Από τότε μέχρι σήμερα, υπηρέτησα επί πολλά χρόνια τόσο σε πολεμικά πλοία όσο και σε υπηρεσίες ξηράς. Στερήθηκα πράγματα. Εμαθα όμως και πολλά άλλα. Εζησα καταστάσεις. Εφτιαξα φιλίες. Δημιούργησα οικογένεια, για την οποία είμαι περήφανος.

Το τελευταίο διάστημα, όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μας με παρακίνησαν και με έκαναν να σκεφτώ πολλά και διάφορα. Σαν Ελληνας πολίτης, που κατοικεί σε μια λαϊκή συνοικία, σαν οικογενειάρχης, σαν στρατιωτικός. Μισθοί καθηλωμένοι. Ακρίβεια στο ζενίθ. Φόροι και πάλι φόροι. Πόλεμοι που ξεπηδούν από μέρα σε μέρα, ακόμη και στη γειτονιά μας.

Ωριμος πια αντιλαμβάνομαι πολλά και συνειδητοποιώ πολλά περισσότερα. Διαβάζω καθημερινά. Ενημερώνομαι. Αναζητώ την αλήθεια. Προσπαθώ να αποφύγω τα διάφορα «παπαγαλάκια» που είτε κρύβουν είτε διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Αρχίζω να δίνω απαντήσεις στα ερωτήματα, που είμαι σίγουρος ότι βασανίζουν και τους συναδέλφους μου. Το ίδιο και τους συμπολίτες μου.

Γιατί η χώρα μας να μετατρέπεται σε θύτη, με θύματα άλλους λαούς, με τους οποίους δεν έχει τίποτε να χωρίσει; Αυτό άραγε δεν συμβαίνει, όταν η Ελλάδα ενισχύει με πυρομαχικά και όπλα τον πόλεμο που εξελίσσεται στην Ουκρανία; Εναν πόλεμο που ήδη μετρά εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και ακρωτηριασμένους, Ουκρανούς και Ρώσους, με τους οποίους εμείς ως λαός τίποτε δεν έχουμε να χωρίσουμε.

Αλήθεια, ποιανού συμφέροντα υπηρετεί η παρουσία ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, χιλιάδες μίλια μακριά από τη χώρα, που όπως πληροφορούμαστε κοστίζει μισό εκατομμύριο (500.000) ευρώ την ημέρα; Μισό εκατομμύριο ευρώ την ημέρα για τη φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα και 0,55 λεπτά του ευρώ παραπάνω την ώρα για μένα και κάθε συνάδελφό μου που θα εργαζόμαστε τη νύχτα. Δεν είναι δίκαιο αυτό. Η φρεγάτα εκεί μήπως εξυπηρετεί τα συμφέροντά μου, των συναδέλφων μου, των οικογενειών μας, του λαού μας; Μήπως υπηρετεί την άμυνα της χώρας μας; Κατά την ταπεινή μου άποψη η απάντηση είναι όχι. Τα κυβερνητικά χείλη υπήρξαν σαφέστατα. Οι ελληνικές φρεγάτες εναλλάσσονται στην Ερυθρά Θάλασσα, για να είναι ασφαλή τα κέρδη των εφοπλιστών και των ομίλων που διακινούν εμπορεύματα. Αυτών που όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν δεκάδες φοροαπαλλαγές, σε αντιδιαστολή με όλους εμάς, που ζούμε μια σκληρή καθημερινή φοροληστεία, με έμμεσους και άμεσους φόρους, φόρους και πάλι φόρους.

Ποιανού συμφέροντα άραγε υπηρετεί η ελληνική φρεγάτα που πλέει ανοικτά του Λιβάνου; Σε μια περιοχή που οι πύραυλοι πέφτουν σαν βροχή και είναι ορατοί ακόμη και από την Κύπρο; Το σίγουρο είναι ότι δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του λαού μας ή ακόμη και του λαού του Λιβάνου.

