Τον Σεπτέμβρη του 2023, αμέσως μετά την καταστροφή του «Ντάνιελ», εκπρόσωπος της Κομισιόν που βρέθηκε στη Θεσσαλία με τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών, Κ. Χατζηδάκη, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι άμεσα στοχευμένη βοήθεια σε ανθρώπους που τη χρειάζονται και που έχουν πληγεί. Αυτό συζητήσαμε και ελπίζω ότι πολύ σύντομα αυτή η αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί να ενεργοποιηθεί προς όφελος των πολιτών που υποφέρουν».

Χρειάστηκε ακριβώς ένας χρόνος (!) για να ανακοινώσει η ΕΕ το ...αστρονομικό ποσό των 101,5 εκατ. ευρώ από το λεγόμενο «Ταμείο Αλληλεγγύης» «για τη στήριξη των προσπαθειών ανάκαμψης μετά τις πλημμύρες τον Σεπτέμβριο του 2023». Με τους πιο πρόχειρους και ανεπίσημους υπολογισμούς, το κόστος των ζημιών από τη σφοδρή κακοκαιρία στους 4 νομούς της Θεσσαλίας ξεπέρασε τα 2,5 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι πραγματικές ανάγκες για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας και αποζημίωση 100% των πλημμυροπαθών. Αυτό σημαίνει ότι το «Ταμείο Αλληλεγγύης» της ΕΕ θα συνεισφέρει (όταν και αν) μόλις το 4,06% του συνολικού κόστους αποκατάστασης. Τόσο μεγάλη είναι η ...«αλληλεγγύη» της ΕΕ στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας!

Πέρα από την εξόφθαλμη κοροϊδία, οι λεπτομέρειες κρύβονται στα ψιλά γράμματα της ανακοίνωσης και συγκεκριμένα στο εξής: «Η βοήθεια του Ταμείου Αλληλεγγύης της ΕΕ θα καλύψει μέρος του κόστους των επιχειρήσεων έκτακτης ανάγκης και ανάκαμψης, συμπεριλαμβανομένων της επισκευής των κατεστραμμένων υποδομών, της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς και της διεξαγωγής επιχειρήσεων καθαρισμού (...) Αυτή η βοήθεια όχι μόνο παρέχει ανακούφιση και βοήθεια για το κόστος έκτακτης ανάγκης, αλλά βοηθά επίσης τις χώρες της ΕΕ να ανασυγκροτηθούν καλύτερα στο πλαίσιο των προκλήσεων που θέτει η κλιματική αλλαγή».

Τα χρήματα λοιπόν που συνεισφέρει η ΕΕ δεν είναι μόνο σταγόνα στον ωκεανό των πραγματικών αναγκών, αλλά έχουν και συγκεκριμένους παραλήπτες. Κι αυτοί δεν είναι βέβαια οι εργαζόμενοι και οι βιοπαλαιστές αγρότες και ΕΒΕ, που προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους έναν χρόνο μετά τη βιβλική καταστροφή, αλλά οι «συνήθεις ύποπτοι» της «πράσινης μετάβασης»: Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που κάνουν μπίζνες και μασουλούν τεράστια κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών από την «κλιματική αλλαγή».

Δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει διαφορετικά, αφού το «Ταμείο Αλληλεγγύης» της ΕΕ, βάσει του κανονισμού του, «δεν αποζημιώνει ζημιές ιδιωτών», όπως έχει καταγγείλει πολλές φορές η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, αποκαλύπτοντας τους μύθους της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», που διακινούν ξεδιάντροπα η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα της ΕΕ. Από το σύνολο των ευρωπαϊκών κονδυλίων, η πλειοψηφία κατευθύνεται στους επιχειρηματικούς ομίλους που αναλαμβάνουν την αποκατάσταση υποδομών και ελάχιστα μόνο στην επιδιόρθωση κατοικιών.

Αποκαλυπτικό είναι το παράδειγμα των σεισμόπληκτων της Λέσβου, που υπέστησαν τεράστιες καταστροφές το 2020. Από το «Ταμείο Αλληλεγγύης» εγκρίθηκαν μετά από έναν χρόνο μόλις 1,3 εκατ. ευρώ για αποζημιώσεις, και ενώ οι συνολικές ζημιές που προκλήθηκαν ξεπερνούσαν τα 54 εκατ. ευρώ! Σύμφωνα με τον απαράδεκτο κανονισμό του Ταμείου, οι τεράστιες καταστροφές στην περιουσία των λαϊκών νοικοκυριών δεν κρίθηκαν «μείζονες», με αποτέλεσμα τα καταβαλλόμενα ποσά να μην ξεπερνούν το 2,5% των ζημιών, όπως αναφέρει η σχετική έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου. Το ίδιο και για τον σεισμό της Κρήτης το 2021: Οι ευρωπαϊκές αποζημιώσεις κάλυψαν μόλις το ...0,94% του κόστους της ζημιάς που προκλήθηκε!

Για την αποζημίωση των πληγέντων από φυσικές καταστροφές, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της έχουν τη «λύση»: Ιδιωτική ασφάλιση και μάλιστα υποχρεωτική, για να πλουτίζουν οι ασφαλιστικές εταιρείες από την απόγνωση του κόσμου και να μην επιβαρύνεται το κράτος με αποζημιώσεις, μετατρέποντας σε αποκλειστικά ατομική υπόθεση την προστασία των νοικοκυριών από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές. Το ίδιο και με την παραγωγή των βιοπαλαιστών αγροτών, όπου οι υπέρογκες εισφορές στον ΕΛΓΑ βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με το τι και με πόσα αποζημιώνει ο ασφαλιστικός οργανισμός. Πόσο μάλλον με τις πραγματικές ανάγκες των αγροτών, που μέσα σε λίγες ώρες βλέπουν το βιος τους να καταστρέφεται και η αποζημίωση είναι θέμα επιβίωσης.

Τι άλλο κάνει η ΕΕ (πέρα από το να μη θεωρεί «επιλέξιμα» για χρηματοδότηση αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά και αντιπυρικά έργα, που δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο); Συστήνει στα κράτη - μέλη και στις κυβερνήσεις τους ότι είναι «οικονομικά αποδοτικότερο» να κάνουν έργα που θα προστατεύουν τις «εύπορες» οικιστικές περιοχές ή μεγάλες επιχειρήσεις, και αντίστροφα να αφήνουν στο έλεος των καιρικών φαινομένων και των καταστροφών τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπου κατοικούν κατά κανόνα εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα και άρα το κόστος για τις αποζημιώσεις είναι κατά πολύ μικρότερο από το κόστος για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων σε αυτές τις περιοχές. Και όπως απέδειξε και η καταστροφή του «Ντάνιελ», από την οποία συμπληρώνεται ένας χρόνος την ερχόμενη βδομάδα, η κυβέρνηση της ΝΔ και όλα τα άλλα κόμματα έχουν για ...ευαγγέλιο τις κατευθύνσεις αυτές της ΕΕ.