-- Καλημέρα σας κ. Χατζηνικολάου. Καλή βδομάδα σε όλους και όλες.

-- Να ξεκινήσω με ένα σχόλιό σας για το κυβερνητικό σχήμα που προέκυψε μετά τον ανασχηματισμό. Δίνει κατά τη δική σας άποψη, κατά τη δική σας γνώμη, ευκαιρία επανεκκίνησης στην κυβέρνηση, ή δεν αλλάζει τίποτα;

-- Δεν βγάζει την κυβέρνηση από τη δύσκολη θέση όπου την έχει φέρει αυτό το λαϊκό ρεύμα από τους αγώνες του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Το πρόβλημα της κυβέρνησης, κ. Χατζηνικολάου, δεν είναι ούτε τεχνοκρατικό, ούτε ηλικιακό, ούτε επικοινωνιακό. Είναι βαθιά πολιτικό, κατά την άποψή μας. Δεν κρύβεται, δηλαδή, με αλλαγές κάποιων υπουργών, κάποιων υπουργείων σε πρόσωπα, με είσοδο κάποιων νέων, για παράδειγμα, για να υπηρετήσουν μια πραγματικά γερασμένη πολιτική. Και, φυσικά, λέμε σε όλους τους τόνους ότι η λύση για τον λαό μας δεν είναι η μεταμφίεση, δεν είναι η αναπαλαίωση ενός χρεοκοπημένου συστήματος. Είτε αυτές βέβαια τις μεταμφιέσεις τις κάνει η κυβέρνηση, όπως τώρα με τον ανασχηματισμό, είτε πλασάρονται και από κόμματα της βολικής αντιπολίτευσης.

-- Τώρα ετοιμαζόμουν να σας ρωτήσω, Γραμματέα, γι' αυτήν τη νέα εικόνα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Μια εικόνα η οποία εμφανίζει δεξιά της ΝΔ ένα 20% σε τρία - τέσσερα διαφορετικά σχήματα και αυτό, παράλληλα με το φούσκωμα της ακροδεξιάς στην υπόλοιπη Ευρώπη, δημιουργεί μια ανησυχία. Και από την άλλη μεριά βλέπουμε ανακατατάξεις και στα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Το μεν ΚΚΕ έχει μια σταθερή άνοδο, και περί το διψήφιο κινείται, αλλά βλέπουμε για παράδειγμα την Πλεύση Ελευθερίας να περνά το ΠΑΣΟΚ, βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να συρρικνώνεται. Αυτή η εικόνα της πολυδιάσπασης μήπως ευνοεί τελικά την κυβέρνηση, γιατί δεν προκύπτει έτσι εμφανώς μια εναλλακτική λύση;

-- Ξέρετε, γενικά αποφεύγω να σχολιάζω δημοσκοπήσεις. Φυσικά, τις βλέπουμε, τις παρακολουθούμε, τις παίρνουμε υπόψη. Αποτυπώνουν οπωσδήποτε την εικόνα της συγκεκριμένης στιγμής που γίνονται, αυτό να μην το ξεχνάμε. Και όντως η διαχρονική εξέλιξη όλων των δημοσκοπήσεων, όλων των εταιρειών και με οποιονδήποτε τρόπο έρευνας χρησιμοποιεί η καθεμιά, δείχνει αύξηση της επιρροής του ΚΚΕ - εννοώ σε σχέση με προηγούμενες βουλευτικές εκλογές - και μάλιστα με διαχρονική σταθερότητα όλο αυτό το διάστημα.

-- Εχετε σταδιακά προσεγγίσει το 10%. Αυτό φαίνεται να το κρατάτε.

-- Ναι. Και, φυσικά, αυτή η αύξηση, αυτή η σταθερότητα της επιρροής η αυξανόμενη του ΚΚΕ δεν σχετίζεται με κάποιους «διάττοντες αστέρες», που πότε εκτινάσσονται στο πολιτικό σύστημα και πότε βυθίζονται από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση και από εκλογές σε εκλογές άλλοι. Εχουμε ζήσει πολλές τέτοιες περιπτώσεις, πάρα πολλά τέτοια κόμματα και πολιτικούς αρχηγούς «διάττοντες αστέρες» στο πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον 6-7 την τελευταία δεκαετία. Και, φυσικά, η μη ανάκαμψη αυτού του χώρου, που εκφράζεται μέχρι σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, κατά την άποψή μας οφείλεται κυρίως στις αμέτρητες αμαρτίες αυτού του χώρου της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας, που πραγματικά τον έχει απαξιώσει στα μάτια μεγάλου μέρους του λαού. Και γι' αυτό είναι δύσκολο να ανακάμψει και βλέπουμε να έχει πτωτική πορεία, το ΠΑΣΟΚ από 40%, θυμόμαστε, πήγε στο 4%. Ανέκαμψε γύρω στο 10%, 12%, 14%, πόσο είναι σήμερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε στο 36%, έφτασε στο 20%, στο 17% και τώρα βρίσκεται, τα διάφορα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, από 6% - 2%.

