Στοχοπροσηλωμένη στο διαβόητο «Σύμφωνo Σταθερότητας και Ανάπτυξης 2000-2004» δηλώνει για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση. Δείγμα γραφής και η εγκύκλιος του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, με την οποία καλούνται οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ - όσες ακόμη ελέγχονται από το δημόσιο και άρα την κυβέρνηση - να περιορίσουν το πολύ μέχρι 3% τις μισθολογικές αυξήσεις για το 2002 και παράλληλα και όσο γίνεται σε πιο χαμηλά επίπεδα τις αυξήσεις των τιμολογίων, ώστε να συμβάλουν στη συγκράτηση του πληθωρισμού. Οι εξελίξεις αυτές δεν εμποδίζουν το μεγάλο κεφάλαιο να απαιτεί, «εδώ και τώρα» την εμβάθυνση και γρηγορότερη εφαρμογή των μέτρων για τη φοροαπαλλαγή του. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται προσπάθεια δημιουργίας του κατάλληλου κλίματος ενόψει και της ομιλίας του Κ. Σημίτη το Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ και την προοπτική αυτή έρχονται να υπηρετήσουν ορισμένα δημοσιεύματα που υπερθεματίζουν πάνω στις ήδη νομοθετημένες από το Δεκέμβρη του 2000 φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο όσο και στο Πρόγραμμα Σταθερότητας.

Μετά τη χτεσινή σύσκεψη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, υπό την προεδρία του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, που αφορούσε την εκτέλεση του φετινού προϋπολογισμού και την κατάρτιση του επόμενου για το 2002, ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Δρυς δήλωνε: «είμαστε κυβέρνηση σταθερής απόδοσης» και «δε θα υπάρχουν εκπλήξεις»! Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η πληροφόρηση που έδιναν οι άλλοι υφυπουργοί. Ακόμη και οι διάφοροι «εκσυγχρονιστές» κυβερνητικοί σύμβουλοι έσπευδαν να αποσείσουν από πάνω τους τις ευθύνες, λέγοντας πως αυτοί τουλάχιστον δεν εισηγούνται, για την ώρα, νέα μέτρα φοροελαφρύνσεων για το μεγάλο κεφάλαιο, χωρίς όμως να είναι σε θέση να αποκλείσουν το αντίθετο.

Ο Προϋπολογισμός για το 2002 σχεδιάζεται σε πολύ κλειστό κύκλο, μεταξύ των υπουργών και των συμβούλων τους και χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή των αρμόδιων στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Τα βασικά μεγέθη του κόβονται και ράβονται με τέτοιο τρόπο που να έρχονται γάντι στο παρωχημένο από τις εξελίξεις πρόγραμμα σταθερότητας: η αύξηση του ΑΕΠ δεν πρόκειται να φτάσει στις αρχικές προβλέψεις και ταυτόχρονα ο πληθωρισμός έχει ξεφύγει πολύ πάνω από τους στόχους.

Χειροπιαστό παράδειγμα των αντιλαϊκών κυβερνητικών εμμονών στο, ελέω ΟΝΕ, πρόγραμμα σταθερότητας, δίνει εγκύκλιος του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για την εισοδηματική πολιτική που θα ακολουθηθεί το 2002 στις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς (ΔΕΚΟ).

Με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο το υπουργείο ζητεί από τις ΔΕΚΟ:

• Να λάβουν υπόψη τους «ως ανώτατο όριο αυξήσεων από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) το ποσοστό του 3%, υπό την προϋπόθεση ότι η συνολική αύξηση μισθοδοσίας (αύξηση από ΣΣΕ, ωρίμανση κ.ά.) δε θα ξεπεράσει το ποσοστό του 5%». Τα ποσοστά αυτά δείχνουν τις διαθέσεις της κυβέρνησης για τις μισθολογικές αυξήσεις, που σκοπεύει, για το σύνολο του δημόσιου τομέα, συνακόλουθα και του ιδιωτικού.
• Κάθε επιχορήγηση μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων ή του Τακτικού Προϋπολογισμού για χρηματοδότηση των επενδύσεων να γίνεται με αντίστοιχη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
• Η εκτίμηση των εσόδων «θα πρέπει να γίνει με τη βασική υπόθεση ότι μέσα στο 2002 δε θα αυξηθούν τα τιμολόγια των παρεχόμενων υπηρεσιών πέραν του 2%». Είναι προφανές ότι «πάγωμα τιμών» στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ δεν πρόκειται να υπάρξει και βέβαια είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσο το υπουργείο μπορεί να επιβάλει πλαφόν στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, που μπορούν να αποφασίζουν με βάση τα συμφέροντα των ιδιωτών μετόχων τους.

Μόνο τα προσχήματα κατόρθωσαν τελικά να διασώσουν οι κυβερνήσεις των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών χτες στη Βόννη και να βρουν μια συμβιβαστική συμφωνία για τη μερική εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Κιότο, που προβλέπει κάποιους περιορισμούς της εκπομπής των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου στον πλανήτη.

