Επαναλαμβάνεται μετά από 3 χρόνια παύσης η μεγάλη στρατιωτική άσκηση της Τουρκία με τον τίτλο «Γαλάζια Πατρίδα», που παραπέμπει ανοιχτά στις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της άσκησης, που ξεκινάει στις 7 Γενάρη και θα διαρκέσει 10 μέρες, αρκεί να δει τις δυνάμεις που θα πάρουν μέρος: 87 πλοία επιφανείας, 7 υποβρύχια, 7 μη επανδρωμένα ναυτικά οχήματα, 31 αεροσκάφη, 17 ελικόπτερα, 28 drones και 20.000 στρατιώτες. Η άσκηση θα ολοκληρωθεί στις 16 Γενάρη, ενώ στις 9 του μήνα θα γίνει «πανηγυρική» εκδήλωση στη ναυτική βάση του Ακσάζ, απέναντι από τη Ρόδο. Σε μια περίοδο που η Ανατ. Μεσόγειος φλέγεται ξανά, μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και την επικράτηση των τζιχαντιστών, με την Τουρκία να παζαρεύει μαζί τους την ανακήρυξη ΑΟΖ που εξαφανίζει την Κύπρο, αλλά και με τον ελληνοτουρκικό διάλογο ανοιχτό κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, η επανάληψη της άσκησης μόνο τυχαία δεν είναι. Υπογραμμίζει την πρόθεση της Τουρκίας να πάρει γενναίο μερτικό από την αναδιανομή της ιμπεριαλιστικής λείας στην περιοχή και από τις διευθετήσεις που «ψήνονται» με την ελληνική κυβέρνηση σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο. Στα ...«ήρεμα νερά» που διαφημίζει η κυβέρνηση, καλλιεργώντας εφησυχασμό για τα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, οι φουρτούνες για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας παραμονεύουν σε κάθε επόμενη στροφή του ΝΑΤΟικού «οδικού χάρτη».

«Η αύξηση της κατανάλωσης αναμένεται να είναι παρόμοια το 2025 και το 2026, με τη ζήτηση για την Ευρασία να αναμένεται να μετριαστεί και τη ζήτηση της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής να παραμείνει στάσιμη. Ως αποτέλεσμα, οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θα μπορούν να βασίζονται το 2025 και το 2026 σε συρρίκνωση της κατανάλωσης, όπως είχαν κάνει το 2022 και το 2023, για να μειώσουν την έκθεση στις παγκόσμιες αγορές φυσικού αερίου», προειδοποιεί η Παγκόσμια Τράπεζα. Εκτιμάει μάλιστα πως η προσπάθεια απεξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο «έχει αυξήσει τον ανταγωνισμό του μπλοκ με την περιοχή Ασίας - Ειρηνικού για αποστολές LNG» και ότι «η ισχυρή αύξηση της ζήτησης φυσικού αερίου από αυτήν την περιοχή το 2025 και το 2026 αντιπροσωπεύει έναν σαφή ανοδικό κίνδυνο για τις τιμές στην Ευρώπη». Η επαναχάραξη του παγκόσμιου ενεργειακού χάρτη, στη σκιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δεν σταματάει να τροφοδοτεί συγκρούσεις και ανταγωνισμούς. Από τη μία τα μονοπώλια του σχιστολιθικού αερίου στις ΗΠΑ - μαζί και οι εφοπλιστές - προετοιμάζονται για νέο γύρο κερδών, την ώρα που οι ευρωπαϊκές οικονομίες «αγωνιούν» για την ανταγωνιστικότητα και την ενεργειακή τους επάρκεια, λόγω της ακριβότερης αγοράς φυσικού αερίου. Χαμένος σε όλες τις περιπτώσεις είναι μόνο ο λαός, που τον εκβιάζουν να συμβιβαστεί με την ενεργειακή φτώχεια, αλλά και με την ιδέα ότι οι θυσίες στον βωμό των ανταγωνισμών για τα κέρδη δεν έχουν τέλος.