Δεν μπορεί οι συνάδελφοί μου, τα πληρώματα των φρεγατών που βρίσκονται στο «στόμα του λύκου», να κινδυνεύουν κάθε μέρα να στοχοποιηθούν - ήδη διαβάζουμε ότι αυτή τη στοχοποίηση βιώνουν οι ελληνικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα - αλλά να στοχοποιηθεί ακόμη και η ίδια η χώρα μας, ο λαός της, σε μια δυστυχώς πιθανή γενίκευση του πολέμου. Είναι ή δεν είναι επικίνδυνα όλα αυτά;

Η Παιδεία και η Υγεία έχουν γίνει πανάκριβα εμπορεύματα. Κάποιοι ελάχιστοι μπορούν και τα αγοράζουν, οι πολλοί όμως, δηλαδή εμείς, καθόμαστε στην ουρά και παίρνουμε «ό,τι προκύψει». Σίγουρα δεν μας αξίζει αυτό. Μέχρι και για συγχώνευση των στρατιωτικών νοσοκομείων ακούμε τώρα τελευταία. Για να αντιμετωπιστεί, λέει, η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωσή τους, λες κι αυτές οι καταστάσεις έπεσαν απ' τον ουρανό. Κι αυτό άραγε για το καλό μας γίνεται;

Αναρωτιέμαι πραγματικά με μεγάλη αγωνία. Αυτό είναι άραγε το μέλλον μας, το μέλλον που ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας, για τις επόμενες γενιές; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι!

Τα τύμπανα του πολέμου που χτυπάνε λυσσασμένα στην περιοχή μας στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, δεν είναι μακριά μας. Είναι στη γειτονιά μας. Η χώρα μας δεν πρέπει να εμπλέκεται σε κανέναν από αυτούς τους πολέμους. Ολα αυτά πρέπει να αποτελέσουν πηγή προβληματισμού για όλους μας.

Εμείς, ως στρατιωτικοί, έχουμε χρέος να παλέψουμε για τα συμφέροντα του λαού μας, για την προάσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Δεν είναι στον επαγγελματικό μας ρόλο και δεν πρέπει καν να είναι ενταγμένες στις αποστολές μας στρατιωτικές ενέργειες που επιβουλεύονται άλλους λαούς. Οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν μεταξύ τους και πρέπει να σηκώσουν το ανάστημά τους σε όσους μπροστά στα κέρδη τους τους βάζουν να αιματοκυλίονται.

Με βάση την έκθεση Ντράγκι, η ΕΕ προβλέπει την κατεύθυνση 500 δισ. ευρώ στην πολεμική οικονομία, μεταφορά στον ίδιο τομέα επιπλέον 400 δισ. απ' το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Ταμείο Συνοχής, ενώ σε συνέχεια, με την πρόσφατη έκθεση Νιινίστο, σχεδιάζεται η διάθεση του 20% του προϋπολογισμού της ΕΕ να προορίζεται για την πολεμική οικονομία.

Δεν είναι τυχαίες αυτές οι «επιχειρηματικές» επιλογές, με δεδομένο ότι οι πωλήσεις των 100 μεγαλύτερων βιομηχανιών όπλων στον κόσμο, το 2023, έφτασαν συνολικά τα 632 δισ. δολάρια, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 4,2% σε σχέση με το 2022 (στοιχεία ινστιτούτου Sipri).

Ηδη η ΕΕ, οι ΗΠΑ, άλλες δυνάμεις και άλλα κράτη επεξεργάζονται επενδυτικά προγράμματα ανοικοδόμησης στις περιοχές που μαίνεται ο πόλεμος, όπως, για παράδειγμα, στην Ουκρανία. Αρα, γίνεται φανερό ότι η πολεμική οικονομία, στην οποία έχει συμφωνήσει και η ελληνική κυβέρνηση και την προχωρά μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς, πέρα απ' το αμιγές «στρατιωτικό» κομμάτι, αγκαλιάζει όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής.

Η ελληνική κυβέρνηση, στηρίζοντας κατά γράμμα τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στον πόλεμο της Ουκρανίας, ή και στο άλλο πολεμικό μέτωπο της Μέσης Ανατολή (γενοκτονία Παλαιστινίων - Λίβανος - Συρία) κι αλλού, μαζί με την υιοθέτηση και στήριξη των υποχρεώσεων που απορρέουν απ' την «Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας» (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, για τη δημιουργία του λεγόμενου «ευρωστρατού», δημιουργεί τις προϋποθέσεις και οικονομικής στήριξης αυτών.

Η απροκάλυπτη πλέον υιοθέτηση των ΝΑΤΟικών και ευρωενωσιακών πολεμικών επιλογών εκ μέρους της κυβέρνησης, σχηματοποιείται καθαρά στις δηλώσεις του πρωθυπουργού, Κυρ. Μητσοτάκη, κατά τη διάρκεια δηλώσεών του, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του γγ του ΝΑΤΟ, Μ. Ρούτε (τέλος Νοέμβρη) στην Αθήνα, όπου υπογράμμισε προκλητικά την «ανάγκη ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας και της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, αλλά και την πρόταση για ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής ασπίδας για την αεράμυνα...».

