Eurokinissi

Με ανακοίνωσή της αναφέρεται στις μεγάλες κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 7 Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη και σε όλες τις μεγάλες πόλεις και κωμοπόλεις της Κεντρικής Μακεδονίας, που ανέδειξαν ότι «νίκησε η φωνή και όχι η σιωπή!».

«Οι μαθητές μίλησαν: Αυτό το έγκλημά τους μας γέμισε οργή, είτε με τα κέρδη τους ή με τη ζωή!

Οι χιλιάδες μαθητές που βουλιάξαμε το κέντρο της Θεσσαλονίκης, οι δεκάδες δραστηριότητες που κάναμε μέσα στα σχολεία μας, όπως τα συνθήματα με τις τσάντες μας, από τους μαθητές στα Κύμινα μέχρι τους μαθητές του Ευκλείδη και την τοπική πορεία στη Σίνδο μέχρι τους μαθητές του Λαγκάδα και του Χορτιάτη και πολλών άλλων σχολείων της πόλης που συμμετείχαμε στην πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης...

Στείλαμε ξανά το μήνυμα:

Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί, δεν θα συγχωρεθεί!

Κανένας ένοχος δεν θα συγκαλυφθεί!

Θα νικήσουν είτε τα κέρδη είτε η ζωή! Το ορκιζόμαστε!».

Εκφράζει τη συγκίνηση που ένιωσαν οι μαθητές, με την μαθήτρια από το ΓΕΛ του Λαγκαδά που έχασε τη νονά της στο τρένο του θανάτου και μίλησε στο συλλαλητήριο, αλλά και με τους μαθητές από το 6ο ΓΕΛ Καλαμαριάς που έκαναν πανό με το όνομα παλιάς συμμαθήτριάς τους που έχασε τη ζωή της στο έγκλημα.

Και τονίζει: «Ο αγώνας μας δεν τελειώνει εδώ!

Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να γίνει ακόμα μεγαλύτερη φασαρία μέσα στα σχολεία! Να φτάσει παντού το μήνυμά μας!

Ενημερώνουμε τους συμμαθητές μας, συζητάμε στα μαθητικά μας συμβούλια, κάνουμε συνελεύσεις στα σχολεία μας, κάνουμε πορείες και διαμαρτυρίες στις γειτονιές και στους δήμους μας!

Οργανωνόμαστε, συντονιζόμαστε, γινόμαστε ακόμα περισσότεροι και ακόμα πιο αποφασισμένοι! Κάνουμε συνεδριάσεις των συντονιστικών μας επιτροπών και φτιάχνουμε και νέες παντού!».

INTIME NEWS

Η απόφαση ουσιαστικά αναφέρει ότι τα τρένα κινούνταν στα «τυφλά» χωρίς κανένα σύστημα ασφαλείας, κατά τη διάρκεια της πολύνεκρης σύγκρουσης, με ευθύνη των εταιρειών του ΟΣΕ και της «Hellenic Train», που γνώριζαν απόλυτα την επικίνδυνη κατάσταση. Βέβαια οι εταιρείες δεν είχαν αυτήν την ασυδοσία από μόνες τους αλλά γιατί όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ υπηρετούσαν την εγκληματική πολιτική της «απελευθέρωσης» και της ιδιωτικοποίησης που προωθείται σε όλη την ΕΕ, του τεμαχισμού του σιδηρόδρομου, που στις ράγες του κέρδους θυσιάζεται η ασφάλεια. Αλλά σε αυτά δεν υπεισέρχεται το αστικό δικαστήριο.

Ωστόσο το σκεπτικό της απόφασης αναδεικνύει ορισμένες από τις σοβαρές πλευρές που οδήγησαν στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα καθώς και ευθύνες τόσο για τον ΟΣΕ, που έχει την υποδομή όσο και για την «Hellenic Train», που έχει τα βαγόνια, το μεταφορικό έργο.

