Αν θέλαμε με δυο λόγια να απευθυνθούμε σε όλους και όλες εσάς, εργάτες και εργάτριες, ανθρώπους του μόχθου εδώ στη Χαλκίδα, σε ολόκληρη την Εύβοια, θα σας λέγαμε πολύ απλά ότι τώρα είναι η ώρα του αγώνα, της οργάνωσης, της πιο πλατιάς συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Τώρα είναι η ώρα όλοι και όλες να ενώσουμε δυνάμεις στον αγώνα για το δίκιο των πολλών ενάντια στο σύστημα της φτώχειας και των πολέμων για τα κέρδη των λίγων, όπως πολύ εύστοχα αποτυπώνεται και στο κάλεσμα της σημερινής σύσκεψης.

Και το δίκιο των πολλών που πριν λίγες μέρες βούλιαξαν το κέντρο της Αθήνας και αμέτρητες πόλεις σε όλη την Ελλάδα για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, επιβάλλει να δυναμώσουμε τον αγώνα απέναντι σε μια πολιτική που σε όλους τους τομείς υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος, τσακίζει τα λαϊκά δικαιώματα και προετοιμάζει τα επόμενα «Τέμπη».

Κι ο Μητσοτάκης, παρά τις κουτοπονηριές «τόσα ήξερα, τόσα έλεγα τότε», εξακολουθεί να προκαλεί το λαϊκό αίσθημα για δικαιοσύνη, γιατί παρουσιάζει ως απάντηση στη δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση την «εγρήγορση και επιτάχυνση» της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που οδήγησε στο έγκλημα.

Απέναντι, λοιπόν, στην προκλητική συγκάλυψη και συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ είναι αυτονόητη η ανάγκη μομφής κατά της κυβέρνησής της. Γιατί το ΚΚΕ και ο ελληνικός λαός με τους αγώνες του κάνει μομφή συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική και όσους την υπηρετούν. Πρώτα και κύρια στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και σε κόμματα που κυβέρνησαν όπως το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις που προέκυψαν από αυτά τα κόμματα. Ολοι αυτοί είναι που στηρίζουν την κυρίαρχη πολιτική, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και το σάπιο και διεφθαρμένο κράτος του κεφαλαίου, δηλαδή όλους εκείνους τους παράγοντες που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών και υπονομεύουν καθημερινά τη ζωή και τις ανάγκες του λαού.

Οταν μια κυβέρνηση αντιμετωπίζει «κυματισμούς» όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Μητσοτάκης, τότε η δική μας ευθύνη είναι οι κυματισμοί αυτοί να γίνουν μεγάλες φουρτούνες και για την κυβέρνηση, αλλά και για όλο το σύστημα του καπιταλιστικού κέρδους. Και αυτό μπορεί να το καταφέρει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός βαδίζοντας στον δρόμο της σύγκρουσης με το σύστημα και όχι οι διεργασίες για την αναπαλαίωση και τον εξωραϊσμό του. Γιατί αλλιώς η εγκληματική πολιτική θα παραμένει, περιμένοντας τον επόμενο «Μητσοτάκη» να την υλοποιήσει. Η μόνη εγγύηση για να μη συμβεί αυτό είναι η συμπόρευση με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο λαός της Εύβοιας έχει αποδείξει τι σημαίνει πραγματική μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στο εχθρικό κράτος και τις κυβερνήσεις του μέσα από μεγάλες μάχες. Δεν θα σταματήσουμε να λέμε ότι εδώ γεννήθηκε το σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει τον λαό», μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες της τεράστιας πυρκαγιάς. Αν επιμένουμε να το θυμίζουμε είναι όχι μόνο γιατί ο περήφανος λαός της Βόρειας Εύβοιας παραμένει σε αγωνιστική ετοιμότητα και εγρήγορση με τα μπλόκα της αγροτιάς στην Κήρινθο που φέρνουν ξανά στο επίκεντρο τα επείγοντα ζητήματα για την επιβίωση των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων.

Με το σωματείο των ρετσινάδων, που όλο και δυναμώνει, τους συλλόγους γονέων που ξεσήκωσαν τον τόπο για να υπερασπιστούν το σχολείο των παιδιών τους, τα υπόλοιπα σωματεία της περιοχής που μαζικοποιούνται στους χώρους δουλειάς, όπως στο clubmed, στην ΤΕΡΝΑ και όλοι μαζί βγήκαν στους δρόμους γιατί δεν συμβιβάζονται με το να πεθαίνουν άνθρωποι πάνω σε καρότσες, επειδή δεν υπάρχει ΕΚΑΒ.

