Συνεχίστηκε χτες η δίκη για τη δολοφονία του Αντώνη Καργιώτη στο λιμάνι του Πειραιά στις 5/9/2023, όταν μέλη του πληρώματος του πλοίου «Blue Horizon» της «Attica Group», με προορισμό το Ηράκλειο, έσπρωξαν τον 36χρονο από τον καταπέλτη στη θάλασσα και τον άφησαν αβοήθητο να πνιγεί. Προφυλακιστέοι βρίσκονται ο πλοίαρχος και ο ύπαρχος, ενώ ο υποπλοίαρχος και ο ναύκληρος έχουν αφεθεί ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους και αντιμετωπίζουν το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και με ενδεχόμενο δόλο. Στον πλοίαρχο καταλογίζεται ότι έδωσε την άδεια στο πλοίο να αποπλεύσει με ανοιχτό καταπέλτη, παραβιάζοντας τους κανονισμούς ασφαλείας. Ετσι, κατηγορείται για συνέργεια σε ανθρωποκτονία.

Ο ίδιος στην απολογία του χτες προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, λέγοντας ότι «βρέθηκε σε ηθικό δίλημμα»: «Τον άνθρωπο ή το πλοίο και τους άλλους... Αναγκάστηκα να κάνω κίνηση αργά, διώχνοντας τα απόνερα και απομακρύνοντας παράλληλα το πλοίο. Ηθελα να έχω τιμόνι για να αποφύγω άλλο δυσάρεστο συμβάν, όπως το να μου φύγει το πλοίο και να πέσει κάπου».

Ερωτηθείς γιατί δεν έκανε κάτι για τον άνθρωπο που ήταν στη θάλασσα, η απάντηση ήταν εξίσου κυνική: «Μέσα στο λιμάνι υπάρχουν αρχές. Περίμενα να ακούσω κάποια εντολή. Πήρα τηλέφωνο στον θάλαμο επιχειρήσεων και τους ενημέρωσα. Ηταν ήδη ενήμεροι και μου είπαν ότι έχει επιληφθεί το Λιμενικό, και να συνεχίσω». Σχετικά με το γιατί δεν έδωσε εντολή να ριχτεί σωσίβιο στον Αντώνη, ανέφερε ότι «ήταν τόσο γρήγορα όλα, τόσο σοκαριστικό, και προσπαθούσα να διαχειριστώ τόσα πράγματα. Για το σωσίβιο, θεώρησα ότι ο αξιωματικός το έχει ήδη ρίξει. Σε εκείνο το σημείο δεν είχα πού να πάω το πλοίο (...) είχα 600 επιβάτες». Επίσης, ισχυρίστηκε ότι θεώρησε πως κάποιος γλίστρησε, ενώ στη συνέχεια παραδέχτηκε ότι είδε το άψυχο σώμα να επιπλέει ως κουφάρι.

Μεγάλη είναι η ανταπόκριση των εργατικών σωματείων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και άλλων φορέων της Κέρκυρας στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου του νησιού για συμμετοχή στην κινητοποίηση σήμερα Παρασκευή, στις 6 μ.μ. στην Πόρτα Ριάλα, για τη διεκδίκηση μέτρων αντιμετώπισης του οξυμένου προβλήματος με το νερό.

Ηδη έχουν δηλώσει συμμετοχή πάνω από 45 φορείς, ανάμεσα στους οποίους 23 εργατικά σωματεία, η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας και 6 Αγροτικοί Σύλλογοι, η Ενωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Σχολείων Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και 7 αθλητικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι. Το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας διεκδικεί άμεσες και μόνιμες λύσεις για φτηνή και ασφαλή πρόσβαση όλου του λαού στο νερό, ενάντια στην εμπορευματική διαχείρισή του. Συγκεκριμένα, διεκδικεί έργα αντικατάστασης του απαρχαιωμένου υδρευτικού δικτύου, επαρκή χρηματοδότηση από το κράτος για πλήρη κάλυψη των αναγκών, προσλήψεις του απαραίτητου εργατοϋπαλληλικού προσωπικού στις ΔΕΥΑ και στις υπηρεσίες ύδρευσης, και προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού φιλτραρίσματος, διύλισης και γενικά βελτίωσης του νερού. Στο πλαίσιο της κινητοποίησης θα πραγματοποιηθεί συναυλία διαμαρτυρίας με συμμετοχή τοπικών μουσικών σχημάτων, ενώ θα συμμετάσχει και ο Χριστόφορος Ζαραλίκος.

Προκαταρκτική έρευνα «για ενέργειες ή παραλείψεις των υπαλλήλων στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί» ξεκινά η Εισαγγελία Πρωτοδικών, μετά τη δολοφονία της 44χρονης από τον 47χρονο νοσηλευόμενο. Σύμφωνα με πληροφορίες οι εισαγγελικές αρχές αναμένεται να εξετάσουν τη δικογραφία που έχει ήδη σχηματιστεί σε βάρος του 47χρονου δράστη και να διερευνηθεί μεταξύ άλλων αν βρισκόταν σε σωστό καθεστώς νοσηλείας από το νοσηλευτικό προσωπικό. Παράλληλα οδηγήθηκε ενώπιον του εισαγγελέα ο 47χρονος, σε βάρος του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, της οπλοφορίας - οπλοχρησίας και της παράνομης βίας, καθώς απείλησε δύο υπαλλήλους.

Θυμίζουμε ότι τρεις μήνες πριν ο ίδιος άνθρωπος σκότωσε άλλη μια γυναίκα, στο Ψυχιατρείο Κέρκυρας, του αποδόθηκε το ακαταλόγιστο και ήταν με το καθεστώς του άρθρου 69, δηλαδή είχε ποινικό αδίκημα σε βάρος του και έπρεπε να νοσηλεύεται σε ειδική κλινική. Αυτό όμως δεν συνέβη, κάτι που αποτελεί γενικευμένο φαινόμενο, λόγω της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης της Ψυχικής Υγείας, με αποτέλεσμα τέτοιοι ασθενείς, με υψηλή επικινδυνότητα, να νοσηλεύονται μαζί με άλλους ψυχικά ασθενείς, που έχουν άλλες θεραπευτικές ανάγκες. Ευθύνη γι' αυτό δεν έχουν οι εργαζόμενοι, που τρέχουν και δεν φτάνουν, αλλά η εγκληματική πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά, που έχει οδηγήσει σε αυτές τις απαράδεκτες καταστάσεις.