κ.ά.) που επιβεβαιώνουν πόσο βαθαίνει η αντιπαράθεση με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Οι δύο ηγέτες υπέγραψαν Κοινό Ανακοινωθέν για την εμβάθυνση της «σινορωσικής καθολικής στρατηγικής σύμπραξης», όπως μετέδωσε το κρατικό κινεζικό πρακτορείο «Νέα Κίνα» («Σινχουά») ενώ μόνο για την Πέμπτη η ρωσική «Nezavisimaya Gazeta» μετέδωσε ότι μπήκαν υπογραφές σε τουλάχιστον 11 συμφωνίες συνεργασιών.

Την Παρασκευή, οι δύο ηγέτες παραβρέθηκαν στα εγκαίνια της 8ης ρωσο-κινεζικής Εκθεσης στη Χαρμπίν της βορειοανατολικής Κίνας, όπου ο Σι μίλησε για «νέες ιστορικές ευκαιρίες και ευρύτερες προοπτικές». Ο Πούτιν ανέφερε ότι «επί του παρόντος, υπάρχουν περισσότερα από 80 έργα προτεραιότητας αξίας περίπου 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε εξέλιξη ή προετοιμασία για υλοποίηση μέσω της αντίστοιχης διακυβερνητικής επιτροπής».

Ειδικά για την Ενέργεια, ο Ρώσος ηγέτης ξεκαθάρισε ότι «παραμένει μία από τις βασικές προτεραιότητές μας και έχουμε συγκεκριμένα σχέδια». Βέβαια, υπάρχουν και μεγαλεπήβολες εξαγγελίες, όπως ο αγωγός «Power of Siberia-2», που εδώ και χρόνια συζητιούνται αλλά η υλοποίησή τους καθυστερεί. Την Παρασκευή ο σύμβουλος για θέματα Ενέργειας του Ρώσου Προέδρου, Αλεξάντερ Νόβακ, προσδιόρισε αόριστα ως «εγγύς μέλλον» τη χρονική περίοδο που επιδιώκεται η αναθεώρηση και υπογραφή της σύμβασης για την κατασκευή του αγωγού, που όταν και αν γίνει θα μεταφέρει μέσω Μογγολίας 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου τον χρόνο, από την περιοχή Yamal μέχρι την Κίνα.

Πάντως, με δεδομένη και την παγκόσμια «στροφή», «πέραν των υδρογονανθράκων», προχωράνε και άλλοι σχεδιασμοί:

- Η κατασκευή νέων μονάδων από τη ρωσική «Rosatom» στους σταθμούς παραγωγής πυρηνικής ενέργειας σε Tianwan και Xudapu, για τους οποίους ο Πούτιν ανέφερε ότι θα συμβάλουν «ουσιαστικά στον ενεργειακό εφοδιασμό της Κίνας, παρέχοντας οικονομικά προσιτή και καθαρή Ενέργεια σε κινεζικές βιομηχανίες και νοικοκυριά».

- Η πειραματική ανάπτυξη και αντιδραστήρων πιο εξελιγμένης τεχνολογίας (ταχέων νετρονίων) όπως και η ανάπτυξη ερευνητικών κέντρων που αναλαμβάνουν βασικό ρόλο ευρύτερα στην αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας, όπως το Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Ενέργειας και το συγκρότημα επιταχυντών NICA στην Ντούμπνα, κοντά στη Μόσχα.

Εκτός όμως από την Ενέργεια, οι δύο πλευρές εστιάζουν την οικονομική τους συνεργασία και στην ηλεκτροκίνηση (ο Πούτιν μίλησε για «ολόψυχο εναγκαλισμό» της συνεργασίας στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και τόνισε ότι «προσβλέπουμε στην περαιτέρω ανάπτυξη αυτής της συνεργασίας»). Ακόμα, στη διάρκεια των κοινών δηλώσεων έγινε λόγος για «μεγάλα κοινά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη στη μη σιδηρούχα μεταλλουργία, στη χημική βιομηχανία και τη βιομηχανία χαρτοπολτού, στη βιοτεχνολογία, στα φαρμακευτικά προϊόντα, στην εξερεύνηση του Διαστήματος και διάφορους άλλους τομείς υψηλής τεχνολογίας».

Ξεχωριστή αξία διατηρεί στα κοινά σχέδια επίσης η ανάπτυξη εμπορικών δικτύων, με ανάπτυξη «από κοινού διεθνών διαδρόμων μεταφορών και υλικοτεχνικής υποστήριξης, αξιοποιώντας τις δυνατότητες των σιδηροδρόμων Υπερσιβηρίας και Βαϊκάλης - Αμούρ, καθώς και της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής...».

Πέρα φυσικά από κοινές μπίζνες οι δύο πλευρές εστιάζουν και στη διεύρυνση του συντονισμού τους για θέματα «ασφάλειας» και «παγκόσμιας διακυβέρνησης».

Καθόλου τυχαία δεν ήταν η έμμεση πλην σαφής κριτική Πούτιν στα σχήματα που προωθούν οι ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό για να σταθεροποιήσουν την παρέμβαση δικών τους συμμαχιών (AUKUS, QUAD κ.λπ.), αφού ζήτησε «να δημιουργηθεί μια αξιόπιστη και κατάλληλη αρχιτεκτονική ασφάλειας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, στην οποία δεν υπάρχει θέση για "κλειστές" στρατιωτικές - πολιτικές συμμαχίες» αφού «η δημιουργία τέτοιων συμμαχιών είναι εξαιρετικά επιζήμια και αντιπαραγωγική».

