Τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, τον αγώνα της νεολαίας και του λαού 51 χρόνια πριν, με την επικαιρότητα των συνθημάτων του σήμερα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αστείρευτη δύναμη των εργαζομένων και του λαού συνολικά απέναντι σε οποιαδήποτε δυσκολία, τίμησαν οι Οργανώσεις Αχαΐας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με εκδήλωση που πραγματοποίησαν το απόγευμα του Σαββάτου στην Πάτρα.

Στο αμφιθέατρο του πρώην ΤΕΙ βρέθηκαν εργαζόμενοι, νεολαία, λαϊκός κόσμος κάθε ηλικίας, σε ένα «αντάμωμα» γενιών, με την υπόσχεση όχι μόνο να τιμηθούν οι αγώνες του λαού και της νεολαίας τότε, αλλά κυρίως να υπάρξει συνέχεια στο σήμερα και το αύριο για μια Ελλάδα δίχως πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Αυτό επισημάνθηκε στην ομιλία του Δημήτρη Αρβανιτάκη, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, o οποίος αναφέρθηκε εισαγωγικά στους χιλιάδες αγωνιστές του Πολυτεχνείου, σε όσους έδωσαν και τη ζωή τους τονίζοντας:

«Αποτίουμε και εδώ στην Πάτρα φόρο τιμής στους χιλιάδες αγωνιστές του Πολυτεχνείου, που δεν είναι σήμερα μαζί μας. Ιδιαίτερα σ' αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, όπως τον αγωνιστή Γιώργο Σαμούρη, τον Πατρινό φοιτητή της Παντείου, που δολοφόνησε εν ψυχρώ η χούντα στο Πολυτεχνείο.

Τιμάμε τους αγωνιστές που πήραν μέρος εδώ στην Πάτρα στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Τιμάμε τον κομμουνιστή Τάκη Τσίγκα, που πρωτοστάτησε εδώ στον ξεσηκωμό και έδωσε μια ολόκληρη ζωή μέσα από το ΚΚΕ, την ΚΕ του και το ΠΓ. Τον Αντρέα Αντωνόπουλο, που συμμετείχε στο Πολυτεχνείο, και τους καταδιωγμένους με εξορίες και βασανιστήρια από τη χούντα κομμουνιστές, τον Νίκο Θεοφιλάτο, τον Νίκο Σκαρτσιάρη και δεκάδες άλλους αγωνιστές.

Τους θυμόμαστε. Τους τιμάμε. Συνεχίζουμε. Το Πολυτεχνείο ζει. ΕΞΩ η Ελλάδα από τον πόλεμο και το ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Σοσιαλισμός η λύση.

Είναι πέρα από βέβαιο ότι η νέα γενιά θα γράψει τις δικές της σελίδες στην Ιστορία της ταξικής πάλης, όπως και οι προηγούμενες γενιές. Ελπίζουμε ότι ο νέος κόσμος θα γίνει πρωταγωνιστής μεγάλων ανατροπών και νικηφόρων μαχών στον 21ο αιώνα κάτω από τις σημαίες του ΚΚΕ».

Επισήμανε ακόμα σε άλλο σημείο: «Το Πολυτεχνείο μάς κληροδότησε μεγάλες αξίες, την αφοβία, την τόλμη, την αυτοθυσία απέναντι σε ισχυρούς κατασταλτικούς τρομοκρατικούς μηχανισμούς της αστικής τάξης και την πίστη στη δύναμη του οργανωμένου κινήματος, που γεννά τον ατομικό και συλλογικό ηρωισμό. Μας κληροδότησε την ασυμβίβαστη αδιάλλακτη στάση απέναντι σε κάθε μορφή αυταρχισμού και της δικτατορίας.

Υπάρχουν όμως και ορισμένοι, που μπορεί να φυλακίστηκαν ή να εξορίστηκαν, να θυμούνται σήμερα το Πολυτεχνείο, αλλά αποδείχθηκαν στην πορεία ασυνεπείς στα διδάγματά του και στα κύρια προστάγματά του. Εβαλαν πλάτη, είτε άμεσα είτε έμμεσα, και στήριξαν κυβερνήσεις και πολιτικές, στο όνομα της προόδου και της αριστεράς, κυβερνήσεις που συνέχισαν να ματώνουν τον λαό και τη νεολαία, όπως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε συγχωροχάρτι στους Αμερικανούς, αναγόρευσε το ΝΑΤΟ σε "δύναμη ειρήνης", έβαλε πλάτη να βγουν οι λίγοι, οι καπιταλιστές αλώβητοι από την οικονομική κρίση, ευτέλισε αξίες και αγωνιστικές παραδόσεις και έδωσε όπλα στις πιο συντηρητικές και αντιδραστικές δυνάμεις.