Επιμένουμε γιατί σε πραγματικά απότομες, δύσκολες συνθήκες, που κρινόταν η επιβίωση του λαού και το αστικό κράτος ήταν πραγματικά ανίκανο να αντιμετωπίσει την κατάσταση, ο λαός μεγαλούργησε. Εσωσε σπίτια, περιουσίες, ζωές, οργάνωσε επιχειρησιακό σχέδιο για να σταματήσουν οι φωτιές, εξασφάλισε φαγητό και όλα τα απαραίτητα μέσα από ένα μεγάλο δίκτυο αλληλεγγύης και κατάφερε να αποσπάσει δεσμεύσεις και κατακτήσεις, όπως το πρόγραμμα των ρετσινάδων που τους επέτρεψε να μείνουν στον τόπο τους και όχι να ξεσπιτωθούν, εγκαταλείποντας το καμένο δάσος της περιοχής που χωρίς τη δική τους εργασία θα ρήμαζε.

Δεν είναι μόνο μια εικόνα από το μέλλον, είναι και η απάντηση στο ερώτημα που συχνά πολλοί αγωνιστές θέτουν: «Πώς μπορούμε να καταφέρουμε να επιβιώσουμε σε δυσκολότερες συνθήκες αψηφώντας τον αντίπαλο;». Είναι μια εικόνα από τις πολλές που καταγράφονται σε όλη την Ελλάδα, εκεί που με την αγωνιστική τους δράση αγωνιστές, εργαζόμενοι, σωματεία αποδεικνύουν τι σημαίνει να γίνεται πραγματικά ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι στην Εύβοια, στη Χαλκίδα, στην Αρτάκη, στα Ψαχνά, οι εργαζόμενοι δυναμώνουν τη θέση τους, αποκτώντας περισσότερα όπλα για τις μάχες που δίνουν, αλλά και για τις κρίσιμες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Η μαζικοποίηση των σωματείων στον κλάδο των Τροφίμων, ο συντονισμός δράσης στις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις, για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις, η συνεργασία που αναπτύσσουν μπροστά σε κοινούς αγώνες, είναι μεγάλη υπόθεση.

Πόσο μάλλον σε έναν κλάδο που μετράει μόνιμα υψηλά κέρδη, ενώ κυριαρχούν οι άθλιες συνθήκες εργασίας, με τις γυναίκες - που αποτελούν μάλλον πλειοψηφία - να σακατεύονται κυριολεκτικά από τα βάρη, το κρύο, την ορθοστασία. Σε έναν κλάδο όπου υπάρχουν εργολαβίες, με στόχο να αυξήσουν την εκμετάλλευση όλων των εργαζομένων. Σε έναν κλάδο όπου αξιοποιούνται οι κατατρεγμένοι μετανάστες πιθανά και πρόσφυγες, για να ρίξουν τα μεροκάματα όλων προς τα κάτω.

Τι μεγαλύτερο και πιο δυνατό από την ενότητα που προσπαθούν να χτίσουν οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια λευκού κρέατος της περιοχής, κόντρα στη βαρβαρότητα που κράτος και κεφάλαιο θέλουν να επιβάλουν. Αποτελούν παράδειγμα οι κατακτήσεις των εργαζομένων στον «Κελαϊδίτη», που έχουν καταφέρει να πληρώνονται και να έχουν τα ίδια δικαιώματα όλοι οι εργάτες και οι εργάτριες, ανεξάρτητα αν είναι Ελληνες ή μετανάστες.

Ηταν και παραμένει καρφί στο μάτι του συστήματος η οργάνωση και η ενότητα των εργατών. Για αυτό και λύσσαξαν όταν το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας και τα σωματεία κατήγγειλαν τα εργοδοτικά εγκλήματα στα Ναυπηγεία, τη «Sabo» και άλλα εργοστάσια της περιοχής, όταν απαίτησαν μέτρα προστασίας για τους διανομείς, μετά τον θάνατο εργαζόμενου που δούλευε σε συνθήκες καύσωνα. «Τους χάλασαν την πιάτσα», γιατί έπρεπε να λογοδοτήσουν στους εργαζόμενους και τον λαό, όχι μόνο για τους λόγους που σακατεύονται και σκοτώνονται εργάτες εν ώρα εργασίας, αλλά και για την πλήρη υποστελέχωση της Επιθεώρησης Εργασίας.

Οπως «τους χάλασε την πιάτσα» το γεγονός ότι πλέον υπάρχει Εργατικό Κέντρο το οποίο βρίσκεται σε αγωνιστική κατεύθυνση και προσπαθεί, παρά τις αδυναμίες, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, δίπλα στους εργαζόμενους, στα παιδιά τους, με το λαϊκό φροντιστήριο, οργανώνοντας γιορτές για παιδιά, κάνοντας προσπάθειες να δυναμώσουν τα σωματεία. Είναι υπόθεση των εργατών, των τίμιων συνδικαλιστών να υπερασπιστούν τα σωματεία τους, το Εργατικό Κέντρο από τη μεγαλοεργοδοσία και την εκάστοτε κυβέρνηση, να κάνουν πέρα συγκεκριμένες δυνάμεις που επιδιώκουν τη διάλυση, εξυπηρετώντας τα σχέδια κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας.

