Με αφορμή τα οξυμένα προβλήματα και τις κινητοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Σπύρο Μαρίνη, πρόεδρο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ). Υπενθυμίζεται ότι μετά την πρόσφατη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, πρώτη δύναμη αναδείχθηκε η «Αγωνιστική Συσπείρωση», το ψηφοδέλτιο των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με τη βελτίωση των συσχετισμών να αποτυπώνεται ήδη στην ακόμα πιο επιθετική οργάνωση της πάλης για τα δικαιώματα εκπαιδευτικών και μαθητών, για το σχολείο που έχουν ανάγκη ο λαός και τα παιδιά του.

-- Τι σηματοδοτεί για τους εκπαιδευτικούς και την Ομοσπονδία η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς;

-- Καταρχάς θα θέλαμε να ευχηθούμε καλή σχολική χρονιά, με υγεία, δύναμη και αισιοδοξία στους μαθητές μας, στους γονείς τους και φυσικά στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Η σκέψη μας τώρα που ανοίγουν τα σχολεία είναι στα πάνω από 180 εκατ. παιδιά σε όλο τον κόσμο που δεν έχουν πρόσβαση στην Εκπαίδευση ή στα παιδιά που στον «όμορφα και αγγελικά πλασμένο» κόσμο της εκμετάλλευσης βιώνουν συνθήκες αποστέρησης ακόμα και βασικών αγαθών, όπως το νερό, η τροφή και η στέγη, στα χιλιάδες προσφυγόπουλα, θύματα των πολέμων και των ανταγωνισμών των ισχυρών, στα παιδιά της Γάζας, που είναι τα μεγαλύτερα θύματα της θηριωδίας του κράτους του Ισραήλ, αλλά και στα παιδιά του Ισραήλ, που βιώνουν με τη σειρά τους τον τρόμο και την ανασφάλεια μέσα στην ίδια τους τη χώρα από τις επιλογές της κυβέρνησής τους.

Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς σηματοδοτεί για όλους μας την αφετηρία ενός συναρπαστικού ταξιδιού γνώσης, φαντασίας και δημιουργικότητας. Είναι μια όμορφη διαδρομή συλλογικής προσπάθειας και αλληλεγγύης. Το σχολείο, και ειδικά το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό, δεν αποτελεί μόνο ένα πλαίσιο οργανωμένης μετάδοσης γνώσεων, αλλά είναι, και θα πρέπει κατά τη γνώμη μας να είναι, ένας χώρος ολόπλευρης διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας, που θα τους δίνει όλες τις δυνατότητες να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους και να κοινωνικοποιηθούν.

-- Οπότε, με ποιον προσανατολισμό διαμορφώνετε τις διεκδικήσεις σας, απέναντι σε ποια πολιτική;

-- Από αυτήν την άποψη αγωνιζόμαστε, ώστε το πλαίσιο και οι όροι λειτουργίας των σχολείων μας να αντιστοιχούν στις δυνατότητες της εποχής, τόσο σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής όσο και σε επίπεδο περιεχομένου, αναλυτικών προγραμμάτων καθώς και του κατάλληλου παιδαγωγικού πλαισίου, που θα δίνει τη δυνατότητα στον εκπαιδευτικό να ασχολείται πραγματικά και ουσιαστικά με τις ανάγκες των μαθητών και των μαθητριών.

Δυστυχώς, οι πολιτικές και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και όλων όσοι κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια κινούνται στην αντίθεση κατεύθυνση, οξύνουν τις ταξικές ανισότητες στην Εκπαίδευση, αντιμετωπίζουν τις ανάγκες μας ως κόστος, εμπορευματοποιούν ακόμα περισσότερο την Παιδεία, αναγκάζοντας τους γονείς να βάζουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη, κατηγοριοποιούν τα σχολεία μας και απαξιώνουν τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς οικονομικά, εργασιακά και παιδαγωγικά. Πίσω από τα μεγάλα λόγια που ακούμε κάθε χρόνο για το «πρώτα ο μαθητής» ή «φέτος θα είναι η χρονιά της Εκπαίδευσης», «η τσάντα στο σχολείο», «το κινητό στην τσάντα» ή για «τον ψηφιακό μετασχηματισμό του σχολείου» επιχειρούν να κρύψουν τα μεγάλα προβλήματα που συσσωρεύονται και έχουν γίνει πια εκρηκτικά. Γι' αυτό άλλωστε έχουμε και τις μεγάλες αντιδράσεις των τελευταίων ημερών.

-- Ειδικά φέτος βλέπουμε τη σχολική χρονιά να ξεκινά με μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στα «λουκέτα» που έφερε η κυβέρνηση σε σχολεία...

