Πολλά είναι αυτά που ακούμε για τον στρατό από φίλους και συγγενείς πριν μπούμε, τα οποία συχνά βρίσκουμε μπροστά μας από την πρώτη κιόλας μέρα. Ολοι οι νεοσύλλεκτοι είμαστε νέοι που περνώντας την πύλη του στρατοπέδου αφήνουμε πίσω την εργασία μας, τις σπουδές μας ή οτιδήποτε άλλο για να υπηρετήσουμε την πατρίδα. Ομως, αυτό δεν φαίνεται να είναι αρκετό για το κράτος, καθώς μας «ανταμείβει» με 8,60 ευρώ τον μήνα! Επομένως, είναι φανερό ότι πριν παρουσιαστούμε ξεκινάει η προσπάθεια να μπουν χρήματα στην άκρη, ώστε να «βγει» η θητεία, αφού ο μισθός του στρατού δεν αρκεί όχι μόνο για τα καθημερινά έξοδα του φαντάρου αλλά ούτε καν για την ένδυση. Ακριβώς! Διότι ακόμη και τα ρούχα που χρεωνόμαστε δεν επαρκούν, ιδιαίτερα όταν ζεις χωρίς πλυντήριο, με περιορισμένο ελεύθερο χρόνο και καθημερινές αγγαρείες, όπως στην πλειοψηφία των κέντρων και όχι μόνο.

Πιο συγκεκριμένα, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων (ΚΕΕΔ) στη Νέα Πέραμο Αττικής, όπου παρουσιάστηκα, οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άσχημες, προσπαθώντας να παρουσιαστεί αυτή η εικόνα ως κανονικότητα, είτε με προφανείς δικαιολογίες περί οικονομικής στενότητας είτε με επιχειρήματα δήθεν σκληραγώγησης καθώς προετοιμαζόμασταν για τις Ειδικές Δυνάμεις. Κι ενώ συμβιώναμε σ' ένα απαράδεκτο πλαίσιο απουσίας στοιχειώδους υγιεινής, καλλιεργούνταν ο φόβος να μην μιλάμε για αυτά, να μην αντιδρούμε διότι θα βρούμε τον μπελά μας ή απλά δεν θα ακουστούμε.

Ταυτόχρονα, εξοργιστική ήταν η ανοχή στη διάδοση συνθημάτων που καμία σχέση δεν έχουν με τον σκοπό για τον οποίο ήμαστε εκεί, την αγνή αγάπη που μπορεί να έχει ένας νέος για την πατρίδα του, αντίθετα καλλιεργούσαν έντονα τον εθνικισμό και το μίσος για άλλους λαούς και έθνη, που όμως κάτω από τη συνεχή διαμαρτυρία πολλών στρατιωτών σταδιακά εκλείψανε.

Τέλος, σοβαρή ήταν η απόφαση αποκλεισμού από την παρέλαση της ορκωμοσίας στρατιωτών που δεν επιθυμούσαμε να ορκιστούμε θρησκευτικά. Μια απαράδεκτη διαδικασία διαχωρισμού που δεν προβλεπόταν από κάποιον κανονισμό, αλλά επίσης καταργούσε τον λόγο για τον οποίο βρισκόμασταν εκεί, καθώς το κοινό στοιχείο όλων μας ήταν η ελληνική ιθαγένεια και όχι η θρησκεία. Η παραπάνω προσπάθεια βέβαια έπεσε στο κενό, έπειτα από την επίμονη αντίθεσή μας.

Με τη μετάθεση στη μονάδα σίγουρα η καθημερινότητα δεν ήταν η ίδια. Ωστόσο, βασικές πτυχές και αγωνίες στη ζωή κάθε φαντάρου παρέμειναν. Η αγορά ειδών καθημερινής χρήσης απαραίτητων στη στρατιωτική ζωή, μεταξύ αυτών και το νερό λόγω έλλειψης πόσιμου νερού στις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου, αναλώσιμα υλικά καθαριότητας και εξοπλισμός που θα έπρεπε να μας χορηγούνται, είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

Επειτα από λίγο καιρό ήταν σύνηθες να μην αξιοποιούνται οι έξοδοι προκειμένου να φάμε μέσα, ενώ ο καθένας σκεφτόταν να αφήσει στην άκρη χρήματα για την άδεια, καθώς ο στρατός δεν καλύπτει τα έξοδα μετακίνησης, παρόλο που πρόκειται για μεθοριακή μονάδα.

Ολο το διάστημα που βρέθηκα στην Κω, είδα μεμονωμένες εκδηλώσεις εθνικισμού που καλλιεργεί το κράτος των καπιταλιστών, για την προώθηση των συμφερόντων τους, στον ντόπιο πληθυσμό και στις τάξεις του στρατού, το βολικό για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις επενδύσεις τους στην περιοχή μίσος για γειτονικούς λαούς όπως αυτός της Τουρκίας. Φυσικά, αγνοώντας ότι οι επιθετικές τάσεις της γειτονικής χώρας δεν οφείλονται σε μια ατέρμονη ιστορική επιδίωξη να μας κατακτήσουν, αλλά πρόκειται για συμφέροντα μεγάλων επιχειρήσεων στο Αιγαίο, γι' αυτό συχνά τις τεταμένες σχέσεις διαδέχονται οι διακρατικές συνομιλίες μεταξύ κορυφών.

