ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υπάρχουν και «αριστεροί» δουλέμποροι;

Γρηγοριάδης Κώστας

«Είμαι αριστερός - σοσιαλιστής» δήλωνε την περασμένη Τρίτη σε συνέντευξή του στο «Βήμα» ο υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης. Διαψεύδοντας στην ίδια συνέντευξη τις φήμες για εγκατάλειψη του υπουργείου, προσδιόριζε και τους στόχους: «Πρέπει να σπάσουμε την ανεργία, να δημιουργήσουμε μηχανισμούς στήριξης των αποκλεισμένων, να δώσουμε μια νέα ανάσα ζωής στο ασφαλιστικό σύστημα». Ακριβώς την επομένη ο υπουργός που αρέσκεται να δηλώνει αριστερός παρουσίασε το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση ουσιαστικά του σύγχρονου δουλεμπορίου. Χωρίς καμία αιδώ και χωρίς να αντλήσει κανένα συμπέρασμα από το στραπάτσο για το Ασφαλιστικό, ο υπουργός Εργασίας(;) παραδίδει τους άνεργους στους ιδιωτικούς ΟΑΕΔ, οι οποίοι στη συνέχεια θα τους «ενοικιάζουν» στις επιχειρήσεις. Ολοι θα είναι ευχαριστημένοι. Και οι επίσημοι δουλέμποροι (Εταιρείες Προσωρινής Εργασίας, είναι η κωδική ονομασία), γιατί θα κερδίζουν τη διαφορά ανάμεσα στον ονομαστικό μισθό και την πραγματική αμοιβή του «ενοικιαζόμενου», θα εισπράττουν τα ευρωπαϊκά και άλλα κονδύλια για την «εκπαίδευσή» τους, κ.ο.κ. Και οι εργοδότες, οι οποίοι θα παραλαμβάνουν ήδη αλυσοδεμένους τους σκλάβους, αφού θα στερούνται ουσιαστικά από κάθε είδους δικαιώματα (συνδικαλιστικά, ασφαλιστικά, συλλογικών συμβάσεων, κ.ο.κ). Και, βέβαια, η κυβέρνηση, η οποία θα μπορεί να περηφανεύεται ότι μειώνει την ανεργία! Αν όλο αυτό το άγος είναι «αριστερό» κατόρθωμα κ. Γιαννίτση, τότε ποιος είναι ο μεσαίωνας και το ...καθεστώς της γαλέρας;

Χρειάζονταν περισσότερα

Προφανώς, ενοχλήθηκε ο κ. Πρωτόπαππας από την κριτική της εφημερίδας μας για το νέο νομοσχέδιο μετατροπής του ΟΑΕΔ σε Οργανισμό Αφαίρεσης Εργατικών Δικαιωμάτων. Αλλιώς δεν εξηγείται το ξέσπασμά του κατά του «Ρ» από ραδιοφώνου. Οσο για τον αν διαβάζουμε ή όχι τα νομοσχέδιά τους, ένα τους λέμε. Οτι θα είχαμε γράψει ακόμη περισσότερα και πιο έντονα, αν εγκαίρως είχαμε στα χέρια μας το μέρος του νομοσχεδίου που «νομιμοποιεί» τα σκλαβοπάζαρα και τους δουλέμπορους. Το υπουργείο έδωσε το μέρος αυτό στη δημοσιότητα στα μουλωχτά και πολύ αργότερα από τη σχετική συνέντευξη Τύπου, όπου δεν το παρουσίασε. Θα γράφαμε, όχι μόνο γι' αυτούς που πλουτίζουν από το δουλεμπόριο, αλλά και γι' αυτούς που εξασφαλίζουν «προστασία» και νομιμότητα στους σύγχρονους δουλέμπορους. Κάτι τέτοιους, πάντως, σε γειτονική μας χώρα, που ήταν πρόσφατα στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, τους ονομάζουν Μαφία!

Υπερεπίκαιρη... παρέμβαση

Λες και το ήξερε. Συνεδρίαση είχε το Νομαρχιακό Συμβούλιο της Αθήνας προχτές το βράδυ κι ένα από τα προς συζήτηση θέματά της ήταν και το Γ` Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Στη σχετική τοποθέτησή του ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και εκπρόσωπος της ΝΑΣ, ζήτησε να διατεθεί ένα σεβαστό ποσό και για την αντισεισμική θωράκιση της πρωτεύουσας. Λίγες ώρες μετά, ολόκληρη η Κεντρική Ελλάδα και μαζί της και η Αθήνα ταρακουνιόταν από τον χτεσινό, περίπου 6 Ρίχτερ, σεισμό του Αιγαίου, που ευτυχώς δεν είχε θύματα και σοβαρές καταστροφές.

Κι άλλες μαζικές απολύσεις

Νέες μαζικές απολύσεις ανακοινώθηκαν χτες από μεγάλες πολυεθνικές. Μετά τη «Ζίμενς» και την «Ερικσον», η «Αλκατέλ» ανακοίνωσε χτες την απόλυση 20.000 εργαζόμενων, ενώ άλλους 5.000 απολύει η γερμανική «Infineon», επιχείρηση κι αυτή νέων τεχνολογιών. Την ίδια στιγμή, η «Sony» ανακοίνωσε πτώση των κερδών της, στο πρώτο τρίμηνο του έτους, κατά 90%, αφήνοντας άφωνους όσους κατείχαν μετοχές της.

