Ακόμα και αυτές τις κρίσιμες στιγμές ο «καημός» τους είναι να προστατευτεί το τουριστικό προϊόν
Eurokinissi |
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέστησε ...«ψυχραιμία» και σημείωσε προκλητικά ότι «προφανώς είναι πολύ καλύτερα να προετοιμαζόμαστε και να προλαμβάνουμε γεγονότα, παρά να τρέχουμε να τα αντιμετωπίζουμε εκ των υστέρων».
Δεν μπόρεσε πάντως να κρύψει την προτεραιότητα της κυβέρνησης, που είναι να διασωθούν τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων και τα έσοδα του κράτους από τον τουρισμό. Είπε χαρακτηριστικά ότι από το ίδιο σημείο «είχε εξαγγελθεί το άνοιγμα του ελληνικού τουρισμού το 2020» και συμπλήρωσε: «Δικαιωθήκαμε γι' αυτή μας την επιλογή, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι μπορούμε, προτάσσοντας την ασφάλεια και την υγεία των πολιτών ως απόλυτη προτεραιότητα, να μην υπονομεύσουμε ταυτόχρονα και την οικονομική δραστηριότητα, όχι μόνο της Σαντορίνης αλλά συνολικά της ελληνικής οικονομίας, καθώς ο τουρισμός αποτελεί έναν κρίσιμο πυλώνα της αναπτυξιακής δυναμικής της χώρας».
Χωρίς καμία τσίπα τα λέει αυτά όταν το κράτος αφήνει αθωράκιστο τον λαό απέναντι σε κάθε κίνδυνο που προκύπτει από την πολιτική που θεωρεί την προστασία της ανθρώπινης ζωής κόστος. Η δε επίσκεψη στο υποστελεχωμένο «Νοσοκομείο ΑΕ» του νησιού είναι η επιτομή της υποκρισίας για την ετοιμότητα.
Κατά τ' άλλα εξήγγειλε ξανά το νέο λιμάνι της Σαντορίνης στο Μονόλιθο, έργα αποφυγής των κατολισθήσεων, αλλά και Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο στο νησί, σε μια έμμεση ομολογία για το χάος που επικρατεί με τις κατασκευές ειδικά στην Καλντέρα που κρέμονται στον γκρεμό.
Σε σχόλιό του για την επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στη Σαντορίνη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει: «Αντί η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός να επιδίδονται - και σε αυτό το ζήτημα - στα γνωστά επικοινωνιακά σόου και σε ευχολόγια, αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να πάρουν τα μέτρα που απαιτούνται τόσο για την έγκυρη ενημέρωση των νησιωτών και για τη διευκόλυνσή τους, όσο και για την πρόληψη και διαχείριση των συνεπειών του φαινομένου.
Πολλά από τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης και προστασίας, κυρίως όσον αφορά τις υποδομές και τη στελέχωση υπηρεσιών, θα έπρεπε να έχουν ληφθεί προ πολλού. Ο λόγος που αυτό δεν έχει συμβεί είναι ακριβώς ο προσανατολισμός που έχει η καπιταλιστική ανάπτυξη και στη Σαντορίνη, δηλαδή η κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουριστικού κλάδου.
Αυτός είναι - ακόμα και αυτές τις κρίσιμες στιγμές - ο "καημός" του Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος μίλησε για την ανάγκη να προστατευτεί η φήμη του νησιού - τουριστικού προϊόντος, ενδεχομένως και σε βάρος της αντικειμενικής ενημέρωσης, γεγονός που εντείνει και τους κινδύνους από μια φυσική καταστροφή».
Και κοιτάω τον Παρθενώνα και σκέφτομαι πως αν έρθει και τον δει, θα βγει και θα πει πως πρέπει να ξεφορτωθούμε αυτά τα άχρηστα, τα κακά τα μάρμαρα, που κακιά σκουριά δεν τα πιάνει, να τα πετάξουμε σε καμιά θάλασσα ή ακόμα καλύτερα σε καμιά φτωχή χώρα - εξαρτάται από το κόστος των μεταφορικών - και στη θέση τους να τον αφήσουμε να μας σηκώσει έναν ουρανοξύστη που να λάμπει από δω ως το Ντουμπάι. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά ούτε εδώ, αν έρθει, θα σηκωθεί κανένας να του πει κουβέντα, αφού οι πολιτισμένοι άνθρωποι διαπραγματεύονται τα πάντα. Πόσο πάει για παράδειγμα το τετραγωνικό στη Γάζα; Εναν τάφο παιδιού, μισό τάφο ενήλικα, ή έναν τόνο στάχτης ίδιας μ' αυτήν που φουρνίζαν ξεφούρνιζαν στα κρεματόρια. Ηθελα να σταματήσω στην άκρη, να βγάλω τ' άντερά μου, αλλά την ώρα που το σκέφτηκα είδα στη στάση μια μάνα μ' ένα πιτσιρίκι κουκουλωμένους από το κρύο να παίρνουν το λεωφορείο, κι είπα να σεβαστώ το πεζοδρόμιο που πατούσαν. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα, αλλά ύστερα έδωσα το παρών μου στο βουλευτήριο, άλλοι έδωσαν ονόματα κι έμεινα με την οργή και την περιφρόνηση στα μούτρα μου κι εκεί, σε ό,τι αφορά στην Παλαιστίνη. Τρακόσιοι ψηφίσαμε πριν από μια δεκαετία, σε μια μοναδική ομόφωνη φορά, να γίνει ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Παλαιστινιακό Κράτος. Ούτε Ριβιέρα, ούτε Μακάο, ούτε Λας Βέγκας, αλλά ούτε και πάνω απ' όλα νεκροταφείο πολυτελείας...
