Φίλες και φίλοι,

Το ΚΚΕ είναι και σήμερα, όπως και κάθε μέρα, εδώ, στη ΛΑΡΚΟ, στα ΛΑΡΚΟχώρια, στη Λοκρίδα. Αυτό είχαμε υποσχεθεί και αυτό κάνουμε.

Είμαστε εδώ με τους απολυμένους της ΛΑΡΚΟ, τους εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, τις γυναίκες και τους κατοίκους της περιοχής. Μαζί με όλους εσάς, τους πρωταγωνιστές ενός μεγάλου αγώνα που γνώρισε την αλληλεγγύη όλης της εργατικής τάξης, που άφησε το ιστορικό του αποτύπωμα και είναι παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα της χώρας μας, δίνοντας σε χιλιάδες εργαζόμενους έμπνευση και δύναμη να σηκώσουν ανάστημα σε δεκάδες χώρους δουλειάς.

Ως Κόμμα είμαστε περήφανοι που δώσαμε μαζί σας αυτόν τον αγώνα και συνεχίζουμε να τον δίνουμε στη σημερινή φάση που βρίσκεται. Αντλήσαμε κι εμείς μεγάλη πείρα. Γι' αυτό και τα ΛΑΡΚΟχώρια τα νιώθουμε σαν δικό μας τόπο. Για το ΚΚΕ ήταν καθήκον να μπει μπροστά και είναι τιμή που το εμπιστεύτηκαν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, ο λαός της περιοχής γύρω από αυτή.

Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είμαστε εδώ σήμερα για να κάνουμε μνημόσυνο για την κλειστή ΛΑΡΚΟ. Αλλωστε, αυτή εδώ η αίθουσα δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Είναι και παραμένει κέντρο συλλογικών αγωνιστικών αποφάσεων.

Οι αγώνες που συζητήσατε και οργανώσατε από εδώ, ενέπνευσαν και προκάλεσαν την αλληλεγγύη όλης της εργατικής τάξης της χώρας μας. Εκαναν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα να ανησυχήσουν. Στρίμωξαν, αποκάλυψαν και τσαλάκωσαν την κυβέρνηση της ΝΔ, το προφίλ της ΕΕ, τα άλλα κόμματα που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στηρίζουν την ίδια πολιτική, δηλαδή, την ανάπτυξη της παραγωγής και της οικονομίας υπέρ των λίγων.

Είμαστε σήμερα εδώ για να συζητήσουμε και να συνεχίσουμε τον αγώνα στη νέα φάση, στις νέες συνθήκες που έχει μπει η περιοχή μετά τις απολύσεις και το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ.

Το ξεκαθαρίζω εξαρχής: Το ΚΚΕ εξακολουθεί να πιστεύει - και δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη μέχρι να γίνει πράξη αυτό - ότι αυτή η επιχείρηση μπορεί να λειτουργήσει, να αναπτυχθεί και να αποτελέσει ατμομηχανή της ανάπτυξης της βιομηχανίας σε όλη τη χώρα. Το νικέλιο είναι ένα σπάνιο μέταλλο, πολύτιμο και αναγκαίο για πάρα πολλές χρήσεις.

Η ΛΑΡΚΟ στα χέρια της εργατικής εξουσίας και ενταγμένη στον κεντρικό σχεδιασμό, που θα υπηρετεί την κάλυψη των αναγκών του εργαζόμενου λαού, θα αναπτυχθεί όσο ποτέ άλλοτε. Γι' αυτό και λέμε ότι σήμερα ο αγώνας για την επαναλειτουργία της πρέπει να συνεχιστεί, βάζοντας εμπόδια στην πτώχευση, στην παραπέρα εγκατάλειψη, στο πλιάτσικο, καταθέτοντας προτάσεις σε Βουλή και Ευρωβουλή, παίρνοντας πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες.

Κατανοούμε, βέβαια, ότι σήμερα πρέπει να εξασφαλιστεί εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα σε όλους τους απολυμένους. Το ΚΚΕ στηρίζει το πλαίσιο πάλης του σωματείου, το έχουμε καταθέσει ήδη ως Αναφορά στη Βουλή, ενώ έχουν γίνει δεκάδες παρεμβάσεις στα αρμόδια υπουργεία έτσι ώστε να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που να προβλέπει τα εξής:

- Ανεξάρτητα σε ποια ηλικιακή κατηγορία ανήκει ο απολυμένος, να έχει ελεύθερη επιλογή φορέα απασχόλησης και δικαίωμα κινητικότητας. Μόνο έτσι θα ξεπεραστεί το πρόβλημα απορρόφησης των κάτω των 54 χρόνων, το οποίο σήμερα έχει κολλήσει.

