Στη συνοικία του Αγίου Θωμά στη Λάρισα συναντάμε την Λίτσα Γούναρη, που συμμετέχει στην Επιτροπή Πλημμυροπαθών. «Εναν χρόνο τώρα χορτάσαμε από ψεύτικες υποσχέσεις», μας λέει και περιγράφει την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού, τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα:

«Από την πρώτη στιγμή παλεύουμε μόνοι μας, έχοντας μόνο τη βοήθεια του απλού κόσμου, των σωματείων που ήρθαν ακόμα και από την Αθήνα. Μόνοι μας καθαρίσαμε τα σπίτια και τους δρόμους, μόνοι μας βρήκαμε χρήματα από φίλους και συγγενείς για να ξαναστήσουμε το νοικοκυριό μας. Κυβέρνηση, δήμος, Περιφέρεια ήρθαν τις πρώτες μέρες και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν».

Σε σχέση με τις αποζημιώσεις που δόθηκαν αναφέρει ότι «στη γειτονιά παραμένει ένα 30% των πληγέντων που δεν πήρε ούτε καν τα ψίχουλα της Πρώτης Αρωγής. Αφού ψάξαμε μέσα στις λάσπες για να βρούμε όλα τα χαρτιά που μας ζητούσαν για να κάνουμε αιτήσεις, στη συνέχεια μπλέξαμε στη γραφειοκρατία και στους "κόφτες", με αποτέλεσμα να υπάρχουν γείτονες που δεν έχουν πάρει ούτε ευρώ.

Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση με τη στεγαστική συνδρομή. Στην πόλη της Λάρισας δεν λειτουργεί η Διεύθυνση Αποκατάστασης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών (ΔΑΕΦΚ) με αποτέλεσμα να μη μας εξηγεί κανένας τι χρειάζεται. Ακόμα και όσοι αποζημιώθηκαν είναι χρεωμένοι. Η Πρώτη Αρωγή ξεκινούσε από 1.200 και έφτανε τα 6.600 ευρώ. Με βάση τα όσα έχουμε καταγράψει, δόθηκαν τελικά περίπου 3.500 ευρώ, μέσος όρος.

Η γειτονιά μας αποτελείται κατά βάση από μονοκατοικίες που έπαθαν μεγάλες ζημιές. Εγώ, όπως και πολλοί γείτονες, χρειάστηκα τουλάχιστον 20.000 ευρώ για να επιδιορθώσω συσκευές, πατώματα, κουφώματα, έπιπλα, υδραυλικά κ.λπ. Υπάρχουν ηλικιωμένοι, ΑμεΑ, που δεν έχουν γυρίσει στα σπίτια τους από πέρσι αφού αυτά είναι ακατάλληλα, δεν τους έφτασαν τα χρήματα για να τα επισκευάσουν. Σε μια περίοδο που η ακρίβεια τσακίζει, το κράτος μάς βοήθησε με ψίχουλα».

Και συνεχίζει: «Φοβόμαστε ότι με μια δυνατή βροχή θα ξαναβουλιάξει στις λάσπες ο Αγιος Θωμάς. Πριν από μια βδομάδα, παραδίπλα, στο πάρκο Χατζηχαλάρ, πλημμύρισαν ισόγεια πολυκατοικιών επειδή δεν έχουν γίνει ούτε τα στοιχειώδη όπως ο καθαρισμός των φρεατίων. Ο δήμος λέει ότι δεν επαρκούν τα μηχανήματα και το προσωπικό για να καθαριστούν φρεάτια - ρέματα που υπάρχουν εδώ κοντά».

Κλείνοντας την κουβέντα, μας λέει: «Εναν χρόνο τώρα το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η αλληλεγγύη και ο αγώνας μας. Η Επιτροπή, με τη βοήθεια του Εργατικού Κέντρου και απλών ανθρώπων, έχει καταφέρει να σιτίζει κόσμο, να δίνει λύσεις σε απλά προβλήματα μετά από κινητοποιήσεις που κάνουμε, συνολικά να δίνει κουράγιο ώστε να ορθοποδήσουμε, να ξαναφτιάξουμε τις ζωές μας!».

Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε τις εργατικές κατοικίες Γιάννουλης και συναντάμε τον Τάσο Τσιαπλέ, που συμμετέχει στην Επιτροπή Πλημμυροπαθών. Μας περιγράφει την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζει τις 930 πλημμυροπαθείς οικογένειες το κράτος:

«Από τις αποζημιώσεις - ψίχουλα αποκλείστηκαν και οι 930 ιδιοκτήτες των υπογείων τα οποία πλημμύρισαν, με αποτέλεσμα να καταστραφούν διάφορα πράγματα αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ. Πλημμυροπαθείς χαρακτηρίστηκαν μόνο οι ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές των ισόγειων διαμερισμάτων (περίπου 300), οι οποίοι πήραν ως αποζημίωση για την οικοσκευή από 1.200 έως 6.600 ευρώ, ενώ οι ζημιές σε πολλές περιπτώσεις ήταν τουλάχιστον πενταπλάσιες σε αξία. Αλλά και από αυτούς παραμένουν ορισμένοι που δεν πήραν τίποτα με διάφορες δικαιολογίες.