-- Η αίσθηση όμως που υπάρχει, και αυτό δεν αλλάζει, ανεξάρτητα με το πώς διαμορφώνονται οι ισορροπίες στον χώρο της αντιπολίτευσης, είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα απέναντι στη ΝΔ μια αξιόπιστη, συγκροτημένη εναλλακτική λύση, που να μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία στις επόμενες εκλογές, και έτσι έχει ανοίξει η συζήτηση γύρω από το αν θα πρέπει να υπάρξει μια εκλογική συμμαχία των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Πώς το ακούτε και πώς το σχολιάζετε αυτό;

-- Αυτό γενικά ισχύει ως αναφορά, ως εντύπωση που δημιουργείται ευρύτερα σε όλη την κοινωνία, και στον κόσμο και σε εμάς. Γι' αυτό εμείς λέμε ότι χρειάζεται σήμερα να δυναμώσει η λαϊκή αμφισβήτηση απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, και αυτή η κυρίαρχη πολιτική εκφράζεται και από το κράτος, αυτό που έχουμε γνωρίσει για το πώς συμπεριφέρεται στους πολίτες. Εκφράζεται από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και από όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που βρέθηκαν στην κυβερνητική εξουσία τα τελευταία χρόνια, δηλαδή και το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τον όλο ΣΥΡΙΖΑ, εννοώντας και αυτούς που είναι υπό τον Φάμελλο σήμερα, και αυτούς που είναι υπό τον Κασσελάκη, και αυτούς που είναι υπό τον Χαρίτση, τη Νέα Αριστερά, και αυτούς που είναι υπό την Κωνσταντοπούλου, στην Πλεύση Ελευθερίας, ή στο ΜέΡΑ25 του κ. Βαρουφάκη, ή άλλες τέτοιες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες και κόμματα.

Γι' αυτό λοιπόν, λέμε, αυτή η δύναμη του λαϊκού αγώνα, η κοινωνική συμμαχία, η συνεργασία, η ενότητα των δυνάμεων στη βάση - άσχετα από κομματικές, πολιτικές ταμπέλες - δηλαδή των εργαζομένων, του εργάτη στο εργοστάσιο, του υπαλλήλου στο γραφείο, του αγρότη που είναι στην ύπαιθρο και παλεύει, του επαγγελματία, του επιστήμονα στις πόλεις, που δεν ξέρει πού να σταθεί και πού να βρεθεί με την τεράστια φορολογία, με τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται σε αυτόν τον μικρό επιχειρηματία, στον αυτοαπασχολούμενο, κ.λπ. Ολοι αυτοί λοιπόν, μαζί με τη νεολαία, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι νέοι, πρέπει να ενωθούν σε ένα μεγάλο, ενιαίο πανελλαδικό μέτωπο, να εκφράζουν πολιτικά - κοινωνικά αιτήματα, σαν αυτά τώρα για παράδειγμα που γίνονται με τις τεράστιες διαδηλώσεις και τις απεργίες για το έγκλημα των Τεμπών, για τη δικαίωση των νεκρών, για να μην ξαναγίνουν νέα Τέμπη, αλλά και για όλα τα «Τέμπη» της ζωής μας.

Διότι και η ακρίβεια είναι τέτοιο, και τα εργατικά «ατυχήματα» είναι τέτοιο ζήτημα, και οι θάνατοι από φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές, πλημμύρες κ.λπ. είναι τέτοιο ζήτημα, και τα προβλήματα της πολεμικής εμπλοκής και του κόστους που πληρώνουμε για ΝΑΤΟικές δαπάνες. Και η μεγάλη, η υπέρογκη φορολογία που έχει ξετινάξει το πενιχρό εισόδημα των εργαζομένων, μαζί με τους χαμηλούς μισθούς, τις χαμηλές συντάξεις, που βρίσκονται στα τάρταρα μετά τους μνημονιακούς νόμους, και ενώ αυτή η πολιτική συνεχίζεται όλο και περισσότερο, με τους καθημερινούς πλειστηριασμούς. Ολα αυτά τα κάνει, συμβάλλοντας, και η σημερινή κυβέρνηση, και όσοι έχουν ψηφίσει ένα μεγάλο μέρος αυτών των άδικων νόμων, σε ποσοστά 80% το ΠΑΣΟΚ, 60% ο ΣΥΡΙΖΑ, τα δέκα τελευταία νομοσχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ έχει ψηφίσει η Κωνσταντοπούλου και μια σειρά άλλοι από το πολιτικό σύστημα, όπως Βελόπουλος και λοιποί που παριστάνουν και τους αντισυστημικούς, αλλά δυστυχώς είναι με τα μπούνια μέσα στο σύστημα.

