Ομως, έχουμε τόσες ταινίες που βγήκαν τις περασμένες βδομάδες να δούμε στους κινηματογράφους, όπως τα αριστουργηματικά «Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά», τη «Maria», το «Υπάρχω» και άλλες ακόμα που δεν προλάβαμε να δούμε μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας. Επίσης, υπάρχουν και οι επετειακές προβολές, όπως εκείνη της ταινίας του Ρένου Χαραλαμπίδη «Η Καρδιά του Κτήνους», την Κυριακή 29 Δεκέμβρη, στις 21.45, στον κινηματογράφο «Δαναός» για παράδειγμα...

Αυτές τις μέρες πάντα τα θέματα που «κυριαρχούν» είναι οι λίστες με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, καθώς και το ποιες είναι οι καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες. Ταινίες που έχουν στο σενάριό τους τα Χριστούγεννα ή ταινίες που αγαπάει η καρδιά μας να βλέπουμε ξανά και ξανά σαν παράδοση αυτές τις μέρες των γιορτών; Ρητορικό το ερώτημα. Οσο για τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς δεν είναι απαραίτητο να ξεχωρίσουμε μόνο δέκα από όσες παρακολουθήσαμε στη διάρκειά της. Ποιος βάζει αυτά τα όρια άραγε αν όχι το μάρκετινγκ; Αγαπήστε το σινεμά και κρατήστε τη δική σας λίστα με εκείνες που σας έκαναν εντύπωση κι έρχεται και η ανασκόπησή μας τις επόμενες μέρες.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και η προσμονή μεγαλώνει στο δάσος: Ολοι ετοιμάζονται για την πιο μαγική στιγμή του χειμώνα. Ομως, το έλκηθρο του Αϊ - Βασίλη πρέπει να σωθεί! Είναι μια αποστολή για τους φίλους μας, την αλεπού και τον πελαργό. Την ίδια στιγμή, μια μικροσκοπική κότα θα κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει το μεγάλο πάρτι στο κοτέτσι. Και θα καταφέρει ο νεαρός λύγκας να φτάσει εγκαίρως στη μαγική παράσταση στην κορυφή του βουνού; Σε όλο τον κόσμο, τα Χριστούγεννα είναι γεμάτα υπέροχες εκπλήξεις.

Μια σπονδυλωτή ταινία αποτελούμενη από 5 μικρές ιστορίες, όπου τα ζωάκια ταξιδεύουν από τη Γαλλία μέχρι την Ιαπωνία και τον μακρινό Βορρά, για να σώσουν τα Χριστούγεννα σε κάθε περίπτωση. Ζώα, φύση και άνθρωποι σε συνεργασία, αλληλεγγύη και αγάπη μεταξύ τους. Μεταγλωττισμένη, χωρίς πολλά λόγια, με πολύ απλό σχέδιο και καταπληκτικά χρώματα, υπέροχη παιδική μουσική, άρα ιδανική για πολύ μικρές και μικρές ηλικίες. Ενα άλλο πολύ θετικό στοιχείο είναι ότι είναι πέντε μικρές χωριστές ιστορίες που δεν κουράζουν τα πολύ μικρά παιδιά με τη διάρκειά τους. Μας θυμίζει κινούμενο σχέδιο παλιότερων, πιο «αθώων» εποχών, πέραν της τυποποίησης της «Disney», που δεν έχει πλέον ηλικιακούς περιορισμούς, γεγονός που το κάνει προσβάσιμο στα πιτσιρίκια του παιδικού σταθμού, του νηπιαγωγείου για να το παρακολουθήσουν στο σινεμά. Από τις ωραιότερες επιλογές της χρονιάς για γονείς και μικρούς σινεφίλ. Ο,τι πρέπει γι' αυτές τις μέρες.

Μια καταξιωμένη CEO βάζει την καριέρα και την οικογένειά της σε κίνδυνο όταν ξεκινά μία ταραχώδη σχέση με έναν κατά πολύ νεότερο ασκούμενο. Η ταινία μάς συστήνεται ως «ένα αμφίρροπο παιχνίδι γάτας και ποντικιού με τον άξονα της εξουσίας να μετακινείται συνεχώς θυμίζοντας το απόγειο των ερεθιστικών ερωτικών θρίλερ των '90s».

Προς θεού! Διότι μιλάμε για τραγέλαφο σοφτ ερωτικού περιεχομένου που υποτίθεται ότι έχει «φεμινιστικά» χαρακτηριστικά, μόνο και μόνο επειδή στη θέση του άντρα CEO συναντάμε μια γυναίκα, που δεν είναι ικανοποιημένη με τη σεξουαλική της ζωή στον γάμο. Μιλάμε για μια από τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς. Εάν, δε, η Νικόλ Κίντμαν προταθεί και για Οσκαρ, πέραν των άλλων υποψηφιοτήτων που έχει κερδίσει, θα μιλάμε για σκάνδαλο, διότι από τη διαρκή αναζήτηση της νεότητας, έχει χάσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα για να παίξει ένας ηθοποιός, δηλαδή την εκφραστικότητά της.

1962. Σε ένα επιστημονικό συνέδριο κβαντικής φυσικής στις Ελβετικές Αλπεις, ένας νεαρός φοιτητής προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διπλωματική του γύρω από μια προκλητική θεωρία για την ύπαρξη παράλληλων πραγματικοτήτων, ενώ παράξενα φαινόμενα γύρω του μοιάζουν να την επιβεβαιώνουν: Δυσοίωνες φιγούρες, αλλόκοτοι σχηματισμοί νεφών στον ουρανό, ανεξήγητοι θάνατοι και σωσίες.

Εάν εξαιρέσουμε ότι ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί θραύσματα από όλα τα είδη κινηματογράφου φτιάχνοντας πολύ ατμοσφαιρικό σινεμά με εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία, δεν καταλάβαμε καθόλου τις προθέσεις του. Τα παράλληλα σύμπαντα (της «Marvel») με μια μυρωδιά μυστηρίου έχουν επιδράσει καταλυτικά στη σεναριακή δομή της ταινίας. Με τη διαφορά ότι στις ταινίες της «Marvel» καταλήγουμε κάπου, εδώ δεν καταλήγουμε κυριολεκτικά πουθενά. Κοντέψαμε να ξεχάσουμε το σημαντικότερο όλων εντυπωσιασμένοι από τα κάδρα, δηλαδή το ότι μια ταινία είναι κυρίως η ιστορία της.