Απόφαση για 24ωρη πανελλαδική κλαδική απεργία στις 6 Νοέμβρη έχει πάρει η Ομοσπονδία Οικοδόμων, κλιμακώνοντας τη διεκδίκηση υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στις Κατασκευές, ενώ οργανώνει τη συμμετοχή της και στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη.

Η Ομοσπονδία, τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι διεκδικούν από την εργοδοσία και την κυβέρνηση: Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για όλους τους οικοδόμους. Κατώτατο μεροκάματο εργάτη 54 ευρώ, βοηθού 57 ευρώ, τεχνίτη 60 ευρώ. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Υπογραφή κλαδικών Συμβάσεων στα συναφή επαγγέλματα. Αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων για όλους τους οικοδόμους. Κάθε μέρα δουλειάς και ένσημο. Μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς. Προστασία από τις ανατιμήσεις, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, σε ρεύμα, νερό, τηλέφωνο.

Την οργάνωση της διπλής απεργιακής μάχης που δίνει, στις 6 και στις 20 Νοέμβρη, συζήτησε στη Γενική του Συνέλευση, το πρωί της Κυριακής, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας. «Ξέρουμε ότι η οργάνωση της απεργίας είναι δύσκολη υπόθεση», υπογράμμισε ο Παναγιώτης Γάκιας, πρόεδρος του Συνδικάτου, αναφερόμενος στην ανάγκη να πυκνώνουν οι εξορμήσεις και οι πρωτοβουλίες τις μέρες που απομένουν. Οπως ξεκαθάρισε, όμως, το απεργιακό κάλεσμα αποτελεί συνέχεια στη συζήτηση με τους εργαζόμενους που σταθερά ανοίγει το Συνδικάτο. Οι αρχαιρεσίες του προηγούμενου διαστήματος, οι πρόσφατες αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε χώρους δουλειάς για τη διεκδίκηση αυξήσεων, οι παρεμβάσεις, συσκέψεις και συνελεύσεις σε εργοτάξια, η πάλη για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο οι οικοδόμοι δίνουν τη μάχη της απεργίας.

Τη δυνατότητα η απεργία να γίνει μια μάχη που θα δημιουργήσει νέα δεδομένα και θα τροφοδοτήσει νέες αγωνιστικές διαδικασίες στον κλάδο ανέδειξε στην παρέμβασή του ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων. «Για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, είτε σε κρίση είτε σε ανάπτυξη, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο», σημείωσε και τόνισε πως η παρέμβαση του Συνδικάτου, των παραρτημάτων του, των μελών του, μπορεί να παίξει τον ρόλο του «καταλύτη» στην ανάπτυξη αγώνων.

Τον λόγο στη συνέλευση πήραν εργαζόμενοι που μίλησαν για την προσπάθεια προετοιμασίας της απεργίας στους χώρους δουλειάς. Μεταξύ αυτών, οι πρόεδροι των επιχειρησιακών σωματείων στην κατασκευή της νέας γραμμής του Μετρό, μεταφέροντας την πείρα από την απεργιακή μάχη 4 εβδομάδων που έδωσαν το προηγούμενο διάστημα, αλλά και στο έργο στο Ελληνικό, το οποίο σχεδιάζει τις επόμενες μέρες τις πρώτες του αρχαιρεσίες.

Πριν ξεκινήσει η συνέλευση οι οικοδόμοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή τιμώντας τη μνήμη του Δημήτρη Κοτζαρίδη, γραμματέα του παραρτήματος Βύρωνα του Συνδικάτου, που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης τον Οκτώβρη του 2011.

Σε μια περίοδο που η κατασκευαστική δραστηριότητα καταγράφεται σημαντικά αυξημένη, με μια σειρά από μεγάλα έργα να βρίσκονται σε εξέλιξη, οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε συνθήκες εντατικοποίησης αλλά εξακολουθούν να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τους μισθούς που παίρνουν. Η γενικευμένη ακρίβεια, το αυξανόμενο κόστος ζωής, η πολιτική που αναγκάζει τους εργαζόμενους να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για την Υγεία και την Παιδεία μπαίνουν στο στόχαστρο. Ετσι, η κοινή διαπίστωση όλων είναι ότι η ανάπτυξη που φέρνει κέρδη σε κατασκευαστές και εργολάβους ξεπατώνει τους ίδιους στη δουλειά και τους αφήνει με πενιχρό εισόδημα για να ζήσουν. «Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να ζούμε», τόνισαν για μια ακόμα φορά οι οικοδόμοι στη συνέλευση.

Εκτός από το εισόδημα, τους εργαζόμενους απασχολεί και η κλοπή των ενσήμων τους. Οπως καταγγέλλουν, κολλάνε κατά μέσο όρο γύρω στα 14 ένσημα τον μήνα, ελάχιστα περισσότερα δηλαδή από όσα κολλούσαν την περίοδο της κρίσης και της ανεργίας, ενώ δουλεύουν έξι και εφτά μέρες τη βδομάδα. Στην κατάσταση αυτή, το Συνδικάτο αντιτάσσει την απαίτησή του κάθε μέρα δουλειάς να είναι και μέρα ασφάλισης, ενώ απαιτεί από την κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων.

Ανοιχτό είναι και το μέτωπο της πάλης για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, σε συνθήκες έξαρσης των εργατικών «ατυχημάτων». «Δεν θα πεθάνουμε για τα χρονοδιαγράμματά τους ούτε στα κάτεργά τους», υπογράμμισε ο πρόεδρος του Συνδικάτου, καταγγέλλοντας τα ελλιπή μέτρα, τους ελάχιστους ελέγχους από τους αρμόδιους μηχανισμούς, την καταπάτηση των ωαρίων και τις ατελείωτες ώρες δουλειάς.

