Eurokinissi

Είναι χαρακτηριστικό ότι με τη μήνυση κατά των πρώην υπουργών Κ. Καραμανλή και Χρ. Σπίρτζη από οικογένειες των θυμάτων, που την υπογράφει μεταξύ άλλων η οικογένεια Τσακλίδη - Βασάρα, αποκαλύπτονται οι τεράστιες πολιτικές αλλά και κακουργηματικές ευθύνες των ίδιων, ενώ ζητείται η διερεύνηση ευθυνών και για άλλα πολιτικά πρόσωπα και κυβερνητικά στελέχη.

Και τα στοιχεία αυτά στο πλαίσιο της Προανακριτικής Επιτροπής θα συνέβαλλαν στο να καταδειχθεί ότι επιβάλλεται όχι μόνο να διευρυνθούν οι κατηγορίες για τον ίδιο τον Τριαντόπουλο, αλλά να αποδοθούν κατηγορίες και σε άλλα κυβερνητικά στελέχη, όπως ανέδειξε με τις παρεμβάσεις του το ΚΚΕ στη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για τη σύσταση της Προανακριτικής.

Η δε συζήτηση τις τελευταίες μέρες, που καθυστερημένα επικεντρώνεται στον νόμο περί ευθύνης υπουργών, με παρεμβάσεις της κυβέρνησης, άλλων αστικών κομμάτων, ΜΜΕ και συνταγματολόγων, δείχνοντας το «δέντρο» του νόμου περί ευθύνης υπουργών επιδιώκει να κρύψει το «δάσος» του νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου που στηρίζει με όλους τους τρόπους τον μεγάλο ένοχο, το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Το σύστημα που στον βωμό του κέρδους θυσιάζει την ανθρώπινη ζωή, που προδιέγραψε τα εγκλήματα στα Τέμπη, στο Μάτι, στη Μάνδρα και γεννά καθημερινά νέα τέτοια εγκλήματα, με σχεδόν έναν εργάτη μέρα παρά μέρα να μη γυρνάει σπίτι του από το μεροκάματο. Το σύστημα που είναι ο μεγάλος ένοχος πρωτίστως για το κύριο έγκλημα, τη μετωπική σύγκρουση στα Τέμπη, και συγκαλύπτεται περίτεχνα από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ φτάνουν σε σημείο να συγχαίρουν τον πρώην υφυπουργό για την κίνησή του αυτή και να τονίζουν ότι έτσι θα παραπεμφθεί πιο γρήγορα στο Δικαστικό Συμβούλιο και θα εξεταστεί από τον «φυσικό δικαστή», δήθεν όπως όλοι οι πολίτες, προδιαγράφοντας και τις αλλαγές που πιθανώς θα προτείνει στην επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Δεν λέει όμως η κυβέρνηση ότι με την παραπομπή στο Δικαστικό Συμβούλιο συνεχίζουν να εφαρμόζονται το άρθρο 86 του Συντάγματος και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, με την προκλητικά ευνοϊκή μεταχείριση που επιφυλάσσουν για τα μέλη της κυβέρνησης. Ετσι:

1ον: Η Ολομέλεια της Βουλής με απλή πλειοψηφία (δηλαδή με κυβερνητική πλειοψηφία) θα αποφασίσει την παραπομπή Τριαντόπουλου στο Δικαστικό Συμβούλιο, για να διερευνηθούν όσα θα τίθενται στην απόφασή της με βάση το πόρισμα της (κυβερνητικής) πλειοψηφίας της Προανακριτικής Επιτροπής.

Φυσικά, το Δικαστικό Συμβούλιο έχει την αρμοδιότητα να επεκτείνει την κατηγορία και σε άλλα πρόσωπα, ακόμα και να την αναβαθμίσει για τον ίδιο τον Τριαντόπουλο. Αλλά τυπικά είναι καλυμμένο αν δεν το κάνει, αφού θα ακολουθήσει το πλαίσιο της δίωξης όπως προσδιορίστηκε νόμιμα από την απόφαση της Βουλής, δηλαδή μόνο για τον Τριαντόπουλο και μόνο για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος.

