Associated Press

Στο χρονικό διάστημα του έτους 1975 μέχρι και του 1978 πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εξαιτίας των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί στις διάφορες χώρες συνεπεία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, χωρίς να έχουν συσταθεί παρόμοια δικαστήρια. Ετσι γίνεται επιλεκτική προσέγγιση για την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Το Δικαστήριο αυτό είναι ακόμα μη νόμιμο και για τον εξής λόγο: Ιδρύθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας καθ' υπέρβαση των εξουσιών που του παρέχονται στο Κεφάλαιο VII του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Υποστηρίζεται με σημαντικά επιχειρήματα ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν έχει την εξουσία να προβαίνει στη σύσταση δικαιοδοτικών οργάνων. Στα άρθρα 41 και 42 του Κεφαλαίου VII του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ορίζονται οι ενέργειες που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα προβαίνει, σύμφωνα με τους Σκοπούς και τις Αρχές των Ηνωμένων Εθνών, κάθε φορά που αυτό διαπιστώνει, ότι υπάρχει απειλή εναντίον της Ειρήνης, διατάραξη της Ειρήνης και επιθετικές πράξεις. Κατ' αρχήν αυτές είναι: πλήρη ή μερική διακοπή των οικονομικών σχέσεων, των σιδηροδρομικών, θαλάσσιων, εναέριων συγκοινωνιών, των ταχυδρομικών, τηλεγραφικών, ραδιοφωνικών και άλλων μέσων επικοινωνίας, καθώς και η διακοπή διπλωματικών σχέσεων (άρθρο 41). Στην περίπτωση που τα μέτρα αυτά είναι ανεπαρκή τότε μπορεί να αναλάβει δράση με στρατιωτικές επιδείξεις, αποκλεισμό και άλλες επιχειρήσεις αεροπορικών, θαλάσσιων ή χερσαίων δυνάμεων μόνο των Μελών των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 42) και όχι με δυνάμεις άλλων περιφερειακών οργανισμών (πχ. ΝΑΤΟ, Ευρωστρατός κλπ.). Αλλωστε, τα μέτρα αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί στη μέχρι σήμερα ακολουθούμενη διεθνή πρακτική.

Για τη σύσταση του Ειδικού Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, επικαλέστηκε «επείγουσα ανάγκη». Ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί, γιατί σε παρόμοιες ή πιο σοβαρές κρίσεις (πχ. Βιετνάμ, Κογκό - δολοφονία Λουμούμπα, Σουέζ, Κύπρος, Αλγερία, σφαγές αμάχων από τα γαλλικά στρατεύματα - Νότιος Αφρική του Απαρτχάιντ) δε συστάθηκε ένα παρόμοιο δικαστήριο.

Ανεξάρτητα όμως από τους παραπάνω λόγους, η διαδικασία που ακολουθήθηκε από το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την υποβολή προτάσεων και πληροφοριών σχετικά με την ίδρυση αυτού του Δικαστηρίου, δεν μπορεί να θεωρηθεί αμερόληπτη και αντικειμενική. Συγκεκριμένα έλαβε υπόψη Α) Τις απόψεις και προτάσεις της Ομάδας OIC (Οργάνωση Ισλαμικής Συνδιάσκεψης) που αποτελούνταν από τις χώρες: Αίγυπτο, Ιράν, Μαλαισία, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη και Τουρκία. Οι χώρες αυτές δε διακρίνονται για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και για τους δημοκρατικούς τους θεσμούς. Ιδιαίτερη ευαισθησία εμφανίζει ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών ως προς την Τουρκία, όταν πολύ καλά γνωρίζει ότι σε αυτή τη χώρα συστηματικά παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, σφαγιάζονται οι Τούρκοι πολιτικοί κρατούμενοι και ο κουρδικός λαός και κατέχεται παράνομα από τον τουρκικό στρατό η μισή Κύπρος. Ακόμα δεν μπορούν να θεωρηθούν αμερόληπτες, γιατί για λόγους πολιτικούς και θρησκευτικούς υποστηρίζουν το μουσουλμανικό στοιχείο της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης. Β) Ελαβε ακόμα υπόψη τις απόψεις και προτάσεις κύρια των ΗΠΑ, Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Καναδά. Δηλαδή πρόκειται περί χωρών του ΝΑΤΟ, οι οποίες πρώτα δημιούργησαν την κρίση στη Βοσνία - Εζεργοβίνη και ύστερα τον πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Γ) Από τις 800 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών έλαβε υπόψη τις απόψεις και προτάσεις των 9 μόνον όπως της «Διεθνούς Αμνηστίας», η οποία είχε ταχθεί υπέρ των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ και της σύλληψης και προσαγωγής σε δίκη του Σλ. Μιλόσεβιτς, της «Εταιρίας Αγγλων Δικηγόρων για τις Εθνικές Μειονότητες», κατάλοιπο του αποικισμού, της «Διεθνούς Οργάνωσης Ποινικής Αστυνομίας» κ.ά.