Η συμφωνία, κάθε άλλο παρά μπορεί να εμπνεύσει αισιοδοξία στους λαούς για την αποτελεσματικότητα των μέτρων, καθώς τα συμφέροντα των πολυεθνικών έδωσαν και πάλι τον τόνο και σ' αυτή τη Διάσκεψη. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κείμενο και αυτής της «μετριοπαθέστατης» τελικής συμφωνίας αρνήθηκε να υπογράψει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, γεγονός που σημαίνει ότι οι πολυεθνικές της, οι οποίες κατέχουν το μεγαλύτερο μερίδιο εκπομπών των ρύπων του θερμοκηπίου, θα συνεχίσουν να δρουν ανεξέλεγκτες. Η ίδια η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στη Διάσκεψη, Π. Ντομπριάνσκι, δήλωσε ωμά: «Οι ΗΠΑ δεν είχαν την πρόθεση να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο του Κιότο, αλλά δε θελήσαμε να εμποδίσουμε τις άλλες χώρες να το κάνουν, όσο δε θίγονται τα νόμιμα συμφέροντά μας»!

Πέρα από αυτό, χρειάστηκε να γίνουν σημαντικές εξαιρέσεις και «εκπτώσεις» ώστε να υπογράψουν το τελικό συμβιβαστικό κείμενο άλλες μεγάλες χώρες όπως η Ιαπωνία, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Ρωσία. Οι χώρες αυτές «κάμφθηκαν» αφού εξασφάλισαν μειωμένο κόστος εφαρμογής των μέτρων, ενώ θα θεωρείται ότι συμμορφώνονται με τα μέτρα αυτά επεκτείνοντας τα δάση τους αντί να μειώνουν δραστικά τους ρύπους, ενώ δεσμεύτηκαν να μη χρησιμοποιήσουν ως εναλλακτική λύση στις ρυπογόνες ηλεκτροπαραγωγές μονάδες τους την πυρηνική ενέργεια.

Παρ' όλα αυτά, όπως μεταδίδει το BBC, η πραγματική μείωση στην εκπομπή αερίων θερμοκηπίου που προβλέπει η συμβιβαστική πρόταση, είναι ουσιαστικά η μισή από αυτή που προέβλεπε αρχικά το Πρωτόκολλο του Κιότο (μείωση κατά 5,2% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, μέχρι το 2012).

Κάτω από τις συνθήκες αυτές φαντάζει τουλάχιστον ως εμπαιγμός η δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης διά στόματος υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ Η. Ευθυμιόπουλου, ο οποίος μιλά για... επιτυχία της Διάσκεψης! Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου που διένειμε το ίδιο υπουργείο, η συμφωνία που επιτεύχθηκε αφορά:

• Στη δημιουργία των δομών για τον έλεγχο των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε εθνικό επίπεδο, καθώς και των μηχανισμών για την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση παραβίασης των συμφωνηθέντων.
• Στη δυνατότητα χρήσης των «Ευέλικτων Μηχανισμών» για την από κοινού υλοποίηση προγραμμάτων μεταξύ αναπτυγμένων και λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών. Πρόκειται για την «περιβαλλοντική» αντίληψη της πιο βάρβαρης καπιταλιστικής πρακτικής που αναγορεύει το δικαίωμα αγοράς ρύπων μεταξύ των χωρών σε κανόνα Διεθνούς Δικαίου!
• Στη δημιουργία ταμείων αλληλοβοήθειας των αναπτυσσομένων χωρών για τον τεχνολογικό τους εκσυγχρονισμό και για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες (εκτός φυσικά των ΗΠΑ) δεσμεύτηκαν να συνεισφέρουν 600 εκατ. ευρώ ετησίως, αρχής γενομένης από το 2005. Πρόκειται, προφανώς, για χρήματα το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων θα ξαναγυρίσει στις ανεπτυγμένες χώρες οι οποίες θα πουλήσουν αντιρρυπαντική τεχνολογία στις φτωχές!..

Ο Ντένις Οσβαλντ ορίστηκε ως Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΟΕ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, διαδεχόμενος τον Ζακ Ρογκ, ο οποίος - όπως είναι γνωστό -εκλέχτηκε Πρόεδρος της ΔΟΕ. Ο Ντ. Οσβαλντ είναι μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Πρόεδρος της Ενωσης Διεθνών Ομοσπονδιών Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων (ASOIF) και Πρόεδρος της Διεθνούς Κωπηλατικής Ομοσπονδίας, ενώ ήταν μέχρι τώρα και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής που ελέγχει την πορεία για την Ολυμπιάδα της Αθήνας.