Από την πλευρά του, ο Σι ανέφερε ότι «έχουμε ξεπεράσει πολλές προκλήσεις και σφυρηλατήσαμε ακόμη πιο ισχυρούς δεσμούς (...) Ενισχύουμε διαρκώς τις διμερείς σχέσεις από τότε που μπήκαν σε μια νέα εποχή, δίνοντας νέα υπόσταση στη συνεργασία μας».

Την πυγμή επιδεικνύει η κυβέρνηση Μακρόν ακόμα μια φορά, τώρα στον μακρινό νοτιοανατολικό Ειρηνικό, όπου το γαλλικό κεφάλαιο διατηρεί αποικιακές κτήσεις από τον 19ο αιώνα και πλέον επενδύει σημαντικά σε αυτές για τη γεωπολιτική του αναβάθμιση στον Ινδο-Ειρηνικό, μια ζώνη του πλανήτη με αυξανόμενη σημασία.

Μέχρι και την Παρασκευή, ο Γάλλος ύπατος αρμοστής της (κτήσης της Γαλλίας, 1.200 χιλιόμετρα από τις ανατολικές ακτές της Αυστραλίας) Νέας Καληδονίας, Λουί λε Φρανς, διατηρούσε την περιοχή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, είχε διασφαλίσει σημαντική αύξηση στρατιωτικών δυνάμεων (που έφτασαν από την ηπειρωτική Γαλλία και άλλες αποικίες της), είχε απαγορεύσει το κινεζικό TikTok, επιμένοντας ότι χρησιμοποιείται για τη διάδοση εκκλήσεων για «συνέχιση των ταραχών». Τουλάχιστον 5 άτομα είχαν σκοτωθεί (η πλειοψηφία τους αυτόχθονες Κανάκ), ενώ συνεχίζονταν οι διαμαρτυρίες του ντόπιου πληθυσμού για τις αλλαγές που ενέκρινε η γαλλική Βουλή και πολλοί συνδέουν με σχέδια περαιτέρω αλλοίωσης της πολιτικής βούλησης των γηγενών. Αλλωστε, το 2021, στο τελευταίο δημοψήφισμα που έγινε για την ανεξαρτητοποίηση από τη Γαλλία, οι δυνάμεις που ζητούν απόσχιση της Καληδονίας απείχαν εντελώς καταγγέλλοντας εκτενείς παρατυπίες.

Η περιοχή έχει μεγάλη σημασία για την ιμπεριαλιστική Γαλλία (και όχι μόνο) όχι απλά λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, αλλά και εξαιτίας του μεγάλου ορυκτού πλούτου που διαθέτει. Σύμφωνα με επιχειρηματικές ιστοσελίδες (New Caledonia Business) που επικαλούνται στοιχεία γεωλογικών ινστιτούτων αλλά και των τοπικών αρχών, την τελευταία 5ετία η Νέα Καληδονία κατατάσσεται στην πρώτη 5άδα των μεγαλύτερων παραγωγών μεταλλεύματος νικελίου στον κόσμο (μετά από δυνάμεις όπως η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και η Ρωσία), αφού παράγει ετησίως πάνω από 220.000 μετρικούς τόνους. Αυτό της δίνει σημαντικό ρόλο στην εξεύρεση πρώτης ύλης για μια σειρά από ανερχόμενους τομείς, π.χ. της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης».

Μεσοβδόμαδα, η κυβέρνηση Μακρόν έκανε ανοιχτά λόγο για «απόπειρες ανάμειξης», απευθύνοντας μάλιστα συγκεκριμένες κατηγορίες και στο Αζερμπαϊτζάν, με πολιτικούς να επικρίνουν «αυταρχικά καθεστώτα, όπως η Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και η Κίνα», που «επωφελούνται από την παραμικρή ρωγμή στις κοινωνίες μας για να πολώσουν τη δημόσια συζήτηση και για να δημιουργήσουν χάος».

Από τη μεριά του Αζερμπαϊτζάν, το ΥΠΕΞ έκανε λόγο για «αβάσιμες κατηγορίες» και «προσβλητικές δηλώσεις», συμπληρώνοντας ότι «διαψεύδουμε κάθε σχέση ανάμεσα στους ηγέτες της μάχης για την ελευθερία της Καληδονίας και το Αζερμπαϊτζάν».

Πάντως, τον Απρίλη η αζέρικη Βουλή υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την τοπική Βουλή της Νέας Καληδονίας (το «εδαφικό Κογκρέσο»), στην οποία πλειοψηφούν οριακά οι δυνάμεις υπέρ της ανεξαρτητοποίησης. Ακόμα, πέρσι τον Ιούλη, η αζέρικη κυβέρνηση οργάνωσε στο Μπακού διάσκεψη, όπου συγκροτήθηκε η «Ομάδα Πρωτοβουλίας του Μπακού», για να υποστηριχτούν «τα απελευθερωτικά και αντιαποικιοκρατικά κινήματα στις γαλλικές κτήσεις», με συμμετοχή αυτονομιστών από τις γαλλικές κτήσεις σε Μαρτινίκα, Γουιάνα, Νέα Καληδονία και Γαλλική Πολυνησία. Ολα αυτά ενώ η αντιπαράθεση Γαλλίας - Αζερμπαϊτζάν αναδεικνύεται και στις εξελίξεις γύρω από τον Καύκασο (Αρμενία, Ναγκόρνο Καραμπάχ), ενώ το δεύτερο συντάσσεται όλο και περισσότερο με δυνάμεις (Ρωσία, Τουρκία κ.ά.) που «κοντράρουν» γαλλικά σχέδια σε μια σειρά από περιοχές...