Επακόλουθο των παραπάνω αντιλήψεων και χαρακτηριστικών είναι και ο ρατσισμός, όπου με τον όρο «λάθρο» χαρακτηρίζουν τους ξεριζωμένους που φτάνουν στη χώρα μας στην προσπάθειά τους για επιβίωση, χωρίς να ακούγεται λέξη για τους λόγους και τις αιτίες που αυτοί οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους, τις ζωές τους στη χώρα τους. Είδα με τα μάτια μου αυτούς τους ανθρώπους πάνω σε φουσκωτά να εναποθέτουν τη ζωή τους σε διακινητές για να διασχίσουν το Αιγαίο, αναζητώντας μια νέα αρχή.

Πώς να ειπωθεί βέβαια ότι οι πρόσφυγες είναι θύματα ιμπεριαλιστικών πολέμων που διεξάγονται με πρωταγωνιστές τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ λόγω των αντιθέσεών τους με άλλα κέντρα και συμμαχίες; Πώς να ειπωθεί ότι σε αυτούς τους πολέμους συμμετέχει με ποικίλους τρόπους και η χώρα μας ως μέλος του ΝΑΤΟ, όπως αυτήν την περίοδο στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή; Πώς να ειπωθεί ότι η χώρα μας στηρίζει μια εξελισσόμενη γενοκτονία που διεξάγει το Ισραήλ ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό;

Ως στρατιώτης, υπηρέτησα για τα συμφέροντα και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού στον οποίο ανήκω κι εγώ, και όχι για τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων, που μυρίζουν μπαρούτι σε όλη την περιοχή, που ξεπουλάνε και θυσιάζουν τα πάντα για τα δικά τους προσωπικά κέρδη. Δηλώνω την κατηγορηματική μου αντίθεση στην επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές συγκρούσεις. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις δεν έχουν καμία δουλειά εκτός συνόρων. Να επιστρέψει τώρα η φρεγάτα «ΨΑΡΑ» από την Ερυθρά Θάλασσα. Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης, η παράνομη κατοχή των εδαφών της από το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ.

Ελευθέριος Στεργίου (ΕΔ), πρόσφατα απολυμένος φαντάρος από το 5ο ΕΤΕΘ (Κως)

Η ίδια η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα ρίχνουν καθημερινά «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών, μετατρέποντας τη χώρα μας σε θύτη άλλων λαών αλλά και σε μαγνήτη κινδύνων από ενδεχόμενα αντίποινα από τους αντιπάλους του κράτους - τρομοκράτη Ισραήλ και των Ευρωατλαντικών συμμάχων του, αναλαμβάνοντας χρέη «σημαιοφόρου». Την ώρα που εμείς ακούμε ότι δεν έχουμε χρήματα για γάντια ή για χλωρίνη, διαβάζουμε ότι η φρεγάτα για να συντηρηθεί στην Ερυθρά Θάλασσα χρειάζεται 500.000 ευρώ. Μισό εκατομμύριο δηλαδή την ημέρα, για να βάζει τη χώρα σε κίνδυνο για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και ούτε ένα ευρώ για τις ανάγκες του λαού. Την ίδια στιγμή, όμως, παρακολουθούμε όλοι αυτές τις μέρες πολλές περιοχές να έχουν τυλιχτεί για ακόμη μια χρονιά στις φλόγες. Αλήθεια, με μισό εκατομμύριο την ημέρα θα ήταν καλύτερη η διαβίωση των φαντάρων μέσα στα στρατόπεδα; Θα είχαν γίνει αντιπυρικά έργα προστασίας για τα δάση; Θα είχαν γίνει αντιπλημμυρικά στην πατρίδα μου τη Θεσσαλία, που οι πλημμυροπαθείς περιμένουμε ακόμα τις αποζημιώσεις σχεδόν έναν χρόνο μετά; Βέβαια τι σκέφτομαι κι εγώ; Στον Ζάρκο Τρικάλων οι σεισμόπληκτοι από τους σεισμούς του 2021 μένουν τρία χρόνια σε κοντέινερ.

Σε κάθε στρατόπεδο ανά την Ελλάδα τα προβλήματα των φαντάρων είναι κοινά, όπως και αν εκφράζονται. Είναι ερμηνεύσιμο το να νιώθουν όσοι υπηρετούν ότι η θητεία τους είναι χαμένος χρόνος. Είναι γεγονός πως ο καθένας ατομικά προσπαθεί να «την παλέψει», είτε οικονομικά είτε βγάζοντάς τα πέρα στη δύσκολη καθημερινότητα του στρατοπέδου. Γιατί αυτή την κατεύθυνση καλλιεργούν σε όλες τις φάσεις και τις εκφράσεις της ζωής μας. Αυτόν τον δρόμο μας υποδεικνύουν ως μονόδρομο και ρεαλιστικό. Ομως αυτό που πραγματικά χρειάζεται, είναι η αλληλεγγύη μεταξύ μας και η διεκδίκηση για όλα όσα έχουμε ανάγκη και την περίοδο της θητείας μας. Εχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και του λαού μας.

Να σταματήσει τώρα η εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ! Να επιστρέψει τώρα η φρεγάτα από την Ερυθρά Θάλασσα και κανένας αξιωματικός και στρατιώτης εκτός συνόρων.

Καμία εμπλοκή - καμία συμμετοχή στη σφαγή της Γάζας!

Ούτε ένα ευρώ για την υλοποίηση των σχεδίων των μακελάρηδων!

ΣΤΡ (ΠΖ) Ηλίας Σέγγης, Ιωάννινα