Τίμησαν την Σωτηρία ως ένα παράδειγμα της συμπόρευσης του εργατικού και φοιτητικού κινήματος, που απλώνεται στα αμφιθέατρα, στις πύλες των εργοστασίων και τους άλλους χώρους δουλειάς, στους δρόμους. Που αποτυπώνει την ακούραστη προσπάθεια των μελών της ΚΝΕ για να δυναμώσει παντού το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Στη διάρκεια της εκδήλωσης αναβίωσαν το χρονικό του εγκλήματος και το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, αντήχησε το διαχρονικό νόημα της θυσίας της Σωτηρίας, στο ίδιο σημείο που βρισκόταν η πύλη της ΕΤΜΑ, που «με τη θυσία της Σωτηρίας, έγινε σταυροδρόμι ενότητας του εργατικού και φοιτητικού κινήματος», όπως τόνισε στην ομιλία της η πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Παντείου, Ελένη Καρτελιά. Σημείωσε επίσης πως «σε αυτό το σημείο που στεκόμαστε, η Σωτηρία έχασε την ίδια της τη ζωή, ακλόνητη και αποφασισμένη να φτάσουν στα χέρια των εργατών οι προκηρύξεις ενάντια στην ακρίβεια, στη φτώχεια και την ανεργία, καλώντας τους να παλέψουν οργανωμένα μέσα από τα εργατικά τους σωματεία, τα ταξικά τους συνδικάτα».

«Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά βρισκόμαστε ξανά εδώ, εμπνεόμαστε και παίρνουμε δύναμη από την ακλόνητη στάση της, από την αποφασιστικότητά της, από την πίστη της στον αγώνα για μία καλύτερη ζωή.

Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, οι φοιτητές πλάι στους εργαζόμενους, συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο, στον δρόμο του αγώνα, ενάντια στη διαχρονική πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ, ενάντια σε όσους υπηρετούν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Μαζί βρεθήκαμε έξω από την πύλη της ΛΑΡΚΟ με τους εργάτες, τους παραγωγούς του πλούτου αυτής της γης, κόντρα στην πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Μαζί βρεθήκαμε έξω από τα σπίτια του λαού για να εμποδίσουμε τους πλειστηριασμούς από τα "κοράκια" των funds.

Μαζί διαδηλώσαμε εναντίον των δολοφόνων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - Ισραήλ, δείξαμε την αλληλεγγύη στους λαούς του κόσμου, μαζί καταδικάσαμε, και συνεχίζουμε να το κάνουμε, τη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης.

Στον αγώνα μας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και στη διεκδίκησή μας για τις σπουδές που έχουμε ανάγκη, είχαμε πάντα στο πλευρό μας τα σωματεία και τους εργαζόμενους!

Παλέψαμε μαζί με τα σωματεία των εργαζομένων για ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν και σύγχρονο σύστημα Υγείας που θα καλύπτει τις ανάγκες του λαού, διαδηλώσαμε μαζί ενάντια στο νομοσχέδιο που βάζει ταφόπλακα στις δωρεάν υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, Πρόληψης και Απεξάρτησης.

Ολα αυτά τα χρόνια βρεθήκαμε φοιτητές και εργάτες χέρι χέρι στους δρόμους φωνάζοντας "`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας".

Και γι' αυτό ο αντίπαλος μας φοβάται!

Μας φοβάται γιατί έχουμε δίκιο, γιατί ενωμένοι εργάτες - φοιτητές έχουμε τη δύναμη να φέρουμε τα πάνω κάτω. Μόνο εμείς μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, μόνο ο λαός σώζει τον λαό.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, όπως και τότε έτσι και σήμερα, η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής. Γι' αυτόν τον λόγο συνεχίζονται και σήμερα οι απειλές και η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, εντείνεται η επίθεση της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, στο δικαίωμα στην απεργία. Γι' αυτόν τον λόγο, όταν οι φοιτητές αποφασίσαμε να σηκώσουμε κεφάλι, αντιμετωπίσαμε απειλές για πειθαρχικά, συναντήσαμε μέσα στις σχολές μας τις δυνάμεις καταστολής».

«Στα βήματά σου, Σωτηρία, συνεχίζουμε και σήμερα οι φοιτητές και οι φοιτήτριες! Διδασκόμαστε από το παράδειγμά σου! Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά τη φτώχεια, την ακρίβεια, την αδικία!», τόνισε η πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Παντείου.

Στη συμπόρευση φοιτητικού και εργατικού κινήματος, που εκφράστηκε και μέσα από το παράδειγμα της αγωνιστικής στάσης της Σωτηρίας, αναφέρθηκε και η Αναστασία Ανδρικάκη, γενική γραμματέας της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας. Σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Η δολοφονία της Σωτηρίας καθώς και τα γεγονότα που ακολούθησαν αποδεικνύουν ότι οι νόμοι και η Δικαιοσύνη υπάρχουν μόνο για να εξασφαλίζουν το "ιερό" και αναφαίρετο δικαίωμα των μονοπωλίων να ξεζουμίζουν τους εργάτες και τις οικογένειές τους. Οτι η δημοκρατία και η ελευθερία σταματάνε έξω από τους χώρους δουλειάς. Αλλωστε η δολοφονία της Σωτηρίας έγινε τη δεκαετία του '80, τότε που, όπως λένε, "εδραιώθηκε η δημοκρατία". Οτι το κεφάλαιο, μπροστά στη διασφάλιση και ανάπτυξη των κερδών του, είναι διατεθειμένο και έτοιμο να διενεργήσει οποιοδήποτε έγκλημα.