Η προσπάθεια να δυναμώσουν τα σωματεία, ο αγώνας των εργατών στην πόλη της Χαλκίδας έχει αντίκτυπο και τους ενοχλεί. Γιατί πέρα των άλλων από τη Χαλκίδα φεύγουν γεμάτα τα λεωφορεία για να πάνε στα μεγάλα εργοστάσια της βιομηχανικής ζώνης Θήβας - Οινοφύτων, όπου η εργοδοτική τρομοκρατία καλά κρατεί και δυστυχώς οι εργαζόμενοι εκεί ακόμα δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν τα δικά τους σωματεία. Τους ενοχλεί γιατί η Χαλκίδα είναι μια ανάσα από την πρωτεύουσα της χώρας, αλλά και γιατί η Εύβοια έχει και άλλες σημαντικές υποδομές, όπως λιμάνια, ναυπηγεία, και τους δημιουργεί πρόβλημα οι εργάτες να έχουν δύναμη. Γιατί όπως φάνηκε και στο Λιμάνι του Πειραιά οι εργάτες ενωμένοι, οργανωμένοι, αποφασισμένοι μπορούν να κερδίζουν όχι μόνο τα βαρέα και ανθυγιεινά, αλλά και να ακινητοποιούν ακόμα και πλοία με πολεμικό υλικό, όπως έκαναν με το κοντέινερ με τις σφαίρες και τα όπλα που είχε προορισμό το Ισραήλ.

Πρόβλημα τους δημιουργεί ο δίκαιος αγώνας των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, που παλεύουν μέσα από τα μπλόκα του αγώνα να μείνουν στον τόπο τους και να μπορούν και να καλλιεργούν, να παράγουν ποιοτικά και φτηνά προϊόντα. Ο αγώνας αγροτών, κτηνοτρόφων, μελισσοκόμων είναι αγώνας που αφορά όλο τον λαό για το τι τρώει, σε τι τιμές, για το αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν χωριά και ζωή στην ύπαιθρο. Γι' αυτό πρέπει και φέτος τα αιτήματα της αγωνιζόμενης αγροτιάς να γίνουν αιτήματα όλου του λαού.

Θέλουμε και από αυτό το βήμα να δηλώσουμε τη συμπαράστασή μας στους εκπαιδευτικούς που διώκονται από την κυβέρνηση, επειδή τόλμησαν να υψώσουν ανάστημα - όπως είχαν κάθε δικαίωμα - απέναντι στην απαράδεκτη αξιολόγηση που κατηγοριοποιεί μαθητές, σχολεία, εκπαιδευτικούς, οδηγώντας την πλειοψηφία στην υποβάθμιση. Για άλλη μια χρονιά, γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές αντιμετωπίζουν συγχωνεύσεις τάξεων και σχολείων, ελλείψεις και κενά, πανάκριβα ενοίκια, την ίδια ώρα που εγκαινιάζονται τα Ωνάσεια Σχολεία για τους λίγους.

Οι αγώνες που δίνονται εδώ, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, με την ανυπότακτη στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στην τρομοκρατία και τα πειθαρχικά, με τον αγώνα των γονιών που γίνονται η ασπίδα των παιδιών τους - κόντρα στα παπαγαλάκια της κυβέρνησης να τους κουνάνε το δάχτυλο - για να μπορούν να έχουν το αυτονόητο, ένα ασφαλές σχολείο, είναι ένα ζωντανό, μαχητικό, αληθινό μάθημα ζωής που μαθαίνουν τα παιδιά μας, για να μπορούν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με ψηλά το κεφάλι, να τα βάζουν με αυτούς που τους παίρνουν το οξυγόνο και τους πετσοκόβουν το μέλλον.

Την ίδια συμπαράσταση θέλουμε να δηλώσουμε και στην πρόεδρο του Συλλόγου εργαζομένων του Νοσοκομείου Χαλκίδας, που διώκεται επειδή κατήγγειλε - ως όφειλε - την επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στο Νοσοκομείο Χαλκίδας. Πέρσι τέτοιον καιρό σχεδόν, οι υγειονομικοί, από την Κάρυστο μέχρι την Ιστιαία, οργάνωναν συλλαλητήριο, συντονίζοντας τη δράση τους, εκπέμποντας όλοι μαζί SOS για τις δημόσιες δομές Υγείας στην Εύβοια.

Μπορεί η κυβέρνηση να συνεχίζει το εγκληματικό της σχέδιο στην Υγεία, αλλά τα ψέματά της δεν περνάνε. Εχουν φροντίσει οι εργαζόμενοι για αυτό. Οι εργαζόμενοι και ο λαός στην Εύβοια και αλλού ξέρουν την αλήθεια, ποιος φταίει για τις ουρές στα ΤΕΠ του Νοσοκομείου Χαλκίδας, για την επικίνδυνη κατάσταση στην παθολογική κλινική που νοσηλεύει έως 100 ασθενείς, ενώ η δυναμική της είναι 45, με εφημερεύοντες 1 επιμελητή και 1 ειδικευόμενο.