2ον: Το Δικαστικό Συμβούλιο αποτελείται από ανώτατους δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγου, όπως ακριβώς και το Ειδικό Δικαστήριο που θα συγκροτηθεί στη συνέχεια, εφόσον το Δικαστικό Συμβούλιο αποφασίσει ότι πρέπει να παραπεμφθεί ο κατηγορούμενος υφυπουργός. Θα δικαστεί δηλαδή από συνθέσεις που θα προκύψουν μεν μετά από δημόσια κλήρωση, αλλά αποκλειστικά από τα δύο αυτά ανώτατα δικαστήρια.

Είναι δε γνωστό ότι με βάση το Σύνταγμα η κυβέρνηση όχι μόνο επιλέγει τους προέδρους και τους αντιπροέδρους των δικαστηρίων αυτών, αλλά μπορεί να παρέμβει και στις προαγωγές των υπόλοιπων μελών τους μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης (άρθρο 90 παρ. 3 και 5 του Συντάγματος). Οπότε, δυνητικά, μπορεί να επιδρά συνολικά στις συνθέσεις των ανώτατων δικαστηρίων.

Επιβεβαιώνεται έτσι για μια ακόμα φορά η κριτική που είχε ασκήσει το ΚΚΕ και στις προηγούμενες προτάσεις για σύσταση Προανακριτικής από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Τότε το ΚΚΕ έθεσε την πρόταση και για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, έχοντας ξεκάθαρο ότι είναι στενά τα πλαίσια και περιθώρια και αυτής της Επιτροπής, παρά το γεγονός ότι με την παρέμβαση των βουλευτών του ΚΚΕ μπόρεσε να αποκαλύψει βασικά στοιχεία για την απαράδεκτη κατάσταση στον σιδηρόδρομο με ευθύνη διαχρονικά των κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι σκόπιμα είναι πολύ στενός ο κορσές του ελέγχου στην κυβέρνηση, για να μην αγγίζεται ο πυρήνας της πολιτικής της αστικής εξουσίας. Δηλαδή όχι μόνο να μη θίγονται αλλά αντίθετα να νομιμοποιούνται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που επιβάλλουν τη στήριξη και θωράκιση της κερδοφορίας του σε βάρος της ζωής και των δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού. Και αυτά τα συμφέροντα τα στηρίζουν με νύχια και με δόντια κυβέρνηση, αστικά κόμματα και Δικαιοσύνη.

Επιβεβαιώνεται ότι το ΠΑΣΟΚ προσέφερε πολύτιμο δώρο στο σύστημα, με μια πρόταση για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής κομμένη και ραμμένη σε ένα βολικό πλαίσιο, για να «βγαίνει λάδι» το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Για να τροφοδοτείται και να αναπαράγεται η συζήτηση γύρω από τους «θεσμούς που δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους», για την ανάγκη εξασφάλισης της «ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης», για τον νόμο ως «θεματοφύλακα των συμφερόντων όλης της κοινωνίας», που μπορεί να πατάξει τη διαφθορά, να εγγυηθεί τη δικαιοσύνη και τη δικαίωση.

Ομως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα άλλα αστικά κόμματα δεν λένε ότι:

Είναι νόμιμη η πολιτική της κατάτμησης του σιδηρόδρομου, της ιδιωτικοποίησης, της υποστελέχωσης, η οποία στηρίζει τις ράγες του κέρδους που οδήγησαν στη μετωπική σύγκρουση. Νόμιμα οι συμβάσεις για την εγκατάσταση των συστημάτων ασφαλείας ανανεώνονταν συνεχώς χωρίς να ολοκληρώνονται. Νόμιμα κινούνται στις σιδηροδρομικές γραμμές εμπορεύματα χωρίς να ελέγχεται το περιεχόμενό τους. Νόμιμα διατρέχουν όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο τα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά φορτία, μεταφέροντας τον θάνατο στις εμπόλεμες περιοχές και γεννώντας μεγάλους κινδύνους και για τον λαό μας, όπως ανέδειξε ο εκτροχιασμός στην Αλεξανδρούπολη το 2022.

Η ευνοϊκή ποινική μεταχείριση των μελών της κυβέρνησης είναι κομμάτι αυτής της νομιμότητας, γι' αυτό και τέτοιες προβλέψεις υπάρχουν στα αστικά Συντάγματα από τη συγκρότηση του ελληνικού αστικού κράτους. Διατηρήθηκαν και ενισχύθηκαν δηλαδή από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, σε κάθε αστικό πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό και ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκαν αυτό το πλαίσιο, όπως και την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την κυβερνητική πλειοψηφία, απέναντι στη διαχρονική θέση του ΚΚΕ για κατάργησή τους.