Οπως τα εργοδοτικά εγκλήματα που γίνονται καθημερινά στους χώρους δουλειάς. Που σύμφωνα με τα δικά τους "μαγειρεμένα" στοιχεία κάθε 3 μέρες 1 εργάτης δεν γυρίζει στο σπίτι του. Το πρόσφατο εργοδοτικό έγκλημα στη Σαλαμίνα είναι μια ακόμα τραγική απόδειξη των συνεπειών των πολιτικών που ευνοούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος της ασφάλειας και της υγείας των εργατών. 63χρονος συνταξιούχος μεταλλεργάτης, παρότι είχε καρδιακά προβλήματα, αναγκάστηκε να επιστρέψει στη δουλειά για να συμπληρώσει το εισόδημά του, εξαιτίας ενός νόμου - έκτρωμα της κυβέρνησης που ωθεί τους συνταξιούχους να εργάζονται μέχρι τον τάφο. Παρά τις καταγγελίες των σωματείων στη Ζώνη, ο συνάδελφος δούλευε υπό παρατεταμένο καύσωνα, με ανεπαρκή ή ανύπαρκτα μέτρα υγείας και ασφάλειας, κάτι που οδήγησε στην τραγική του απώλεια.

Δεν έφταιγε ούτε η κακιά η ώρα ούτε σύμπτωση ήταν. Είναι ακόμα μια απόδειξη του ακήρυχτου πολέμου στους χώρους δουλειάς, με θύτες το κράτος και την εργοδοσία και θύματα εμάς τους εργάτες. Η κυβέρνηση στρώνει το έδαφος και για τα επόμενα εγκλήματα, για λογαριασμό των εργοδοτών, με την ενεργοποίηση της 6ήμερης εργασίας, με το ωράριο - λάστιχο, χαρίζοντας στους εργοδότες τζάμπα ώρες δουλειάς μέσω της ψηφιακής κάρτας εργασίας, όπως χαρακτηριστικά αποτυπώνεται στην κατάπτυστη εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας.

Τους το φωνάζουμε, ως εδώ! `Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!

Μόνο μέσα από τη συσπείρωση στα συνδικάτα μας και την οργάνωση του αγώνα μπορούμε να δώσουμε τέλος στην ασυδοσία της εργοδοσίας, για μέτρα υγείας και ασφάλειας, για υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, με μείωση του χρόνου εργασίας, κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, με κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Οι αγώνες των εργατών της ΛΑΡΚΟ, των μεταλλωρύχων στη Χαλκιδική, της Ζώνης, στο λιμάνι του Πειραιά, των οικοδόμων, στα εργοστάσια των τροφίμων, του Τύπου, μας δείχνουν τον δρόμο της διεκδίκησης, κόντρα στη λογική του τίποτα δεν γίνεται, των μειωμένων απαιτήσεων, της ατομικής λύσης, της μοιρολατρίας, που οδηγεί στην αποχή ουσιαστικά από την ίδια τη ζωή μας».

«Οπως ενιαία είναι η επίθεση της εργοδοσίας και των πολιτικών της εκπροσώπων σε εμάς, έτσι ενιαία θα δίνουμε την απάντηση, στους κοινούς αγώνες μας, στη συμπόρευση του εργατικού κινήματος με το φοιτητικό κίνημα», τόνισε η ομιλήτρια, σημειώνοντας: «Η φωνή της Σωτηρίας δεν σίγησε και δεν θα σιγήσει ποτέ. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, εδώ από τον τόπο της δολοφονίας της, δίνουμε υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε να τραβάμε μπροστά κρατώντας ζωντανό το όραμα της Σωτηρίας, μέχρι την τελική νίκη».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφανιών και ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της Σωτηρίας.

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ στεφάνι κατέθεσε το μέλος της Γιώργος Τάτσης και του ΚΣ της ΚΝΕ ο Γραμματέας του, Θοδωρής Κωτσαντής.

Στεφάνια επίσης κατέθεσαν εκ μέρους του ΠΑΜΕ ο Αλέκος Περράκης, μέλος της Γραμματείας, αντιπροσωπεία του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Παντείου, εκ μέρους του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ν. Αττικής ο Αμάν Ουλάχ, μέλος του ΔΣ, εκ μέρους της ΟΕΚΙΔΕ η γενική γραμματέας του ΔΣ, Αναστασία Ανδρικάκη, από το Συνδικάτο Τύπου - Χάρτου ο πρόεδρος, Κώστας Φυλακτόπουλος, από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τροφίμων - Ποτών Ν. Αττικής ο Παναγιώτης Πορφύρης, μέλος του ΔΣ, και εκ μέρους του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής ο Λάμπρος Χατζάρας, μέλος της διοίκησης.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Τσοκάνης και ο δήμαρχος Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σελέκος.