Ξέρουν γιατί στο Κέντρο Υγείας Ψαχνών, ενώ στα χαρτιά φαίνονται πολλοί υγειονομικοί, στην πράξη υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις, πως το Πολυδύναμο Κέντρο στη Σκύρο λειτουργεί με γιατρούς από τα Ψαχνά, όμως δεν φταίνε οι γιατροί που δεν πηγαίνουν στην Ιστιαία, αλλά οι απαράδεκτοι όροι που η κυβέρνηση τους επιβάλλει.

Είναι και αυτό δύναμη των εργαζομένων: Η γνώση για το ποιος φταίει για τα προβλήματά τους, έτσι ώστε να μην περνάει η προσπάθεια της κυβέρνησης να τα ρίξει πότε στους γιατρούς, πότε στην κακιά μας τύχη. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν όλοι οι υπεύθυνοι του κράτους και της κυβέρνησης και την τραγική κατάσταση στις δομές Πρόνοιας, μέριμνας, Ειδικής Αγωγής, χρόνιων παθήσεων και ΑμεΑ στην περιοχή.

Οχι μόνο δεν παίρνουν κανένα μέτρο για να εξασφαλιστούν άμεσα σύγχρονες υποδομές για τα παιδιά, για να στελεχωθούν χρήσιμες υποδομές όπως το ΚΕΦΙΑΠ, αλλά κοροϊδεύουν πραγματικά τους γονείς που τους πάνε από χρόνο σε χρόνο για το πότε θα μετεγκατασταθούν τα παιδιά σε ασφαλή κτίρια.

Οσον αφορά την κατάσταση στο θεραπευτήριο Αυλίδας, κανείς δεν είδε, ούτε άκουσε τίποτα, παρά τις καταγγελίες των εργαζομένων και του σωματείου τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλές περιπτώσεις οικογενειών που δεν καταφέρνουν να αντεπεξέλθουν στις δόσεις ενός στεγαστικού δανείου, να πληρώσουν το ρεύμα, τα χαράτσια, είναι οικογένειες που έχουν άτομο με ειδικές ανάγκες. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει τα αυξημένα μέτρα που θα έπρεπε το κράτος να παίρνει για να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους και όχι να τους πετάει έξω από τα σπίτια τους, να τους φορτώνει τόκους και να τους κόβει το ρεύμα.

Η στάση των γονιών με παιδιά που έχουν ανάγκη Ειδικής Αγωγής, που μάχονται για τα παιδιά τους, άλλων ΑμεΑ στην περιοχή, είναι ζωντανό παράδειγμα πως παρά τα βάσανα και τις δυσκολίες που ο καθένας μας μπορεί να τραβά, λύση σε αυτό το σύστημα δεν υπάρχει άλλη, από το να υπερασπιστούμε με τον συλλογικό μας αγώνα τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας. Για να μπορούν όλα τα παιδιά να έχουν σχολείο, να μην πεταχτεί κανένας έξω από το σπίτι του, να διαγραφούν τα χρέη σε δήμο, ΔΕΗ και αλλού, να φτιαχτούν σύγχρονες και ασφαλείς υποδομές.

Για όλους αυτούς που κυβέρνησαν και κυβερνάνε αυτήν τη χώρα, είναι «φυσιολογικό», «σύνηθες», όπως λένε, να αναγκάζονται οι γονείς να πηγαινοέρχονται στην Αθήνα, επειδή δεν υπάρχει κέντρο με παιδοψυχιατρικό τμήμα στην περιοχή και το κέντρο Ψυχικής Υγείας είναι υποστελεχωμένο. Δεκάδες άνθρωποι μετακινούνται 2 με 3 φορές τη βδομάδα στη Χαλκίδα από την Ιστιαία και την Κάρυστο, για να μπορέσουν να κάνουν αιμοκάθαρση, γιατί παρά τις υποσχέσεις δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμα μονάδες τεχνητού νεφρού.

Νέα ζευγάρια και έγκυες γυναίκες από όλη την Εύβοια πηγαινοέρχονται στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν γυναικολόγο και να γεννήσουν λόγω έλλειψης δημόσιων υποδομών και δυναμικού. Και ας μην μιλήσουμε για την πλήρη ανυπαρξία στέγης φιλοξενίας για κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους και μετά να έχουν το θράσος να μιλάνε για μέτρα αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών.

Το ίδιο θράσος έχουν όταν στοχοποιούν τη νεολαία ως εγκληματίες και παραβατικές συμπεριφορές, αλλά εκτός των άλλων τσιμουδιά δεν βγάζουν στο γιατί δεν υπάρχει ούτε μια δομή πρόληψης - θεραπείας - αντιμετώπισης των ναρκωτικών στην περιοχή. Είτε κάνουν πως δεν ακούν οι υπεύθυνοι, είτε ωραιοποιούν την πραγματικότητα, είτε και τρομοκρατούν, αναλόγως τι τους συμφέρει κάθε φορά.

