Μέσα από τις μαχητικές και συγκινητικές τους μαρτυρίες, τη ζωντανή τους πείρα, λαϊκές οικογένειες, αρκετές με ΑμεΑ, που τους προηγούμενους μήνες αγωνίστηκαν για να σώσουν τα σπίτια τους ενάντια στα κοράκια των funds, των τραπεζών, ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και καταστολή, ανέδειξαν τις δυσκολίες, τα εμπόδια που είχαν απέναντί τους, αλλά και την τεράστια συνεισφορά της εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης, των ταξικών συνδικάτων, των μαζικών φορέων και οργανώσεων του ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος, τη συμβολή του ΚΚΕ στον αγώνα να κρατήσουν το σπίτι τους.

Στην εκδήλωση την εισήγηση έκανε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Ομιλίες πραγματοποιήθηκαν από την Ιωάννα Κολοβού, συνταξιούχο δημοσιογράφο που υπερασπίστηκε το σπίτι της ενάντια στα κοράκια τραπεζών και funds, την Αννα Ευθυμίου, εκπρόσωπο της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), και τον Αντώνη Λευκαδίτη, νομικό σύμβουλο οικογενειών.

Την αγωνιστική τους πείρα μετέφεραν η Δήμητρα Καλδή και η κόρη της Μυρτώ Μουσούρη, για να σώσουν το σπίτι τους στην οδό Πολυλά στα Ανω Πατήσια, ο Βασίλης Τσακίρης, αδελφός της Διονυσίας από την Ελευσίνα, ο Κωνσταντίνος Ελευθερίου, από την οικογένεια του Σπύρου από τα Θυμαράκια, ο Σπύρος Τσούνης και η Κωνσταντούλα Παπαγιαννοπούλου από τους Αγ. Αναργύρους, ο Θανάσης Μάνεσης και ο Δημήτρης Μάνεσης από το Αιγάλεω.

Τον συντονισμό και τα συμπεράσματα της εκδήλωσης έκανε ο Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

Στην εισήγησή του ο Κώστας Παπαδάκης σημείωσε μεταξύ άλλων πως «με την εκδήλωσή μας θέλουμε να φωτίσουμε τη στρατηγική και τους μηχανισμούς τους, αλλά πολύ περισσότερο να αναδείξουμε ότι κυβερνήσεις, κόμματα και ΕΕ, τράπεζες και funds έχουν αντίπαλο να αντιμετωπίσουν και μάλιστα "σκληρό καρύδι". Να αναδείξουμε ότι μπορούν να βρουν κι έχουν ήδη βρει σε αρκετές περιπτώσεις "τον μάστορά τους". Οταν έσπασε η σιωπή, όταν κάθε οικογένεια συνειδητοποίησε ότι δεν φταίει βεβαίως η ίδια, ότι δεν είναι η μοναδική που αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα ούτε ότι είναι μόνη της (...).

Θέλουμε να αναδείξουμε πως τελικά έγιναν όλα δυνατά, εκεί και τότε που γέμισε ο δρόμος μπροστά από το σπίτι τους και οι γύρω δρόμοι από κόσμο και αλληλεγγύη. Εκεί και τότε που το σπίτι του ενός έγινε σπίτι όλων (...).

Το εχθρικό για τον λαό αστικό κράτος είναι επιλεκτικά ικανό και πάντα "στο πόδι" όσον αφορά πλειστηριασμούς ή εξώσεις. Είναι όμως άφαντο και ανίκανο όταν πρόκειται για εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, στο έγκλημα των Τεμπών ή για να αντιμετωπίσει πυρκαγιές, πλημμύρες και σεισμούς. Πλουσιοπάροχο είναι όταν πρόκειται να χρηματοδοτήσει εξοπλισμούς, ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - κατακτητή Ισραήλ, το μακελειό στην Ουκρανία ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και την καπιταλιστική Ρωσία.

Αντίπαλος αυτών των οικογενειών κι όλου του λαού δεν είναι απλά και μόνο μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, ένας "ανίκανος πρωθυπουργός" (...) Είναι ένα ολόκληρο σύστημα, της εκμετάλλευσης και των πολέμων, το κράτος του, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του, η ΕΕ. Με όλους αυτούς απέναντι έχει να αναμετρηθεί ο λαός (...).