Το πιο τραγικό που μας έχουν καταγγείλει κάτοικοι είναι ότι ενώ έχουν το αποδεικτικό της αίτησης, η αρμόδια υπηρεσία τούς λέει ότι αυτή δεν τη βρήκε. Πολλοί πληγέντες που έφυγαν από εδώ και μένουν στη Λάρισα ή αλλού δεν πήραν ακόμη ή πήραν μόνο για ένα 3μηνο το επίδομα ενοικίου. Παρόμοια είναι η κατάσταση και με τη στεγαστική συνδρομή. Πολύ λίγοι την έχουν πάρει, πολλοί δεν έχουν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά αφού έκαναν τις επισκευές μόνοι τους ή με τη βοήθεια φίλων και συγγενών μαστόρων».

Σημειώνει ότι τα προβλήματά τους δεν εξαντλούνται μόνο στις ανεπαρκείς αποζημιώσεις: «Οι τοπικές αρχές δεν έχουν κάνει τίποτα για τους ελέγχους στατικότητας των πολυκατοικιών, για τις απολυμάνσεις των πολυκατοικιών και των εξωτερικών χώρων, για να αποκατασταθούν οι κατεστραμμένοι κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου, το κλειστό γυμναστήριο.

Ο βρεφονηπιακός σταθμός της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ), που λειτουργούσε πριν από την πλημμύρα, φιλοξενώντας 48 παιδιά (27 βρέφη και 21 νήπια), δεν άνοιξε και φέτος. Οι γονείς των παιδιών ειδοποιήθηκαν ότι θα επαναλειτουργήσει το 2025. Πολλά σπίτια που έχουν εγκαταλειφθεί δεν έχουν καθαριστεί, όπως και καταστήματα για κοινόχρηστους σκοπούς, και αποτελούν εστία μόλυνσης».

«Δεν το βάζουμε κάτω», καταλήγει, και μας ενημερώνει ότι την Τρίτη 10 Σεπτέμβρη η Επιτροπή Πλημμυροπαθών οργανώνει κινητοποίηση στις 7 μ.μ., στην πλατεία των εργατικών κατοικιών.

Στον «Ριζοσπάστη» μίλησε και η Κατερίνα Τσιλοφύτη, κάτοικος της Φαλάνης Λάρισας και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πλημμυροπαθών: «Λίγοι "τυχεροί" αποζημιώθηκαν με τα "ψίχουλα" των 2.000 έως 6.000 ευρώ. Υπάρχουν σπίτια που υπέστησαν ζημιές ύψους 10.000 ευρώ και το κράτος τούς αποζημίωσε με μόλις 4.000!

Εδώ και έναν χρόνο παραμένουν χωρίς ούτε 1 ευρώ αποζημίωση όσοι ήταν ιδιοκτήτες υπογείων και έχασαν όλη την οικοσκευή τους, καυστήρες θέρμανσης, καύσιμης ύλης κ.λπ. Παράλληλα, για μία ακόμη χρονιά και ενώ ο χειμώνας είναι μπροστά, οι κάτοικοι του χωριού βρίσκονται σε ανησυχία για τις περιουσίες τους, αφού δεν έχει γίνει το παραμικρό έργο υποδομής, ενώ τα αναχώματα (από την περιοχή Μαυρόλιθος έως τη Ροδιά) είναι ακόμη κατεστραμμένα!».

Τραγική είναι η εγκατάλειψη από κυβέρνηση και δήμο Λάρισας στις αθλητικές εγκαταστάσεις του χωριού, αφού στο γυμναστήριο του Δημοτικού Σχολείου και στο γήπεδο δεν έχει γίνει καμία επισκευή όλο αυτό το διάστημα.

Να σημειωθεί ότι οι μαθητές του χωριού κάνουν μάθημα σε κοντέινερ καθώς το Δημοτικό Σχολείο χτυπήθηκε διπλά, τόσο από τον σεισμό του 2021, όσο και από τις περσινές πλημμύρες και δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο γι' αυτήν την κατάσταση παρά τις «κούφιες» υποσχέσεις της δημοτικής αρχής ότι με τη νέα σχολική χρονιά θα έχει λυθεί το ζήτημα της στέγασης των μαθητών, όπως μας τόνισαν γονείς του χωριού.