- Εξαίρεση από τους κανόνες του προσοντολογίου, καθώς πολλοί από τους απολυμένους της ΛΑΡΚΟ δεν έχουν τελειώσει Υποχρεωτική Εκπαίδευση και αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Δεν είναι δυνατόν να καταδικάζουν στην ανεργία ανθρώπους που εγκατέλειψαν το σχολείο για να παράξουν νικέλιο στα νταμάρια και στα καμίνια της ΛΑΡΚΟ.

- Δικαίωμα ένταξης στα προγράμματα απασχόλησης και για τους απολυμένους από τις εργολαβίες της ΛΑΡΚΟ. Το προβλέπει η τροπολογία για τη ΛΑΡΚΟ που ψηφίστηκε τον Ιούνη του 2022. Μάλιστα, ο κ. Σταϊκούρας το διαφήμιζε τότε. Κατά την περίοδο των απολύσεων είχαν δεσμευτεί η υπουργός Εργασίας, το υπουργείο Οικονομικών, αλλά και ο πρωθυπουργός. Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί μέχρι να κάνουν αυτά που είπαν. Είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει.

- Επίσης, κάλυψη οδοιπορικών και διοδίων για μεγάλες διαδρομές από τον τόπο κατοικίας στον φορέα υποδοχής, με υποχρέωση του φορέα υποδοχής ή της ΔΥΠΑ. Εχουμε επισημάνει στην κυβέρνηση το αντικειμενικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι απολυμένοι της ΛΑΡΚΟ, λόγω του υπέρογκου κόστους, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει συγκοινωνία που να συνδέει τα χωριά των απολυμένων με τις πόλεις που είναι οι φορείς υποδοχής.

- Εξαίρεση του χρονικού διαστήματος απασχόλησης στα προγράμματα από τον υπολογισμό του ύψους της σύνταξης, ώστε να μη μειωθεί αυτή και υπολογισμός του μόνο ως χρόνου θεμελίωσης δικαιώματος. Ησασταν στην κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών, ματώσατε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το κράτος είχε την ευθύνη λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, το κράτος την έκλεισε, το κράτος έχει την υποχρέωση να εξασφαλίσει τις ασφαλιστικές εισφορές και κατηγορίες ενσήμων που είχατε.

Ακόμα:

- Πρόγραμμα απασχόλησης με διάρκεια τουλάχιστον 7 έτη για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, με μισθολογική εξέλιξη και προοπτική σύμβασης αορίστου χρόνου.

- Ενταξη στα προγράμματα απασχόλησης των απολυμένων που είχαν παράλληλη ελεύθερη απασχόληση.

- Εκτακτη οικονομική ενίσχυση 20 ευρώ/μέρα για το χρονικό διάστημα που οι απολυμένοι της ΛΑΡΚΟ παραμένουν άνεργοι.

- Το επίδομα που κερδίσατε είναι μία μικρή νίκη. Πρέπει να διεκδικήσουμε να είναι όλοι οι απολυμένοι δικαιούχοι και οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες. Πρέπει να διεκδικήσουμε να παγιωθεί ως Δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα.

- Να παραμείνουν οι απολυμένοι στους οικισμούς της ΛΑΡΚΟ, με συνέχιση των παροχών στο ενεργειακό κόστος, στην ύδρευση και αποχέτευση. Πρόκειται για ένα κρίσιμο αίτημα που αφορά την ίδια την ύπαρξη και την ανάπτυξη της κοινωνικής ζωής του τόπου.

- Και, βέβαια, να διατηρηθεί το ιατρείο της ΛΑΡΚΟ, να ανοίξει το Πολυδύναμο Ιατρείο Μαλεσίνας, να στελεχωθεί το Κέντρο Υγείας Αταλάντης, να διατηρηθεί το ιδιωτικό ιατροφαρμακευτικό συμβόλαιο ασφάλισης, γιατί οι επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων από τη δουλειά στη ΛΑΡΚΟ δεν σταμάτησαν με την απόλυσή τους.

Τα παραπάνω αιτήματα είναι πέρα για πέρα δίκαια, γι' αυτό θα συνεχίσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να πιέζουμε την κυβέρνηση για την υλοποίησή τους. Θα είμαστε, όπως πάντα, σε ανοιχτή επικοινωνία μαζί σας για κάθε κίνηση που χρειάζεται να γίνει.

