Με ένα τέτοιο κράτος, κανείς και πουθενά δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. Το καμπανάκι έχει χτυπήσει προ πολλού για τις γερασμένες και υποσυντήρητες υποδομές, είτε πρόκειται για γέφυρες και σχολεία, είτε για έργα αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας. Ακόμα και σε ασυντήρητες δημοτικές παιδικές χαρές χάθηκαν ζωές μικρών παιδιών τα τελευταία χρόνια. Το κράτος που ευθύνεται για τα ταβάνια που πέφτουν μέσα σε σχολικές αίθουσες, για το «πάμε κι όπου βγει» στο σιδηροδρομικό δίκτυο - παγίδα, για τις αυλόπορτες σχολείων που πλακώνουν μαθητές, δεν θέλει και δεν μπορεί να ελέγξει πραγματικά καμία επιχείρηση με επικίνδυνα παλιοσίδερα, που κυνηγάει το κέρδος στο «θαύμα του Τουρισμού». Το ίδιο ισχύει και με μεγάλα εργοστάσια που λειτουργούν μέσα στον αστικό ιστό και γίνονται παρανάλωμα του πυρός, σπέρνοντας τοξικά σε όλη την Αττική. Με άλλα λόγια, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Γι' αυτό είναι πρόκληση και κοροϊδία, την ώρα που η οργή φουντώνει για τον θάνατο του 19χρονου στη Χαλκιδική, η μεν κυβέρνηση να κάνει την πάπια, οι δε «αντιπολιτευόμενοι» να παριστάνουν τους Μεσσίες, που με «καλύτερους» τάχα ελεγκτικούς μηχανισμούς θα αποτρέψουν τέτοιες τραγωδίες. Το κράτος που υπηρετεί το κέρδος, σε βάρος των αναγκών, της ασφάλειας, ακόμα και της ζωής του λαού, είναι επικίνδυνο και η πάλη για την ανατροπή του είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Αλλη μια απόδειξη ότι το κράτος είναι πανταχού παρόν όταν πρόκειται για τα μονοπώλια και τους μετόχους τους: Η γερμανική κυβέρνηση ετοιμάζει μια τεράστια επιχείρηση διάσωσης των ναυπηγείων Meyer Werft (εξειδικεύονται στην κατασκευή κρουαζιερόπλοιων) για να τα γλιτώσει από τη χρεοκοπία. Η «διάσωση» από το κράτος - σωτήρα θα κοστίσει στον γερμανικό λαό 2,7 δισ. και δεν είναι η πρώτη. Είχε προηγηθεί η κρατική παρέμβαση για να μην πτωχεύσει η «Lufthansa» από τις συνέπειες της πανδημίας και της κρίσης, με τη γερμανική κυβέρνηση να αγοράζει το 20% των μετοχών της. Κάτι ανάλογο θα κάνει τώρα με τα ναυπηγεία, διαβλέποντας «προοπτικές ανάπτυξης» για το μέλλον. Το κράτος βέβαια - στη Γερμανία και παντού - δεν είναι τόσο ...γενναιόδωρο όταν εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά χρεοκοπούν από τους φόρους, την ακρίβεια, την ανεργία, συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική. Αντίθετα, τους ρίχνει και τη χαριστική βολή, για να προστατεύσει τα συμφέροντα των ομίλων, με πλειστηριασμούς, εκβιασμούς, δημεύσεις περιουσιών και χαράτσια πάνω στα χαράτσια. Παρεμπιπτόντως: Στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, η κυβέρνηση κλείνει το εργοστάσιο και πετάει σαν στυμμένες λεμονόκουπες τους εργαζόμενους, επικαλούμενη την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τα πρόστιμα για τις «κρατικές ενισχύσεις», που «νοθεύουν τον ανταγωνισμό». Οπως φαίνεται, όμως, άλλα κίνητρα και συμφέροντα κρύβονται πίσω από τέτοιες «ευαισθησίες» της ΕΕ και των κυβερνήσεών της, που αποδεικνύονται κάλπικες και «αλά καρτ» στην πλάτη του λαού.