Ακόμα το Δικαστήριο αυτό με πρόσχημα ότι τα Ηνωμένα Εθνη δε διαθέτουν τις δικές τους υπηρεσίες συλλογής πληροφοριών, αντλεί τα στοιχεία του, για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην επικράτεια της πρώην Γιουγκοσλαβίας, την ταυτότητα δραστών και θυμάτων και το είδος των εγκλημάτων, από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Στις 30 Σεπτέμβρη 1999 σε πρες κόνφερανς, η κύρια κατήγορος Κάρλα Ντελ Πόντε δήλωσε: «Η ομάδα του FBI υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική στην έρευνα τοποθεσιών όπου έγιναν εγκλήματα πολέμου και στη συλλογή στοιχείων σχετικά με τις φοβερές φρικαλεότητες που έλαβαν χώρα στο Κόσσοβο. Θέλω να χρησιμοποιήσω τις αποδείξεις που συγκεντρώθηκαν από το FBI στις αίθουσες του Δικαστηρίου. Οι αποδείξεις θα έχουν, ως αποτέλεσμα την καταδίκη πολιτών για τα εγκλήματα πολέμου. Είμαι ευγνώμων για τη μεγάλη στήριξη που παρείχε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο Δικαστήριο». Τέλος, οι δικαστές αυτού του Δικαστηρίου επιλέχθηκαν ένας - ένας πολύ προσεκτικά από τις ίδιες δυνάμεις που δημιούργησαν την κρίση στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Αυτό το Δικαστήριο δεν έχει σχέση με το δίκαιο και ούτε καν ακολουθεί το αναγνωρισμένο διεθνές δίκαιο και τις διαδικασίες του. Το 1992 ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ανακήρυξε τους ηγέτες της Γιουγκοσλαβίας εγκληματίες πολέμου και ουσιαστικά υπαγόρευσε την ημερήσια διάταξη του Δικαστηρίου. Στις 27/5/1999 το NBC μετέδιδε τις πηγές από τις οποίες το Δικαστήριο αντλεί τα στοιχεία του. Την ίδια μέρα ανακοίνωσε το Δικαστήριο την απόφασή του να προσαχθούν σε δίκη ο Μιλόσεβιτς και 5 ακόμα μέλη της γιουγκοσλαβικής ηγεσίας.

Στην έκθεση με ημερομηνία 26/1/1993 του μόνιμου αντιπροσώπου των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη στο έτος 1992 αναφέρονται τα εξής: 1) Από τις Βοσνιακές Μουσουλμανικές Δυνάμεις στη Σρεμπρένιτσα σκοτώθηκαν τουλάχιστον 60 Σέρβοι κυρίως άμαχοι και έγιναν πρόσφυγες 5.000 άτομα (14-12). Στο Σελεμπίτον από την ομάδα Αζέμ Ντελίτς σκοτώθηκαν 16 Σέρβοι από χτυπήματα. Στο Βίζοκο σκοτώθηκε από χτυπήματα ένας 19χρονος Σέρβος. Στο Οκόλιτσε σκοτώθηκαν 6 άμαχοι Σέρβοι (20-6). Στο στρατόπεδο του Βίζοκο σκοτώθηκε από χτυπήματα ένας Σέρβος (20-6). Στο Βίζοκο σκοτώθηκε από βασανιστήρια ένας Σέρβος (13-6). Στο Ντετελί σε αποθήκη καυσίμων όπου κρατούνταν 64 γυναίκες και 100 άνδρες, όλοι οι άνδρες κτυπήθηκαν με ραβδιά, κάννες όπλων και τους έκοψαν τα δάχτυλα. Ο αρχιμανδρίτης Συμεών Μπιμπέρντζιτς κατέθεσε ότι του έβαλαν βελόνες στα νύχια και του χαράκωσαν το πρόσωπο με μαχαίρι και ότι οι γυναίκες βιάστηκαν, ακόμα και οι ηλικιωμένες. Στο στρατόπεδο της Ζένιτσα έκοψαν το πόδι κρατουμένου, επειδή ήταν Σέρβος. Στο ίδιο στρατόπεδο η τροφή και το τσάι συχνά ήταν δηλητηριασμένα με σαπούνι. 2) Από τις δυνάμεις του Τακτικού Κροατικού Στρατού που εισέβαλαν στη Βοσνία - Ερζεργοβίνη, καταστράφηκαν α) στο Μοστάρ ο ορθόδοξος καθεδρικός ναός και η Αρχιεπισκοπή (15-6). β) Εκκλησίες σε 10 πόλεις, γ) 29 σερβικά χωριά, δ) το Βυζαντινό Μοναστήρι του 15ου αιώνα στο Ζάβαλα και το Βυζαντινό Μοναστήρι του 16ου αιώνα, στο Ζιτομιόλιτς, ε) Τρία σερβικά χωριά στην ανατολική όχθη του ποταμού Νερέτβα. Σε ένα από αυτά τα χωριά στο Μπρεμπιλόσκι επυρπόλησαν την εκκλησία με τα κόκαλα 2.000 Σέρβων που σκοτώθηκαν από τους Ναζί στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 4 Αυγούστου 1995 τα κρατικά στρατεύματα, οι νέοι Ουστάσι που έφεραν ναζιστικά εμβλήματα, βοηθούμενα από το ΝΑΤΟ και από αεροσκάφη των ΗΠΑ ηλεκτρονικού πολέμου, τύπου ΕΑ-6Β και οδηγούμενα από στρατιωτικούς συμβούλους των ΗΠΑ, αφού προηγουμένως αμερικανοΝΑΤΟικά αεροσκάφη κατέστρεψαν τα ραντάρ και την αντιαεροπορική άμυνα των Σέρβων, εισέβαλαν στη σερβική Κράινα. Το αποτέλεσμα της εισβολής είναι: 14.000 Σέρβοι πολίτες νεκροί, 200.000 πρόσφυγες και 73% των σερβικών σπιτιών κατεστραμμένα. Το έτος 1991 η Κροατία κατά τη βίαιη απόσχισή της από τη Γιουγκοσλαβία απέλασε 300.000 Σέρβους, ανατίναξε 10.000 οικήματα και κατέστρεψε δέκα πόλεις και 183 χωριά. Μόνο η ομάδα θανάτου του Μέρσεπ διέπραξε 2.500 δολοφονίες Σέρβων πολιτών στη Σλοβενία, με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμένουν μόνο οι στάχτες.

