Τραγουδώντας τη Διεθνή και το Παντιέρα Ρόσα, αλλά και κρατώντας πανό με τα οποία εξέφραζαν την αλληλεγγύη στους λαούς της Τουρκίας, του Κουρδιστάν, της Κύπρου, και στα οποία γραφόταν «Κάτω ο ιμπεριαλισμός» «Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη», μια ανθρώπινη αλυσίδα από εκατοντάδες νέους όλων των φυλών περικύκλωσε το μεσημέρι της Κυριακής το κέντρο του Πανεπιστημίου Μπουμεντιέν, διατρανώνοντας τη θέληση και την πίστη τους στη μοναδική λύση, τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα και τη διεθνιστική αλληλεγγύη.

Οταν η ανθρώπινη αλυσίδα ξεκίνησε αποτελούνταν κυρίως από μέλη ευρωπαϊκών αντιπροσωπειών, αλλά τη στιγμή που άρχισε να ξεχύνεται στους χώρους που φιλοξενεί το Φεστιβάλ, η αλυσίδα αυτή άρχισε να μεγαλώνει, καθώς μέλη και άλλων αντιπροσωπειών, όπως της Νιγηρίας, της Βενεζουέλας, της Αλγερίας κ.ά. άρχισαν να διεισδύουν. Μέχρι τη στιγμή που αυτή η ανθρώπινη αλυσίδα μεγάλωσε τόσο, όσο για να αγκαλιάσει το χώρο του Φεστιβάλ σαν μια ανθρώπινη αντιιμπεριαλιστική ασπίδα που προστατεύει αυτό το χώρο, αυτό το αγωνιστικό και πολυσυλλεκτικό κύτταρο, με την ίδια τη φυσική υπόσταση των πρωταγωνιστών της, από οποιοδήποτε είδος επέμβασης. Η πρωτοβουλία ανήκε στην ΚΝΕ και στην Κομμουνιστική Νεολαία Πορτογαλίας, για μια δυναμική κινητοποίηση στο πλαίσιο των εργασιών του Φεστιβάλ, καθώς η Κυριακή ήταν μέρα αφιερωμένη στην Ευρώπη. Η πορτογαλική αντιπροσωπεία είχε τυπώσει και μπλουζάκια με στόχους, που τα μοίραζε σε όλους τους συμμετέχοντες, ως μνήμη από τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και ως αναφορά στο μέλλον για άλλες τυχόν επεμβάσεις. Εξάλλου, το κυρίαρχο ζήτημα κατά τη μέρα της Ευρώπης δεν ήταν άλλο από την κατάσταση που επικρατεί στα Βαλκάνια μετά τον επιθετικό πόλεμο και την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Ετσι, το Φόρουμ αλληλεγγύης για την Κύπρο, τη Γιουγκοσλαβία, το Κουρδιστάν συγκέντρωσε την προσοχή των περισσότερων συμμετεχόντων, καθώς αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά του προγράμματος της Κυριακής σε συνδυασμό με τα τραπέζια των συζητήσεων για τον «Αγώνα κατά της τρομοκρατίας» και «Τα δικαιώματα της νεολαίας και των φοιτητών».

Κοινή συνιστώσα σε όλες αυτές τις συζητήσεις δεν ήταν άλλη από την πολύμορφη και πολυεπίπεδη επίθεση της καθεστηκυίας τάξης ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών, επομένως και της νεολαίας, αλλά και στα κυριαρχικά δικαιώματα των ίδιων των κρατών, με τις σαφέστατες παραβιάσεις ακόμα και αυτού του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο οι ίδιοι επικαλούνται όποτε κρίνουν αναγκαίο για να εφαρμόσουν την πολιτική τους.

Φυσικά, εκτός από το πρόγραμμα των εργασιών του Φεστιβάλ γίνονται παράλληλα και άλλες δεκάδες εκδηλώσεις, είτε στα κλαμπ των χωρών, δηλαδή στις φοιτητικές εστίες που διαμένουν οι αντιπροσωπείες και είναι χωρισμένες κατά ήπειρο, είτε στο ίδιο το συνεδριακό κέντρο του Φεστιβάλ, είτε στα διάφορα θέατρα της πόλης. Ετσι, χτες έγινε μεγάλη συζήτηση σχετικά με το θέμα των πολιτικών κρατουμένων στην Τουρκία, για τα «λευκά κελιά» και τους απεργούς πείνας, η οποία κατέληξε σε ψήφισμα που παραδόθηκε χτες στο διεθνές Δικαστήριο κατά του ιμπεριαλισμού, το οποίο ξεκίνησε στο πλαίσιο του 15ου Φεστιβάλ.

Πολύμορφες επίσης είναι οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που γίνονται κυρίως τα απογεύματα και τα βράδια μόλις το πρόγραμμα των εργασιών ολοκληρώνεται. Περιττό να δοθούν παραπάνω εξηγήσεις γιατί το κλαμπ της Αμερικής, όπου φιλοξενούνται όλες οι αντιπροσωπείες από την αμερικανική ήπειρο, είναι το πιο δραστήριο και φασαριόζικο. Κάθε βράδυ και κάποιος χορός, κάποια συναυλία, ενώ η Κυριακή ήταν μια μέρα ξεχωριστή. Ο λόγος, τα γενέθλια του Φιντέλ Κάστρο, που έκλεισε τα 75 του χρόνια. Οι Κουβανοί ήταν οι οικοδεσπότες και το γιόρτασαν με προσκεκλημένες τις άλλες αντιπροσωπείες, με αποτέλεσμα να γίνει το αδιαχώρητο και το γλέντι να κρατήσει μέχρι... πρωίας. Την ίδια στιγμή στο κλαμπ της Ευρώπης, όσοι ατυχείς είχαν απομείνει πίσω, χόρευαν είτε με τους Σύρους που είχαν έρθει και έδιναν συναυλία, είτε με τους Ελληνες που βρήκαν και αυτοί αφορμή τα γενέθλια ενός μέλους της ελληνικής αντιπροσωπείας και έστησαν τρελό «μεσογειακό» χορό επίσης μέχρι πρωίας, μαζί με Τούρκους, Κούρδους, Παλαιστίνιους και Κύπριους.

Τέλος, σκληρές «μάχες» συνεχίζουν να δίνονται στα γήπεδα της πόλης. Οι ομάδες μάχονται για το ποιες θα κατορθώσουν να φτάσουν στον τελικό και να διεκδικήσουν το τρόπαιο της καλύτερης ποδοσφαιρικής ομάδας. Εκτός προγράμματος, Καταλανοί και Ελληνες έπαιξαν φιλικό αγώνα, όπου «δυστυχώς» κέρδισαν με 4-3 οι Καταλανοί, αφού τα επιθετικά ατού της ελληνικής ομάδας φάνηκαν «αναποτελεσματικά και αγύμναστα».