Το ασανσέρ τού «πάμε και όπου βγει» στον «Ερυθρό Σταυρό», που κατέρρευσε χτες, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου για το «ως εδώ και μη παρέκει», όπου έχει οδηγήσει το δημόσιο σύστημα Υγείας η πολιτική της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τις υποδομές, αλλά και τον ιατρικό εξοπλισμό, τις υπηρεσίες και το προσωπικό, όλα όσα καθορίζουν το επίπεδο της Υγείας που προσφέρεται στον λαό.

Οι πολεμικές συνθήκες που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία, με την πρώτη έξαρση των χειμερινών ιώσεων, θυμίζουν μέρες πανδημίας και επιβεβαιώνουν ότι κανένα ουσιαστικό μέτρο βελτίωσης δεν έχει παρθεί. Αντίθετα, η κυβέρνηση, με τη συναίνεση και των άλλων κομμάτων, έχει διανύσει ακόμα περισσότερο δρόμο προς τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας.

Πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Υγείας διαβεβαίωνε ότι όλα τα νοσοκομεία θα ανακαινιστούν με κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Φαίνεται όμως ότι η μπογιά που ρέει άφθονη στους τοίχους των νοσοκομείων, δεν μπορεί να σκεπάσει τις γερασμένες και ασυντήρητες υποδομές, αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης, όχι μόνο σε υγειονομικούς αλλά και σε τεχνικό προσωπικό συντήρησης των κτιρίων.

Επιβεβαιώνεται ταυτόχρονα ότι τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης στην Υγεία, πέρα από τον καλλωπισμό ορισμένων κτιρίων, έχουν ως βασικό στόχο την επιτάχυνση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων και σ' αυτόν τον τομέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χρηματοδότηση μερικών χιλιάδων απογευματινών χειρουργείων. Κυβέρνηση και Ταμείο Ανάκαμψης πληρώνουν το φακελάκι για μια μερίδα των ασθενών, προκειμένου ευκολότερα να νομιμοποιηθούν και να γενικευτούν τα επί πληρωμή χειρουργεία.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η κερδοφορία και ο επενδυτικός οργασμός συσσωρευμένων κεφαλαίων στην ιδιωτική Υγεία. Επιχειρηματικά μεγαθήρια κάνουν χρυσές δουλειές με τις ασφαλιστικές εισφορές και τις απευθείας πληρωμές των ασθενών, κάνοντας εμπόριο με την Υγεία του λαού. Τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη λειτουργία με όρους κόστους - οφέλους επεκτείνονται και στα δημόσια νοσοκομεία, αυξάνοντας κι άλλο τα κόστη για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση μετακυλίουν ολοένα και περισσότερο την Υγεία στην ατομική ευθύνη. Το δημόσιο σύστημα προσφέρει δωρεάν σε όλους ένα στάνταρ χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών. Από εκεί και πέρα, όποιος μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά, έχει προτεραιότητα στην πρόληψη, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στη θεραπεία. Για τους υπόλοιπους, όπου φτωχός και η μοίρα του... Αυτό κρύβεται πίσω και από τη συζήτηση για τα ασφάλιστρα Υγείας, με αφορμή τις μεγάλες αυξήσεις τη χρονιά που πέρασε.

Η Υγεία - εμπόρευμα είναι ασύμβατη με τις λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα αυτές να ικανοποιηθούν από ένα σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους. Κι αυτό αποτυπώνεται παντού: Στις υποδομές, στις αναμονές στα Επείγοντα, στα ράντζα, στην εξάντληση του προσωπικού, στη διάλυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, στην επανεμφάνιση ασθενειών που είχαν εκλείψει.

Το πραγματικό δίλημμα που έχει μπροστά του ο λαός είναι το εξής: Συμβιβασμός με αυτήν την άθλια κατάσταση, με τη βαρβαρότητα της εμπορευματοποίησης και του κέρδους πάνω στην ανάγκη του λαού; `Η πάλη για την ανατροπή της, οργανώνοντας σήμερα την αντεπίθεση, με διεκδικήσεις που αμφισβητούν τον πυρήνα της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής και την Υγεία - εμπόρευμα, όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν το κέρδος;

Τα επιτεύγματα και οι κατακτήσεις για τις λαϊκές ανάγκες, εκεί που η Υγεία υπήρξε πραγματικά κοινωνικό αγαθό, επειδή καταργήθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ακλόνητη απόδειξη ότι ο λαός όντας πρωταγωνιστής μπορεί να τα καταφέρει!