-- Ναι, από την αρχή της σχολικής χρονιάς είμαστε αντιμέτωποι με ένα τεράστιο κύμα συμπτύξεων τμημάτων σε όλη την Ελλάδα. Για να μας καταλαβαίνει ο κόσμος, μιλάμε για «λουκέτο» που μπαίνει σε πάνω από 1.000 τμήματα, με τους μαθητές να χάνουν την τάξη τους και να αναγκάζονται να μετακινούνται ακόμα και σε άλλο σχολείο, να κάνουν μάθημα σε τάξεις με 25 μαθητές, στις οποίες, σε πολλές περιπτώσεις, δεν πληρούνται ούτε τα ελάχιστα τ.μ. για κάθε παιδί που ορίζει ο νόμος.

Ο κυνισμός της κυβέρνησης και του υπ. Παιδείας ξεπερνάει κάθε όριο. Εχουν το θράσος να μας λένε ότι κλείνουν τμήματα για παιδαγωγικούς λόγους, την ίδια στιγμή που ζητούν από τους διευθυντές Εκπαίδευσης (όπως αποκαλύφθηκε και με το έγγραφο του περιφερειακού διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής) να στείλουν στοιχεία για το τι «εξοικονόμηση» έγινε σε εκπαιδευτικούς και διδακτικές ώρες. Αντιμετωπίζουν τη μόρφωση των μαθητών ως κόστος. Αυτή είναι η ουσία. Κόβουν από την Παιδεία, από την Υγεία και από ό,τι σχετίζεται με τις λαϊκές ανάγκες, για να τα δίνουν στους λίγους. Είναι εξοργιστικό να βλέπεις γύρω σου να χορεύουν τα δισ. κι εσύ να μην μπορείς να ζήσεις. Οταν είναι 25% η αύξηση των κερδών των τραπεζών ή 770 εκατ. τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων το 1οεξάμηνο του 2024, όταν έχουμε ανατιμήσεις που φτάνουν μέχρι και το 450% σε πάνω από 1.000 φάρμακα, όταν τα κέρδη των εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο σπάνε ρεκόρ, αποτελεί πρόκληση να κόβουν δαπάνες που αφορούν τα παιδιά και αυτό μάλιστα να θεωρείται κανονικότητα.

-- Ποια άλλα προβλήματα ξεχωρίζουν οι εκπαιδευτικοί;

-- Την ίδια στιγμή οξύνεται το διαχρονικό πρόβλημα της σχολικής στέγης. Ενα ζήτημα που αποκαλύπτει ότι προτεραιότητες του κράτους και των κυβερνήσεων δεν είναι η κάλυψη των αναγκών μας σε σύγχρονα και ασφαλή σχολεία. Την περσινή χρονιά μετρούσαμε τουλάχιστον ένα ατύχημα σε σχολικό χώρο κάθε βδομάδα. Τα κοντέινερ και οι ακατάλληλοι σχολικοί χώροι πληθαίνουν με το πέρασμα του χρόνου και τα σχολεία μας δεν έχουν πιστοποιητικά καταλληλότητας, αντισεισμική, αντιπυρική και αντιπλημμυρική θωράκιση. Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας το Ταμείο Ανάκαμψης, έδωσε πακτωλό χρημάτων σε μεγάλους ομίλους για ενεργειακές αναβαθμίσεις και βαψίματα, χωρίς να αγγίξει τα τεράστια προβλήματα στατικότητας, χωρίς να εκπονήσει ένα κεντρικό σχέδιο ανέγερσης νέων σύγχρονων και ασφαλών σχολείων που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη. Καταλαβαίνουμε ότι μέσα σε αυτό το τοπίο οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ συνιστούν πραγματική πρόκληση. Επί της ουσίας ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα δοθούν 250 εκατ. ευρώ για μερεμέτια για το σύνολο των 16.000 σχολικών κτιρίων και όχι για ανέγερση νέων σχολείων, στρώνοντας παράλληλα το χαλί για να μπουν και από αυτήν την είσοδο οι ιδιώτες στα σχολεία, με κάλεσμα σε χορηγούς και «ευεργέτες», κάτι που ανοίγει τον δρόμο για την ακόμα μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση των σχολείων και εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης.

Σε όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και τα μεγάλα προβλήματα με τα κενά στα σχολεία. Πέρυσι τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δούλεψαν με 52.500 αναπληρωτές και πάλι η χρονιά έκλεισε με κενά. Παράλληλα αποχώρησαν με συνταξιοδότηση περίπου 4.000 συνάδελφοί μας. Φέτος έγιναν 10.000 διορισμοί, που δεν χαρίστηκαν από κανέναν αλλά ήταν αποτέλεσμα του σκληρού αγώνα του κλάδου, και έχουν μέχρι τώρα προσληφθεί 28.000 αναπληρωτές. Τα απλά μαθηματικά καταδεικνύουν ότι η χρονιά ξεκινάει με περισσότερα από 18.000 κενά σε όλη τη χώρα. Οπως αντιλαμβάνεστε, για άλλη μια χρονιά μαθητές θα παραμείνουν χωρίς εκπαιδευτικούς ακόμα και μέχρι τον Οκτώβρη, τον Δεκέμβρη ή και τον Μάρτη. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα τα κενά θα παραμείνουν και φέτος μέχρι το τέλος της χρονιάς. Αυτή είναι η αιτία που σήμερα αρκετά Ολοήμερα δεν λειτουργούν, ενώ υπάρχουν πολλές ελλείψεις σε Παράλληλες Στηρίξεις και ειδικότητες.

