INTIME NEWS

Απορίας άξιον, πάντως, ποιος από όλους αυτούς μπορεί να δυναμιτίζει την αντιλαϊκή συναίνεση:

• Μήπως αυτοί που ψηφίζουν το 70% των αντιλαϊκών νομοσχεδίων (ΠΑΣΟΚ), ή μήπως οι άλλοι που ψηφίζουν το 50% (ΣΥΡΙΖΑ), σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου;
• Μήπως εκείνοι (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - Ελληνική Λύση - «Σπαρτιάτες» - Κασσελάκης) που πριν 20 μέρες ψήφιζαν μαζί με την κυβέρνηση τις πολεμικές - ΝΑΤΟικές δαπάνες άνω των 7 δισ. στην πλάτη του λαού; Που ζητάνε από την κυβέρνηση να σπεύσει να πιάσει πόστα στη Συρία, στην Ερυθρά, στην Ουκρανία και όπου αλλού καλούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών;
• Εκείνοι που φυλάνε ως «κόρη οφθαλμού» τη «δημοσιονομική σταθερότητα» των ματωμένων πλεονασμάτων και της φοροληστείας; Που διαγκωνίζονται από πάνω για το ποιος άφησε πιο γεμάτα τα ταμεία των καπιταλιστών και του κράτους του;
• 'Η μήπως όλοι εκείνοι που υπέγραψαν με δυο χέρια το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, των εκατοντάδων αντιλαϊκών προαπαιτούμενων, απαιτώντας τώρα από την κυβέρνηση να «τρέξει» ακόμα πιο γρήγορα τα όσα προβλέπονται εκεί, περνώντας πριονοκορδέλα και άλλα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα;

• Που θα κληθούν να πληρώσουν με νέες βαριές θυσίες τη στροφή στην πολεμική οικονομία, την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που έχουν οριστικά μπει σε νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη φάση, παρά τις προσπάθειες να καλλιεργηθεί εφησυχασμός, με βάση τα παζάρια και τους πρόσκαιρους συμβιβασμούς.
• Που καλούνται να ματώσουν για την «αναβάθμιση» της αστικής τάξης, μέσα από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά και με την επιχείρηση επώδυνων «διευθετήσεων» με την Τουρκία για τη «ΝΑΤΟική συνοχή».
• Που τους ετοιμάζουν κι άλλες θυσίες, σήμερα για τους νέους «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου, της «σύγκλισης» με την ΕΕ και της προσέλκυσης επενδύσεων, αύριο για το ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, την ώρα που η Ευρωζώνη έχει μπει ήδη σε ύφεση.

Τον λαό καλούν να κάνει «δικές του» τις αγωνίες του αστικού πολιτικού συστήματος, ξαναζεσταίνοντας και τις ξινισμένες σούπες περί «προοδευτικών» και «συντηρητικών» υποψηφίων και αστικών θεσμών.

Χαρακτηριστικό της γελοιότητας των κάλπικων διαχωριστικών γραμμών; Οτι αυτή στήνεται γύρω από μια υποψηφιότητα που όλοι μαζί (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και Ελ. Λύση) ψήφιζαν πέρυσι τέτοια εποχή ως τον ...τρίτο τη τάξει θεματοφύλακα της κυρίαρχης πολιτικής. Και επίσης γύρω από δύο υποψηφιότητες που οι αντιλαϊκές παρεμβάσεις τους έβγαλαν δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους! Τέτοιο ...χάος τους χωρίζει.

Οποια όμως κι αν ήταν η αφετηρία, όλοι οι ΠτΔ προσυπέγραψαν:

• Αντιλαϊκούς νόμους και βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, τρία μνημόνια.
• Την ακόμα μεγαλύτερη πρόσδεση στην ιμπεριαλιστική ένωση της ΕΕ, από το Μάαστριχτ μέχρι το Σύμφωνο Σταθερότητας, που «άλεσαν» εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις.
• Τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, όπως με τη Συμφωνία για τις βάσεις με τις ΗΠΑ, που την προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ και την υπέγραψε η ΝΔ.
• Νόμους παρακολουθήσεων και φακελώματος, τρομονόμους και κάθε λογής κατασταλτικά μέτρα σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Ολα αυτά και στο πολλαπλάσιο θα κάνει και ο επόμενος ΠτΔ. Γιατί, πολύ απλά, αυτός είναι ο ρόλος του ως θεσμού: Να επικυρώνει και να διαφυλάττει την αντιλαϊκή πολιτική που μόνο χειρότερη θα γίνεται για τον λαό, γιατί μόνο χειρότερο γίνεται το σύστημα που υπηρετεί.

Αλλαγές που αποτελούν σε κάθε περίπτωση το «κερασάκι στην τούρτα» των αντιδραστικών συνταγματικών και άλλων μεταρρυθμίσεων, με στόχο να θωρακίσουν συνολικά το αστικό κράτος και το αστικό πολιτικό σύστημα από τον «εχθρό λαό» και τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι οι προτάσεις που ρίχνουν ξανά στο τραπέζι διάφορες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, περί κάποιου τύπου άμεσης εκλογής του ΠτΔ από τον λαό, επιχειρώντας να προσδώσουν «λαϊκή νομιμοποίηση» και στην πολιτική που θα συνυπογράφει.