Απόντες ήταν οι εργατοπατέρες από τη μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων δεκαετιών

Τα κόμματα της πλουτοκρατίας, είτε αυτά που κυβερνούν και έχουν κυβερνήσει, όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, είτε της βολικής αντιπολίτευσης, όπως της Κωνσταντοπούλου και του Βελόπουλου, τρέμουν στην ιδέα ενός χειραφετημένου, μαζικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, που θα βάλει στο επίκεντρο την πραγματική αιτία όλων των δεινών του λαού, το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων. Ολοι αυτοί συνειδητοποιούν ότι το έγκλημα στα Τέμπη είναι η κορυφή του παγόβουνου που αποτελείται από το βάθεμα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, από τους χώρους δουλειάς - αρένες θανάτου με 5 νεκρούς συναδέλφους μας τις τελευταίες 8 μέρες. Μάλιστα οι δύο ήταν 71 και 75 ετών, θύματα των χαμηλών συντάξεων, της ακρίβειας και των αντεργατικών νόμων που ανοίγουν τον δρόμο για δουλειά μέχρι τα 74 έτη.

Ολοι αυτοί λοιπόν θα επιχειρήσουν να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους μπροστά στην απεργία. Θα επιδιώξουν να βάλουν εμπόδια στην επιτυχία της, να την ξεκόψουν από τους μεγαλειώδεις αγώνες που προηγήθηκαν, να θάψουν τα αιτήματα που πήραν παλλαϊκό χαρακτήρα και συνοψίζονται στο σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Θα επιδιώξουν να ξεστρατίσουν το μυαλό των εργαζομένων από την ανάγκη να ανατραπεί αυτή η πολιτική που έχει μετατρέψει τη ζωή του λαού σε μια απέραντη «κοιλάδα των Τεμπών», για να κυριαρχήσει η λογική της υπεράσπισης του «κράτους δικαίου» και των «κοινοβουλευτικών θεσμών». Να κρυφτούν τελικά οι ευθύνες των κομμάτων τους και να φουντώσουν τις αυταπάτες για την κυβερνητική εναλλαγή.

Σε αυτήν την κατεύθυνση θα αξιοποιήσουν και τα στελέχη τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και σε άλλα συνδικαλιστικά όργανα. Είναι δοκιμασμένα άλλωστε αυτά τα στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ / Νέας Αριστεράς σε τέτοιες βρωμοδουλειές...

Είναι γνωστό και έχει αποδειχθεί περίτρανα πολλές φορές ότι αυτή η θλιβερή πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ απεχθάνεται τους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού όπως ο διάολος το λιβάνι. Εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθούν να μετατρέψουν τα συνδικάτα και τα σωματεία σε όργανα κοινωνικού εταιρισμού. Εξάλλου έχουν γίνει επανειλημμένως viral οι δηλώσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ και άλλων εργατοπατέρων για το «τέλος των απεργιών». Τα απεργιακά ποτάμια της 28ης Φλεβάρη, βέβαια, τους έστειλαν ...κουβά!

Από τις πιο εξευτελιστικές στιγμές όμως όλου αυτού του συνονθυλεύματος των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ / Νέας Αριστεράς είναι η στάση τους για το έγκλημα στα Τέμπη.

Ξεκινώντας λοιπόν πριν από δύο χρόνια, όταν εκατοντάδες χιλιάδες λαού βγήκαν στον δρόμο να διαμαρτυρηθούν τις πρώτες μέρες μετά το έγκλημα, όλοι οι παραπάνω ήταν απόντες. Είναι γνωστή η στάση της ΓΣΕΕ, που δεν συμμετείχε στη μεγαλειώδη απεργία στις 8 Μάρτη 2023, ενώ δεν είχαν καμία σχέση με τα αιτήματα που είχαν ήδη κυριαρχήσει, ενάντια στη συγκάλυψη των πραγματικών αιτιών αλλά και του ίδιου του εγκλήματος.

Την ίδια ντροπιαστική τακτική ακολούθησαν και έναν χρόνο αργότερα. Καταψήφισαν σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ την απεργία στις 28 Φλεβάρη 2024, με τη δικαιολογία ότι είναι «μέρα πένθους», και καλούσαν σε απογευματινές συγκεντρώσεις - μνημόσυνα, πλήρως αποσυνδεδεμένες από τα αιτήματα του λαού ενάντια στην πολιτική που γεννά συνεχώς νέα «Τέμπη». Το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», όμως, είχε ήδη κατοχυρωθεί μέσα στις λαϊκές διαδηλώσεις. Εχουν χαραχτεί βαθιά δηλώσεις των στελεχών της ΠΑΣΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ όπως «πάνω σε νεκρούς δεν θεμελιώνονται αυξήσεις» και «δεν ήταν σωστό να εμπλέκονται τα συνδικάτα σε ένα ζήτημα που αφορά μια εθνική τραγωδία, δεν θα μπορούσαμε να χτίσουμε καριέρα και να ζητάμε αυξήσεις στους μισθούς πάνω στο έγκλημα των Τεμπών».

Δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη, ξανά τα ίδια. Ακόμα και μετά τις μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα στις 26 Γενάρη, σε συνεδρίαση της ΓΣΕΕ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν να πάρουν απόφαση για απεργία στις 28 Φλεβάρη και προκήρυξαν απεργία για τις 9 Απρίλη, φιλοδοξώντας να τη μετατρέψουν σε μια ημερομηνία - φωτοβολίδα προκειμένου να αρνηθούν την κλιμάκωση του αγώνα. Βέβαια, όπου πραγματοποιούνταν Γενικές Συνελεύσεις Σωματείων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων, οι αποφάσεις για απεργία στις 28 Φλεβάρη πλήθαιναν. Ακόμα και τότε, όμως, αναπαράγοντας τα non paper του Μαξίμου έβγαλαν ανακοίνωση στην οποία έκαναν λόγο για «εργαλειοποίηση του εγκλήματος των Τεμπών», προσπαθώντας οι ίδιοι να καπηλευτούν τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων, για να μην καλέσουν ούτε σε απεργία ούτε στην απεργιακή συγκέντρωση.

Οταν όλος αυτός ο σχεδιασμός τους έπεσε στο κενό. Και, όταν κυβέρνηση και εργοδοσία δεν μπορούσαν να σταματήσουν το απεργιακό ρεύμα, όταν ήδη τα 28 μεγαλύτερα Εργατικά Κέντρα της χώρας είχαν προκηρύξει απεργία, αναγκάστηκαν να συρθούν σε αυτή, με σκοπό όμως - και από κοινού με την ΑΔΕΔΥ και δυνάμεις σε μεγάλα Εργατικά Κέντρα, όπως στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Καβάλα - να την ευνουχίσουν στο περιεχόμενο και να μη γίνουν απεργιακές συγκεντρώσεις. Αλλωστε, αντί για απεργιακές συγκεντρώσεις πρότειναν ...απογευματινά συλλαλητήρια. Μιλούσαν για «εθνικό πένθος και μνημόσυνο» και αναπαρήγαγαν συνεχώς τα περί «παθογενειών του κράτους και των θεσμών» και για την ανάγκη να υπάρξει «πραγματικό κράτος δικαίου», ξεπλένοντας το σύστημα της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης, επιδιώκοντας να κρύψουν τις εγκληματικές ευθύνες των κομμάτων τους.

Τελικά, στη μεγαλύτερη απεργία και στις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση, με ενάμισι εκατομμύριο λαού στους δρόμους τουλάχιστον, οι παραπάνω ήταν απόντες, δεν είχαν ούτε πανό! Πρόκειται για ιστορική ξεφτίλα και ξεπεσμό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η τεράστια συμμετοχή στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, προκάλεσε σεισμό. Ο λαός μίλησε και μάλιστα επανειλημμένα, συνεχίζοντας με απογευματινά συλλαλητήρια κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την πρόταση μομφής και την Προανακριτική, κόντρα στην προσπάθεια του αστικού συστήματος να ξεπλύνει τις αμαρτίες του και σταματήσει τον λαό να βγαίνει στον δρόμο.

Η απεργία στις 9 Απρίλη, λοιπόν, από μια απεργία που προκηρύχθηκε σαν φωτοβολίδα από αυτές τις θλιβερές ηγεσίες στο εργατικό κίνημα, για να αποφύγουν να πάρουν απόφαση στις 28 Φλεβάρη, μπορεί και πρέπει να γίνει ένα σοβαρό βήμα κλιμάκωσης του αγώνα για να πληρώσουν όλοι οι ποινικά και πολιτικά υπεύθυνοι, αλλά κυρίως για να βρεθούν στο στόχαστρο τα αίτια που οδήγησαν σε αυτό το έγκλημα και που έχουν μετατρέψει τη ζωή της εργατικής τάξης και του λαού σε μια απέραντη «κοιλάδα των Τεμπών».

Στην προσπάθεια αυτή χωράμε όλοι όσοι που από την πρώτη στιγμή δώσαμε αυτήν τη μάχη, δεν τους αφήσαμε σε χλωρό κλαρί. Και, πρέπει να συνεχίσουμε, κόντρα στο αστικό πολιτικό σύστημα αλλά και στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, που χρόνια τώρα όχι μόνο συγκαλύπτει αλλά βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην εφαρμογή όλων των παραπάνω πολιτικών. Συνεχίζουμε μέχρι τέλους, μέχρι την ανατροπή αυτού του σάπιου κράτους, της αδικίας και της εκμετάλλευσης.