Φίλες και φίλοι,

Θέλουμε, με την ευκαιρία της σημερινής μας συνάντησης, να επισημάνουμε πως είναι πολύ μεγάλο πράγμα το ότι 5 μήνες μετά την απόλυση των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, το σωματείο σας συνεχίζει να λειτουργεί, να παρεμβαίνει με δυναμική και κύρος. Δεν μπόρεσαν να σας σπάσουν. Αυτό πρέπει να το φυλάξετε σαν τα μάτια σας, να βοηθήσετε και τα υπόλοιπα σωματεία της ΛΑΡΚΟ να σταθούν στα πόδια τους. Γιατί ο αγώνας, είτε αφορά την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ είτε τις οικονομικές απαιτήσεις που σας χρωστάνε είτε το μεροκάματο και τα δικαιώματα στους φορείς υποδοχής, παραμένει ενιαίος.

Παράλληλα, όσοι απολυμένοι της ΛΑΡΚΟ πήγαν σε άλλες βιομηχανίες να βοηθήσουν με την πείρα τους - και να τους βοηθήσετε κι εσείς σε αυτό - να φτιαχτούν σωματεία και να παλέψουν για πιο ανθρώπινα ωράρια, καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερα μεροκάματα. Ο αγώνας των εργατών σε μια επιχείρηση συμβάλλει συνολικά στη βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης και αυτό εσείς το ξέρετε καλύτερα από όλους.

Οι βιομήχανοι αξιοποιούν τους αντιδραστικούς νόμους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχώς ρίχνουν τα μεροκάματα, ανεβάζουν την πίεση στους εργάτες, έχουν απαιτήσεις για περισσότερες ώρες εργασίας με λιγότερα χρήματα, ενώ αυτοί αυξάνουν τα κέρδη τους. Τριετίες δεν αναγνωρίζει κανένας. Η καταβολή Δώρων Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας, η χορήγηση κανονικής άδειας σε πολλές επιχειρήσεις είναι άγνωστα. Η κούραση δεν αναπληρώνεται. Τα θανατηφόρα «δυστυχήματα» στην ώρα της εργασίας αυξάνονται.

Απέναντι σε όλα αυτά δεν υπάρχουν εύκολες, ατομικές λύσεις. Οταν έχεις απέναντί σου μια εκμεταλλεύτρια τάξη, ένα ολόκληρο σύστημα, την κυβέρνηση, την ΕΕ, τα άλλα αστικά κόμματα, πρέπει και οι εργάτες να είναι όλοι μια γροθιά και να κοιτάξουν να βρουν και τους δικούς τους συμμάχους. Αυτούς με τους οποίους έχουν κοινούς αντιπάλους, τραβάνε πάνω - κάτω τα ίδια και τους πλήττει η ίδια πολιτική.

Για παράδειγμα, τώρα που η ΛΑΡΚΟ είναι κλειστή, η καλλιέργεια των ελαιώνων σε Μαλεσίνα, Λάρυμνα και Μαρτίνο, η καλλιέργεια στον κάμπο της Κωπαΐδας, η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, της μελισσοκομίας, της αλιείας, είναι ζωτικής σημασίας υπόθεση για να συμπληρωθεί το εισόδημα και να παραμείνουν οι νέοι στα ΛΑΡΚΟχώρια. Αυτό απαιτεί δημιουργία αγροτικών συλλόγων, μεγαλύτερη ακόμη σύσφιξη των δεσμών με τους ήδη αγροτοκτηνοτρόφους της Αταλάντης και του κάμπου, ενοποίηση με το πανελλαδικό αγροτικό κίνημα που βρίσκεται στους δρόμους αυτές τις μέρες.

Απαιτεί:

- Διεκδίκηση αντιπλημμυρικών και έργων άρδευσης.

- Αποζημιώσεις από την απώλεια παραγωγής λόγω καιρικών συνθηκών.

- Μέτρα προστασίας της κτηνοτροφίας από ζωονόσους, όπως την ευλογιά και αποζημιώσεις στο 100% για την αναπλήρωση του ζωικού κεφαλαίου.

- Φθηνό, σταθερό και επαρκές ρεύμα στα νοικοκυριά και στην άρδευση των καλλιεργειών.

- Φθηνά αφορολόγητα εφόδια.

- Αφορολόγητο πετρέλαιο και εξοπλισμό.