Αυτοί οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί απεικονίζονται και στον υπό συζήτηση προϋπολογισμό. Προβλέπει εξοπλισμούς δισεκατομμυρίων ευρώ για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, με μια σταθερά αυξητική κλιμάκωση, κάτι που αποτυπωνόταν και στους προηγούμενους προϋπολογισμούς του ΥΠΕΘΑ, την ώρα βέβαια που οι μισθοί στην Ελλάδα υπολείπονται ακόμη και των επιπέδων του 2009.

Για τις προϋπολογιζόμενες δαπάνες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, οι διαφορές με τον προϋπολογισμό του παρελθόντος έτους στο σύνολο των διατιθέμενων πιστώσεών τους, είναι μικρές (6,123 δισ. για το 2024, 6,130 δισ. για το 2025). Στην ανάλυση όμως των επιμέρους προβλέψεών του υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις, που φανερώνουν ακόμη πιο έντονα τον αντιλαϊκό προσανατολισμό του, τη για μια ακόμη χρονιά αγνόηση των πάγιων αιτημάτων του προσωπικού, όπως αυτά εκφράζονται μέσα απ' τα συνδικαλιστικά σωματεία, αλλά και την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Κάποια από αυτά τα στοιχεία είναι:

-- Υπερκάλυψη των κονδυλίων που απαιτεί το ΝΑΤΟ απ' τα κράτη - μέλη του για την ενίσχυση της επιχειρησιακής επάρκειάς του (αντί του 2% που ζητάει το ΝΑΤΟ, η Ελλάδα διαθέτει κονδύλια που υπερβαίνουν το 3%).

-- Η χρηματοδότηση της επικίνδυνης και προκλητικής για τον λαό διατήρησης της, για μια ακόμη χρονιά, διάθεσης του ποσού των 500.000 ευρώ ημερησίως ως χρηματοδότηση της αποστολής της ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, στην ευρωενωσιακή αποστολή «ΑΣΠΙΔΕΣ».

-- Περαιτέρω μείωση των κονδυλίων που προϋπολογίζονται για την κάλυψη των αναγκών του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέσω του σχεδόν διπλασιασμού των διατιθέμενων κονδυλίων για πληρωμές των φυσικών παραλαβών των εξοπλιστικών προγραμμάτων, για το 2024 δαπανήθηκαν 896 εκατ. ευρώ, ενώ για το 2025 προϋπολογίζονται 1,6 δισ. ευρώ, κυρίως για τις σταδιακές παραλαβές φρεγατών Belharra.

Στον υπό εξέταση προϋπολογισμό, παρά τις κατά καιρούς κυβερνητικές εξαγγελίες, για άλλη μια χρονιά, παραμένουν άλυτα βασικά αιτήματα των συνδικαλιστικών φορέων του στρατιωτικού προσωπικού. Τα προβλήματα του προσωπικού, που συνειδητά η κυβέρνηση αρνείται να ικανοποιήσει, σχετίζονται με τη στέγαση, την πληρωμή των υπερωριών τους, την αποζημίωση της νυχτερινής εργασίας, την κάλυψη αναγκών Υγείας, τη χρηματοδότηση των στρατιωτικών νοσοκομείων, τη χορήγηση επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας, το οποίο χορηγείται σε όλες τις κατηγορίες εργαζομένων πλην των αντίστοιχων στρατιωτικών, και πολλά άλλα.

Δεν μπορεί να γίνεται λόγος για πραγματική προάσπιση της άμυνας της χώρας, όσο οι κυβερνήσεις την κρατάνε εγκλωβισμένη στη ΝΑΤΟική «στρούγκα», όσο ψευδεπίγραφα και παραπλανητικά για τον λαό προτάσσουν την ανάγκη ενίσχυσης της αμυντικής ισχύος και επάρκειας των Ενόπλων Δυνάμεων για τη δήθεν αντιμετώπιση της Τουρκίας, ενισχύοντας στην ουσία τη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Η χρηματοδότηση μέσω και του προϋπολογισμού του 2025, για τους εξοπλισμούς, τις αποστολές, τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ασκήσεις και την εκπαίδευση των ΕΔ είναι «κομμένη και ραμμένη» στις επιχειρησιακές ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Και για τον τομέα του υπουργείου Αμυνας ο προϋπολογισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κύριο εργαλείο έντασης της εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και στο επίπεδο του πολέμου.