Από τα συλλαλητήρια, αυθόρμητα οι συζητήσεις μπήκαν στα στρατόπεδα. Βάλαμε κάτω τα μικρά και τα μεγάλα «Τέμπη» που συνεχώς συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Ακόμη και εμείς, οι στρατιωτικοί. Και κάπου εκεί, σε κάποιο σημείο των συζητήσεων, μαζί με την ΕΕ πήγε η κουβέντα και στο ΝΑΤΟ. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού συχνά πυκνά ακούμε για ευρωπαϊκό στρατό, για ευρωπαϊκή συνοχή, για ΝΑΤΟικά σύνορα και συμμάχους και άλλα τέτοια «καλούδια». Αυξανόμενες συμμετοχές των στρατιωτικών σε πολεμικές επιχειρήσεις. Φλερτάρισμα με τον θάνατο και στοχοποίηση του λαού μας και της χώρας μας. Δαπάνες επί δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς προκειμένου να ενισχύονται οι πολεμικές μηχανές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Και όλοι εμείς; Ο λαός μας; Να σφίγγουμε ολοένα το ζωνάρι. Να μετράμε το κάθε λεπτό του ευρώ, γιατί δεν μπορούμε να βγάλουμε τον μήνα μας. Να ευχόμαστε να πάμε και να γυρίσουμε από τη δουλειά μας σώοι και αβλαβείς. Τα παιδιά μας να πάνε στα σχολειά τους και να γυρίσουν αρτιμελή. Να μπούμε στα νοσοκομεία μας και να ξέρουμε ότι θα βγούμε υγιείς και χωρίς να χάσουμε μια περιουσία.

Σήμερα; Δύο ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι μαίνονται στην περιοχή μας. Μέση Ανατολή και Ουκρανία και δεκάδες άλλες συρράξεις σε πολλά και διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Πού όμως; Οπου υπάρχει πλούτος και δρόμοι μεταφοράς. Και παραφράζοντας: «Οποιο πόλεμο κι αν σηκώσεις, το ΝΑΤΟ θα βρεις από κάτω». Κοντά σε ΝΑΤΟ - ΗΠΑ, να και η ΕΕ, από ιδρύσεώς της. Ωστόσο, οι ίδιες γεωπολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, μέσα από την εμπειρία των τελευταίων χρόνων, καταδεικνύουν πόσο αχρείαστη, επικίνδυνη, ανώφελη και καταστροφική καθίσταται η εμπλοκή της χώρας μας, μέσα από τη συμμετοχή του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων σε δράσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Πέρασαν τριάμισι χρόνια από τότε που η ελληνική κυβέρνηση απέστειλε συναδέλφους μου της Πολεμικής Αεροπορία στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, στελεχώνοντας μία πυροβολαρχία Patriot για να προστατεύουν τις πετρελαιοπηγές των Εμίρηδων από αεροπορικές απειλές των Χούθι. Στα τριάμισι αυτά χρόνια, όχι μόνο δεν «έπεσαν» οι τιμές των καυσίμων για τη χώρα μας, τουναντίον αυξήθηκαν με διακυμάνσεις που επέφεραν οικονομικό στραγγαλισμό στα νοικοκυριά.

Πέρασαν σχεδόν 400 μέρες από τότε που για πρώτη φορά και ως «σημαιοφόρος» η ελληνική κυβέρνηση απέστειλε συναδέλφους μου του Πολεμικού Ναυτικού στον Κόλπο του Αντεν, στελεχώνοντας την πρώτη από μία σειρά ελληνικών φρεγατών, για να προστατεύσουν αφενός τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου και αφετέρου του κράτους του Ισραήλ, που εδώ και 70 χρόνια σφαγιάζει τον Παλαιστινιακό λαό. Στους 13 αυτούς μήνες, όχι μόνο δεν «έπεσαν» οι τιμές στα εισαγόμενα από τις χώρες της Ασίας είδη, τουναντίον αυξήθηκαν και συνεχίζουν να αυξάνονται ιλιγγιωδώς. Χωρίς να συνυπολογίζεται το μισό εκατομμύριο ευρώ που ξοδεύεται καθημερινά μέχρι και σήμερα και για όσο διαρκέσει, αφού συνεχίζεται η αποστολή της φρεγάτας! «Είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», το κυβερνητικό αφήγημα.

Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια από τότε που η ελληνική κυβέρνηση απέστειλε το πρώτο πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, υποστηρίζοντας μανιωδώς τα ναζιστικά τάγματα του Αζόφ, διακηρύσσοντας, παράλληλα, μέσω κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία! Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες σε κάποιες περιπτώσεις, συνάδελφοί μου εργάζονταν νυχθημερόν στις Μονάδες τους για την προετοιμασία και αποστολή ενός πολεμικού υλικού το οποίο χρόνια πάσχιζαν να συντηρήσουν και να διατηρήσουν σε επιχειρησιακή κατάσταση για τις ανάγκες της άμυνας της χώρας μας. Για το οποίο, υπόλογοι απολογούνταν σε ίχνος οξείδωσης ή διάβρωσης μέχρι τότε! «Είμαστε ξανά στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», το κυβερνητικό αφήγημα.

Πέρασαν αλησμόνητα χρόνια, από τότε που ελληνικές κυβερνήσεις παραχώρησαν σημαντικές υποδομές και υπηρεσίες στους δήθεν συμμάχους τους, μετατρέποντας τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο δολοφονικών επιδρομών, προκειμένου να σφαγιάζονται άλλοι λαοί με τους οποίους δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Χιλιάδες συνάδελφοί μου, από τον Στρατό Ξηράς, το Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία μοχθούν καθημερινά για να συνδράμουν στη λειτουργία, την υποστήριξη και συντήρηση, όχι μόνο των διατιθέμενων υποδομών, αλλά και των ίδιων «εξυπηρετούμενων» - «εκμεταλλευτών» αυτών. Λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, σιδηρόδρομοι, πεδία ασκήσεων και πεδία βολών, ακόμη και στρατόπεδα, απλόχερα δοσμένα σε δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με τη φροντίδα και την επιμέλεια των Ελλήνων και Ελληνίδων στρατιωτικών. Εκατοντάδες χιλιάδες χαμένες εργατοώρες από υποστελεχωμένες Μονάδες, εκατομμύρια χαμένα ευρώ που δεν περισσεύουν, για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων και κυρίως για σκοπούς αντίθετους με την ανθρωπότητα και την ηθική.

Φτάνοντας στο σήμερα, οι στρατιωτικοί, όπως και ολόκληρη η κοινωνία, παρακολουθούν μία απίστευτη και πανάκριβη κούρσα εξοπλισμών, η οποία περιλαμβάνεται στην πολύφημη, αλλά κρυφή, ατζέντα 2030 με εξώφυλλό της τα μαχητικά αεροσκάφη F-35, τις φρεγάτες Bellhara και τον ατσάλινο αντιαεροπορικό θόλο, στα χρώματα και τις σημαίες του NATO, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Μία ατζέντα στα περιεχόμενα της οποίας φαίνεται να λείπουν τα συμφέροντα της πατρίδας μας και του λαού της, ενώ στο οπισθόφυλλό της ίσως δούμε το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, ελλιπές και γερασμένο σε στάση προσοχής απέναντι στον νέο Διοικητή του Ευρωστρατού.

Παράλληλα, οι θάνατοι στρατιωτικών από παθολογικά ή άλλα αίτια συνεχώς αυξάνονται, αναδεικνύοντας τις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας και το άγχος που δεν ανταμείβεται με αξιοπρεπείς απολαβές. Η πίεση της καθημερινότητας, οι ασφυκτικές απαιτήσεις και η ανασφάλεια δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα. Τα κατά καιρούς, επικοινωνιακής αξίας, «ψίχουλα» που δίνονται ως δήθεν αυξήσεις, όχι μόνο δεν καλύπτουν τις βιοποριστικές ανάγκες των οικογενειών τους, αλλά συγκρινόμενα με τα υπέρογκα ποσά που δαπανώνται στους εξοπλισμούς δημιουργούν το αίσθημα της κοροϊδίας, του εμπαιγμού και της απαξίωσης στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σήμερα, άραγε, με αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία. Με τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ να απειλεί ανοικτά την ΕΕ με δασμούς και τιμωρίες. Με την ΕΕ να μεταστρέφει την οικονομία της σε πολεμική και ο λαός μας, όπως και οι λαοί όλης της Ευρώπης, να καλούνται να σφίξουν ακόμη κι άλλο το ζωνάρι. Με το ΝΑΤΟ να ετοιμάζεται για τα επόμενα 4 με 5 χρόνια. Σήμερα, μετά από όλα αυτά, το κυβερνητικό αφήγημα παραμένει το ίδιο; Είμαστε ακόμη στη σωστή πλευρά της Ιστορίας ή χάθηκε αυτή η πλευρά;

Οι λαοί δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη. Η «ειρήνη» που παπαγαλίζουν ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν θα έρθει με το «πιστόλι στον κρόταφο», αλλά με την αλληλεγγύη και με τη συμφιλίωση των λαών, χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά. Οταν οι λαοί καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν, χωρίς αφεντάδες.