Πιο συγκεκριμένα, η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΥΠΠΟ, σε συνέχεια της απαράδεκτης ΕΔΕ που είχε διαταχθεί, κάλεσε σε απολογία τον αρχαιολόγο που υπηρετεί στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Εβρου, με πολυετή πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική δράση, επειδή θεωρήθηκε «υποκινητής» συλλογικής ανακοίνωσης εργαζομένων του Μουσείου Αλεξανδρούπολης και της ΕΦΑ Εβρου με τίτλο «Οι ΝΑΤΟικοί είναι ανεπιθύμητοι στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης».

Θυμίζουμε ότι το περασμένο καλοκαίρι εργαζόμενοι στο Αρχαιολογικό Μουσείο και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Εβρου εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην απόφαση να ανοίξει το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης σε ώρα που ήταν κανονικά κλειστό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ΝΑΤΟικοί που βρίσκονταν στην πόλη. Μάλιστα, στηλίτευσαν το γεγονός ότι οι ΝΑΤΟικοί ζητούν να μπουν δωρεάν, τη στιγμή που ένα στέλεχος του ελληνικού στρατού ή κάποιος άλλος πολίτης, για να επισκεφτεί το Μουσείο, πρέπει να πληρώσει εισιτήριο 6 ευρώ, που από τον φετινό Μάη θα γίνει 10 ευρώ. Ανέδειξαν ακόμα την προκλητική στάση του υπουργείου που έδωσε την άδεια να ανοίξει το Μουσείο για την ειδική περίσταση, ενώ δεν φροντίζει να υπάρχει το απαιτούμενο προσωπικό για να υπάρχει η δυνατότητα λειτουργίας και κάποιων απογευμάτων, που θα εξυπηρετούσε συνολικά τους πολίτες. Προκλητικά, μάλιστα, ζητούσε να εργαστούν συμβασιούχοι που ήταν δύο μήνες απλήρωτοι. Οι εργαζόμενοι κατέληγαν ότι «το Μουσείο και τα εκθέματά του ανήκουν στον ελληνικό λαό και πρέπει να είναι προσβάσιμα σε κάθε πολίτη, Ελληνα ή ξένο, που θέλει να τα γνωρίσει. Οι "επισκέπτες" όμως της Πέμπτης δεν έρχονται ατομικά, σαν πολίτες, αλλά σαν ΝΑΤΟικοί, δηλαδή σαν μεσίτες ενός πολεμοκάπηλου οργανισμού. Με αυτήν την ιδιότητα είναι ανεπιθύμητοι».

Την απαράδεκτη δίωξη του εργαζόμενου καταγγέλλει με ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ).

Οπως αναφέρει, «για πρώτη φορά στα χρονικά της μεταπολίτευσης, η έκφραση γνώμης ενάντια στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και υπέρ του κοινωνικού ρόλου του Μουσείου Αλεξανδρούπολης μετατράπηκε σε πειθαρχικό αδίκημα». Μάλιστα, «μεταξύ των πειθαρχικών παραπτωμάτων, που καταλογίζει η ΕΔΕ, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι ο συνάδελφος υπέπεσε και στο πειθαρχικό παράπτωμα της "παραβίασης υποχρέωσης εχεμύθειας" επειδή απευθύνθηκε στο σωματείο του, τον "Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων"». Ενώ, όπως σημειώνει, «αρχαιολόγος σε ακριτική Εφορεία διώκεται ως "ανεπιθύμητος" λόγω των απόψεών του από εκείνους που δήθεν κόπτονται για τη "στελέχωση της επαρχίας" με προσωπικό. Και διώκεται για μια ανακοίνωση που κατέληγε με αίτημα την επαρκή στελέχωση των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων του Εβρου!».

Ο ΣΕΑ παράλληλα σχολιάζει τις πρόσφατες εξαγγελίες της κυβέρνησης για την αναμόρφωση των πειθαρχικών διατάξεων των δημοσίων υπαλλήλων, επισημαίνοντας ότι «δεν είναι καθόλου τυχαίες και σχετίζονται με την ανάγκη που έχει το κράτος, πιο πολύ από άλλες περιόδους, να έχει σε πλήρη υποταγή τους δημοσίους υπαλλήλους».

Ο ΣΕΑ δηλώνει ότι θα σταθεί δίπλα «στον συνάδελφο με κάθε τρόπο μέχρι να καταργηθεί αυτή η παράτυπη και αντισυνταγματική δίωξη» και ότι παλεύει «ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας σε πολέμους του ΝΑΤΟ, για ειρήνη και ευημερία όλων των λαών». Καλεί την γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς να παύσει αμέσως την πειθαρχική δίωξη. Απευθυνόμενος στην ΑΔΕΔΥ και τα σωματεία, τονίζει την ανάγκη να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον διωκόμενο αρχαιολόγο.

Ο Γιώργος Μπλάνας ήταν μια από τις σημαντικότερες ποιητικές μορφές των τελευταίων δεκαετιών. Εχοντας κατακτήσει με βαθιά μελέτη και άσκηση την ικανότητα να γράφει απλά και κατανοητά μετά από τα πρώτα βήματα μελαγχολικού λυρισμού, μετάγγισε στην ποίησή του τη φιλοσοφία, τον διαλεκτικό υλισμό και την Ιστορία. Με αυτό το πνεύμα προσέγγισε και το αρχαίο δράμα, «ζωντανεύοντας» έτσι τις εξαιρετικές μεταφράσεις του.

Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα ήταν το 1987, με την έκδοση της ποιητικής συλλογής «Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν τη σφαγή». Εκτοτε κυκλοφόρησε 10 ποιητικές συλλογές, ενώ ασχολήθηκε επίσης με την κριτική, αλλά και με τη μετάφραση πλήθους σύγχρονων, κλασικών και αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων (Εντγκαρ Αλαν Πόε, Τσαρλς Μπουκόφσκι, Ντίλαν Τόμας, Εζρα Πάουντ, Αλεν Γκίνσμπεργκ, Αλεξάντερ Πούσκιν κ.ά.). Δική του είναι και η μετάφραση του σπουδαίου έργου «Κατάσταση Πολιορκίας», του Παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς.

Στο θέατρο τον σύστησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός το 2011 με τη μετάφρασή του στον «Ηρακλή Μαινόμενο» του Ευριπίδη, μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου η οποία παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο. Πολλά είναι τα ανεβάσματα τραγωδιών που έχουν χρησιμοποιήσει δικές του μεταφράσεις.

Το 2015 έλαβε το κρατικό βραβείο μετάφρασης ξένης λογοτεχνίας, για το έργο «Ζωή και Πεπρωμένο» του Β. Γκρόσμαν, ενώ απέσπασε βραβεία για την ποιητική του συλλογή «Στασιωτικά [1-50]» αλλά και για τη μετάφρασή του στην τραγωδία «Ηρακλής Μαινόμενος».