Αν και ήμασταν προετοιμασμένοι για το μοιραίο, η είδηση χτες το απόγευμα ότι η αγαπημένη μας συντρόφισσα, η Αθηνά Ζύμαρη, δεν είναι πια κοντά μας, μας συγκλόνισε και μας βύθισε σε μεγάλη θλίψη.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τον θάνατό της:

«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποχαιρετάει με μεγάλη θλίψη την συντρόφισσα Αθηνά Ζύμαρη, που έχασε πρόωρα τη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 57 χρονών.

Με καταγωγή από την Ικαρία, η συντρόφισσα Αθηνά γεννήθηκε στο Πέραμα το 1967. Από μαθήτρια ζυμώθηκε με τις αγωνιστικές παραδόσεις της οικογένειάς της, των εργαζομένων και του λαού του Περάματος. Ο πατέρας της ήταν ναυτεργάτης και στη συνέχεια για πολλά χρόνια μεταλλεργάτης.

Οργανώθηκε στην ΚΝΕ ως μαθήτρια Λυκείου και υπήρξε μέλος του Γραφείου της Οργάνωσης στο Πέραμα. Τελειώνοντας το Γενικό Λύκειο φοίτησε σε ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας. Δούλεψε στον επισιτισμό και για ένα διάστημα σε ναυτιλιακή εταιρεία.

Από το 1992 ήταν συντάκτρια του "Ριζοσπάστη". Ανέλαβε τη χρέωση αυτή ως μέλος της ΚΝΕ και λίγους μήνες αργότερα έγινε μέλος του Κόμματος. Στη δημοσιογραφική δουλειά, η συντρόφισσα Αθηνά πέρασε από πολλούς και διαφορετικούς τομείς, με τελευταίο το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ.

Σε όλες τις χρεώσεις ανταποκρίθηκε με μεγάλη συνέπεια και συνέβαλε καθοριστικά στη δουλειά της εφημερίδας. Τα χαρακτηριστικά του μαχόμενου κομμουνιστή δημοσιογράφου την καταξίωσαν στους συναδέλφους της και ευρύτερα στον κλάδο.

Εκεί που έδωσε, όμως, πραγματικά τον εαυτό της, ήταν το εργατικό ρεπορτάζ, στο οποίο χρεώθηκε αμέσως μόλις ανέλαβε δουλειά στην εφημερίδα.

Οπως έγραφε η ίδια στο βιογραφικό της, "ο συνδυασμός μέλος του ΚΚΕ και συντάκτρια του «Ριζοσπάστη», με χρέωση στην εργατική τάξη και ειδικά στους κλάδους των ναυτεργατών, των εργαζόμενων στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στη Ναυπηγική Βιομηχανία, στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και συνολικά στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια του Πειραιά, είναι για μένα μεγάλη υπόθεση. Η πλούσια πείρα που αποκομίζω καθημερινά από τη μάχη που δίνουν οι δυνάμεις μας, είναι μια τεράστια πείρα και πλούτος γνώσεων και επεξεργασιών. Είναι ατσάλωμα της συνείδησης και κάνει χειροπιαστό τον πρωτοπόρο, ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης και της πολιτικής της πρωτοπορίας, την ιστορική της αποστολή".

Πέρα από τη δουλειά στην εφημερίδα, η συντρόφισσα Αθηνά ανέλαβε και άλλες χρεώσεις στο Κόμμα. Εκτός από μέλος της ΚΟΒ "Ριζοσπάστη", υπήρξε κατά διαστήματα μέλος της ΚΟΒ Μετάλλου και της ΚΟΒ Περάματος. Αναδείχτηκε μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Πειραιά και μέλος του συνδικαλιστικού της Τμήματος. Υπήρξε επίσης εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στο Πέραμα.

Από το 2022 μέχρι και πριν από λίγους μήνες, ήταν εκλεγμένη στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με την παράταξη της "Δημοσιογραφικής Συνεργασίας". Είχε μεγάλη αγάπη για τον τόπο καταγωγή της, την Ικαρία, και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Ικαριωτών Περάματος.

Στη σύντομη ζωή της, η συντρόφισσα Αθηνά τίμησε τον τίτλο του μέλους του Κόμματος. Η μεγάλη προσφορά της στην εφημερίδα αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές των συντακτών του "Ριζοσπάστη".

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στον σύζυγό της Νίκο, στην κόρη της συντρόφισσα Αφροδίτη, στη μητέρα της συντρόφισσα Μαρία και στον αδελφό της σύντροφο Νίκο».