- Δωρεάν κρατικές, επαρκείς υπηρεσίες γεωπόνων και κτηνιάτρων.

- Κατώτερες εγγυημένες τιμές προϊόντων.

- Να μπει φρένο στα σχέδια των ομίλων της Ενέργειας για επέλαση των ΑΠΕ και για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων σε χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων και εδώ στην ευρύτερη περιοχή.

Από την άλλη, το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ έφερε σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τους μικρούς μαγαζάτορες, τους βιοτέχνες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι ήταν ήδη στα πρόθυρα της χρεοκοπίας από τη φοροληστεία που δέχονται, από τις προμήθειες των τραπεζών, από το ενεργειακό κόστος. Η ενεργοποίηση συλλόγων και σωματείων ελεύθερων επαγγελματιών, σε κάθε χωριό, είναι αναγκαία για να διεκδικήσουν μέτρα για την επιβίωσή τους, όπως αφορολόγητο όριο, κατάργηση των άδικων τεκμηρίων, «κούρεμα» δανείων, απαγόρευση πλειστηριασμών και άλλα.

Αναγκαία είναι και η λειτουργία των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων που μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τα σωματεία πρέπει να μην αφήνουν να περνούν σαν κανονικότητα η συγχώνευση σχολείων, το κλείσιμο τμημάτων, το γεγονός, για παράδειγμα, ότι μέχρι και σήμερα οι μαθητές του Γυμνασίου Μαλεσίνας παίρνουν το πρόγραμμα της επόμενης μέρας κάθε απόγευμα, τα επικίνδυνα κτίρια, οι απαράδεκτες συνθήκες, το αντιεκπαιδευτικό περιεχόμενο των βιβλίων.

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι, οι αθλητικοί σύλλογοι πρέπει να παλέψουν για να ξεφύγουν από τη μέγγενη της εμπορευματοποίησης και την αναζήτηση μεγαλοχορηγών. Με μεράκι να αναπτύξουν το αίσθημα συλλογικότητας και προσφοράς και μαζί με τη νεολαία να βγουν διεκδικητικά απέναντι στο κράτος για δωρεάν πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες που να καλύπτουν τις ανάγκες σε κάθε χωριό.

Βλέπετε, λοιπόν, ότι τελικά δεν είστε λίγοι και δεν είστε μόνοι. Ολη αυτήν τη δύναμη πολλαπλασιάστε τη με την αντίστοιχη κάθε πόλης, νομού, νησιού της χώρας, και θα δείτε ότι ο λαός μας, με την οργάνωσή του, τον αγώνα του, τη συμμαχία του, τις πολιτικές επιλογές του, έχει στα χέρια του μια αστείρευτη ισχύ που αποτελεί σήμερα την πραγματική αντιπολίτευση στη χώρα και που μπορεί αύριο να την αλλάξει, να πάρει την εξουσία στα χέρια του.

Ναι! Οι λαϊκοί αγώνες και το ΚΚΕ που τους εκφράζει σε πολιτικό επίπεδο είναι η πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη και στην πολιτική της. Και όχι, βέβαια το ΠΑΣΟΚ, που το σπρώχνουν τώρα όλοι μήπως και σηκώσει κεφάλι για να αποτελέσει τη βολική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και στο σύστημα. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, βλέπουμε μια μεγάλη προθυμία της κυβέρνησης να υιοθετεί προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν τα μέτρα - χάδι για τις τράπεζες, λες και βρίσκονται σε άτυπη συγκυβέρνηση ένα πράγμα. Ποιος ξέρει, μπορεί να κάνουν και πρόβα, άλλωστε δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που συγκυβερνούσαν και τσάκιζαν τον λαό εφαρμόζοντας τα μνημόνια.

Δεν βλέπουμε την ίδια προθυμία, βέβαια, όταν πρόκειται για τις προτάσεις που καταθέτει το ΚΚΕ, είτε είναι τα δικά σας αιτήματα, των απολυμένων της ΛΑΡΚΟ, είτε η πρόταση νόμου που διαμόρφωσαν 627 συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και προβλέπει την πραγματική επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και άλλα επείγοντα μέτρα ανακούφισης. Αυτά, συνήθως, η κυβέρνηση τα βάζει στα συρτάρια και δεν τα φέρνει ποτέ για συζήτηση, επειδή έχουν, λέει, «δημοσιονομικό κόστος» και τα άλλα κόμματα κάνουν τις πάπιες για να μην τοποθετηθούν και εκτεθούν.