Απέναντι σε όλα αυτά το ΚΚΕ έχει ένα συνεκτικό και αγωνιστικό πλαίσιο δράσης και αναδεικνύει ανάμεσα σε άλλα την ανάγκη της πάλης του λαού για να σταματήσει το αίσχος των πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών, των εξώσεών τους, για ολοκληρωμένο στεγαστικό σχεδιασμό με στόχο την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών, με επανασύσταση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς κ.ά. (...)

Η διέξοδος πλέον είναι ο δρόμος που εσείς πρώτα από όλα περπατήσατε με οδηγό ότι μόνο ο λαός σώζει τα σπίτια του λαού (...)

Ναι, το λέμε καθαρά, μόνο ο σοσιαλισμός έλυσε το πρόβλημα της λαϊκής κατοικίας, γιατί ήταν μια κοινωνία απαλλαγμένη από το καπιταλιστικό κέρδος, γιατί λειτούργησε στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και μπορεί να ξαναλειτουργήσει με το ίδιο κριτήριο, διδαγμένος από την προηγούμενη πείρα, και ο λαός να απολαύσει σύγχρονη, ασφαλή, λαϊκή στέγη με τον ίδιο νοικοκύρη όχι μόνο στο σπίτι του, αλλά και στην κοινωνία του».

Στη συνέχεια, την εμπειρία τους μετέφεραν άνθρωποι που κινδύνεψαν να χάσουν τα σπίτια τους. Η Ιωάννα Κολοβού τόνισε μεταξύ άλλων: «Το ΚΚΕ δεν επέτρεψε να με διαλύσει η βαρβαρότητα! Κράτησε ψηλά τη ζωή μου και την αξιοπρέπειά μου! Ναι, στάθηκα όρθια μπροστά στη σπασμένη πόρτα του σπιτιού μου, δεν έσκυψα το κεφάλι. Το ΚΚΕ το έκανε αυτό!».

Η Αννα Ευθυμίου σημείωσε πως «ως ΣΕΑΑΝ βλέπουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των σπιτιών που πλειστηριάζονται είναι οικογένειες με άτομο ΑμεΑ μέσα στο σπίτι και στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα με βαριά μορφή αναπηρίας (...) Τα δικά τους τα νούμερα άλλωστε μιλάνε από μόνα τους, όταν λένε ότι το 50% των ΑμεΑ ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανθρωποι απελπισμένοι, που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα και σε πολλές περιπτώσεις μέσα σε αυτή την απελπισία και την απόγνωση όπου το ίδιο το σύστημα τους σπρώχνει, δεν κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες για να ρυθμίσουν τα δάνειά τους».

Παίρνοντας τον λόγο ο Αντώνης Λευκαδίτης πρόσθεσε πως «σε αρκετές περιπτώσεις τουλάχιστον ένα από τα μέλη της οικογένειας αναγκάζεται να παραμένει σπίτι και να μην εργάζεται για να φροντίζει το ανάπηρο παιδί, με ό,τι συνέπεια μπορεί να έχει αυτό στον οικογενειακό προϋπολογισμό, την εποχή που η ακρίβεια έχει εκτιναχθεί (...) Η πρόσβαση στη δικαιοσύνη έχει γίνει απλησίαστη για μια οικογένεια που πολλές φορές δεν έχει ούτε τα βασικά (...) Χωρίς τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, την πίεση που ασκεί καθημερινά το ταξικό εργατικό, το ριζοσπαστικό λαϊκό κίνημα στην κυβέρνηση, δεν θα είχαμε καταφέρει τα περισσότερα που έως τώρα έχουμε καταφέρει».

Η Δήμητρα Καλδή, με το σπίτι στην οδό Πολυλά στα Πατήσια, ανέφερε: «Κατορθώσαμε και κατορθώνουμε ακόμα να είμαστε στο σπίτι μας. Εχουμε την προσδοκία ότι ο αγώνας αυτός που δίνουμε δυόμισι χρόνια τώρα θα είναι νικηφόρος. Είμαστε βέβαιοι ότι η αλληλεγγύη του ΚΚΕ και του κόσμου θα είναι εκεί, όπως είναι σε τόσα σπίτια, όπως είναι σε κάθε δίκαιο αγώνα». Παίρνοντας τον λόγο η κόρη της, Μυρτώ Μουσούρη, τόνισε χαρακτηριστικά: «Τη δύναμη την άντλησα από την μητέρα μου και από τον κόσμο που είδα ότι έρχεται να μας αγκαλιάσει. Ευχαριστώ γιατί με κάνατε να πιστέψω και να ξαναβρώ την ελπίδα».

