Μέρες δόξας ζει η ...φιλελεύθερη αστική δημοκρατία.

Στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, ο καγκελάριος Σολτς βρίσκεται υπό προθεσμία. Στη Γαλλία, τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, ο Μακρόν μαδάει τη μαργαρίτα για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Ο προηγούμενος «έληξε» την περασμένη Τετάρτη...

Διαβεβαιώνει μάλιστα (ο Μακρόν) ότι έχει ακόμα «30 μήνες διακυβέρνησης για να κάνω τη δουλειά που μου αναθέσατε...». Από πού αντλεί τέτοια αισιοδοξία, δύσκολο να το πεις.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μετά από μια κανονική και μια ...παραλίγο απόπειρα δολοφονίας ενός από τους δύο υποψήφιους Προέδρους, εκλέχτηκε τελικά ο Τραμπ.

Μιλάμε για την πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη παγκόσμια, όπου οι προεδρικές εκλογές γίνονται με όρους ...Far West. Που δείχνει ότι η διαίρεση και οι αντιθέσεις στην αστική τάξη και στο πολιτικό της σύστημα είναι μεγέθους ...Grand Canyon.

Στην Ασία; Ο Πρόεδρος της Νότιας Κορέας (της χώρας - alter ego των ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό) ανακοίνωσε στρατιωτικό νόμο (δηλαδή πραξικόπημα) επικαλούμενος τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» από βορρά! Αν και το πήρε πίσω, η κίνηση ...μετράει.

* * *

Τι είχαν τα έρμα και ψοφούσαν;

Οι ερμηνείες που δίνει το διεθνές και εγχώριο προπαγανδιστικό σύστημα είναι για γέλια και για κλάματα...

Για την «πολιτική αστάθεια» φταίνε η «άνοδος του λαϊκισμού» και η «έλλειψη κουλτούρας συναινέσεων», οι «μικροκομματικοί ανταγωνισμοί», ενώ οι «προκλήσεις της εποχής» απαιτούν «ευρύτερες πολιτικές συμφωνίες».

Φτάνουν στο σημείο να λένε (και να γράφουν) ότι η πολιτική κρίση θα εξελιχθεί αργά ή γρήγορα σε οικονομική, εξαιτίας της «κοντόφθαλμης λογικής» τους!!!

Βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο και ερμηνεύουν τις εξελίξεις καταπώς τους βολεύει. Κυρίως, για να μη δει ο λαός αυτό που πραγματικά συμβαίνει...

Οτι αιτία της πολιτικής αστάθειας είναι η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών παγκόσμια, τα σύννεφα της καπιταλιστικής κρίσης που μαζεύονται απειλητικά πάνω από τις οικονομίες τους και οι ενδοαστικές αντιθέσεις που απογειώνονται πάνω σ' αυτό το έδαφος.

Και, βέβαια, η λαϊκή δυσαρέσκεια που κλιμακώνεται, επειδή τα αδιέξοδα του σάπιου καπιταλισμού είναι ανυπέρβλητα και δεν υπάρχει συνταγή που να τετραγωνίζει τον κύκλο: Να ικανοποιεί ταυτόχρονα την καπιταλιστική κερδοφορία και τις λαϊκές ανάγκες.

Οπότε, αρχίζει το ροντέο...

* * *

Πάντως, είναι να γελάει κανείς βλέποντας αυτές τις καρικατούρες να τσακώνονται για το ποιος είναι καλύτερος για τον λαό! Ο ξεπεσμός τους γίνεται τώρα πιο φανερός, με φόντο το γερασμένο σύστημά τους. Αυτό που βολοδέρνει από πόλεμο σε πόλεμο και από κρίση σε κρίση...

Ετσι γερασμένο είναι και το πολιτικό προσωπικό του...

Γι' αυτό, μόνο αποστροφή και αηδία προκαλεί η προσπάθεια να αναστηλώσουν τη χρεοκοπημένη σοσιαλδημοκρατία, που έχει πρωταγωνιστήσει στη λαϊκή χειραγώγηση, ενσωμάτωση και καταστολή, όταν το σύστημα τα έβρισκε μπαστούνια.

Ετσι εξηγείται (και στη χώρα μας) η πρεμούρα τους να αναστήσουν το ΠΑΣΟΚ ως «αξιωματική αντιπολίτευση» και να βάλουν στον αναπνευστήρα τον ΣΥΡΙΖΑ και τις πέριξ δυνάμεις... Μαζί και τον Τσίπρα, ο οποίος αισθάνεται δικαιωμένος στη ...θέση Μέρκελ!

* * *

Στην Ουκρανία, το καθεστώς Ζελένσκι και οι Ευρωατλαντικοί σύμμαχοί του ετοιμάζονται να ρίξουν στην κρεατομηχανή του πολέμου 18χρονα παιδιά.

Εκεί έχουν φτάσει οι εφεδρείες τους, μετά από δύο χρόνια πολέμου. Αυτό είναι το μέγεθος της φυσικής εξόντωσης που υφίσταται ο ουκρανικός λαός από τη σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας.

Και να σκεφτεί κανείς ότι το 2014, οι «Δυτικοί» τού υπόσχονταν ότι είναι εκεί για να τον προστατεύσουν (μαζί με τους Αζόφ και τους νοσταλγούς του Μπαντέρα)!!!

Οι ΝΑΤΟικοί ετοιμάζονται κι αυτοί να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία. Τρέχουν να πιάσουν στασίδι για το αύριο...

Από δύναμη κρούσης στο πλευρό του Ζελένσκι (μέχρι νεωτέρας...) εύκολα «βαφτίζονται» κυανόκρανοι και «ειρηνευτικές δυνάμεις» στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Αφού δεν (μπορεί να) πάει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, πάει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία...

Παίρνουν τα μέτρα τους για να κλιμακώσουν από καλύτερες θέσεις τον επόμενο γύρο της σύγκρουσης, που έχει μπει σε ανεπίστρεπτη πορεία. Ανεξάρτητα από τις πιο άμεσες εξελίξεις...

* * *

Με τη Συρία στις φλόγες (από τους κατσαπλιάδες που έγιναν «αντάρτες» με αμερικανικά όπλα, τουρκικά αυτοκίνητα και τις ...ευλογίες του Ισραήλ), τα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής κοντεύουν να ενωθούν...

Οσοι καθησυχάζουν ότι η Ελλάδα είναι μια «νησίδα σταθερότητας» μέσα σ' αυτό το ζοφερό σκηνικό, δεν είναι μόνο ψεύτες αλλά και επικίνδυνοι. Οπως κι εκείνοι που βγάζουν σπυράκια ακούγοντας και μόνο το σύνθημα «Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο».

Η απάντηση που τους πρέπει είναι ακόμα μεγαλύτερη ετοιμότητα και εγρήγορση του λαού. Γιατί ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα και το κεφάλαιο - για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του - δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα...