• ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ: Χτυπάει «καμπανάκι» για την «αυξανόμενη κοινωνική αντίσταση» σε όλο τον κόσμο
• ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Νέα γενιά «κόκκινων» δανείων, την ώρα που τα κέρδη των τραπεζών εκτοξεύονται | Το... στοκ των «κορακιών»
• ΔΝΤ ΓΙΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: «Προετοιμαστείτε για αβέβαιους καιρούς»
• ΤΟΥΡΚΙΑ - ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Ανταγωνισμοί και «εναλλακτικές» πάνω στους δρόμους της Ενέργειας και του Εμπορίου

Με τα λόγια του ΔΝΤ, «καθώς ο κόσμος αντιμετωπίζει μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής αδυναμίας, δημογραφικών αλλαγών και την επείγουσα ανάγκη να πλοηγηθεί στην πράσινη μετάβαση και τις τεχνολογικές ανακατατάξεις, η επείγουσα ανάγκη για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι σαφέστερη από ποτέ. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής καλούνται να εφαρμόσουν μέτρα που ενισχύουν τον ανταγωνισμό, διευκολύνουν την κατανομή των πόρων σε αναδυόμενους τομείς και ενισχύουν την προσφορά εργασίας ενόψει της γήρανσης του πληθυσμού. Ωστόσο, παρά τη σαφή ανάγκη για δράση, η εξασφάλιση ευρείας κοινωνικής αποδοχής για τις αλλαγές πολιτικής αποτελεί συχνά σημαντικό εμπόδιο, με τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες να φθίνουν μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εν μέσω αυξανόμενης κοινωνικής αντίστασης».

Από τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις στη Γαλλία την περασμένη άνοιξη

Την ίδια ώρα, με μια νέα κρίση υπερσυσσώρευσης να καραδοκεί στη γωνία, αφού, όπως έλεγε τις προάλλες η επικεφαλής του ΔΝΤ, Γ. Γκεοργκίεβα, «το ΔΝΤ παραδέχεται ότι υπάρχει αφθονία κεφαλαίων παγκοσμίως, αλλά συχνά όχι στις σωστές θέσεις ή στους σωστούς τύπους επενδύσεων», το Ταμείο δείχνει επίσης και προς το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τα λιμνάζοντα κεφάλαια, που σημαίνει μεταξύ πολλών άλλων παραπέρα εμπορευματοποίηση και νέα χτυπήματα για τις λαϊκές ανάγκες: «Στις βασικές προτεραιότητες περιλαμβάνονται η χαλάρωση των φραγμών εισόδου και η ενίσχυση του ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων, ώστε να διευκολυνθεί η ανακατανομή των πόρων μεταξύ των τομέων», σημειώνει ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός.

Σε αυτές ακριβώς τις «μεταρρυθμίσεις» αντιστέκονται οι λαοί σε όλο και περισσότερες χώρες και με αυξανόμενους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, όπως δείχνει και το διπλανό διάγραμμα του ΔΝΤ, που αποτυπώνει τον αριθμό των χωρών όπου ξεσπάνε κινητοποιήσεις για ζητήματα που σχετίζονται με τις συντάξεις, τα εργασιακά δικαιώματα, τον ηλεκτρισμό κ.ο.κ.

Γράφημα του ΔΝΤ που αποτυπώνει την αύξηση των κινητοποιήσεων παγκόσμια

Στο πλαίσιο αυτό, το Ταμείο δίνει σήμα για να δυναμώσουν οι μηχανισμοί χειραγώγησης και ενσωμάτωσης, τονίζοντας ότι «οι αποτελεσματικές στρατηγικές απαιτούν περισσότερα από την καλύτερη επικοινωνία. Πρέπει να υποστηρίζονται από ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο που προωθεί την εμπιστοσύνη και τον αμφίδρομο διάλογο από τα πρώτα στάδια του σχεδιασμού των πολιτικών», μηχανισμούς δηλαδή που θα «διπλαρώνουν» τους εργαζόμενους και την υποτιθέμενη «συναίνεσή» τους στις μεταρρυθμίσεις του κεφαλαίου, με στόχο, όπως σημειώνεται, να «αυξηθεί σημαντικά η πιθανότητα εφαρμογής και διατήρησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που είναι κρίσιμες», δείχνοντας έτσι ότι ακόμη και όταν αυτές ψηφίζονται, δεν σημαίνει ότι εφαρμόζονται, κάτω (και) από τις λαϊκές αντιδράσεις.

Δεν είναι βέβαια οι μόνοι που χτυπάνε τα «καμπανάκια» αυτά: Κάθε άλλο άλλωστε παρά άσχετη με όλα αυτά είναι η προσπάθεια να νεκραναστηθεί η σοσιαλδημοκρατία σε μια σειρά από χώρες και στην Ελλάδα, όπως και να στηθούν μια σειρά από σχηματισμοί και αναχώματα που θα μαζεύουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, το φετινό Νόμπελ Οικονομίας πήγε σε μερικούς ακόμη από τους διαχρονικούς κήρυκες της απάτης ότι «η αστική δημοκρατία γεννάει ανάπτυξη για όλους» ή, με πιο «ακαδημαϊκά» λόγια, της θεωρίας που «συνδέει την οικονομική ανάπτυξη με τη θεσμική επάρκεια ενός κράτους», με έναν από αυτούς να λέει πρόσφατα ότι «η δημοκρατία είναι σε κρίση και η στήριξη σε αυτή είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα στον βιομηχανικό κόσμο, όπου κανένας δεν πίστευε ότι θα καταρρεύσει».

Σε έναν κόσμο όπου τα «ταμπούρλα» ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου χτυπάνε όλο και πιο δυνατά, όπου μια νέα ακόμη βαθύτερη διεθνής καπιταλιστική κρίση κρέμεται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από τον σβέρκο των λαών, με τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος να μεγαλώνουν διαρκώς κι αναπόφευκτα φορτώνοντας και νέα δεινά στους λαούς, οι «δραματικές» προειδοποιήσεις του ΔΝΤ αποτυπώνουν παραπάνω από εύγλωττα το τι είναι εκείνο που φοβούνται τα αστικά επιτελεία: Την εργατική - λαϊκή δράση, σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με στόχο ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία, τον σοσιαλισμό, που αποτελεί τη μόνη διέξοδο για τους λαούς σε όλο τον κόσμο. Αυτή η προοπτική πρέπει τώρα να δυναμώσει, μέσα και από τον καθημερινό αγώνα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.