Ο απολογισμός από τότε που αναπτύχθηκαν οι δυνάμεις της «KFOR», της «UNMIK» και του «UCK» στο Κόσσοβο - Μετόχια είναι αποκαλυπτικός: 4.792 τρομοκρατικές επιθέσεις, 1.010 νεκροί (εκ των οποίων 888 Σέρβοι), 936 αγνοούμενοι Σέρβοι, 924 τραυματίες 350.000 πρόσφυγες Σέρβοι, 200 συλλήψεις Σέρβων από τις δυνάμεις κατοχής, 86 ορθόδοξες εκκλησίες και μνημεία καταστράφηκαν από τους βανδαλισμούς του «UCK» 250.000 παράνομοι έποικοι και 364 εκτοπίσεις Σέρβων πολιτών στη ζώνη «ασφαλείας».

Τα εγκλήματα αυτά, καθώς και άλλα που δεν αναγράφονται, εκείνα του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών και των εγκληματιών του «UCK» είναι γνωστά στο δικαστήριο αυτό. Ομως για όλα αυτά τα εγκλήματα ευθυγραμμισμένο στην πολιτική των ισχυρών δυνάμεων, κατηγόρησε ουσιαστικά μόνο το ένα μέρος των εμπολέμων, τους Σέρβους. Ετσι από τους 76 κατηγορούμενους κατά των οποίων μέχρι σήμερα έχει ασκηθεί ποινική δίωξη από το Δικαστήριο αυτό οι 62 είναι Σέρβοι και οι υπόλοιποι 14 Κροάτες και Μουσουλμάνοι. Κανένας δε αξιωματούχος του ΝΑΤΟ και εγκληματίας του «UCK». Η επιλεκτική αυτή εφαρμογή δεν είναι δικαιοσύνη, δεν αποτελεί δικαιοσύνη. Είναι πολιτική. Είναι σκοπιμότητα πολιτικής που παραβιάζει τις Αρχές του Δικαίου και την ηθική. Με αυτά τα δεδομένα είναι φανερό ότι ένα τέτοιο όργανο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συμβάλει στην επαναφορά της Ειρήνης και της Ασφάλειας στην περιοχή. Το δικαστήριο αυτό όργανο του ΝΑΤΟ δεν ιδρύθηκε για το σκοπό αυτό. Συστάθηκε για να συμβάλει μαζί με το ΝΑΤΟ στην προώθηση και εφαρμογή του Σχεδίου του Αδόλφου Χίτλερ που είναι η εξόντωση των Σλάβων στο γεωγραφικό χώρο των Βαλκανίων, και όσων αντιστέκονται, η μεταβολή συνόρων, οι προσαρτήσεις εδαφών, οι μετακινήσεις πληθυσμών και η δημιουργία μεγάλης Αλβανίας. Η υιοθέτηση μιας τέτοιας διεθνούς πρακτικής από τους απογόνους των Ναζί, διαγράφει μεγάλους κινδύνους για τους λαούς και τις ηγεσίες τους που αντιστέκονται. Γι' αυτό μία λύση υπάρχει. Ενωμένοι οι λαοί να αντισταθούν στην επιβολή αυτής της Νέας Τάξης Πραγμάτων.