«Το θέμα του φετινού Mythos Project είναι η "Διεκδίκηση". Η αλληλεγγύη, η διεκδίκηση και η ανυπακοή. Δυστυχώς όμως πρέπει να βάλουμε έναν αστερίσκο σε αυτήν τη γιορτή. Ενώνουμε τη φωνή μας - και μιλώ εξ ονόματος όλου του Φεστιβάλ - με όλα τα κινηματογραφικά Φεστιβάλ και τους ανθρώπους της Τέχνης και φωνάζουμε την υποστήριξή μας ενάντια στη γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη με τραγικότερα θύματα τα παιδιά. Και επιλέγουμε να το κάνουμε με τον τρόπο που μας αρέσει, μέσω της φωνής των νέων. Θα παρακολουθήσουμε μια σύντομη ταινία που δημιουργήθηκε σε ένα νεανικό εργαστήριο στη Σλοβενία», είπε ο Μανώλης Μελισσουργός, καλλιτεχνικός διευθυντής της Camera Zizanio στην έναρξη της 24ης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας - Camera Zizanio. Η συγκινητική αντιπολεμική ταινία animation «Λουλούδια της Παλαιστίνης», με ήχους βομβαρδισμών, εικόνες χαλασμάτων, λουλούδια που κοκκινίζουν από το αίμα και αναφορές στα δεκάδες χιλιάδες αθώα θύματα, δημιούργησε συγκίνηση στο κοινό και καταχειροκροτήθηκε. Ετσι ξεκίνησε το 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, με μια σπουδαία αναφορά, χωρίς αστερίσκους, στο κρισιμότερο θέμα της εποχής μας και τους σημαντικότερους αποδέκτες του, τα παιδιά. Ούτε μισόλογα ούτε ίσες αποστάσεις, ξεκάθαρη θέση στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Οπως είναι γνωστό, το φεστιβάλ χωρίζεται σε δυο μέρη, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και την Camera Zizanio. Πάμε να πούμε λίγα λόγια για τη φετινή διοργάνωση, που συνεχίζεται μέχρι και το Σάββατο 7 Δεκέμβρη στον Πύργο, στην Αμαλιάδα και άλλες 10 πόλεις του νομού. Φέτος στην Camera Zizanio θα παρουσιαστούν 177 ταινίες από 57 χώρες. Παράλληλα, στο εργαστήριο Μythos Project, το μακροβιότερο κινηματογραφικό εργαστήριο του είδους του στην Ευρώπη και αναμφισβήτητα το σημαντικότερο από άποψη συμμετοχών και παραγόμενου έργου, θα συμμετάσχουν φέτος 20 παιδιά από τον Πύργο και 80 από τον κόσμο. Φέτος, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε για δεύτερη φορά Διήμερη Διεθνής Συνάντηση για την Κινηματογραφική Εκπαίδευση με Ελληνες και ξένους καλεσμένους ομιλητές και αφορά κυρίως στον διαχρονικό αγώνα του φεστιβάλ για την εισαγωγή του μαθήματος του κινηματογράφου στην Εκπαίδευση με κινηματογραφικά εργαστήρια, θεωρητική εκπαίδευση και προβολές ταινιών.

Χτες, στην Ημέρα Ελληνικού Κινηματογράφου για Παιδιά παρακολουθήσαμε 10 ταινίες μικρού μήκους για παιδιά, που οι περισσότερες από αυτές ξεκίνησαν από το εργαστήριο σεναρίου του φεστιβάλ τα προηγούμενα χρόνια. Αρκετές από αυτές τις ταινίες έχουν παρουσιαστεί τόσο στο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας όσο και σε διεθνή φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ Ολυμπίας δεν απευθύνεται μόνο στα παιδιά του νομού Ηλείας, όπως γνωρίζουμε, αλλά ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι πέρσι πάνω από 10.000 παιδιά όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων παρακολούθησαν προβολές του φεστιβάλ στην Ηλεία, ενώ φέτος 250 παιδιά έχουν δηλώσει συμμετοχή σε εργαστήρια και επιτροπές και 150 σχολεία ζήτησαν να λάβουν μέρος σε εργαστήριο. Τα παιδιά της Αθήνας θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια επιλογή από τις βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ στο καθιερωμένο διήμερο του Φεστιβάλ Ολυμπίας στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας, στις 25 και 26 Γενάρη.

