εμπρηστές του δάσους. Το οξυγόνο θα λείψει κι απ' αυτούς.

«Αποστόλης»

Μια ΓΣΕΕ, μ' ένα Διοικητικό Συμβούλιο που θα αγωνιζότανε πραγματικά για τον εργαζόμενο και τα συμφέροντά του, θα ήταν σίγουρα ένα πολύ δυνατό όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Θα ήταν φραγμός σε κάθε αντεργατικό νόμο της κυβέρνησης. Εδώ όμως υπάρχει μια δυσκολία. Και η δυσκολία είναι ότι ο εκάστοτε πρόεδρος, απ' όσο μπορώ να θυμηθώ δεν ήταν ήρωας της εργατιάς, αλλά τοποτηρητής της κυβέρνησης. Η σχέση προέδρου ΓΣΕΕ και κυβέρνησης γινόταν προκλητικά φανερή σε ανώμαλες περιόδους. Μεταξάς, Εμφύλιος κτλ. Μακάρι να αδικώ μερικούς, μακάρι να υπήρξαν μερικοί που ήταν καλοί και να μου διαφεύγει. Είμαι έτοιμος να ζητήσω συγγνώμη χειροκροτώντας.

Ο άνθρωπος του ΟΧΙ δε θα πάει στη συνάντηση, αλλά θα στείλει μήνυμα: «Κύριε πρωθυπουργέ, δεν υπάρχει λόγος να γίνει η συνάντηση. Η εντολή που μου δώσανε οι συνάδελφοι, με διαδηλώσεις, απεργίες και πορείες είναι σαφής. Βασικά πρέπει οι καταχραστές, να επιστρέψουν τα χρήματα, να εξασφαλιστούν οι εργαζόμενοι και να βελτιωθεί η ζωή των συνταξιούχων. Η εντολή παραμένει. Μετά τιμής Χ.Π. Πρόεδρος ΓΣΕΕ Υ.Ι. Πιστεύω πως θα είναι πολύ ωραία η ζωή στους Αγίους Θεοδώρους». (Το υστερόγραφο είναι του Αποστόλη).

Τώρα, βέβαια, υπάρχει περίπτωση, τη συνάντηση αυτή να τη ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και όχι ο πρωθυπουργός, οπότε τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.

Ποτέ δε θεώρησε εργάτη τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ. Εννοούσε τους πραγματικούς εργάτες που παρασύρονται και εμπιστεύονται τους κατά νόμο εκπροσώπους του που, όμως, στην πραγματικότητα εκπροσωπούν την κυβέρνηση. Δε χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να καταλάβεις ότι οι πρόεδροι είναι άνθρωποι της κυβέρνησης. Κατά τον Αποστόλη, είναι αθλητές του άλματος, που η πίστη τους στο κόμμα ελέγχεται αυστηρά από την κυβέρνηση.

Ομως, ο λαός δε χάνεται. Δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Ο λαός που ξέρει από άμυνα και επίθεση δημιούργησε το ΠΑΜΕ που τον αντιπροσωπεύει, τον καθοδηγεί και που πολλαπλασιάζεται μέρα με τη μέρα. Οσο δε σταματά τον αγώνα, ο λαός νικά. Και ο λαός δεν πρόκειται να σταματήσει. Οι λαοί όλου του κόσμου δεν πρόκειται να σταματήσουν. Ο πανικός της Γένοβας δείχνει πως υπολογίζουν τη δύναμη των λαών. Φοβούνται την ένωση των λαών. Η προσπάθειά τους να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο και τα εγκλήματά τους, φιλανθρωπικές πράξεις, δεν ξεγελά κανένα.

Αντε γεια.