Την αγαπημένη συντρόφισσα Αθηνά αποχαιρετά και η Τομεακή Επιτροπή Πειραιά του ΚΚΕ και εκφράζει τα συλλυπητήρια στην οικογένειά της. Οπως σημειώνει, «η σ. Αθηνά είναι άρρηκτα δεμένη με όλους τους αγώνες που έχουν γίνει στο λιμάνι τα τελευταία πολλά χρόνια. Ποιος δεν τη θυμάται μερόνυχτα στους καταπέλτες των πλοίων στις πολυήμερες απεργίες των ναυτεργατών, στις απεργίες και τους αγώνες των μεταλλεργατών να καλύπτει τον αγώνα τους για την εφημερίδα μας, τον "Ριζοσπάστη".

Ποιος δεν τη θυμάται να τα βάζει με τους φασίστες στο Δημοτικό Συμβούλιο Περάματος. Ποιος δεν τη θυμάται πρώτη στους αγώνες για όλα τα ζητήματα και για το πείσμα της για τον σκοπό της πάλης, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Η σ. Αθηνά ήταν αγωνίστρια, μαχητική, πνεύμα ανήσυχο αλλά και πάντα ήρεμη και χαμογελαστή, πάντα πρόθυμη να βοηθήσει, να συμβάλει όπου χρειαζόταν σε κάθε πρόβλημα, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στη γειτονιά.

Για αυτήν τη στάση της είχε κατακτήσει την αναγνώριση συναδέλφων, του λαού του Περάματος, συνολικά των εργαζομένων και των βιοπαλαιστών που την γνώρισαν».

Είναι δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις ο πόνος που μας προκαλεί η απώλεια της συντρόφισσάς μας Αθηνάς. Για τον «Ριζοσπάστη» υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια μια «ήρεμη δύναμη», μια δημοσιογράφος παντός καιρού, που δεν λογάριαζε χρόνο και κόπο για να προσφέρει το καλύτερο, το περισσότερο, το χρησιμότερο στην εφημερίδα και στο πόρταλ 902.gr.

Η Αθηνά συγκέντρωνε, καλλιεργούσε διαρκώς και ανέπτυσσε όλα τα χαρακτηριστικά του μάχιμου κομμουνιστή δημοσιογράφου. Δεν επαναπαυόταν, δεν «χορτάριαζε». Σε όποιον τομέα δουλειάς κι αν χρεώθηκε στην εφημερίδα, ξεχώρισε για την προσπάθειά της να τον κατακτήσει, να τον μάθει, να τον αφομοιώσει με τα εργαλεία της θεωρίας και της ιδεολογίας μας, παρακολουθώντας πάντα από κοντά, από μέσα, τη δράση των κομματικών μας δυνάμεων.

Και ήταν αυτό που την έκανε ιδιαίτερη. Στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, την Αθηνά δεν μπορούσες να την ξεχωρίσεις από το πλήθος των ναυτεργατών που περιφρουρούσαν τους καταπέλτες των πλοίων, ή από τους εργάτες που συγκρούονταν με την εργοδοσία στην πύλη κάποιου εργοστασίου. Γινόταν πάντα μια από αυτούς, γιατί ένιωθε και ήταν μια από αυτούς.

Γι' αυτό κατάφερνε πάντα το ρεπορτάζ της να έχει ζωντάνια, να αποπνέει μαχητικότητα, πείσμα, να εμπνέει. Να αποτυπώνει τα γεγονότα όχι στεγνά και ρουτινιάρικα, αλλά με τη φλόγα και τη σιγουριά του κομμουνιστή που πιστεύει, θέλει και παλεύει να έρθουν τα πάνω κάτω, χωρίς να λυπάται χρόνο και θυσίες.

Ηταν αυτά τα χαρακτηριστικά της που την καταξίωσαν στον κλάδο και την ανέδειξαν σε εκπρόσωπο της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, απ' όπου έδωσε αταλάντευτα τη μάχη για τα δικαιώματα των εργαζόμενων δημοσιογράφων.

Η Αθήνα ήταν άφοβη. Και το απέδειξε πολλές φορές στη δουλειά της στην εφημερίδα, δίνοντας αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, που ενόχλησαν τόσο πολύ, ώστε να συρθούν ο «Ριζοσπάστης» και η ίδια στα δικαστήρια. Και εκεί ξανά με πείσμα, υπερασπιζόταν το δίκιο.

Το απέδειξε όμως και τα δύσκολα χρόνια που πάλεψε με την αρρώστια της. Δεν την άφησε να την καταβάλει, δεν έχασε ούτε λεπτό το ενδιαφέρον της για την εφημερίδα, την έγνοια της για το Κόμμα, την αίσθηση του καθήκοντος που τη διέκρινε σε όλη την κομματική ζωή της. Ετσι θα τη θυμόμαστε. Και αισθανόμαστε πραγματικά τυχεροί και περήφανοι που βαδίσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

Κρατάμε βαθιά μέσα μας το παράδειγμά της, με την υπόσχεση ότι και στα δικά της βήματα, θα γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι για το Κόμμα μας και την εφημερίδα του, τον «Ριζοσπάστη»...

Αντίο Αθηνά, θα μας λείψεις...