Η αστική Δικαιοσύνη κινείται ταχύτατα όταν είναι να καταπνίξει δικαιώματα, αλλά με ρυθμούς χελώνας όταν είναι να αναγνωρίσει. Ετσι και σε τούτη εδώ την περίπτωσή μας.

Εναν χρόνο κυριολεκτικά μετά, τη 16η Φλεβάρη του 2008, εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 1575/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και αναγνωρίστηκε ο ΣΥΣΜΕΔ. Μέχρι τότε η φωνή των στρατιωτικών σιώπησε. Τουλάχιστον φανερά, γιατί από στόμα σε στόμα οι πρωτεργάτες δούλευαν και ενημέρωναν τις/τους συναδέλφους τους, που προσδοκούσαν την αναγνώριση του σωματείου.

Με την ως άνω απόφαση στα χέρια, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, μέλη της προσωρινής διοικούσας επιτροπής, δεν έχασαν ούτε μέρα. Βγήκαν ανοικτά και ξεκίνησαν τις εγγραφές. Δεν ήταν δύσκολη η εγγραφή μελών. Η ιστορία του συνδικαλισμού είχε ήδη ξεκινήσει να γράφει τις δικές της σελίδες. Τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων αγωνιούσαν να αποκτήσουν φωνή.

Ταχύτατη η αστική Δικαιοσύνη εδώ. Την 4η Ιούνη του 2008 εκδικάστηκε το τρίτο ένδικο μέσο του αντεισαγγελέα. Η προσωρινή διαταγή. Ενδιαφέρον έχει ότι κατά τη συζήτηση, στο γραφείο του προέδρου Υπηρεσίας στο Πρωτοδικείο Αθηνών, βρέθηκε και εκπρόσωπος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), υποστηρίζοντας τον αντεισαγγελέα. Τόση ήταν η πρεμούρα της κυβέρνησης (ΝΔ) που έπρεπε να βάλει όλη τη δύναμή της με όλα τα νομικά όπλα και μέσα που διέθετε, ώστε να είναι σίγουρη ότι θα αναχαιτιστεί η προσπάθεια συνδικαλισμού στις Ενοπλες Δυνάμεις. Το ΝΣΚ υποστήριξε μεταξύ των άλλων, όπως άλλωστε και ο αντεισαγγελέας, ότι οι στρατιωτικοί ίδρυσαν τον ΣΥΣΜΕΔ επιχειρώντας να λειτουργήσουν μέσα στους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων μία συνδικαλιστική οργάνωση. Τόνισε μάλιστα, προκειμένου να γίνει πιστευτή η ανησυχία του αστικού συστήματος, ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις έχουν ως σκοπό την εθνική ασφάλεια και για τον λόγο αυτό ο νομοθέτης θεώρησε αυτονόητη την απαγόρευση του συνδικαλισμού των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Προχώρησε και ένα βήμα παραπάνω και παρερμηνεύοντας διατάξεις του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα (ΣΠΚ), μίλησε και για ομαδική απείθεια (άρθρο 54 ΣΠΚ). Ωστόσο, ο ΣΠΚ όταν μιλά για απείθεια αναφέρεται σε ομαδική άρνηση στρατιωτικών, μετά από προηγούμενη συμφωνία, να εκτελέσουν συγκεκριμένη στρατιωτική εντολή, συνδέοντας την ικανοποίηση του αιτήματός τους με την εκτέλεση των καθηκόντων τους ή κατά τρόπο που επιδρά στην εκτέλεση των καθηκόντων τους ή στην πειθαρχία του στρατεύματος. Ο ΣΠΚ (άρθρο 54) δεν αναφέρεται στο δικαίωμα στρατιωτικών να συγκροτήσουν και να συμμετάσχουν σε σωματεία. Ο αντεισαγγελέας μίλησε ακόμη και για σοβαρότατο πειθαρχικό παράπτωμα, αφού η υποβολή ομαδικών παραπόνων, αιτήσεων και αναφορών, έστω και χωριστά, εφόσον έχει προηγηθεί σχετική συνεννόηση, προβλέπεται και τιμωρείται από διατάξεις αντιδραστικών κανονιστικών κειμένων (ΝΔ 1400/1973, ΣΚ 20-1 κ.λπ.).

Ο πρόεδρος Υπηρεσίας δεν είχε πολλά πολλά να εξετάσει, ούτε και να βασανίσει την υπόθεση. Ετσι, δύο μέρες μετά, την 6η Ιούνη του 2008 εκδίδει προσωρινή διαταγή και αναστέλλει την πρωτόδικη υπ' αριθμ. 1575/2008 απόφαση. Δέχτηκε όλους τους ισχυρισμούς του αντεισαγγελέα και του ΝΣΚ. Η λειτουργία του ΣΥΣΜΕΔ έπαυσε. Οχι για πολύ όμως.