Δεν είναι πραγματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ ή ό,τι απέμεινε από αυτόν, που έχει κι αυτός μεγάλες ευθύνες για την πορεία και την κατάληξη της ΛΑΡΚΟ, ενώ μόλις πριν από λίγες μέρες, στη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή, αυτό που βρήκε να δηλώσει είναι πως είναι «εχθρός του όποιος παίζει με τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας».

Τι σημαίνει αυτό στη γλώσσα των κομμάτων του συστήματος; Οτι είναι εχθρός όποιος αμφισβητεί τα ματωμένα πλεονάσματα που βγαίνουν από το γδάρσιμο του λαού με τους άδικους φόρους, ενώ το μεγάλο κεφάλαιο δεν πληρώνει δεκάρα, τους «κόφτες» στις δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία και όλες τις λαϊκές ανάγκες.

Δεν είναι πραγματική αντιπολίτευση μορφώματα όπως του Βελόπουλου και της Λατινοπούλου. Παρά την ψεύτικη δημαγωγία τους, όταν τα πράγματα φτάνουν στον «κόμπο», δηλαδή στα κέρδη των αφεντικών, όλοι αυτοί αφήνουν στην άκρη τα δήθεν φιλεργατικά «παραμύθια» τους και στηρίζουν τις αποφάσεις κάθε κυβέρνησης που υπηρετούν τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Ολοι οι απολυμένοι της ΛΑΡΚΟ και οι οικογένειές τους πρέπει να γνωρίζουν ότι, μόλις πριν από λίγες μέρες, οι ευρωομάδες στις οποίες ανήκουν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του Βελόπουλου και η Λατινοπούλου, χέρι χέρι ψήφισαν και πέτυχαν να «κλείσουν» οι Αναφορές που είχαν καταθέσει στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης. Κρατήστε το αυτό για να τους το ξεπληρώσετε καταλλήλως όταν έρθει η ώρα.

Και, βέβαια, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την αντιλαϊκή τους συναίνεση από το γεγονός ότι όλοι οι παραπάνω υπερψήφισαν παρέα στη Βουλή αυτό που ονομάζουν «αμυντικές δαπάνες» του προϋπολογισμού. Και όλοι αυτοί λένε αμυντικές δαπάνες τις επιθετικές, πολεμικές δαπάνες του ΝΑΤΟ.

Τα πάνω από 7 δισ. ευρώ τον χρόνο που βγαίνουν από τις τσέπες όλων μας, που κόβονται από τις ανάγκες μας, από τα σχολεία, τα νοσοκομεία, για να συμμετέχει η Ελλάδα στους πολέμους των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, να στέλνει όπλα στο καθεστώς Ζελένσκι, να μπορεί να διατηρεί φρεγάτες και στρατεύματα στο εξωτερικό, μακριά από τα σύνορα της χώρας, τα οποία έχουν ταχθεί να προστατεύουν οι Ενοπλες Δυνάμεις. Για να δίνονται βάσεις, λιμάνια και αεροδρόμια στους Αμερικανούς και στο ΝΑΤΟ ώστε να τα κάνουν ορμητήρια πολέμου απέναντι σε άλλους λαούς και να μπαίνουν έτσι οι πόλεις μας στο στόχαστρο των αντιπάλων τους.

Θα θέλαμε να σας επιστήσουμε την προσοχή γύρω από τα παραπάνω ζητήματα, γιατί δεν είναι καθόλου δευτερεύοντα σε σχέση με τα υπόλοιπα που σας απασχολούν. Ούτε είναι - όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν - κάποια «εξωτερικά» θέματα, που κάπως μας επηρεάζουν κι εμάς έμμεσα, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι γι' αυτά.

Δεν είναι καθόλου έτσι. Μπορούμε και παραμπορούμε. Και πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε πολλά, πρέπει να αντιδράσουμε. Γιατί η χώρα μας είναι ήδη μπλεγμένη με πολλούς τρόπους στους πολέμους που διεξάγουν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το Ισραήλ με τους αντιπάλους τους, τη Ρωσία, το Ιράν, που έρχονται όλο και πιο κοντά με την Κίνα, η οποία απειλεί την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ.