Πιο αναλυτικά, το δικαστήριο υπογραμμίζει ότι τη μέρα του δυστυχήματος δεν λειτουργούσε «η φωτεινή πλευρική σηματοδότηση, η οποία μεταξύ της Λάρισας και των Νέων Πόρων ήταν εκτός λειτουργίας από το 2019». Επίσης, δεν λειτουργούσε ούτε το «σύστημα τηλεδιοίκησης και ελέγχου κυκλοφορίας που μεταξύ άλλων δεν επιτρέπει να χαραχθούν αυτόματα μη συμβατά μεταξύ τους δρομολόγια». Οπως επισημαίνεται, με τη χρήση του συγκεκριμένου συστήματος η «χάραξη του δρομολογίου της IC 62 (επιβατική αμαξοστοιχία) θα γινόταν από τον κεντρικό χειριστή, ο οποίος στο κέντρο της τηλεδιοίκησης θα είχε την πλήρη εικόνα της κατάστασης όλων των σταθμών της περιοχής του και της γραμμής που διαχειριζόταν και επιτηρούσε και θα διαβιβαζόταν για εκτέλεση στον σταθμάρχη Λάρισας».

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, δεν λειτουργούσε ούτε το «σύστημα επιβολής αυτόματης πέδησης (μεταξύ αυτών το ECTS) για την περίπτωση που ο οδηγός δεν συμμορφώνεται με τα φωτοσήματα». Οπως αναφέρεται, «εάν λειτουργούσε και χαραζόταν το δρομολόγιο της IC 62 από τη γραμμή καθόδου (είτε από τον σταθμάρχη Λάρισας είτε από τον κεντρικό χειριστή τηλεδιοίκησης), ο επόμενος από τη Λάρισα σταθμός (Ν. Πόροι) δεν θα έδινε την ελεύθερη γραμμή καθόδου για την εμπορική αμαξοστοιχία και το φωτόσημο στην έξοδο θα ήταν κόκκινο». Επίσης, αναφέρεται ότι «αν ο μηχανοδηγός της εμπορικής αμαξοστοιχίας δεν συμμορφωνόταν και παραβίαζε το κόκκινο φωτόσημο εξόδου από τους Ν. Πόρους, θα ενεργοποιούνταν από το σύστημα ETCS η αυτόματη πέδηση και για τους δύο αντίθετα κινούμενους συρμούς, οι οποίοι θα ακινητοποιούνταν επιτόπου. Δηλαδή, ακόμη και όλα λάθος να είχαν γίνει από τον μηχανοδηγό και τον σταθμάρχη και πάλι το δυστύχημα θα είχε αποσοβηθεί».

Ακόμα τονίζεται: «Το αρχικό λάθος του σταθμάρχη της Λάρισας υπήρξε μοιραίο ακριβώς επειδή δεν λειτούργησαν αυτές οι ασφαλιστικές δικλείδες. Το λάθος του σταθμάρχη θα το σταματούσε η τηλεδιοίκηση, δηλαδή ο πιο έμπειρος σταθμάρχης που θα ασκούσε την τηλεδιοίκηση. Στο πλαίσιο της τηλεδιοίκησης θα υφίστατο και σηματοδότηση και δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να χαραχθούν δύο τρένα σε μια γραμμή. Ελλείπουσας τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης στο συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής, ο στερούμενος εμπειρίας σταθμάρχης που βρισκόταν μόνος στη βάρδια ήταν εντελώς ανεπαρκής για τη διαχείριση της κυκλοφορίας».

Αποκαλυπτική είναι η δικαστική απόφαση και σε ό,τι αφορά τη λειτουργία του Κέντρου Ελέγχου Κυκλοφορίας Λάρισας. Οπως σημειώνεται, «επειδή ακριβώς δεν λειτουργούσε η φωτοσήμανση δεν λειτουργούσε επίσης και το Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας Λάρισας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κεντρικός χειριστής που να επιτηρεί τον σταθμάρχη Λάρισας και να μπορεί να επέμβει σε περίπτωση λανθασμένων χειρισμών όπως η προκειμένη».