Από τη μεριά του ο Βασίλης Τσακίρης, αδερφός της πρωταθλήτριας ΑμεΑ Διονυσίας από την Ελευσίνα, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οπως ξέρετε η Διονυσία το κέρδισε πλέον το σπίτι, με τη συμβολή του λαού που ήρθε κάτω από το σπίτι μας (...) Με την αλληλεγγύη του κόσμου, η Διονυσία έμεινε στο σπίτι της».

Ο Κώστας Ελευθερίου σημείωσε ότι «ένα απόγευμα γύρισα στο σπίτι και είδα έναν φάκελο στη μία γωνιά και το περιεχόμενό του στην άλλη (...) έλεγε ότι το σπίτι έχει εκπλειστηριαστεί ήδη. Πάνω στην απελπισία μου άρχισα να μαζεύω τα πράγματά μου. Κατά τύχη συνάντησα στον δρόμο τον πρόεδρο του Συλλόγου "Αναγέννηση Σεπολίων". Και του είπα το πρόβλημά μου. Και μέσα σε μερικές μέρες, μέσω της "Αναγέννησης", της ΣΕΑΑΝ, το πρόβλημά μου είχε γίνει πρόβλημα όλης της περιοχής. Θα το είχα χάσει το σπίτι, εάν δεν υπήρχαν οι σύλλογοι και οι μαζικοί φορείς».

Ο Θανάσης Μάνεσης σημείωσε ότι «είμαι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που είχα καταθέσει τα όπλα και είχα απελπιστεί (...) Ωσπου μία μέρα συνάντησα έξω από τα γραφεία αυτών των εταιρειών, που όποτε πήγαινα ένιωθα σαν να ήμουν κρατούμενος, σαν να με είχαν προσαγάγει από πορεία, τους ανθρώπους του ΚΚΕ. Κι αυτό που άλλαξε σε μένα ήταν ότι τώρα πια σήκωσα τα χέρια ψηλά, όχι ανοιχτά, αλλά με γροθιά».

Ο γιος του Θανάση Μάνεση, Δημήτρης, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο αγώνας για τα σπίτια του λαού είναι αγώνας για τη ζωή, είναι αγώνας κοινός».

Ο Σπύρος Τσούνης καταθέτοντας τη δική του εμπειρία τόνισε τα εξής: «Κάτω από την πίεση των φορέων δέχθηκαν τον διακανονισμό. Και στη συνέχεια όταν έγινε ξανά κινητοποίηση, είπαν "εσείς είστε η οικογένεια που είστε με το ΠΑΜΕ" κι αμέσως έκαναν ξανά διακανονισμό. Ο αγώνας είναι η λύση».

Κλείνοντας την εκδήλωση, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος σημείωσε: «Στην ΕΕ πάνω από 20 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετώπισαν αυτό το πρόβλημα, της στέρησης στέγης. Αυτό σημαίνει ότι αυτό που ζήσατε εσείς, ο πλειστηριασμός, η έξωση με βίαιο τρόπο να σας βγάλουν από τα σπίτια σας, είναι το τελευταίο βήμα αυτού που ζει η πλατιά λαϊκή πλειοψηφία στην Ελλάδα. Των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών που το εισόδημα και ο μισθός τελειώνει στις 15 του μήνα, της αδυναμίας των εργαζομένων να ανταποκριθούν στα πάγια έξοδά τους (...)

Σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει χρόνος αναμονής. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα να νιώθει μούδιασμα, να νιώθει ότι θα αντιμετωπίσει τον εφιάλτη αυτόν μόνος του. Πρέπει να ξέρετε ότι το ΚΚΕ χωρίς προϋποθέσεις και αστερίσκους είναι αποφασισμένο να δώσει το χέρι σε όποιον σηκώνεται, γιατί τώρα έχουμε εμπειρία. Αποδεικνύεται ότι τα σπίτια του λαού τα σώζει ο λαός».

• Ο «Ριζοσπάστης» θα φιλοξενήσει αναλυτικότερο ρεπορτάζ στο φύλλο του Σαββατοκύριακου.