Η σύγκρουση αυτή βρίσκεται σε συνεχή κλιμάκωση όλα τα τελευταία χρόνια. Ηδη την πληρώνουμε με το πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα, τα ακριβά καύσιμα, οι αγρότες με τα πανάκριβα λιπάσματα. Καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ έτρεξε να πάρει μέρος στις κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία, έχοντας τη στήριξη όλων των υπόλοιπων κομμάτων του ΝΑΤΟικού τόξου. Αύριο οι συνέπειες μπορεί να είναι ακόμα πιο βαριές, αν οι λαοί δεν βάλουν εμπόδια.

Φίλες και φίλοι,

Τις παραπάνω εξελίξεις ο λαός μας δεν πρέπει να τις παρακολουθεί τρομαγμένος, από το περιθώριο, εκεί που θέλουν να τον έχουν. Αντίθετα, πρέπει από τώρα να παρέμβει αποφασιστικά, να βγει στο προσκήνιο και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Δεν έχει νόημα να περιμένουμε ότι κάπως, κάποια στιγμή θα ισιώσουν τα πράγματα από μόνα τους, θα επανέλθει κάποια ομαλότητα στις ζωές μας, στον πλανήτη ολόκληρο.

Αυτά που ζούμε και βλέπουμε γύρω μας δεν είναι μια προσωρινή παρέκκλιση από την κανονικότητα. Είναι το αποτέλεσμα των αξεπέραστων αδιεξόδων που έχει αυτό το σύστημα που λέγεται καπιταλισμός, το σύστημα δηλαδή που λειτουργεί μόνο για το κέρδος των λίγων, αυτών που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και όχι για τις ανάγκες των πολλών, που παράγουν τα πάντα.

Κάποτε, όταν η Ελλάδα περνούσε την πιο μεγάλη οικονομική κρίση, μας λέγανε ότι στο εξωτερικό όλα λειτουργούν ρολόι, άρα δεν είναι το σύστημα που φταίει, αλλά οι ελληνικές παθογένειες. Και τσάκισαν έτσι τον λαό που τους πίστεψε. Τώρα που Γαλλία και Γερμανία είναι με το ένα πόδι στην κρίση, μας λένε «κοιτάξτε τι γίνεται έξω, πάλι καλά να λέμε εμείς και τα κεφάλια μέσα». Πραγματικά, δεν τους πιάνεις πουθενά...

Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι δεν υπάρχει χώρα, ανεξάρτητα από το οικονομικό της μέγεθος, το «χρώμα» της κυβέρνησης που έχει και το οικονομικό μείγμα που ακολουθεί, που να γλιτώνει τις κρίσεις. Δεν υπάρχει καπιταλισμός χωρίς κρίσεις, πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά.

Αποδεικνύεται, όμως, ότι δεν είναι και παντοδύναμοι. Είναι ανίκανοι να ξεπεράσουν τις αντιφάσεις αυτού του συστήματος. Αντίθετα, αυτές βαθαίνουν όλο και περισσότερο. Δεν μπορούν, επίσης, τόσο εύκολα όσο στο παρελθόν, να πείσουν τους λαούς να συστρατευτούν με τις ανίερες επιδιώξεις τους. Ολο και λιγότεροι τους πιστεύουν, όλο και περισσότεροι «ψάχνονται» έξω από τα όρια της κυρίαρχης πολιτικής, την αμφισβητούν. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα.

Και, ευτυχώς, στην Ελλάδα υπάρχει ένα κόμμα που μπορεί να εκφράσει αυτήν την αμφισβήτηση, να της δώσει βάθος και προοπτική. Υπάρχει το ΚΚΕ που έχει επεξεργασμένο Πρόγραμμα για μια εξουσία πραγματικά εργατική και λαϊκή. Μια λαϊκή διακυβέρνηση - εξουσία που θα ξεμπερδέψει με τα κοινωνικά παράσιτα, τους καπιταλιστές, θα απελευθερώσει τη χώρα από τις φυλακές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα ξαναβάλει τη ΛΑΡΚΟ σε λειτουργία και θα αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας - και είναι μεγάλες - προς όφελος του λαού της. Αυτή είναι η προοπτική για την οποία αξίζει πραγματικά να παλέψουμε, πιο πολλοί, πιο αποφασιστικά με τη νέα χρονιά.

Και, βέβαια, στις γιορτινές μέρες που έρχονται, να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του. Να φροντίσουμε ώστε όλοι να μπορέσουν να πάρουν μερικές ανάσες ξεκούρασης, με τους συντρόφους τους, τις οικογένειές τους, γιατί έχουμε μπροστά μας μεγάλους αγώνες και πρέπει να είμαστε δυνατοί!