Κινηματογραφική βδομάδα με την «Μαρία» του Πάμπλο Λαραίν στις αίθουσες να κλέβει τις εντυπώσεις, ενώ επιφυλασσόμαστε για την κριτική της ταινίας «Wicked» του Τζον Μ. Τσου, αφού δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε τη δημοσιογραφική προβολή, λόγω των φεστιβάλ.

Αυτήν τη βδομάδα στην Αθήνα πραγματοποιείται το 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, η μεγάλη ετήσια διοργάνωση της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, που θα διαρκέσει έως και τις 18 Δεκέμβρη, στις δύο αίθουσες της Ταινιοθήκης (Ιερά Οδός 48, μετρό «Κεραμεικός»). Παράλληλα, επιλεγμένα προγράμματά του θα παρουσιαστούν και online στη διεύθυνση online.tainiothiki.gr. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αφιερώματα στους δημιουργούς Ράντου Ζούντε και Αντουανέττα Αγγελίδη. Στο Διεθνές διαγωνιστικό παρουσιάζονται σε ελληνική πρεμιέρα δέκα ταινίες και στο νέο διαγωνιστικό τμήμα «Reframing Ιmages» προβάλλονται είκοσι έξι ταινίες μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους, ενώ παράλληλα θα προβληθούν βραβευμένες ταινίες από τα διεθνή φεστιβάλ, όπως οι «Grand Tour» του Μιγκέλ Γκόμες και «Πέπε» του Νέλσον Κάρλο Ντε Λος Σάντος Αρίας, και πρεμιέρες όπως «Τελευταία Πνοή» του Κώστα Γαβρά και «Δεν είμαι εγώ» του Λεός Καράξ, ενώ θα παρακολουθήσουμε και αποκατεστημένο το «Χάππυ Νταίη» του Παντελή Βούλγαρη. Παράλληλα, το Φεστιβάλ, για να τιμήσει το εντυπωσιακό σώμα δουλειάς του Γκόμες, έχει ετοιμάσει ένα spotlight σε δύο από τις πιο καταξιωμένες ταινίες του, «Χαμένος Παράδεισος - Tabu» (2012) και «Ο αγαπημένος μας μήνας Αύγουστος» (2008), κατά την προβολή των οποίων θα είναι παρών και ο Ρούι Πόσας, ο οποίος θα μιλήσει για τη δουλειά του πίσω από την κάμερα. Το φεστιβάλ τιμά τον διεθνώς αναγνωρισμένο σκηνοθέτη και πρόεδρο της Γαλλικής Ταινιοθήκης Κώστα Γαβρά με ένα ξεχωριστό αφιέρωμα.

1977: Η Μαρία Κάλλας, κάποτε η μεγαλύτερη ντίβα της όπερας στον κόσμο, ζει απομονωμένη στο Παρίσι με το προσωπικό της και τα δύο κανίς της. Η υγεία της χειροτερεύει όλο και περισσότερο. Τότε δέχεται ένα αίτημα να ξαναβγεί σε περιοδεία. Θα τραγουδήσει ξανά η Divina; Και αν ναι, για ποιον;

