Eurokinissi

Ενδεικτικά είναι τα όσα αναφέρονται στα παζάρια κυβέρνησης και ακτοπλοϊκών, με θέμα υποτίθεται το να μην φτάσει στα εισιτήρια η επικείμενη αύξηση από 12% έως 15%. Θυμίζουμε πως πρόκειται για αυξήσεις που θα επιβληθούν από την 1η Μάη λόγω του νέου ρυθμιστικού της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τον περιορισμό των εκπομπών άνθρακα και θείου της επιβατηγού ναυτιλίας, το οποίο πρακτικά σημαίνει τη χρήση πιο ακριβού καύσιμου περίπου κατά 30% σε σχέση με αυτό που χρησιμοποιούνταν έως τώρα.

Τα ναυτιλιακά καύσιμα αποτελούν το κυρίαρχο κόστος των ακτοοπλόων και παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των τιμών και των ναύλων. Η άνοδος των διεθνών τιμών των καυσίμων και η στρατηγική της απεξάρτησης από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα, όσο και η προσαρμογή των εφοπλιστών στο πλαίσιο των «πράσινων» Οδηγιών, μετακυλίονται συνεχώς στον λαό. Οι τιμές είναι δυσβάστακτες, έχοντας σημειώσει νέες αυξήσεις πέρυσι σε συνέχεια της προηγούμενης 5ετίας, που όπως ομολογούν και στελέχη του κλάδου έφτασαν στο 35%. Από την άλλη, σε πελάγη κερδών πλέουν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες: Ενδεικτικά οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου αύξησαν την κερδοφορία τους κατά 56% και 118,6%, αντίστοιχα, μεταξύ 2022 και 2023.

Ανάμεσα στις βιώσιμες λύσεις (πάντα για το κεφάλαιο) που συζητιούνται μεταξύ κυβέρνησης και ακτοοπλόων, προκρίνονται μια σειρά άμεσα μέτρα, ώστε απλώς ο λογαριασμός να καταλήξει στους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες από άλλη τσέπη, δηλαδή ως φορολογούμενοι και όχι ως ταξιδιώτες. Αυτά είναι:

-- Η επιδότηση της διαφοράς της τιμής των δύο καυσίμων κατευθείαν στα διυλιστήρια.

-- Η ανατίμηση των ναύλων για τις λεγόμενες άγονες γραμμές συμπεριλαμβάνοντας το πρόσθετο κόστος.

-- Η κάλυψη στους ακτοοπλόους των εργοδοτικών εισφορών για τους ναυτεργάτες.

-- Η κάλυψη του κόστους των εκπτώσεων που προβλέπονται για πολύτεκνους, ΑμεΑ, φοιτητές κ.ο.κ.

Τα παραπάνω αποτελούν μόνο ένα κομμάτι των παροχών στους ακτοοπλόους, οι οποίοι, όπως και συνολικά το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, ζητούν μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα του Ταμείου Ανάκαμψης και τις άλλες πηγές χρηματοδότησης, ανταγωνιστικά προς άλλους τομείς της οικονομίας. Διόλου τυχαία οι απαιτήσεις τους συνοδεύονται από διάφορες εκθέσεις για το κόστος της «πράσινης μετάβασης», που πρέπει να μοιραστεί «δίκαια», τις συνέπειες που θα έχουν οι αλλαγές στις ακτοπλοϊκές εταιρείες και τους εργαζομένους τους, στην επιβατική κίνηση και στη συμβολή του ναυτιλιακού κλάδου στο ΑΕΠ, όλα υπό την σκοπιά της θωράκισης της κερδοφορίας των εφοπλιστών.

Παράλληλα, ρέουν και άλλες πηγές χρήματος προς τους ακτοοπλόους, ενώ έχει ανοίξει η συζήτηση για εξεύρεση νέων.

Μεταξύ άλλων, προβλέπεται αρχικός μποναμάς για την ανανέωση του στόλου, που μέχρι στιγμής φτάνει τα 160 εκατομμύρια ευρώ και αναμένεται να διογκωθεί περαιτέρω, με προκάλυμμα την παροχή κινήτρων για τη ναυπήγηση των νέων «πράσινων» πλοίων σε ελληνικά ναυπηγεία.