Ετσι κάνουν και με την κατάσταση στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Ενώ γνωρίζουν πολύ καλά την πηγή του προβλήματος, ότι μια πόλη σαν τη Χαλκίδα χωράει μόνο 330 παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, δεν παίρνουν μέτρα να λύσουν το πρόβλημα, οδηγώντας την πλειοψηφία των εργαζομένων σε ιδιωτικούς σταθμούς ή αναγκάζουν μανάδες να εγκαταλείπουν τη δουλειά τους για να φυλάξουν τα παιδιά τους. Και την ίδια ώρα, παρουσιάζουν την κατάσταση ειδυλλιακή και λένε ότι παίρνουν μέτρα. Σαν δεν ντρέπονται. Και μετά βγαίνουν στα κανάλια οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων και της κυβέρνησης και κλαψουρίζουν για το δημογραφικό, ότι έχουμε μείωση γεννήσεων.

Τα μόνα μέτρα που πήραν ήταν μετακινήσεις προσωπικού από το έναν σταθμό στον άλλο, με λειτουργία τους με επικίνδυνα ελάχιστο προσωπικό. Και μετά αν - ο μη γένοιτο - συμβεί κάτι στα παιδιά, θα μιλάνε πάλι για ατομική ευθύνη και θα την πληρώνει ο εκπαιδευτικός και ο γονιός. Βέβαια, από ό,τι μάθαμε, πλέον στη Χαλκίδα δημιουργήθηκε σύλλογος γονέων που υπερασπίζεται τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς, αποκαλύπτει την πραγματική κατάσταση, απαιτεί από τους αρμόδιους και κατακτά ορισμένες πρώτες δεσμεύσεις και μέτρα.

Το ΚΚΕ είναι στο πλευρό σας. Συνεχίστε ακόμα πιο δυναμικά, σε συντονισμό με το Εργατικό Κέντρο, με τους άλλους φορείς του ριζοσπαστικού κινήματος!

Στη Χαλκίδα, που όλοι ξέρουμε πως ο κάθε Αθηναίος μπορεί σχετικά πιο εύκολα να έρθει για μια βόλτα, ένα Σαββατοκύριακο, λίγο να ξεσκάσει, να πιει έναν καφέ, συμβαίνει το εξής παράδοξο: Η πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης, οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες και κύρια η νεολαία δεν έχει καμία σχεδόν διέξοδο για δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους.

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους:

- Κανένας κλειστός χώρος εκδηλώσεων - θεάτρου - παραστάσεων.

- 1 μόνο ανοιχτό θέατρο, κανένας δημοτικός κινηματογράφος.

- Δημοτικό ωδείο και σχολή χορού που υπολειτουργούν χρόνια τώρα. Μουσικό σχολείο σε ακατάλληλο κτίριο.

- Πλήρης έλλειψη χώρων που μπορούν να αξιοποιηθούν για ψυχαγωγία, πολιτιστική δραστηριότητα, δημιουργική απασχόληση, καλλιτεχνική δημιουργία.

Για τα παραπάνω η απάντηση είναι μόνιμη: «Δεν υπάρχουν λεφτά». Την ίδια ώρα όμως η δημοτική αρχή της Χαλκίδας δίνει τεράστια ποσά για εφήμερο «άρτο και θεάματα», με αμφίβολο περιεχόμενο, με αφορμή διάφορες επετειακές γιορτές. Στην πόλη του Σκαλκώτα, του Σκαρίμπα, της Μπέλλου, του Μυταρά, το κράτος έχει πλήρη απουσία από κάθε μορφής στήριξη και οργάνωση του πολιτισμού.

Είναι πραγματικά φως μέσα στο σκοτάδι η δράση πολιτιστικών συλλόγων και καλλιτεχνών στην περιοχή που, παρά τις δυσκολίες, οργανώνουν δράσεις, έργα, παραστάσεις, μουσικά σύνολα, εκθέσεις για τον λαό, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη του κράτους, με πολλή εθελοντική δουλειά, προσπαθώντας παράλληλα να εξελιχθούν στην τέχνη τους, να παράξουν έργο και να δουλεύουν κάποιοι την ίδια ώρα πιθανά και σε άσχετες δουλειές για να επιβιώσουν.

Το παράδειγμα του Συλλόγου φίλων Γ. Σκαρίμπα, που γέμισε ζωή τον προηγούμενο χρόνο γειτονιές, σχολεία, φέρνοντας σε επαφή νέους και εργαζόμενους με το σημαντικό έργο του συγγραφέα, δείχνει τον δρόμο. Μια δουλειά που στηρίχτηκε κύρια στη συνεργασία φορέων, σωματείων και άλλων καλλιτεχνών και ανθρώπων της Χαλκίδας. Το ίδιο σημαντικό είναι και το έργο άλλων πολιτιστικών συλλόγων που φέρνουν σε επαφή νέους ανθρώπους με τις παραδόσεις, με τις τέχνες και την καλλιτεχνική δημιουργία όπως κάνει «τ' Αλωνάκι» και πολλοί ακόμα.