Η ταινία είναι μια συγκλονιστική καταβύθιση στον ψυχισμό των τελευταίων ημερών της απόλυτης ντίβας Μαρίας Κάλλας. Ο θεατής πρέπει να την παρακολουθήσει ενώ γνωρίζει τη ζωή της ντίβας από πριν, ώστε να μπορέσει να νιώσει όλη τη συναισθηματική φόρτιση που θα του δημιουργήσει και να αντιληφθεί τις αναφορές που γίνονται στο παρελθόν της. Ολα ξαναγυρνούν στο μυαλό της ντίβας τις τελευταίες μέρες της ζωής της. Η σχέση με την μητέρα της, όπου φαίνεται ότι εκμεταλλεύτηκε δεόντως το χάρισμα της φωνής της στη διάρκεια της Κατοχής για να μην πεινάσουν (αν και εδώ υπονοείται εκπόρνευση της ίδιας και της αδερφής της), η σχέση της με τον Ωνάση, που υπονοείται ότι την αντιμετώπιζε ως τρόπαιο στη συλλογή του, το ξεκίνημα της καριέρας της, οι μεγάλες επιτυχίες της στα κλασικά θέατρα του κόσμου. Η Κάλλας βυθισμένη στα χάπια, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και την κατάρρευση του οργανισμού της, βρίσκεται συνεχώς σε ένα μοναχικό παραλήρημα προσπαθώντας να αποδεχτεί ότι έχει χάσει εκείνο που την τοποθέτησε στην κορυφή του κόσμου, τη φωνή της. Απελπισμένα προσπαθεί να ξαναβρεί τα βάθη και τα ύψη εκείνου του σπάνιου μετάλλου, για μια μονάχα συναυλία, μια συναυλία μόνο για να ευχαριστήσει τον εαυτό της, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ενώ φαίνεται ότι γνωρίζει ρεαλιστικά ότι δεν θα ξανατραγουδήσει δημόσια, δεν παραδέχεται την ήττα... Τη βλέπουμε να ζει στο διαμέρισμά της στο Παρίσι με τους δυο αγαπημένους της βοηθούς, τον μπάτλερ και την μαγείρισσά της, οι οποίοι προσπαθούν να την επαναφέρουν στη ζωή, να της χαρίσουν λίγο ακόμα χρόνο, μα τούτη η προσπάθεια πέφτει στο κενό μέχρι που τη βρίσκουν νεκρή στο πάτωμα του σαλονιού της.

Ο Λαραίν, αντίθετα με τις προηγούμενες βιογραφίες του, που δεν ήταν και τόσο πετυχημένες («Spencer» και «Jackie»), δίνει τον καλύτερό του εαυτό προσεγγίζοντας τη μοναξιά της μέσα από ένα πολύ τρυφερό πρίσμα, με αληθινή ευαισθησία και θαυμασμό. Με αληθινή συγκίνηση, όχι μόνο για εκείνη την αξεπέραστη τελειότητα των ερμηνειών της, αλλά και την αδυσώπητη εγκατάλειψη των τελευταίων ημερών από τους πάντες. Η Μαρία δίνει μια «αόρατη συνέντευξη» σε έναν ανύπαρκτο δημοσιογράφο, εκθέτοντας τα πιο μύχια μυστικά της, ίσως αυτός ο δημοσιογράφος που την ακολουθεί παντού να είναι ο χαμένος της εαυτός, όλα όσα κρατούσε κρυφά ακόμα κι από εκείνον. Η Αντζελίνα Τζολί είναι εκπληκτική, δίπλα της είναι υπέροχοι και οι Πιερφραντσέσκο Φαβίνο και Αλμπα Ρορβάχερ. Προσεγγίζει την ντίβα με σεβασμό στο ταξίδι της στο ναδίρ. Η παραγωγή της ταινίας είναι αξιοπρόσεκτη, σκηνογραφία, ενδυματολογία και η φωτογραφία του Eντουαρντ Λάχμαν προσθέτει πολλά στις διακυμάνσεις του χαρακτήρα της. Μόνο συγκινημένος μπορεί να φύγει κάποιος από την αίθουσα, αρκεί να αφεθεί στην ατμόσφαιρα της ταινίας.