Τέλος, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως εργαζόμενοι είναι η οικονομική και εργασιακή εξαθλίωση. Ενας νεοδιόριστος συνάδελφος που τοποθετήθηκε μακριά από τον τόπο κατοικίας του θα πρέπει με 776 ευρώ καθαρό, εισαγωγικό, μηνιαίο μισθό να βρει σπίτι, να πληρώνει ρεύμα, νερό, μετακίνηση και φυσικά τροφή. Πραγματικά η κατάσταση δεν πάει άλλο. Οι εικόνες με τους εκπαιδευτικούς να μένουν σε αυτοκίνητα, κάμπινγκ ή και μέσα σε σχολεία είναι η κορυφή του παγόβουνου. Την περσινή χρονιά καταγράφηκαν πάνω από 1.000 παραιτήσεις αναπληρωτών, ενώ έχουν σχεδόν διπλασιαστεί τα αιτήματα των εκπαιδευτικών για απογευματινή εργασία σε κλάδους όπως το εμπόριο ή ο επισιτισμός.

-- Πώς σχολιάζετε τις κυβερνητικές εξαγγελίες για αυξήσεις στους μισθούς;

-- Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, που τα τελευταία χρόνια έχουμε χάσει πάνω από το 40% των αποδοχών μας, πραγματικά μας εξοργίζουν.

Η κυβέρνηση εξήγγειλε αυξήσεις από την άνοιξη του 2025 με ορίζοντα τριετίας, δηλαδή έως το 2027, που στην πράξη δεν θα ξεπερνούν τα 20 ευρώ μεικτά για έναν εκπαιδευτικό, κρύβοντας μάλιστα ότι στο Δημόσιο οι μισθοί που καταβάλλονται είναι 12 και όχι 14. Ως εδώ με την κοροϊδία!

-- Πώς σκοπεύετε να συνεχίσετε;

-- Η λύση βρίσκεται στον δρόμο του αγώνα. Χαιρετίζουμε τις μεγάλες μαζικές κινητοποιήσεις που καθημερινά ξεδιπλώνονται από εκπαιδευτικούς και γονείς σε όλη τη χώρα και απαιτούμε από την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας να πάρουν τώρα πίσω τα «λουκέτα» στα τμήματα. Αγωνιζόμαστε να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη, τόσο για παιδαγωγικούς όσο και για λόγους ασφάλειας. Να προσλάβουν όλο το αναγκαίο εκπαιδευτικό, ειδικό επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό, ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά. Για αυξήσεις στους μισθούς μας, επιστροφή 13ου και 14ου μισθού και υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Απαιτούμε επίσης να λυθεί το θέμα της στέγασης των εκπαιδευτικών με ευθύνη της κυβέρνησης, των Περιφερειών και των δήμων.

Η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘΑ, αντί να πάρουν θέση και να δώσουν λύσεις, επιχειρούν να εξαπατήσουν με επικοινωνιακά τερτίπια τον κόσμο. Την ίδια ώρα, επιχειρούν να τρομοκρατήσουν και να εκφοβίσουν τους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται. Το τελευταίο διάστημα έχουν ανοίξει μια βιομηχανία πειθαρχικών διώξεων και απειλών απέναντι σε εκπαιδευτικούς που παλεύουν ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και συμμετέχουν στις συλλογικές αποφάσεις των Ομοσπονδιών σε σχέση με τη λεγόμενη «αξιολόγηση». Αυτοί που πρέπει να απολογηθούν για τις πολιτικές τους, κατηγορούν όσους αποκαλύπτουν τα σχέδιά τους. Οι εκπαιδευτικοί με μια φωνή τους λέμε ότι δεν πρόκειται να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, γιατί το οφείλουμε στους μαθητές μας.

Τις επόμενες μέρες προχωράμε σε μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων σε όλη την Ελλάδα, σε Ολομέλεια Προέδρων στις 30/9 και προετοιμάζουμε απεργία στην Εκπαίδευση μέσα στον Οκτώβρη. Συντονίζουμε τον βηματισμό μας με όλους τους εργαζόμενους και βγαίνουμε στον δρόμο του αγώνα, γιατί εκεί κρίνεται το δίκιο, εκεί μπορεί να υπάρχει πραγματική αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική που εδώ και χρόνια ματώνει τον λαό για τα κέρδη των λίγων και υπηρετήθηκε εναλλάξ από πολλές και διαφορετικές κυβερνήσεις.