Επισκεφτήκαμε το Πήλιο και μιλήσαμε με τον Βασίλη Τσαπράζη, δημοτικό σύμβουλο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Ζαγοράς - Μουρεσίου, για την ανυπαρξία αντιπλημμυρικής προστασίας μιας περιοχής που δεν πνίγηκε μόνο πέρσι, αλλά το ίδιο επαναλαμβάνεται σε κάθε μεγάλη βροχόπτωση:

«Δεν έχει γίνει κανένα αντιπλημμυρικό έργο μέχρι σήμερα. Η Περιφέρεια Θεσσαλίας έχει καθαρίσει σε μικρό βαθμό τα φερτά υλικά στα ρέματα στη θέση Κιόσσια Χορευτού και στον Αγιο Ιωάννη Πηλίου και έχει αποκαταστήσει πρόχειρες προσβάσεις με σωληνωτούς οχετούς, οι οποίοι θα παρασυρθούν από νέα ισχυρή βροχόπτωση. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα καμία οριοθέτηση ρεμάτων και κανένα έργο ορεινής υδρονομίας.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα μέσα στους οικισμούς από κατοικίες που βρίσκονται παραπλεύρως ρεμάτων, τα οποία έχουν εκβαθυνθεί και προκαλούν κατολισθητικά φαινόμενα. Εχει πραγματοποιηθεί προσωρινή αποκατάσταση ύδρευσης και άρδευσης, αλλά δεν έχουν πραγματοποιηθεί ουσιαστικά έργα.

Ο δήμος Ζαγοράς Μουρεσίου έχει λάβει 1,7 εκατ. ευρώ, τα οποία διέθεσε για τις προσωρινές αποκαταστάσεις πρόσβασης από φερτά υλικά και για να μαζευτεί η σοδειά, 2 εκατ. ευρώ για προσωρινές αποκαταστάσεις δρόμων και ύδρευσης - άρδευσης και 1,7 εκατ. ευρώ επίσης για προσωρινές αποκαταστάσεις. Το κόστος αποκαταστάσεων όμως ξεπερνά τα 30 εκατομμύρια. Δεν έχει λάβει χρηματοδότηση για μόνιμες αποκαταστάσεις, αντιπλημμυρικά - αντιδιαβρωτικά έργα.

Σοβαρά προβλήματα εντοπίζονται και στο οδικό δίκτυο της περιοχής ειδικά σε ορεινές περιοχές. Ο Β. Τσαπράζης μάς περιγράφει την κατάσταση στο Πήλιο: «Η μεγάλη γέφυρα της Ζαγοράς δεν έχει επισκευαστεί, με αποτέλεσμα οι αγρότες να μην μπορούν ενόψει της νέας περιόδου συγκομιδής μήλων να μεταφέρουν αγροτικά προϊόντα.

Η γέφυρα του Καλοκαιρινού και η γέφυρα στη Μαυρούτσα Κισσού είναι στρατιωτικού τύπου και δεν έχουν αντικατασταθεί ακόμα. Μέχρι σήμερα η διέλευση μεγάλων λεωφορείων στη γέφυρα του Κισσού παρουσιάζει δυσκολίες καθώς δεν μπορούν να στρίψουν εύκολα. Η γέφυρα της Μακρυράχης παρουσιάζει σοβαρή καθίζηση του μεσόβαθρου και πρέπει να αντικατασταθεί αλλά μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία αναφορά από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Υπάρχουν και άλλες γέφυρες μικρότερες στο εθνικό δίκτυο Πηλίου οι οποίες παρουσιάζουν σημαντικές βλάβες αλλά δεν έχουν ακόμα ελεγχθεί. Το υπουργείο Υποδομών έχει καταχωρίσει 127 σημεία στο εθνικό οδικό δίκτυο που χρειάζονται παρεμβάσεις και σε κανένα δεν έχει πραγματοποιηθεί έργο. Το μόνο που έχει εκτελέσει η Περιφέρεια είναι πρόχειρες ασφαλτοστρώσεις λόγω τουριστικής περιόδου.

Επίσης, υπάρχουν δύο πέτρινα γεφύρια του 18ου αιώνα που έπαθαν εκτεταμένες ζημιές στην Περιφέρεια Πουρίου, καθώς και ένα γεφύρι στην Τσαγκαράδα που έχει καταρρεύσει από το 2021 και δεν έχει γίνει τίποτα επίσης».

Παρόμοια προβλήματα εντοπίζονται και στην υπόλοιπη Θεσσαλία. Ενδεικτικές είναι οι εικόνες με τις κατεστραμμένες γέφυρες Παλαιόπυργου, Αλεξανδρινής και Αγίας Παρασκευής του δήμου Αγιάς, αλλά και στον δήμο Φαρσάλων, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα την ιστορική πέτρινη γέφυρα του Πασιά στον Ενιπέα ποταμό και τη γέφυρα της Αμπελιάς, η οποία κατέρρευσε ολοσχερώς κατά τη διάρκεια των πλημμυρών της 6ης Σεπτέμβρη...