13.00 - Η φωτιά καίει «ανενόχλητη» για σχεδόν δύο ώρες... Ολη η πλαγιά καίγεται

Ωρα 15.59: Εχουν αφήσει χωρίς ελικόπτερο την περιοχή πολλή ώρα και τώρα αυτό που βλέπουν όλοι προς Αγία Μαρίνα έχει μεγαλώσει πολύ

Ωρα 16.05: Αναζωπύρωση Ερυθρός, ακόμα να έρθει κάποιος

Ωρα 16.09: Στην Ανατολή μας άφησαν στο έλεος. Ούτε εναέρια μέσα, ούτε τίποτα, εδώ και ώρα...

Ωρα 16.12: Ερυθρό καιγόμαστε, πότε θα έρθει εναέρια έχουμε καμία ενημέρωση;

Ωρα 17.10: Επιδείνωση Ανατολή Ν. Μάκρη κοντά σε σπίτια.

Ωρα 19.17: Ερυθρός κάποιο πυροσβεστικό;».

Είναι ένας από τους δεκάδες διαλόγους που εκτυλίσσονται σε ένα από τα γκρουπ όπου ο λαός της περιοχής προσπαθεί να συντονιστεί όπως όπως, να ενημερωθεί, να οργανωθεί για να σώσει ό,τι σώζεται, τις ζωές και το βιος του, τους κόπους μιας ζωής. Από την κυβέρνηση εξάλλου η μόνη «ενημέρωση» είναι τα «τρεχάτε να σωθείτε» του 112 που φτάνουν στα κινητά κατά ριπάς και στα οποία κανείς δεν δίνει σημασία. Η εγκατάλειψη και η ανοργανωσιά είναι «ορατή διά γυμνού οφθαλμού» από το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος.

Τα ίδια και για τη Νέα Μάκρη, για Καλλιτεχνούπολη, για Μαραθώνα και Γραμματικό, για Πεντέλη και Βριλήσσια έως και Χαλάνδρι, που έφτασε να καίει η φωτιά μέσα στον αστικό ιστό. Παντού ο λαός αντιμέτωπος με το εχθρικό αστικό κράτος, που «ξεπέρασε» ξανά τον εαυτό του, αφήνοντάς τον στο έλεος μιας ακόμα καταστροφής, που θυσιάζει τις ανάγκες του στον βωμό της κερδοφορίας, του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, αφού η πρόληψη θεωρείται κόστος.

11.00 - Μόνο μερικά καντήλια στην πλαγιά πάνω από τη Νέα Μάκρη

Στη Νέα Μάκρη, για πάνω από μιάμιση ώρα, από τις 11.00 έως τις 13.30 καίνε ανενόχλητες εστίες, στην Ανατολή, πάνω απ' τα σπίτια, προς τον Αγιο Εφραίμ, και πάνω απ' την περιοχή Ερυθρός, σε σημεία όπου πια δεν έχουν πρόσβαση επίγειες δυνάμεις. Το πρώτο ελικόπτερο κάνει την εμφάνισή του όταν πια η φωτιά έχει ανεβοκατέβει δυο χαράδρες και αδυνατεί να κάνει μάταιες προσπάθειες να μην αφήσει τη φωτιά να κατέβει προς τα κάτω, προς τα σπίτια και τη Μαραθώνος. Στα βόρεια φαίνεται η άλλη μεγάλη εστία - σε Γραμματικό και Μαραθώνα - να φουντώνει επίσης όσο περνάει η ώρα. Οπου γυρίζει το βλέμμα, το βουνό καίγεται, επί της ουσίας σχηματίζοντας πλέον ένα μεγάλο μέτωπο δεκάδων χιλιομέτρων.

Το «δρομολόγιο» είναι εξάλλου γνωστό για όλο τον λαό της περιοχής που καίγεται ξανά και ξανά, επί δεκαετίες, με «εμπρηστή» τη δασοκτόνα πολιτική όλων των κυβερνήσεων: Ούτε «μεγαπυρκαγιές» ούτε «κλιματική αλλαγή» ούτε «κηλίδες φωτιάς» και άλλα τέτοια ευφάνταστα που επιστρατεύονται πάντα, αλλά οι ίδιες εγκληματικές ευθύνες για όσους αποψίλωσαν δασαρχεία, πυροσβεστική, υπηρεσίες, όλα «φωνάζουν». Ακραία είναι μόνο η πολιτική τους. Που αφήνει ανοχύρωτες ολόκληρες περιοχές, τη ζωή και την περιουσία του λαού, το περιβάλλον, όλα στον βωμό της κερδοφορίας.

15.00 - Η φωτιά πλησιάζει πλέον τα σπίτια

Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται το σύνθημα που γεννήθηκε στις φωτιές: «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό». Οι δυνάμεις του ΚΚΕ είναι από την πρώτη στιγμή στη μάχη, στον Βαρνάβα και στον Διόνυσο, στη Διώνη, στη Νέα Μάκρη, στο Χαλάνδρι, δίνουν με όλο τον λαό και τους πυροσβέστες τη μάχη. Τώρα ξεκινάει και η μάχη της αλληλεγγύης στους πληγέντες, ο αγώνας για τις αποζημιώσεις ενάντια και στις «δημοσιονομικές αντοχές» του αστικού κράτους, που το μόνο που δεν χωράνε είναι τις ανάγκες του λαού.