Από την εισήγηση δεν έλειψε το ζήτημα της πάλης για την απεμπλοκή της χώρας από τους πολέμους στους οποίους συμμετέχει και η καταδίκη της προσπάθειας τρομοκράτησης των φαντάρων που συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις.

Ο Π. Γάκιας αναφέρθηκε στην ανάγκη να διαμορφωθεί ένα μεγάλο μέτωπο πάλης με επίκεντρο τα εργοτάξια και τους χώρους δουλειάς, που θα κλιμακώσει την αναμέτρηση με τους κατασκευαστικούς ομίλους και την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που στηρίζουν και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, ενημερώνοντας τους οικοδόμους για τις απεργιακές κινητοποιήσεις που οργανώνουν τις επόμενες μέρες και άλλοι κλάδοι.

Οσον αφορά την ανάγκη συντονισμού του αγώνα σημείωσε ότι σε αυτή μπορεί να δώσει ώθηση και η Πανελλαδική Σύσκεψη συνδικάτων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και συνδικαλιστών που συσπειρώνονται με το ΠΑΜΕ στις 9 - 10 Νοέμβρη. «Στη σύσκεψη του '22 διαμορφώθηκαν συνθήκες αγωνιστικής ανάτασης και το ίδιο μπορεί να γίνει και τώρα», πρόσθεσε.

«Το δίκιο μας είναι στις τσέπες των αφεντικών, στα κέρδη των μεγάλων εταιρειών των μεγαλοεργολάβων, των κατασκευαστών. Αν καταφέρουμε και υπογράψουμε τη Σύμβαση θα πάρουμε ένα μέρος του πίσω. Ο αγώνας μας πρέπει να είναι συνεχής για να το πάρουμε όλο και να το κάνουμε κουμάντο εμείς», κατέληξε ο Παναγιώτης Γάκιας.

Αποφάσεις για απεργία στις 6 Νοέμβρη έχουν πάρει επίσης το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) και το Συνδικάτο Ηλεκτρολόγων Αττικής.

Με μεγάλη συμμετοχή άλλωστε πραγματοποιήθηκε την Κυριακή και η Γενική Συνέλευση του ΣΜΤ στην Αθήνα, που με μεγάλη πλειοψηφία αποφάσισε τη συμμετοχή του σωματείου στην απεργία στον κλάδο των Κατασκευών στις 6 Νοέμβρη και στην πανελλαδική απεργία στις 20 Νοέμβρη, καθώς και τη στήριξη της πρωτοβουλίας Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών που προωθούν σχέδιο νόμου για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων (βλ. σελ. 7). Επίσης, η Γενική Συνέλευση αποφάσισε τη συμμετοχή του σωματείου στην Πανελλαδική Σύσκεψη Εργατικών Κέντρων - Ομοσπονδιών και Σωματείων που καλεί το ΠΑΜΕ, στις 9 & 10 Νοέμβρη.

Οπως αναδείχθηκε και με συγκεκριμένα στοιχεία στη Συνέλευση από τον πρόεδρο, Ηλία Τσιπουκάκη, η κερδοφορία των ομίλων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο αυξάνεται σημαντικά, και την ίδια στιγμή οι φορείς των εργοδοτών αρνούνται να υπογράψουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που να περιλαμβάνει χιλιάδες μισθωτούς μηχανικούς - τεχνικούς που εργάζονται σε εργοτάξια και γραφεία με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, δηλώνοντας προκλητικά ότι είναι «ελεύθεροι επαγγελματίες».

Μάλιστα, η εργοδοσία επιδιώκει να «θάψει» δικαιώματα που το Σωματείο είχε κατοχυρώσει το 2009 με υπογραφή ΣΣΕ στη διαδικασία διαιτησίας του ΟΜΕΔ, επιχειρώντας να μην καλύπτονται οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκι».

«Αυτήν την κατάσταση έχουμε καθήκον να την ανατρέψουμε. Κλιμακώνουμε τον αγώνα για υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο, με βάση την πρόταση του σωματείου που έχει κατατεθεί στους εργοδότες. Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, αλλά δουλεύουμε για να ζούμε, να καλύπτουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας, να έχουμε πραγματικό ελεύθερο χρόνο», σημείωσε ο πρόεδρος του Σωματείου, προσθέτοντας: «Απορρίπτουμε την αδιέξοδη "ατομική διαπραγμάτευση" μισθού και όρων εργασίας που καθορίζει η "ευέλικτη" εργασία του "συνεργάτη" με ΔΠΥ. Αυτήν τη διαπραγμάτευση προτιμούν οι εργοδότες για να μας διασπούν, να μας αποδυναμώνουν, να κρατούν χαμηλά τον μισθό μας, για να εκτοξεύεται η κερδοφορία κατασκευαστικών ομίλων, "«επενδυτών" και τραπεζών».

Κάλεσε δε να συνεχίσουν οι εργαζόμενοι «στον δρόμο της ταξικής ενότητας στον κλάδο και συμπόρευσης ειδικά στα μεγάλα εργοτάξια ενάντια στην κοινή εργοδοσία, με το Συνδικάτο και την Ομοσπονδία Οικοδόμων, που επίσης παλεύουν για την υπογραφή νέας κλαδικής ΣΣΕ».

«Τώρα είναι η ώρα του συντονισμού όλων των εργαζομένων και των σωματείων τους, της κοινής δράσης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων που καταδυναστεύουν τη ζωή μας».