-- Ερχομαι τώρα στη συζήτηση που γίνεται στην Ευρώπη με αφορμή τις συνεννοήσεις Τραμπ - Πούτιν για να λυθεί το πρόβλημα, το μέτωπο Ρωσίας - Ουκρανίας. Διαβάζω σήμερα για παράδειγμα στην εφημερίδα «Τα Νέα», πρώτος τίτλος: «Προετοιμασίες για πόλεμο, το σχέδιο της ΕΕ, η ελληνική εμπλοκή, υπό ποιους όρους θα συμμετέχει η Ελλάδα». Και διάβασα επίσης πριν από λίγες μέρες να λέει η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι ενόψει του «ReArm», αυτού του σχεδίου των 800 δισ. ευρώ που θα δοθούν για την Ευρωπαϊκή Αμυνα, μπορεί να αξιοποιηθούν και οι καταθέσεις των πολιτών στην ΕΕ, και θέλω το σχόλιό σας, ακούγονται όλα αυτά ανησυχητικά.

-- Ναι, έτσι είναι. Γιατί οι ΗΠΑ και μάλιστα υπό τη νέα διοίκηση του Τραμπ στρέφουν την προσοχή τους σήμερα στην Κίνα, αφού αυτή απειλεί την πρωτοκαθεδρία τους και στον οικονομικό, σε μια πορεία και στον στρατιωτικό τομέα. Τους βλέπουμε να πασάρουν στην ΕΕ, στους Ευρωπαίους τον Ζελένσκι και το ουκρανικό ζήτημα, λέγοντάς τους να παύσουν να βασίζονται στις στρατιωτικές εγγυήσεις των Αμερικάνων μέσω του ΝΑΤΟ, να οπλιστεί δηλαδή η ίδια η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της σαν αστακός για να μπει στην κούρσα των εξοπλισμών με τη Ρωσία...

-- Συγγνώμη για τη διακοπή, φαίνεται ότι πάνε να βάλουν στη συζήτηση για την Ευρωπαϊκή Αμυνα και την Τουρκία...

-- Μα βεβαίως. Γιατί αυτά τα 800 δισ. που διαθέτουν οι Ευρωπαίοι για τον Ζελένσκι και τον πόλεμό του, την ώρα που έχουν δημοσιονομικούς κόφτες για τους λαούς των χωρών τους, και για τον ελληνικό λαό, είναι την ίδια ώρα που αυτοί οι ίδιοι παζαρεύουν και τη συμμετοχή της Τουρκίας σε αυτά τα σχέδια. Μάλιστα ο «πλανητάρχης» έχει αναγορεύσει τον Ερντογάν σε «παίκτη» - κλειδί στη Μέση Ανατολή. Αυτά δεν πρέπει να υποτιμώνται καθόλου. Χαιρέτισαν την κατάληψη της Συρίας από τους τζιχαντιστές, η οποία έγινε με τη βοήθεια της Τουρκίας, η οποία βρίσκεται μέσα στο έδαφος της Συρίας, έγινε με τη βοήθεια του Ισραήλ, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, και τώρα όλοι αυτοί - που τους ονόμασαν αντάρτες και δήθεν αντιπολίτευση στον Ασαντ - τώρα σφάζουν αμάχους, Αλεβίτες, Χριστιανούς, εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης κ.λπ.

Εδειξε, για παράδειγμα, η πολιτική του Τραμπ και των ΗΠΑ ότι το πραγματικό σχέδιο, τελικά, της γενοκτονίας του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, για εκδίωξή του από τη Γάζα, ήταν και για εγκατάσταση αμερικανικών και ισραηλινών δυνάμεων εκεί.

Επιβάλλει δασμούς που πλήττουν την ΕΕ και τα κράτη - μέλη της. Αρα, λοιπόν, μιλάμε για νέο τοπίο και για νέες εξελίξεις, από πολλές απόψεις. Φυσικά, εμείς αυτά τα λέγαμε, προειδοποιούσαμε. Αυτοί είναι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, γι' αυτό γίνονται όλα αυτά τα παζάρια, όλοι αυτοί οι πόλεμοι, όλες αυτές οι συγκρούσεις, για το πώς θα μοιραστεί η «λεία», πώς θα μοιραστούν οι αγορές και τα εδάφη, γιατί δυστυχώς έχει αρχίσει το ξαναμοίρασμα του κόσμου και, όπως όλοι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά και από την Ιστορία της χώρας μας και διεθνώς, αυτή η μοιρασιά ποτέ δεν γίνεται αναίμακτα.