Αν δεν είμαστε κουτορνίθια θαρρώ πως κόβουμε τις πλάκες και τα αστεία, τη σπατάλη δυνάμεων σε διαδικτυακούς αφορισμούς, και τεντώματα της αντοχής στη φρίκη και την ασχήμια, κι αρχινάμε Και μια Επανάσταση των Λέξεων. Να τους δώσουμε με πράξεις το όνομά τους και να μην λιντσάρουμε για την ευκολία μας τις γλώσσες των παιδιών μας. Αλλιώς απλώς η σιωπή θα ναι χρυσός για κάποιους, και η γενοκτονία θεάρεστη.
Το σύνολο της Ενέργειας που έχει εκλυθεί μέχρι τώρα είναι ανάλογο με έναν σεισμό 5,9 Ρίχτερ, όπως ήταν ο σεισμός της Αθήνας. Στην τωρινή περίπτωση, επειδή οι σεισμοί συμβαίνουν σε θαλάσσιο χώρο ανάμεσα σε Σαντορίνη και Αμοργό, οι επιπτώσεις έως τώρα είναι πολύ μικρότερες και αφορούν κυρίως τον κίνδυνο κατολισθήσεων. Πρέπει να πούμε ότι η καταστροφικότητα ενός σεισμού εξαρτάται από το σύνολο της Ενέργειας που εκλύεται και το πόσο κοντά συμβαίνει σε κατοικημένη περιοχή.
Σε ό,τι αφορά τον μηχανισμό γένεσης σεισμών και ηφαιστείων, άποψή μου - αλλά και άποψη άλλων επιστημόνων, που τεκμηριώνεται και με τα στοιχεία και τα δεδομένα που έχουμε - είναι ότι αυτά είναι επεισοδιακά φαινόμενα που απαιτούν μεγάλη συγκέντρωση Ενέργειας σε περιορισμένο χώρο και χρόνο, οφείλονται σε διεργασίες που γίνονται στο εσωτερικό της Γης και δεν έχουν σχέση με κινήσεις τεκτονικών πλακών. Σε αυτό που συμβαίνει τώρα στις Κυκλάδες έχουμε σεισμικές δονήσεις, ένα σμήνος σεισμών που εξελίσσεται σε περιοχή με ηφαιστειακή και σεισμική δραστηριότητα.
Στη Σαντορίνη και στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο, υπάρχει αυτή η παράλληλη δραστηριότητα, όχι όμως με την έννοια αιτίας - αποτελέσματος, του άμεσου συσχετισμού. Ωστόσο η μία διεργασία μπορεί να επηρεάσει την άλλη, και οφείλουμε να τις παρακολουθούμε διαρκώς και επισταμένα. Η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα για έναν πολύ μεγαλύτερο σεισμό των 5,2 Ρίχτερ, που έχει συμβεί έως τώρα, αλλά δεν θεωρώ ότι αυτό είναι το πιθανότερο, και σε κάθε περίπτωση δεν θα είναι αντίστοιχος του καταστροφικού σεισμού του 1956, με τα 7,7 Ρίχτερ.
Ομως, πέρα από την όποια επιστημονική προσέγγιση, το γεγονός είναι ότι η χώρα μας έχει πολύ υψηλή σεισμικότητα, τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη και την έκτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Το καλό είναι ότι οι περισσότεροι σεισμοί γίνονται σε θαλάσσιο περιβάλλον και όχι στη στεριά και στις κατοικημένες περιοχές. Για παράδειγμα, στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια επειδή οι σεισμοί είναι στη στεριά τα θύματα είναι πολλαπλάσια, κάπου 80.000 (53.000 μόνο στο πρόσφατο στην Ανατολία) και μεγαλύτερες οι καταστροφές απ' ό,τι στη χώρα μας.
Αυτό που πρέπει να μείνει στον κόσμο είναι η βασική αρχή ότι επειδή οι σεισμοί δεν προβλέπονται, πρέπει το κράτος να είναι προετοιμασμένο σαν να ήταν να γίνει ένας μεγάλος και καταστροφικός σεισμός ανά πάσα στιγμή. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένες ενέργειες πριν, κατά και μετά τον σεισμό».