Βέβαια, τέτοιες προβλέψεις υπάρχουν και στα αστικά κράτη της ΕΕ, αλλά και στις ΗΠΑ, κατά καιρούς τροποποιούνται αλλά δεν καταργούνται.

Βασικό θεμέλιο της αστικής νομιμότητας και του «κράτους δικαίου» είναι το Σύνταγμα, που αναγνωρίζει το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ ως νόμο του κράτους, επιβάλλει προκλητικές φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές, απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Είναι το Σύνταγμα που προστατεύει την τυπική ισότητα ανάμεσα σε εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενο, νομιμοποιώντας την εκμετάλλευση και όλα όσα αυτή συνεπάγεται.

Στα θεμέλια της αστικής νομιμότητας και του «κράτους δικαίου» βρίσκονται οι διάφορες «ρήτρες», όπως η «στάθμιση δικαιωμάτων» και η αρχή της αναλογικότητας, που στηρίζουν τη ζυγαριά του κόστους - οφέλους και νομιμοποιούν την περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών. Γι' αυτό και στο όνομα της στάθμισης νομιμοποιήθηκε το τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, του εισοδήματος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων από τα μνημόνια. Γι' αυτό και θεωρήθηκε από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια ότι ήταν ανάλογη των συνθηκών η ευρύτατη περιστολή συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών την περίοδο της πανδημίας.

Στο πλαίσιο της αστικής νομιμότητας δρα και η Δικαιοσύνη, παρά τις καλές προθέσεις κάποιων μεμονωμένων δικαστών. Αυτήν εφαρμόζει, ερμηνεύει και εξελίσσει, αξιοποιώντας ακόμα και τις διάφορες ασάφειες, ώστε να υπηρετείται αλλά και να μην αποκαλύπτεται ο μεγάλος ένοχος.

Το είδαμε άλλωστε και σε άλλες υποθέσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε υποθέσεις διαφθοράς όπου έμειναν εκτός κάδρου ευθυνών όχι μόνο βασικά κυβερνητικά στελέχη, αλλά πρώτα και κύρια το σύστημα που επιτρέπει την εξαγορά όχι μόνο κάτω αλλά και νόμιμα, πάνω από το τραπέζι. Από τα σκάνδαλα της «Νοvartis» και του Βατοπεδίου, όπου παραγράφηκαν ευθύνες υπουργών, μέχρι τη «Siemens», όπου παρότι αποδόθηκαν κακουργηματικές ευθύνες οι ποινές τελικά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ και παραγράφηκαν, αφού πέρασαν 20 χρόνια για να ολοκληρωθεί η υπόθεση!

Γι' αυτό είναι υποκριτική η στάση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όλων των άλλων κομμάτων που ορκίζονται στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, που προτάσσουν ότι δεν πρέπει να θίγεται η «ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης, ότι ο νόμος μπορεί να εγγυηθεί την πραγματική δικαιοσύνη.

Η παραπάνω συζήτηση φυσικά καταλήγει στο ζήτημα της κυβερνητικής εναλλαγής, που προβάλλεται ως η μοναδική λύση. Νερό στον μύλο της κυβερνητικής εναλλαγής ρίχνουν και εκείνα τα κόμματα που φοράνε τον μανδύα του αντισυστημισμού, για να θολώσουν τα νερά, και υπερασπίζονται την «ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης». Καλούν μάλιστα σε διαφύλαξή της, σε μια προσπάθεια να εγκλωβίσουν τον λαό στα ανώδυνα για το σύστημα κανάλια και να αθωώσουν το σύστημα του κέρδους, αλλά και το νομικό πλαίσιο που το στηρίζει: Την περιβόητη αστική νομιμότητα στην οποία ορκίζονται η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και η Δικαιοσύνη.

Μόνο το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα έχει τη δύναμη να συντρίψει τα σχέδια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, αθώωσης του βασικού ενόχου για τα χιλιάδες «Τέμπη» με τα οποία έρχεται αντιμέτωπο καθημερινά! Με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, με την οργανωμένη πάλη και παρέμβασή του, μπορεί να συγκρουστεί και να ανατρέψει το κεφάλαιο και το κράτος του, να θέσει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες του και να τις ικανοποιήσει!