Οπως επίσης ανακοινώθηκε, η επόμενη κοινή συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής με την «Αθήνα 2004» θα πραγματοποιηθεί στις 26 - 28 Σεπτέμβρη.

Στους 19 έφτασαν οι όμιλοι εταιριών, που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την κατασκευή με το ληστρικό σύστημα της συγχρηματοδότησης και των «συμβάσεων παραχώρησης», τριών ακόμη μεγάλων οδικών αξόνων της χώρας. Με την ολοκλήρωση των διαδικασιών ανάθεσης και των έργων αυτών, όλοι οι υπάρχοντες μεγάλοι οδικοί άξονες της χώρας περνούν στην εκμετάλλευση των ιδιωτών, ενώ οι οδηγοί θα κληθούν να πληρώσουν τα «σπασμένα» με υπέρογκα διόδια.

Οι τρεις «συνδυασμοί παραχώρησης» είναι οι εξής:

• Αστικά οδικά έργα Αττικής, που περιλαμβάνουν την επέκταση της Αττικής Οδού και συγκεκριμένα: Επέκταση του Ανατολικού κλάδου της δυτικής Περιφερειακής Υμηττού μέχρι Ραφήνα, νότια επέκτασή της μέχρι Λεωφ. Βουλιαγμένης και Νότια σύνδεση Αεροδρομίου Σπάτων με τη Λεωφ. Ποσειδώνος.
• Αυτοκινητόδρομος Τρίπολη - Καλαμάτα και κλάδος Λεύκτρο - Σπάρτη που περιλαμβάνει την εκμετάλλευση του υπάρχοντος τμήματος Κόρινθος - Τρίπολη.
• Ιόνια οδός (από Αντίρριο μέχρι Ιωάννινα) που περιλαμβάνει την εκμετάλλευση του υπάρχοντος τμήματος Αθήνα - Μαλιακός!

Σε τραγικά αδιέξοδα έχουν περιέλθει οι αγρότες της Θεσσαλίας, εξαιτίας της λειψυδρίας, ενώ η κυβέρνηση - αντί να προχωρήσει στη λήψη άμεσων και συγκριμένων μέτρων - προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με συσκέψεις, σαν κι αυτή που είχε χτες ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης με τους αρμόδιους, για το θέμα, υπουργούς. Τα ελάχιστα νερά που υπάρχουν στην περιοχή, λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα, οι καλλιέργειές τους απειλούνται με ολοκληρωτική καταστροφή, καθώς δεν μπορούν να ποτιστούν τα χωράφια. Και ενώ «ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι», προ πολλού, οι διάφοροι «καλοθελητές» που στηρίζουν την «άνυδρη» κυβερνητική πολιτική, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την αγωνία του αγροτικού κόσμου, υποδαυλίζουν την ανάπτυξη τοπικιστικών αντιπαραθέσεων για τη διαχείριση του διαθέσιμου νερού, επιστρατεύοντας τη λογική του «διαίρει και βασίλευε».

Αυτοί είναι υποκινητές του «εμφυλίου» που τώρα ρίχνουν «κροκοδείλια» δάκρυα για το οξυμένο πρόβλημα της λειψυδρίας, για να καλλιεργήσουν το έδαφος όξυνσης ενδοαγροτικών αντιπαραθέσεων, με στόχο την απόσειση των ευθυνών για τη λειψυδρία από τους πραγματικούς ενόχους, που είναι η κυβέρνηση, η ΕΕ και όλοι όσοι συμφωνούν με την εφαρμοζόμενη αντιαγροτική πολιτική, και τη μεταφορά τους στους ίδιους τους αγρότες. Είναι όλοι αυτοί, που σε πλήρη αναντιστοιχία με το αίτημα των αγροτών και όλου του λαού της Θεσσαλίας για την υλοποίηση των αναγκαίων αρδευτικών και άλλων εγγειοβελτιωτικών έργων, συνειδητά λουφάζουν και δεν πρωτοστατούν στην ανάπτυξη αγώνων για τη διεκδίκησή τους.

Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, στην οποία παραβρέθηκε και ο υφυπουργός Γεωργίας Φ. Χατζημιχάλης, η όλη συζήτηση περιστράφηκε στο πώς οι αγρότες θα διαχειριστούν το έλλειμμα νερού που υπάρχει. Στην ίδια κατεύθυνση του «μοιράσματος» της ανέχειας των αγροτών κινούνται και οι προτάσεις της Νομαρχιακής Αρχής Λάρισας που κατατέθηκαν χτες στην Περιφέρεια Θεσσαλίας. Βεβαίως, όλοι όσοι δείχνουν το δήθεν ενδιαφέρον τους για την τύχη των καλλιεργειών και του εισοδήματος των αγροτών υποδαυλίζοντας τις τοπικιστικές αντιπαραθέσεις, δεν κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα της έγκαιρης και πλήρους αποζημίωσης των αγροτών, η παραγωγή των οποίων πλήττεται από την ξηρασία.