Μια αναδρομή μόνο στις τελευταίες δεκαετίες αρκεί για να φανεί ότι το επαναλαμβανόμενο έγκλημα είναι η συνειδητή, συστηματική δασοκτόνα πολιτική, που εφαρμόζεται χωρίς παρεκκλίσεις από όλες τις κυβερνήσεις.

Το 1981 τεράστια πυρκαγιά κατέκαψε το δάσος Κοκκιναρά Κηφισιάς. Κάηκαν πάνω από 6.000 στρέμματα πρασίνου, η βόρεια πλευρά της Πεντέλης. Η φωτιά σταμάτησε λίγο έξω από το κτήμα Συγγρού στην Κηφισιά.

Το 1982 μεγάλες φωτιές εκδηλώθηκαν στον Διόνυσο που γρήγορα επεκτάθηκαν σε Πεντέλη, Πικέρμι, Γέρακα και Μαραθώνα. Περισσότερα από 25.000 στρέμματα πρασίνου έγιναν κάρβουνο.

Το 1992 πυρκαγιά ξεκίνησε από τον σκουπιδότοπο του Αυλώνα. Οι φλόγες έκαψαν τη Μαλακάσα, τα Κιούρκα, περιοχές κοντά στη λίμνη του Μαραθώνα, το Καπανδρίτι, το Γραμματικό, τον Κάλαμο και τον Ωρωπό. Υπολογίζεται ότι τη χρονιά αυτή έγιναν στάχτη περισσότερα από 55.000 στρέμματα.

Το 1993 φωτιά από πτώση στρατιωτικού ελικοπτέρου κατέκαψε χιλιάδες στρέμματα ξεκινώντας από τον Αγιο Στέφανο και επεκτάθηκε σε Σταμάτα, Διόνυσο, φτάνοντας ως την Παλλήνη. Την ίδια χρονιά κατακάηκαν πάνω από 11.000 στρέμματα σε παλαιά Πεντέλη, Ντράφι και Παλλήνη. Τότε ολοσχερώς κάηκε το δάσος της Ραπεντώσας από τον Αγιο Πέτρο έως το Γερμανικό Νεκροταφείο. Περισσότερα από 150 ήταν τα καμένα σπίτια.

Το 1998 η Πεντέλη πάλι καίγεται και καταστρέφεται και ό,τι είχε γλιτώσει το 1993.

Το Αύγουστο του 2000 και πάλι στην Πεντέλη ξανακάηκαν φυσικές αναδασώσεις από προηγούμενες φωτιές.

Η ίδια περιοχή επλήγη ξανά το 2005 από φωτιά που ξεκίνησε από τη Ραφήνα και έφτασε μέχρι τον Νέο Βουτζά και την Καλλιτεχνούπολη.

Το 2007, εκτός από τη μεγάλη φωτιά στην Πάρνηθα, περισσότερα από 10.000 στρέμματα έγιναν στάχτη και στην Πεντέλη.

Το 2009 πυρκαγιά εκδηλώθηκε στην περιοχή του Γραμματικού. Είχε διάρκεια 4 ημερών και έκαψε συνολικά 210.000 στρέμματα, κυρίως πευκοδάσους. Επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη Βορειοανατολική Αττική, από την περιοχή του Γραμματικού και τον Μαραθώνα μέχρι το Πικέρμι και την Παλλήνη, κατακαίγοντας στο ενδιάμεσο τμήμα της Πεντέλης στην περιοχή του Διονύσου.

Το 2017, από τα τέλη του Ιούλη μέχρι και τα μέσα του Αυγούστου, η Βορειοανατολική Αττική είχε 39.000 στρέμματα καμένης γης. Μόνο στα Καλύβια Θορικού κάηκαν στις 31 Ιούλη 3.300 στρέμματα. Στις 13 Αυγούστου εκδηλώθηκε πυρκαγιά στον Κάλαμο Αττικής και μέχρι την επόμενη μέρα το μέτωπο είχε επεκταθεί και μετρούσε 25 χιλιόμετρα. Ολη η νύχτα της 14ης Αυγούστου ήταν κόλαση με συνεχείς αναζωπυρώσεις.

Ακολούθησε το 2018, τον Ιούλη, η φονική πυρκαγιά που ξεκίνησε στο Νταού Πεντέλης φτάνοντας να κάψει το Μάτι και αφαιρώντας τη ζωή από 104 ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους.

Επίσης, μέτωπα πυρκαγιών είχαμε στην ίδια ακριβώς περιοχή και το 2020 και το 2021, με τελευταία φωτιά σε περιαστικό δάσος στη Σταμάτα την 1 Ιούλη 2024.

Ολα αυτά με έμπρακτο τρόπο αποδεικνύουν το έγκλημα διαρκείας όλων των κυβερνήσεων και κάνουν θρύψαλα τους ισχυρισμούς των κρατικών αξιωματούχων περί πρωτόγνωρων συνθηκών. Δείχνουν ότι παρά την τεράστια επαναλαμβανόμενη καταστροφή δεν παίρνεται κανένα μέτρο, εξακολουθούν να είναι υποστελεχωμένες οι δασικές και πυροσβεστικές υπηρεσίες, δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό σχέδιο.