Επιβεβαιώνεται όμως και κάτι ακόμα: Οτι η αντιΚΚΕ υστερία είναι η άλλη όψη της επίθεσης στον λαό και στις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του. Οτι όσο δυναμώνουν η εμπορευματοποίηση και τα αδιέξοδα για υγειονομικούς και ασθενείς τόσο ενισχύεται η χυδαιολογία για το Κόμμα, που πρωτοστατεί στην πάλη για την Υγεία και την Πρόνοια. Ο υπουργός και η κυβέρνηση δεν θα είχαν τίποτα να φοβηθούν από τις διαμαρτυρίες και τις κινητοποιήσεις, αν αυτές δεν έβρισκαν την ανταπόκριση που βρίσκουν στους εργαζόμενους και στον λαό, που ζουν στο πετσί τους τις συνέπειες από την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης. Τα αλυχτίσματα επομένως του υπουργού απέναντι στο ΚΚΕ και όσους διαδηλώνουν είναι σε άλλη ...γλώσσα από τα νιαουρίσματά του στους εμπόρους της Υγείας και στους φαρμακοβιομήχανους.

Αποκαλυπτήρια ξανά στη Γαλλία, για τα δήθεν ...αναχώματα στην ακροδεξιά. Στο όνομα του «να μην κερδίσει η Λεπέν», το «Λαϊκό Μέτωπο» (Σοσιαλιστικό Κόμμα, Μελανσόν κ.ά.) καλούσε στον β' γύρο των εκλογών να ψηφιστούν οι αντίπαλοι του κόμματος Λεπέν (Εθνική Συσπείρωση - RN). Με τον τρόπο αυτό, πρόεδρος της Βουλής επανεκλέχτηκε η υποψήφια του Προέδρου Μακρόν, η οποία στον α' γύρο είχε κατρακυλήσει στην τρίτη θέση και ανέκαμψε με τις ψήφους του «Λαϊκού Μετώπου»! Την περασμένη βδομάδα, ήρθε και ο διορισμός του νέου πρωθυπουργού, Μισέλ Μπαρνιέ, να επιβεβαιώσει ότι τα «αντιδεξιά» μέτωπα όχι απλά δεν φράζουν τον δρόμο σε ακροδεξιές - φασιστικές δυνάμεις, αλλά λειτουργούν και ως κολυμβήθρα για την αντιλαϊκή πολιτική του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου». Από την άλλη, η ηγεσία της RN ανήγγειλε ότι δεν θα καταθέσει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση και ότι «περιμένει να ακούσει» τις προτάσεις της. Μάλιστα, η Λεπέν επαίνεσε τον Μπαρνιέ για τις θέσεις του στο Μεταναστευτικό και δήλωσε τη διαθεσιμότητα του κόμματός της να αναλάβει κάθε ρόλο και συνεργασία για να μην υπάρξει «κατάσταση πλήρους αδιεξόδου», όπως «σήμερα, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία» στη Βουλή. Πρότεινε, τέλος, «να υιοθετήσουμε ένα άλλο κριτήριο, το οποίο επιτρέπει σε μια πολιτική δύναμη να έχει πλειοψηφία και να κυβερνά τη χώρα, έχοντας παράλληλα καλύτερη εκπροσώπηση των ρευμάτων που τη διασχίζουν...». Τελικά, είναι πολλές οι «αγωνίες» που μοιράζονται οι ακροδεξιές, «προοδευτικές» και λοιπές «δημοκρατικές» αστικές πολιτικές δυνάμεις. Και η μεγαλύτερη απ' όλες είναι η θωράκιση του πολιτικού συστήματος από τη δυσαρέσκεια και τις διεκδικήσεις του λαού.