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί περίπου και στις δομές του αθλητισμού, όπου πραγματικά έχουν παραδοθεί όλα πλήρως μόνο στην καλή θέληση γονέων και παραγόντων που βάζουν το χέρι τους βαθιά στην τσέπη για να υπάρχουν αθλητικοί χώροι, να συντηρούνται, να υπάρχουν προπονητές, γιατροί, αναλώσιμα.

Αλήθεια, τι σχέση έχει η πολυπόθητη τουριστική ανάπτυξη που όλοι οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων και η περιφερειακή και δημοτική αρχή υπερασπίζονται και προωθούν στη Χαλκίδα με τις μεγάλες ανάγκες και τις υπαρκτές ανησυχίες των νέων και των εργαζομένων;

Πώς θα λύσουν αυτά τα τεράστια κενά σε υποδομές αθλητισμού, πολιτισμού, πράσινου και αναψυχής στην περιοχή;

Πώς θα αντιμετωπίσουν τη συμφόρηση στο κέντρο της Χαλκίδας, όταν προτάσσουν να δίνονται ελεύθεροι χώροι σε ιδιωτικά πάρκινγκ, την ώρα μάλιστα που οι αστικές συγκοινωνίες την τελευταία δεκαετία έχουν μειωθεί κατακόρυφα;

Πώς θα επιβιώσουν οι μικροί επαγγελματίες όταν ανεβαίνει το κόστος στέγασης, οι φόροι και τα τέλη στο κέντρο της Χαλκίδας και αλλού, στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης; Οταν οι εργαζόμενοι στα μαγαζιά του επισιτισμού δουλεύουν για ένα μικρό μεροκάματο, με τσακισμένα και αναμφίβολα αναγνωρισμένα εργασιακά δικαιώματα; Μήπως έχουν άδικο εργαζόμενοι και μικροί καταστηματάρχες στο Εμπόριο, που φωνάζουν για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;

Οχι τυχαία, εναντιώνονται στο άνοιγμα της Κυριακής, αφού εργαζόμενοι και μικροί αυτοαπασχολούμενοι εξαντλούνται και ταυτόχρονα αρκετοί από τους καταστηματάρχες «μπαίνουν και μέσα». Αυτό εννοούν ανάπτυξη, μια ανάπτυξη για λίγους, για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, και στους οποίους δίνονται τεράστια φιλέτα γης και προνόμια για να φτιάξουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, όπως γίνεται ήδη στη νότια Εύβοια και ξεκινά στη Βόρεια Εύβοια πάνω στην καμένη γη.

Κι από κοντά να τρώνε και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες του Τουρισμού και του Επισιτισμού πάνω στα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα και την υποβάθμιση των γειτονιών της Χαλκίδας και των άλλων περιοχών στην υπόλοιπη Εύβοια. Στο άψε - σβήσε βρίσκουν κονδύλια για να τροφοδοτούν εργολάβους και εταιρείες στη διαχείριση σκουπιδιών και αλλού, αλλά για να φτιάξουν ασφαλές οδικό δίκτυο στην Εύβοια, ούτε λόγος. Οσον αφορά το περιφερειακό της Χαλκίδας, είναι το νέο Μετρό Θεσσαλονίκης, κάτι σαν το γιοφύρι της Αρτας.

Τα όποια έργα φτιάχνουν, όπως αυτά στο κέντρο της Χαλκίδας, εκτός ότι πηγαίνουν με βήματα χελώνας, επειδή δεν παίρνουν τα αντίστοιχα μέτρα στήριξης των έργων, επιδεινώνουν τη ζωή των κατοίκων που δίκαια διαμαρτύρονται για την ταλαιπωρία που περνούν.

Τι να πρωτοθυμηθούμε άλλωστε; Το ίδιο δεν συμβαίνει και στα βουνά της Δίρφης, στα Κοτύλαια, όπου επιχειρούνται να φτιαχτούν τεράστιες αιολικές μονάδες για να κερδίζουν μια χούφτα μονοπώλια στην Ενέργεια, τις κατασκευές και αλλού;

Βρίσκουν στο άψε - σβήσε κεφάλαια για να εγκαταστήσουν τις «πράσινες» μονάδες βιοαερίου μέσα σε κατοικημένες περιοχές με αυξημένο κίνδυνο πλημμύρας, όπως στον Βατώντα, θέτοντας ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας για κατοίκους και επαγγελματίες. Μήπως είναι πιο φθηνό το ρεύμα στους κατοίκους της Εύβοιας που είναι «πρωτεύουσα» των ΑΠΕ; ΟΧΙ.