Καλούμε κάθε καλόπιστο άνθρωπο να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να ξαναπιάσει το νήμα από την αρχή, να βρει τη δύναμη και το κουράγιο και να ξαναβρεθεί στα χαρακώματα του αγώνα μαζί με το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και για νέες αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα σημερινά κομμάτια από το σημερινό κομμάτιασμά του έγιναν στηρίγματα του καπιταλιστικού συστήματος με ειδικό ρόλο και αποστολή».

Στάθηκε, μεταξύ άλλων, στον αγώνα του ΚΚΕ σήμερα, τα συμπεράσματα που έχει βγάλει από την πάνω από 100 χρόνια ζωή και δράση του, επισημαίνοντας:

«Το Κόμμα μας είναι παντός καιρού. Αγωνίζεται, πρωτοστατεί μέσα στις μάζες στους δύσκολους καιρούς, με οδηγό το Πρόγραμμά του για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Δεν βάζουμε στάδια μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Σωστά δεν συμμετέχουμε σε αστικές κυβερνήσεις. Αποδείχτηκε και ιστορικά ότι δεν έπρεπε να συμμετέχουμε πριν 80 χρόνια στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, μπορούσε τότε ο λαός να πάρει την εξουσία.

Η αντίληψη που υπήρξε στο Κόμμα μας, ότι δεν ήταν θέμα αρχής η μη συμμετοχή του σε αστική κυβέρνηση, αν επρόκειτο να συμβάλει στην αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης, οδήγησε επίσης στις λαθεμένες επιλογές της τρίμηνης συγκυβέρνησης του Συνασπισμού - και όχι μόνο του ΚΚΕ όπως λένε διάφοροι - με την ΝΔ το 1989, στο όνομα της μη παραγραφής των σκανδάλων τότε και μετά της οικουμενικής κυβέρνησης με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα είναι κύριο θέμα για τον αγώνα το εξής: Εχουμε πόλεμο. Δεν ισχύει αν λέει κάποιος ότι υπάρχει μόνο κίνδυνος να γίνει πόλεμος. Συγκροτούνται δύο στρατόπεδα. Το λεγόμενο δυτικό, με πυρήνα τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, που είναι διαμορφωμένο, και το συγκροτούμενο ασιατικό, όπου συμμετέχουν Κίνα, Ρωσία και άλλοι.

Σκοτώνονται λαοί. Γενικεύεται ο πόλεμος και επεκτείνεται. Η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει. Απαιτείται τώρα δράση.

Ταυτόχρονα, χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία, είναι στα πρόθυρα κρίσης. Πόλεμος σημαίνει αντιλαϊκά μέτρα, ακρίβεια και μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις. Να κάνουμε αντεπίθεση. Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο. Να επιστρέψουν φαντάροι και στρατιωτικοί στον τόπο μας. Να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Να είμαστε έτοιμοι, γιατί σε τέτοιες συνθήκες μπορεί και πρέπει να βγει ο λαός στους δρόμους ΤΩΡΑ!».

Και κατέληξε: «Ζούμε σε μια εποχή που προκαλεί μεγάλες μεν ανησυχίες και τρόμο, αλλά πίσω από τα μαύρα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου βρίσκονται και κινούνται μεγάλες και τρομερές δυνάμεις, που σπρώχνουν τα πράγματα μπροστά. Είναι η εργατική τάξη, η φτωχολογιά, οι φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες. Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ.

Οι κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης ωριμάζουν και το καινούργιο που έρχεται είναι ακατανίκητο. Ο καπιταλισμός δεν έχει μέλλον, βουλιάζει και σαπίζει στις αντιθέσεις του, τους πολέμους στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη και σε άλλες χώρες.

Δεν είναι αήττητοι οι ιμπεριαλιστές. Αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα. Μπορούμε όμως να νικήσουμε.