Κι έπεται συνέχεια, καθώς και μια σειρά άλλα στοιχεία, φανερώνουν πως η ύφεση στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία συνεχίζεται και, βέβαια, οι μεγαλομέτοχοι και κεφαλαιοκράτες παίρνουν τα μέτρα τους, ώστε τα βάρη της κρίσης να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Υ.Γ. Αλήθεια, το «σαβουάρ βιβρ» των απολύσεων, που θέλει να θεσμοθετήσει η Εελληνίδα επίτροπος στην ΕΕ, τηρήθηκε στις τελευταίες περιπτώσεις;

Η πιο ανελέητη εκμετάλλευση

Τι απαιτούν και παράλληλα πετυχαίνουν τόσα χρόνια οι βιομήχανοι, οι πολυεθνικές και οι μεγαλοεργοδότες; Πιο «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης ζητάνε. Θέλουν εργαζόμενους «ζυμάρι», χωρίς δικαιώματα, χωρίς σταθερό ωράριο εργασίας, χωρίς ορισμένο μισθό, χωρίς ασφάλιση και σύνταξη. Θέλουν εργατικό δυναμικό «εύπλαστο», που να μπαίνει σε όποια φόρμα εργατικού καθεστώτος έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις τους. Με δυο λέξεις, επιδιώκουν περισσότερα υπερκέρδη, όσο και αν επιχειρούν να καμουφλάρουν την επιδίωξή τους, πίσω από τους δήθεν «εθνικούς στόχους» της «ανταγωνιστικότητας», της «αύξησης της παραγωγικότητας», της «βελτίωσης» όπως λένε της θέσης της Ελλάδας στο διεθνές γίγνεσθαι.

Και η κυβέρνηση ασμένως σπεύδει να τους ικανοποιήσει. Πολλές φορές μάλιστα τους προσπερνάει στον αγώνα δρόμου για την εξασφάλιση των απαραίτητων προϋποθέσεων. Αλλωστε, ο πρωθυπουργός πρώτος είχε ρίξει το σύνθημα του «απασχολήσιμου». Αυτόν ακριβώς το στόχο εξυπηρετεί και το σχέδιο νόμου για τον ΟΑΕΔ που παρουσίασε προχτές το υπουργείο Εργασίας. Ενα νομοσχέδιο που τριχοτομεί και ιδιωτικοποιεί τον Οργανισμό, «εξατομικεύει» τη «διαχείριση» του ανέργου και θέτει τεράστιους πόρους στη διάθεση των εργοδοτών, μέσα από τα προγράμματα κατάρτισης και δια βίου εκπαίδευσης. Παράλληλα, κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες, νομιμοποιείται ένα μόνιμο αλισβερίσι με τις ιδιωτικές εταιρίες «ανεύρεσης εργασίας», τα εκατοντάδες ΚΕΚ, ΙΕΚ και πάσης φύσης μαγαζιά που πλουτίζουν στις πλάτες των ανέργων. Ο Οργανισμός με τη βούλα της κυβέρνησης μετατρέπεται σε ένα ιδιωτικό γραφείο εργασίας με προδιαγραφές μαμούθ.

Στην πραγματικότητα ο ΟΑΕΔ, από δημόσια υπηρεσία προστασίας των ανέργων - τουλάχιστον σε επίπεδο ιδρυτικής διακήρυξης - μεταλλάσσεται ανοιχτά σε ένα εργαλείο προσαρμογής εκπαίδευσης, μετεκπαίδευσης και δια βίου μάθησης των ανέργων, σε μια στρατιά αναλώσιμων εργατικών χεριών. Μια στρατιά που θα είναι έτοιμη να μπει, όχι σε εργοστάσια και γραφεία, αλλά σε ευρωπαϊκών προδιαγραφών γκέτο. Σε σύγχρονες γαλέρες, όπου ανώτατος νόμος θα είναι η δύναμη και η εξουσία του εργοδότη. Τελικά, μια εφεδρική στρατιά ανυπεράσπιστων, πιο ευάλωτη, πιο εκμεταλλεύσιμη και πιο υπάκουη στ' αφεντικά.

Για έναν τέτοιο εκσυγχρονισμένο κόσμο εκμετάλλευσης «δουλεύει» και το κομμάτι του νομοσχεδίου που αναφέρεται στην ενοικίαση των εργαζομένων. Η νομιμοποίηση των «δουλεμπορικών γραφείων εργασίας» δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τους ανώδυνους τίτλους «Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης». Πράγματι, «προσωρινή» και με δόσεις, θα είναι μόνο η εργασία για τον άνεργο. Αλλά η εκμετάλλευση θα είναι μόνιμη και ανελέητη. Μόνιμο θα είναι το κυνήγι για το μεροκάματο, ο τρόμος της απόλυσης και η ανυπαρξία συνδικαλιστικής κάλυψης. Μόνιμο θα είναι το μισό μεροκάματο, η ελλιπής ασφαλιστική κάλυψη, το αίσθημα της «προσωρινότητας».

Και βέβαια το επιχείρημα ότι με αυτόν τον τρόπο «νομιμοποιείται» το χάος και η ασυδοσία της αγοράς μπορεί εύκολα να ξεστομίζεται από καθέδρας, δεν μπορεί όμως να σταματήσει το δράμα των ανέργων. Ισα ίσα που το δράμα αυτό θα βαθαίνει και θα μεγαλώνει. Γιατί αυτό που απαιτεί ο άνεργος δεν είναι η «νομιμοποίηση» της τραγωδίας του, αλλά μια μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία που να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες, τις δικές του και της οικογένειάς του. Αυτό που χρειάζεται η καπιταλιστική κοινωνία δεν είναι η εδραίωση της ολοένα και πιο στυγνής εκμετάλλευσης αλλά η μόνιμη και οριστική κατάργησή της.