Ετσι, και εγώ απολαμβάνω τον καφέ μου μαζί με καλή παρέα και «αγναντεύοντας» το δάσος. Συγχρόνως, όμως με τη γνωστή περιέργεια που με διακρίνει «χαζεύω» τους συνανθρώπους γύρω μου. Ακούω «άθελά» μου την έντονη συζήτηση που είχε μια διπλανή παρέα. Πρωταγωνιστές ένα μικρό κορίτσι γύρω στα 13 και ένας νεαρός σχεδόν μια πενταετία μεγαλύτερος. Αφορμή, όπως ανακάλυψα στην πορεία, ήταν ένα κάλεσμα της ΚΝΕ για την εκδήλωση που θα γινόταν στην περιοχή το ίδιο βράδυ, στο πλαίσιο του 27ου Φεστιβάλ της. Αιτία η άρνηση του νεαρού να πάει στην εκδήλωση, γιατί αυτή τη διοργάνωναν, όπως έλεγε, τα «μικρά κομμούνια» και αυτό από μόνο του είναι λόγος να μην πάει ούτε αυτός, αλλά ούτε και όλη η παρέα.

Η νεαρή, όμως, είχε αντίθετη άποψη την οποία υπεράσπιζε με σθένος «αραδιάζοντας» σε έντονο ύφος και με ανεβασμένη την ένταση της φωνής της, σειρά επιχειρημάτων για τη δράση της ΚΝΕ. Επιχειρήματα που τα αντλούσε από τη δράση της ΚΝΕ στο σχολείο της κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στην εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Τη δράση της ΚΝΕ σε κάθε αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση και διαδήλωση. Για το πώς η ΚΝΕ - ή αλλιώς τα «μικρά κομμούνια» - ξέρει να διασκεδάζει, ξέρει να αγωνίζεται, ξέρει να ξεπερνά δυσκολίες και να βρίσκεται στην πρώτη τη γραμμή.

Συνέχιζα να παρατηρώ τις αντιδράσεις των γύρω μου. Να κοιτώ τα μάτια και να προσπαθώ να μαντέψω το επόμενο βήμα τους. Ξαφνικά ακούω πάλι αυτή την κοριτσίστικη φωνή, που λίγο πριν με είχε κάνει να «κολλήσω» πάνω της: «Πάμε να βοηθήσουμε και εμείς στην κατάσβεση», λέει το κορίτσι στον νεαρό που λίγο πριν είχαν διαπληκτιστεί. Εκείνη τη στιγμή δίνουν τα χέρια. «Ο,τι είπαμε - είπαμε», της λέει ο νεαρός. «Δεν έχει σημασία τι πιστεύει ο καθένας μας. Αυτή τη στιγμή πάμε παρέα να προσφέρουμε τη βοήθειά μας», προσθέτει. «Αντε σήκω γρήγορα. Το βράδυ, όμως, θα σε πάω και εγώ στην εκδήλωση της ΚΝΕ, έτσι για να δεις λίγο τι μπορούν να κάνουν και αυτά τα "μικρά κομμούνια", όπως μας χαρακτήρισες», είπε η μικρή. Ευθύς σηκώθηκαν μαζί και η παρέα τους - που λίγο πριν έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους για την έντονη συζήτηση των δύο φίλων τους - με προορισμό το «βουνό τους» και το «δάσος τους».

Κάθισα να τους βλέπω να απομακρύνονται. Σκέφτηκα ότι τελικά στις δύσκολες στιγμές, όταν κάποιος απειλείται ή όταν ακόμα κινδυνεύει κάτι δικό σου - τη συγκεκριμένη στιγμή το «βουνό τους» και το «δάσος τους» - μπορούν να βρουν το δρόμο που όλοι μαζί θα πορευτούν. Τον ίδιο δρόμο ακολουθήσαμε εκείνο το μεσημέρι και οι υπόλοιποι που βρισκόμασταν εκεί.

Γρηγοριάδης Κώστας

***

Δε νομίζετε ότι έχουμε πολύ καιρό να δούμε το ζεύγος Κλίντον, καθώς και το σκύλο με την Τσέλσι; Ειδικά την τελευταία! Πάει πάνω από μήνα, που εμφανίστηκε στις κάμερες μ' εκείνο το μαύρο σομπρέρο του κολεγίου και τις κάλτσες- παπούτσια σαν τους Σκοτσέζους!..