Μήπως υπάρχει σύγχρονο, ασφαλές, επαρκές δίκτυο διανομής και ηλεκτροδότησης; Ούτε. Μήπως οι εργαζόμενοι στους αντίστοιχους κλάδους δουλεύουν με ασφάλεια, σύγχρονα δικαιώματα; Οχι και πάλι. Η μήπως προβλέπεται κάποιου είδους προστασία για αγρότες και άλλα επαγγέλματα που πλήττονται από την επέλαση των ΑΠΕ;

Εδώ φτάσαμε στο σημείο το 2025, την εποχή δηλαδή της Τεχνητής Νοημοσύνης, το Αλιβέρι να είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω μολυσμένου νερού. Και η λύση που προτείνουν είναι κάποια ελάχιστα μπουκαλάκια νερό στα σχολεία, λες και οι μαθητές στο σπίτι δεν διψάνε, και όταν τους το λες αυτό προτείνουν να ανεβαίνουν ψηλά στις πηγές για να μαζεύουν νερό. Ποια άλλη περιγραφή θα μπορούσε αλήθεια να δώσει κάποιος για τον σύγχρονο Μεσαίωνα; Και όλα τα ρίχνουν πάλι στην κλιματική αλλαγή.

Ρωτάμε: Η κλιματική αλλαγή φταίει που το 40% του δικτύου είναι με αμίαντο; Που το μισό νερό χάνεται λόγω διαρροών; Που βρέθηκαν επικίνδυνα για την υγεία στοιχεία στο νερό; Που το φράγμα στα Μανίκια μένει ανολοκλήρωτο εδώ και δύο δεκαετίες;

Απαιτούμε: Εδώ και τώρα να εξασφαλιστεί ποιοτικό δωρεάν νερό για όλους τους κατοίκους. Είναι ντροπή 3 βδομάδες τώρα να μην έχει αντιμετωπιστεί αυτό το βασικό πράγμα: Να έχουν τα σπίτια δωρεάν ποιοτικό νερό.

Η παραπάνω κατάσταση δεν είναι ένα μεμονωμένο παράδειγμα. Είναι ένα ακόμα στα πολλά που επιβεβαιώνει την καταστροφική πολιτική κόστους - οφέλους της ΕΕ, που όλες οι κυβερνήσεις, οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές υλοποιούν κατά γράμμα.

Το έχετε ζήσει με τον πιο τραγικό τρόπο άλλωστε μέσα από πολλές πλημμύρες και στη Νότια και στη Βόρεια και στην κεντρική Εύβοια, με σοβαρότερη την πλημμύρα του 2020 στις περιοχές του Ληλάντιου πεδίου και των Μεσσαπίων, με θύματα 8 συνανθρώπους μας που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους.

Τα έργα που έγιναν με μεγάλη καθυστέρηση, δεν εγγυώνται την αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής. Συνεχίζουν να αφήνουν εκτεθειμένους τους κατοίκους και τις περιουσίες τους στο Ληλάντιο, όπως αυτό αποδείχτηκε με τις πρόσφατες πλημμύρες και κατολισθήσεις τον Δεκέμβρη σε Βόρεια και Νότια Εύβοια.

Η Εύβοια έχει καταγραφεί πλέον ως το πολύπαθο νησί, γιατί με πολλούς τρόπους έχει φανερωθεί η εχθρικότητα του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του απέναντι στον ευβοιώτικο λαό. Πλημμύρες, φωτιές, σεισμοί, κίνδυνος μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος, αφού υπάρχουν εργοστάσια κοντά ή μέσα στην οικιστική ζώνη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους όρους ζωής των εργαζομένων.

Για εμάς όμως είναι η Εύβοια όλων των εργαζομένων, των βιοπαλαιστών. Των εργατών της ΛΑΡΚΟ, που με τον αγώνα τους κατάφεραν να τα βάλουν με τα θηρία και να τα ζορίσουν. Των εργατών του Σκαλιστήρη, που αντιμετώπισαν το σκληρό ταξικό πρόσημο του κράτους και με το καρότο και με το μαστίγιο. Των μεγάλων αγώνων των λιγνιτωρύχων του Αλιβερίου, των τσιμεντάδων της Χαλκίδας.

Η αγωνιστική ανάταση που γεννήθηκε στη Βόρεια Εύβοια, συνεχίζει σήμερα στη γειτονιά της Νεάπολης, όπου οι κάτοικοι υπερασπίζονται από τα κοράκια το σπίτι οικογένειας με παιδί ΑμεΑ. Στην τεράστια αλληλεγγύη που εκφράστηκε για τον Βαγγέλη, στην αποφασιστικότητα χιλιάδων να μην επιτρέψουμε να συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη με τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε όλο το νησί, στην ανταπόκριση χιλιάδων στη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πυρόπληκτους της Βόρειας Εύβοιας, τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, τους σεισμοπαθείς Τουρκίας - Συρίας.