Για μια Ελλάδα χωρίς φτώχεια, πολέμους και εκμετάλλευση. Για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Νωρίτερα, την εκδήλωση άνοιξε ο Στάθης Κεντρής, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του ΣΠ Δυτικής Ελλάδας, που κάλεσε μεταξύ άλλων να συνεχιστεί η αλληλεγγύη και στήριξη στους στρατευμένους νέους που εκφράζουν τη δίκαιη λαϊκή απαίτηση για άμεση απεμπλοκή της χώρας απ' τους πολέμους, για καμιά αποστολή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων, για να σταματήσει η σφαγή του παλαιστινιακού λαού απ' το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, Σωτήρης Παρίσης, Γραμματέας της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας και Νίκος Καραθανασόπουλος, βουλευτής Αχαΐας. Επίσης, το «παρών» έδωσε πολυμελής αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Πάτρας.

Μετά την κεντρική ομιλία, ακολούθησε μουσικό αφιέρωμα από το συγκρότημα της ΚΝΕ και τους μουσικούς Κώστα Κοτσιλιάνο (πλήκτρα), Δημήτρη Δημόπουλο (τραγούδι), Νίκο Φορλίδα (κρουστά), Αρτέμη Μπεκρόπουλο (μπάσο και καλλιτεχνική επιμέλεια), με τραγούδια αφιερωμένα στον αγώνα του Πολυτεχνείου.

Στον χώρο της εκδήλωσης λειτούργησαν εκθέσεις με αναφορά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και με βιβλία της «Σύγχρονης Εποχής».

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ η εκδήλωση «Νοέμβρης 1973 -2024: Στη σύγκρουση με τη δικτατορία του κεφαλαίου γινόμαστε πιο δυνατοί - Φτιάχνουμε τους δικούς μας Νοέμβρηδες. Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο!», από την Περιφερειακή Οργάνωση Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ.

Μίλησε ο Γιάννης Βασιλειάδης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, και ακολούθησε μουσικό αφιέρωμα στο αντιδικτατορικό τραγούδι από το συγκρότημα της Οργάνωσης Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ.

«Τα τελευταία 51 χρόνια κάθε Νοέμβρης αποτελεί μια υπενθύμιση του ηρωισμού που μπορεί να γεννήσει η οργανωμένη λαϊκή δράση», είπε μεταξύ άλλων ο Γ. Βασιλειάδης.

Στάθηκε ιδιαίτερα στον χαρακτήρα του Πολυτεχνείου ως φοιτητικού και εργατικού - λαϊκού ξεσηκωμό, τονίζοντας ότι πηγάζει από τη δυναμική που έδωσε στην κατάληψη του Πολυτεχνείου η συμπόρευση πλατιών εργατικών μαζών της Αθήνας με τον αγώνα των φοιτητών.

«Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να αναμετρηθεί με τον πιο σκληρό αντίπαλο, την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της, στον βαθμό που συμπορεύεται με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε το φοιτητικό κίνημα στον ξεσηκωμό του 1973 δεν αναιρεί ότι αυτό που οδήγησε στην άγρια καταστολή του, αυτό που δημιούργησε ρωγμές στο στρατιωτικό καθεστώς, ήταν η μαζική εργατική - λαϊκή συμπαράσταση και αλληλεγγύη, που αποτυπώνεται και στη σύνθεση των νεκρών ηρώων του Πολυτεχνείου και των συλληφθέντων.

Το κίνημα της εργατικής τάξης, παλεύοντας ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, είναι αυτό που επιδρά στο φοιτητικό και μαθητικό κίνημα και από την άλλη αυτά, στον βαθμό που συμβαδίζουν και συναντώνται με το εργατικό κίνημα, μπορούν να παίξουν σπουδαίο ρόλο στους πολιτικούς και ταξικούς αγώνες», τόνισε.

Και κλείνοντας υπογράμμισε πως «ένα σπουδαίο ιστορικό δίδαγμα που προκύπτει από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου είναι ότι κανένας αντίπαλος, όσο πανίσχυρος κι αν φαίνεται, δεν είναι ανίκητος. Είναι ευάλωτος, έχει αντιφάσεις τις οποίες μπορεί να εκμεταλλευτεί ένα αποφασισμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Επομένως, ο αγώνας σήμερα έχει ως κεντρικό στόχο να σπάνε η μία μετά την άλλη οι αλυσίδες κάθε μέρα. Κάθε μέρα και μια ρωγμή στο σάπιο σύστημα, με τη δύναμη της οργανωμένης πάλης παντού, σε κάθε χώρο, με σαφή και τελικό στόχο την πλήρη απελευθέρωση από τα καπιταλιστικά δεσμά και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, της πραγματικής ελευθερίας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».