Ειδικά η Τσέλσι, λοιπόν, μας έχει λείψει... Κι ο σκύλος...

***

Αν ζυγιστούν οι ταινίες που παίχτηκαν στις TV από τον περασμένο Σεπτέμβρη (νέα προγράμματα!!!) μέχρι τώρα, πόσοι τόνοι σαβούρας μαζεύονται από τη μια μεριά; Και πόσο είναι το βάρος των ταινιών που πράγματι άξιζαν; Ελέφαντας από τη μια, σπουργίτι απ' την άλλη, όσον αφορά την ποσότητα που καταβρόχθισε το δύστυχο κοινό....

***

Νέα άλωση φοβάται ο αρχιεπίσκοπος μήπως υποστούμε! Ποια ήταν η προηγούμενη, το ξέρουμε! Η Πόλη, η Βασιλεύουσα κλπ.

Καλά, εμείς τι σχέση έχουμε με εκείνη την Πόλη; Αυτή ήταν η πόλη των αυτοκρατόρων, κατά κανόνα δολοφόνων, καταπιεστών, μηχανορράφων, σφαγέων ολόκληρων λαών, ρουφήχτρες αίματος, με όλη τη σημασία της λέξης...

Υ.Γ. Ας αφήσουμε γι' άλλη φορά τα περί σύγχρονης άλωσης (νέας), γιατί εκείνο που εμείς βλέπουμε, είναι να τσεκουρώνονται δικαιώματα των λαών, που ο αρχιεπίσκοπος δε θέλει να το βλέπει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Βρε βρε ο Κουναλάκης πάλι στα τηλεοπτικά «παράθυρα». Οπως ακριβώς και πέρσι τέτοιον καιρό. Οχι, μη φανταστείτε πως βγήκε για να κατακεραυνώσει τις αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές, τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και άλλα τέτοια θέματα. Οχι. Στην ειδικότητά του πήγε και μίλησε για να διαφωτίσει, λέει, όλους εκείνους τους θρησκόληπτους για τα χάλια της εκκλησίας που πάει κι ανακατεύεται στην πολιτική. Οχι, δε μίλησε για τον αναγκαίο και υπερώριμο χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Αυτά δεν είναι και τόσο ρεαλιστικά αιτήματα. Απλά, είδε τους παπάδες που καθημερινά βγαίνουν πλέον στα τηλεοπτικά «παράθυρα» και είπε να πάει κι αυτός έτσι, για να συνδράμουν τα κανάλια στην αύξηση της τηλεθέασης... Βρεμένη σανίδα που θέλετε όλοι σας...

***

Θα ήταν ωραίο, αν ο τηλεοπτικός φακός έπιανε τον Χριστόδουλο και την ακολουθία του να τρώνε αστακομακαρονάδες!

Θα πείτε; Ανθρωποι δεν είναι κι αυτοί; Γιατί να μη φάνε; Σωστά! Δεν τους κακολογούμε γι'αυτό! Να φάνε! Και να φάνε μέχρι σκασμού, αν έτσι το επιθυμούν!

Δύο ενστάσεις μόνο. Το γεγονός ότι τρώνε, δεν αποτελεί είδηση. Αυτό αφορά τα κανάλια... Το δεύτερο αφορά τους ίδιους: Αφού τίποτε το ανθρώπινο δεν τους είναι ξένο, γιατί το παίζουν επουράνιοι;

***

Δεν έχω καταλάβει: Το παπαροκάδες δεν το λέμε σκωπτικά; Δηλαδή δεν το λέμε με την έννοια ότι αν πεις παπαροκά κάποιον παπά, θα πρέπει αυτός να θεωρήσει ότι τον ειρωνεύεσαι;

Κι όμως! Ο Μουλατσιώτης (άκου Μουλατσιώτης...) αυτοπαινεύεται, καμαρώνει! (Οι από πίσω του δε μιλούν ποτέ! Τους έχει καπελώσει;). Κάνει διαρκώς δηλώσεις και πετάει στον αέρα το καλυμμαύχι, ως γνήσιος παπαροκάς! Ακου παπαροκάδες! Σα να λέμε νούμερα, μου μοιάζει...

***

Αντε γεια σας και χαρά σας και για σήμερα. Αύριο πάλι μαζί, όπως, άλλωστε, κάθε μέρα...