INTIME NEWS

Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, μιλώντας στη συζήτηση για το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2025, που ξεκίνησε χτες, Δευτέρα, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής.

Ο Ν. Καραθανασόπουλος κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση αυξάνει τη φορομπηξία σε βάρος του λαού. Συγκεκριμένα, η υπεραπόδοση των φορολογικών εσόδων ξεπερνά τα 3,5 δισ. ευρώ το 2024, ενώ «για το 2025 προβλέπεται αύξηση φόρων κατά 2,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 1,5 θα προέλθει από τον άδικο και αντιλαϊκό φόρο του ΦΠΑ στην κατανάλωση και το 1 δισ. από τον φόρο των φυσικών προσώπων». Την ίδια ώρα, τα νομικά πρόσωπα, «αν και έχουν τεράστια κερδοφορία, θα πληρώσουν τον ίδιο φόρο», εξήγησε ο κομμουνιστής βουλευτής.

Οσον αφορά στην κοροϊδία με την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, το οποίο μειώνεται κατά 50% στους ελεύθερους επαγγελματίες ενώ για τους άτυπα μισθωτούς (με «μπλοκάκι») δεν το καταργεί, τόνισε: «Αυτό είναι δώρο άδωρο, όταν φέτος γονάτισαν οι αυτοαπασχολούμενοι με τον αντικειμενικό προσδιορισμό του εισοδήματός τους, αφού η κυβέρνηση τους πήρε 100 ευρώ και τους επιστρέφει μόλις 10. Αυτό είναι φοροκλοπή». Αποκάλυψε ακόμη την κοροϊδία απέναντι στους εργαζόμενους με τις δήθεν αυξήσεις των μισθών, τονίζοντας ότι «αυτές που προβλέπονται είναι κάτω από την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή όλο και μικρότερο κομμάτι του ΑΕΠ θα καταλήγει σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Μετά από μια 20ετία ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι ο μέσος ονομαστικός μισθός να φθάσει τα επίπεδα του 2009», είπε.

Απέναντι, λοιπόν, στα «φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες» της κυβέρνησης, αντέτεινε την ανάγκη της επαναφοράς του 13ου και του 14ου μισθού, των τριετιών, των Συλλογικών Κλαδικών Συμβάσεων και του καθορισμού του μέσου μισθού.

Για τη μείωση από 01.01.2025, κατά μία ποσοστιαία μονάδα, των ασφαλιστικών εισφορών, σημείωσε ότι αυτό το μέτρο είναι μία νέα γενναία απαλλαγή για τις επιχειρήσεις. Αντίθετα, για τους εργαζόμενους ανοίγει νέες τρύπες στα Ταμεία, μειώνει επί της ουσίας τον μισθό τους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις χάνουν μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους από αυτήν την πενιχρή αύξηση που θα φέρει στον μισθό, μέσω της μείωσης ή διακοπής επιδομάτων ή μέσω της διαφορετικής φορολογικής κλίμακας στην οποία μπαίνουν.

Ο Ν. Καραθανασόπουλος χαρακτήρισε «επιδερμική και συμπληρωματική» στην κυβερνητική πολιτική την κριτική των άλλων κομμάτων, από τη στιγμή που αποδέχονται το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ. Το μόνο που τις διαχωρίζει από την κυβέρνηση, διευκρίνισε, είναι ο τρόπος διαχείρισης της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Ωστόσο, οι προτάσεις τους έγκεινται «στην καλλιέργεια αυταπατών και στην ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνα πλαίσια για το σύστημα».

Και συμπλήρωσε ότι είτε σε συνθήκες ανάπτυξης είτε σε συνθήκες κρίσης, καταστρέφονται ή απαξιώνονται μια σειρά από παραγωγικές δυνατότητες που δεν είναι κερδοφόρες για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ με οποιοδήποτε αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο, σημείωσε, καθορίζουν οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες, δεν μπορεί να αναιρεθούν η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η ανισομετρία ανάμεσα σε κλάδους και περιοχές, η συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια και η διεύρυνση της ψαλίδας ανάμεσα στις δυνατότητες και στο επίπεδο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

Ξεκινώντας την ομιλία του, αναφέρθηκε αναλυτικά στις αντιθέσεις και στον ανταγωνισμό του ευρωατλαντικού στρατοπέδου (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) με το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό (Ρωσία, Κίνα), που έχουν οδηγήσει στις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία και οι οποίες αποτελούν τη συνέχεια της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο και έχουν ως διακύβευμα το ξαναμοίρασμα των αγορών και των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας.

Μίλησε για τη νέα οικονομική κρίση που είναι προ των πυλών, σημειώνοντας ότι αυτό αναδεικνύεται και μέσα από την αναφορά στο προσχέδιο σε ευρωπαϊκές οικονομίες που βρίσκονται σε ύφεση και παρουσιάζουν ελλείμματα.

Σημείωσε ότι δεν μπορεί να κρυφτεί ο «ελέφαντας στο δωμάτιο», ο οποίος δεν είναι άλλος από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων επειδή δεν βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο σε επενδύσεις. Εξήγησε ότι ο λαός σήμερα βιώνει τα επίδικα των στρατηγικών επιλογών που έγιναν για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, όπως το τεράστιο κύμα ακρίβειας που τον μαστίζει από την «απελευθέρωση» των αγορών, τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και την «πράσινη μετάβαση». Πρόσθεσε ότι τώρα με το «ποντάρισμα» στην πολεμική οικονομία και στην ανοικοδόμηση και με την εκ νέου προσπάθεια να βρεθεί πεδίο κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, αναδεικνύεται ότι στα πλαίσια του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος μπορούν να γίνουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα μόνο και μόνο για την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Κάλεσε τον λαό να ξεμπερδεύει «με την παραφιλολογία για ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο και να βάλουμε στο επίκεντρο της συζήτησης και της διαπάλης ποια είναι η αιτία που καθορίζει τους σιδερένιους νόμους του συστήματος». Απέναντι σε αυτά, τόνισε ότι χρειάζεται κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής για να ικανοποιούνται οι ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.