Αποπνικτική έχει γίνει η κατάσταση στην πόλη της Φλώρινας με τη αιθαλομίχλη που προκαλείται από την καύση ξύλου, πέλετ κ.ά., λόγω της ενεργειακής φτώχειας στην οποία έχει περιέλθει ο λαός της περιοχής.

Η υψηλή συγκέντρωση ρύπων που παρατηρείται, σε συνδυασμό με τις μετεωρολογικές συνθήκες και τα τοπογραφικά δεδομένα της περιοχής της Φλώρινας, έχει ως αποτέλεσμα οι ρύποι να εγκλωβίζονται, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο «κοκτέιλ» υγρασίας και αιθαλομίχλης, με την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα να είναι ανυπόφορη. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στα χωριά, όπου καίγεται μαζικά κάρβουνο.

Σε σχόλιό της η Τομεακή Επιτροπή Φλώρινας του ΚΚΕ τονίζει: «Αυτή η κατάσταση μας γυρίζει δεκαετίες πίσω (εποχές μαζούτ και κάρβουνου) και είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της "πράσινης μετάβασης", που έχει μετατρέψει τη θέρμανση σε ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, σπρώχνοντας στην ενεργειακή φτώχεια τον λαό της Φλώρινας.

Το πολυαναμενόμενο φυσικό αέριο έχει μετατραπεί σε μια ακριβή λύση, λόγω και των διεθνών ενεργειακών ανταγωνισμών που εκτινάσσουν την τιμή του, ενώ είναι ένα εισαγόμενο ορυκτό, γεγονός που δείχνει ότι οι καταναλωτές θα είναι έρμαια των εξελίξεων.

Το ακριβό πετρέλαιο και ρεύμα, η γενικότερη ακρίβεια, οι καθηλωμένοι μισθοί έχουν οδηγήσει τον λαό σε φτηνές λύσεις που επιβαρύνουν την υγεία του. Για τα κέρδη των "πράσινων" αρπακτικών το βιοτικό μας επίπεδο πέφτει, θυσιάζεται η υγεία μας».

Η ΤΕ Φλώρινας του ΚΚΕ απαιτεί:

• Να ενημερωθεί ο λαός της πόλης και των χωριών για τα αποτελέσματα των όποιων μετρήσεων, ποια είναι τα επιτρεπτά όρια και τις συνέπειες των ρύπων στην υγεία του λαού (αν δεν έχουν γίνει, να γίνουν άμεσα, χωρίς καθυστέρηση).
• Να παρθούν έκτακτα μέτρα ενημέρωσης του λαού για την προστασία του από τους ρύπους.
• Μείωση των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας και μείωση των φόρων στο πετρέλαιο, που είναι τα μόνα μέτρα άμεσης απόδοσης.
• Να μην κλείσει ο ΑΗΣ Μελίτης, να ολοκληρωθεί το δίκτυο τηλεθέρμανσης για τη Φλώρινα και τη Μελίτη, να εξασφαλιστεί φτηνή και καθαρή θέρμανση από τοπική πηγή.

Προφυλακιστέος, με τη σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακριτή, κρίθηκε ο 52χρονος καθηγητής Γυμνασίου του δήμου Αλίμου ο οποίος συνελήφθη για ασέλγεια σε βάρος 14χρονης μαθήτριάς του. Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά την απολογία φέρεται να παραδέχτηκε τις γραπτές συνομιλίες που είχε με τη μαθήτρια και ότι φίλησε το κορίτσι, ισχυριζόμενος ότι τον ενθάρρυνε εκείνη.

«Από κοράκου στόμα, κρα θα ακούσεις»... Τι άλλο να σκεφτεί κανείς ακούγοντας την επικεφαλής του ακροδεξιού γερμανικού AfD να λέει ότι «ο Χίτλερ ήταν κομμουνιστής και σοσιαλιστής»; Κάτι τέτοια ξεφούρνιζε η Βάιντελ στην πολυδιαφημισμένη συνομιλία που είχε με τον μεγιστάνα του πλούτου και συνεργάτη του Τραμπ, Ιλον Μασκ. Τα έλεγε αυτά για να δείξει την απόσταση που τάχα την χωρίζει από τον ναζισμό, αφού «ο Χίτλερ δεν ήταν συντηρητικός ούτε φιλελεύθερος. Εμείς είμαστε το ακριβώς αντίθετο». Ποιος ξέρει; Ισως η συγκεκριμένη να τα ξέρει καλύτερα από τους βιομήχανους καπιταλιστές που στήριξαν τον Χίτλερ, όπως τον τότε πρόεδρο της Ενωσης Γερμανικών Βιομηχανιών Κρουπ. Ισως κατά τη γνώμη της να ήταν ...«κομμουνιστικό» ακόμα και το γερμανικό κεφάλαιο που «ακούμπησε» εκατομμύρια μάρκα στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, αναθέτοντας ουσιαστικά στον Χίτλερ την εξουσία. Ισως να ήταν τίποτα «κρυφοσοσιαλιστικά μιάσματα» τα αμερικανικά μονοπώλια της «Ford», της «General Motors», της IBM κ.ά. που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην υποστήριξη του ναζισμού, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Ισως ακόμα και οι ίδιοι οι επικεφαλής της «Ford» και της IBM, που τιμήθηκαν με τα μετάλλια των «Μεγάλων Σταυρών» από το Γ' Ράιχ, να μην πήραν χαμπάρι πού έμπλεκαν με τον Αδόλφο τους... «Τι πιο σύνηθες», όμως, για τα μαντρόσκυλα του καπιταλισμού, όπως το AfD, που τρέχει να σκαντζάρει τα «ρεπό» της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό; Το δόγμα αυτό της «εξίσωσης» είναι δεδομένο, ώστε να εξωραΐζεται η πιο βάρβαρη μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας, ο φασισμός και ο ναζισμός, και να συκοφαντείται η μεγαλύτερη κατάκτηση των λαών, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός και η εργατική εξουσία. Οπότε, δεδομένη είναι και η εμπιστοσύνη επιχειρηματικών κολοσσών, όπως του Μασκ, σε τέτοιες δυνάμεις...