Τώρα πρέπει να δοθεί αγωνιστική συνέχεια σε όλα τα μέτωπα. Να τους στριμώξουμε για τα καλά. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο, ούτε για νέες αυταπάτες ότι δήθεν κάτι θετικό μπορεί να προκύψει για τον λαό από τις διεργασίες, δηλαδή τα παζάρια που είναι σε εξέλιξη στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη φυσικά και των άλλων κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα περισσότερο πρωτοστατεί στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που εξελίσσονται στην περιοχή μας.

Κι αυτό βέβαια δεν πρόκειται να ανακοπεί με την εκλογή του Τραμπ, για την οποία λέγονται πολλά, αλλά όχι το πιο σημαντικό: Οτι στην εκλογή Τραμπ οδήγησε η ίδια η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ, για το πώς θα διατηρηθεί η πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα έναντι της Κίνας και των συμμάχων της.

Μια ματιά να ρίξει κανείς στα δημοσιεύματα των προηγούμενων ημερών για το κινεζικό μοντέλο Τεχνητής Νοημοσύνης, θα καταλάβει ότι η μάχη αυτή διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Οπως και ο καθένας καταλαβαίνει πως αυτή η διαμάχη δεν πρόκειται να λήξει αναίμακτα. Το λέω κυρίως για όσους εμφανίζονται αισιόδοξοι για τη δήθεν φιλειρηνική ιμπεριαλιστική πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, αν και ήδη έχουν καταπιεί τη γλώσσα από τα όσα ωραία ξεστομίζει ο Τραμπ καθημερινά, μια για τον Καναδά, μια για τη Γροιλανδία, μια για τη Διώρυγα του Παναμά.

Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι - δυστυχώς - η Ελλάδα θα εξακολουθεί να είναι το πρωτοπαλίκαρο των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών και η αλήθεια είναι πως ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν χάνει ευκαιρία να μας επιβεβαιώνει κάθε μέρα που περνά. Εδώ για τα Τέμπη βγήκε να μιλήσει δημόσια, κι εκεί που είχε κατεβασμένο το κεφάλι, τον είδαμε να φωτίζεται ολόκληρος, να ζωντανεύει, τη στιγμή που είπε ότι η Ελλάδα είναι «μεγάλος αγοραστής όπλων από τις ΗΠΑ» και δαπανά πάνω από το 3% του ΑΕΠ σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς.

Δεν χάνει ευκαιρία ο Μητσοτάκης, ως μπροστινός λαγός, να ζητάει να δαπανηθούν περισσότερα χρήματα σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την πολεμική προετοιμασία. Χρήματα που λείπουν και θα λείψουν ακόμα περισσότερο από την Παιδεία, την Υγεία, το εισόδημα, γενικότερα από τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών και δω στη Χαλκίδα, σε όλη την Εύβοια. Αλλωστε ο ίδιος ο γραμματέας του ΝΑΤΟ έδωσε αυτή τη γραμμή στον Μητσοτάκη, τον Ανδρουλάκη, τον Φάμελλο, κι όλα τα καλά παιδιά του συστήματος.

Εμείς απευθυνόμαστε σε όλους όσοι κατανοούν πόσο επικίνδυνες είναι οι εξελίξεις. Και εδώ δεν χωράει ούτε εφησυχασμός, ούτε αναμονή, ούτε φυσικά αυταπάτες, αλλά μόνο δράση. Για να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες, τις ανάγκες του λαού και της χώρας, και να ξεμπερδεύουμε επιτέλους με αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας, της ανασφάλειας, των πολέμων και των αλλεπάλληλων κρίσεων. Τα βήματα που γίνονται, μικρά ή μεγάλα, αθόρυβα ή δυνατά, στην οργάνωση του κινήματος, των σωματείων, των συλλόγων, άλλων φορέων, είναι η ανάσα στο οξυγόνο που μας στερούν.

Το ΚΚΕ στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις αυτές τις προσπάθειες, το ξέρετε άλλωστε. Κάνει τα πάντα για να δυναμώσουν και να μαζικοποιηθούν περισσότερο οι συλλογικοί αγώνες, να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό και την εξουσία του.

Δίνει τη μάχη για να συγκροτηθεί ένα μεγάλο πανελλαδικό κίνημα που θα εκφράζει τη συμμαχία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, ενάντια στα μονοπώλια και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, ριζωμένο στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά και τις πόλεις. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην κατεύθυνση της ριζικής ανατροπής του συστήματος, φωτίζοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο για τον λαό, τον σοσιαλισμό.

Με τη ρεαλιστική πρόταση του ΚΚΕ μπορούμε να πάμε μπροστά. Με τις προτάσεις των άλλων θα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο σε αδιέξοδα, σε προβλήματα, σε πολεμικές συγκρούσεις, οικονομικές κρίσεις. Σας απλώνουμε το χέρι της ελπίδας, της αισιοδοξίας, του αγώνα. Κρατήστε το γερά, ζεστά και δεν θα το μετανιώσετε.