Τρεις μήνες μετά, τη 19η Σεπτέμβρη του 2008, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίδει την υπ' αριθμ. 7806/2008 απόφασή του επί των ασφαλιστικών μέτρων. Ο δικαστής που δίκασε, με θάρρος και παρρησία, με πραγματική ερμηνεία του Συντάγματος, δέχτηκε τους ισχυρισμούς του ΣΥΣΜΕΔ και απέρριψε την αίτηση του αντεισαγγελέα και την πρόσθετη παρέμβαση του ελληνικού Δημοσίου (ΝΣΚ). Δέχτηκε ότι όλη η επιχειρηματολογία τους περί συνδικαλισμού βασίστηκε σε υποτιθέμενες προθέσεις, υποψίες και θεωρητικούς κινδύνους. Εκρινε δηλαδή ότι τα επιχειρήματα αυτά είναι ασύμβατα με τον έλεγχο που πρέπει να ασκήσει το δικαστήριο και ο οποίος πρέπει να είναι έλεγχος νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας (άρθρο 81 Αστικού Κώδικα). Υπενθύμισε περαιτέρω ότι το συνταγματικό δικαίωμα συνένωσης των εν ενεργεία στρατιωτικών επιβεβαιώνεται και από το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), το οποίο απαιτεί από τις εθνικές αρχές (συμπεριλαμβανομένων και των Δικαστηρίων) να βασίζουν την κρίση τους σε μία αποδεκτή εκτίμηση των κρίσιμων στοιχείων στην οποία δεν συμπεριλαμβάνεται απαγόρευση λειτουργίας σωματείου επί τη βάσει απλών υποψιών. Σημειωτέον δε ότι τυχόν ανάμειξη του σωματείου σε θέματα πειθαρχίας ή παράκαμψης της ιεραρχίας, που αναντίρρητα συνδέονται με την εθνική ασφάλεια, θα αποτελούσε αιτία διάλυσής του, κατά το άρθρο 105 ΑΚ, και όχι ζήτημα που άπτεται του ελέγχου κατά το στάδιο της σύστασης.

Κι έτσι έγινε. Την 31η Μάη του 2010, το Εφετείο Αθηνών, εκδικάζοντας το τρίτο ένδικο μέσο του αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, εκδίδει την υπ' αριθμ. 2855/2010 απόφασή του. Η απόφαση επί των ασφαλιστικών μέτρων, που δικαίωσε τον ΣΥΣΜΕΔ, δεν καλάρεσε στο σύστημα. Επρεπε οπωσδήποτε να υπάρξει ανατροπή της. Η απόφαση του Εφετείου Αθηνών ταυτίζεται με τη θέληση της αστικής κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ αυτήν τη φορά) και απορρίπτει την αίτηση αναγνώρισης του ΣΥΣΜΕΔ, οπότε παύει εκ νέου η λειτουργία του.

Οι ιδρυτές του το περίμεναν και είχαν ετοιμαστεί. Γνώριζαν ότι οποιοδήποτε αστικό κόμμα κι αν βρισκόταν στην κυβέρνηση, το ίδιο ακριβώς θα έπραττε. Κεκαλυμμένη πυγμή μέσω δικαστικών αποφάσεων. Ηθελαν να πατάξουν οποιαδήποτε φωνή αντίστασης και ειδικά των στρατιωτικών σε αυτά που ετοίμαζαν για τον λαό μας, εκεί μακριά, στις Βρυξέλλες, όλα μαζί τα αστικά κόμματα που συναποφασίζουν.

Υποψιάζονταν ότι μετά την 23η Απρίλη του 2010 και την αναγγελία (από τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ) της προσφυγής της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, που μόλις είχε συγκροτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ο λαός μας θα έμπαινε σε περιπέτειες που δεν του αναλογούσαν. Και δεν έπεσαν έξω.

Στις 6 Μάη του 2010, όλα τα αστικά κόμματα ψηφίζουν το πρώτο μνημόνιο που κατάργησε οριστικά τον 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο, τη 13η και 14η σύνταξη, που αύξησε τον ΦΠΑ στο 23%, που αύξησε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης σε ποτά, τσιγάρα, καύσιμα κατά 10%, που μείωσε τον κατώτατο μισθό και αύξησε τα όρια απολύσεων και συνταξιοδότησης των γυναικών στα 65 χρόνια. 110 δισεκατομμύρια δάνειο. Ασύλληπτο ποσό.

Οι ιδρυτές του ΣΥΣΜΕΔ δεν έμειναν με τα χέρια δεμένα. Δεν απογοητεύθηκαν. Εβαλαν κάτω τα δεδομένα, προέβλεψαν αυτά που άρχονται και προχώρησαν. Η επόμενη κίνηση ξεκίνησε.

Διαβάστε τη συνέχεια στο επόμενο δισέλιδο του «Ριζοσπάστη».