Αλλα 265 εκατομμύρια ευρώ έχουν εξασφαλιστεί μέσω της «πατέντας» της επιδότησης των «άγονων γραμμών». Πρόκειται για χρηματοδότηση που μπορεί να φτάσει τα 400 εκατομμύρια ευρώ και αφορά 12ετείς συμβάσεις μέσω Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για τις άγονες και τουλάχιστον 4ετούς σύμβασης σε άλλες γραμμές. Το πακέτο συνοδεύεται με την προκλητική κοροϊδία ότι θα επιφέρει βελτίωση στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τη χρήση σύγχρονων και ασφαλέστερων πλοίων. Ολα αυτά λέγονται όταν μετά το τέλος της περασμένης τουριστικής σεζόν μια σειρά νησιά και οι κάτοικοί τους ξέμειναν με πετσοκομμένα δρομολόγια, ακριβώς επειδή ο διαγωνισμός των «άγονων γραμμών» καθυστέρησε ύστερα και από προσφυγές των ναυτιλιακών εταιρειών, με αποτέλεσμα οι νησιώτες να βρεθούν ξανά στο έλεος του ανταγωνισμού των ακτοοπλόων εφοπλιστών, των εκβιασμών που αυτοί θέτουν. Οσον αφορά τα λεγόμενα για τα ζητήματα ασφαλείας θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν επικίνδυνα. Η επικίνδυνη κατάσταση με τα υπέργηρα και κακοσυντηρημένα πλοία αναδεικνύεται συνεχώς με πολλά συμβάντα βλαβών και ατυχημάτων (όπως π.χ. με το «ΣΑΟΝΗΣΟΣ») και διαμορφώνεται με τις πλάτες των κυβερνήσεων για τα κέρδη των εφοπλιστών. Σήμερα όσοι έχουν ευθύνες για ακριβώς για αυτή την κατάσταση, την αξιοποιούν για να βάλουν τον λαό να πληρώσει την ανανέωση του στόλου των εφοπλιστών.

Στο τραπέζι είναι επίσης προτάσεις, όπως αναφέρει και ο ίδιος ο υπουργός Ναυτιλίας Χρ. Στυλιανίδης, ώστε να επιστρέφουν στις τσέπες των ακτοοπλόων τα έσοδα από τις χρεώσεις για το ευρωπαϊκό σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων (ΣΕΔΕ-ETS). Πρόκειται για την επιβάρυνση μέσω του «επίναυλου διοξειδίου του άνθρακος» που ισχύει από την 1η Γενάρη του 2024 για τις γραμμές της Κρήτης και αυτές με την Ιταλία, ενώ σταδιακά θα επεκταθεί και αλλού. Φυσικά στη γραμμή για Κρήτη, ήδη μέρος της επιβάρυνσης έχει καταλήξει στους επιβάτες μέσω προηγούμενων αυξήσεων.

Και επειδή «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», οι ακτοπλόοι έχουν και άλλα μέτρα στο «σακούλι», τα οποία και θέτουν για ακόμα μεγαλύτερη στήριξη των κερδών τους.

Τέτοια είναι η επιδότηση της τιμής στους παραγωγούς των εναλλακτικών καυσίμων και βιοκαυσίμων για τη σταδιακή μετάβαση σε πιο «πράσινα» καύσιμα, όπως και η διαμόρφωση υποδομής ηλεκτροδότησης πλοίων (OPS) με επιδότηση και θεσμοθέτηση του ρυθμιστικού πλαισίου που θα αντιμετωπίζει τον ηλεκτρισμό ως ναυτιλιακό καύσιμο, προφανώς εννοώντας να ενταχθεί στο καθεστώς φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές.

Τόσο το επικοινωνιακό σόου της κυβέρνησης για τη συγκράτηση των τιμών στα ήδη πανάκριβα εισιτήρια, όσο και τα παχιά λόγια πως από τις παχυλές επιδοτήσεις στους ακτοοπλόους βγαίνουν κερδισμένοι οι εργαζόμενοι, οι νησιώτες και οι ναυτεργάτες δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια: Οι φθηνές, σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές απαιτούν άλλο δρόμο σε σύγκρουση με την κερδοφορία του κεφαλαίου, με τη στρατηγική της ΕΕ, το κράτος, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν.