Eurokinissi

Μία μέρα πριν, την Κυριακή, ο Μητσοτάκης σε ανάρτησή του είχε αναφέρει πως «η χώρα μας, παραμένοντας σταθερά προσηλωμένη στις αρχές του ελεύθερου εμπορίου, θα συμμετέχει ενεργά στη συνδιαμόρφωση της ενιαίας ευρωπαϊκής αντίδρασης απέναντι στην καινούργια πραγματικότητα. Και θα παλέψουμε η οικονομία μας να βγει όσο πιο αλώβητη γίνεται και από αυτή τη νέα σοβαρή αναταραχή στην παγκόσμια οικονομία».

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ευχολόγια, την ώρα που οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μονοπώλια, κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, με τους δασμούς, τους περιορισμούς και τις οικονομικές κυρώσεις να είναι η άλλη όψη των μαχών της «ελεύθερης» αγοράς. Μόνος χαμένος είτε έτσι είτε αλλιώς είναι ο λαός, και γι' αυτό η κυβέρνηση και τα άλλα συστημικά κόμματα έχουν ξεκινήσει από τώρα την «προετοιμασία εδάφους» για νέες βαριές θυσίες του, με ένταση της εκμετάλλευσης, εκτόξευση των τιμών των εμπορευμάτων και μια σειρά άλλες συνέπειες που θα φορτωθούν στις πλάτες του, την ώρα που το κεφάλαιο θα θησαυρίζει πάλι από τις «ευκαιρίες» που γεννούν οι αναταραχές.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι οι βασικές κυβερνητικές προτεραιότητες «για την ενίσχυση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας», που παρουσιάστηκαν χτες στη διάρκεια του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, περιλαμβάνουν μέτρα ενίσχυσης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια στιγμή, τα λαϊκά νοικοκυριά αναμένεται να δεχτούν νέα επίθεση.

Οπως προέκυψε λοιπόν από το κυβερνητικό συμβούλιο, «έμφαση θα δοθεί σε επενδύσεις, ανταγωνιστικότητα, εξωστρέφεια και αγορά εργασίας», με τη γνωστή «συνταγή»: «Απλούστευση» του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, με τους ομίλους ...να μη δίνουν λογαριασμό, «επιτάχυνση της δικαιοσύνης», με βάση όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο, και «παροχή κινήτρων», με το χρήμα να ...ρέει για τους ομίλους και να το πληρώνει ο λαός.

Σε ό,τι αφορά την «ανταγωνιστικότητα», θα παρθούν μέτρα για την «αύξηση της παραγωγικότητας», δηλαδή την ένταση της εκμετάλλευσης και τη μείωση του «κόστους παραγωγής», που σημαίνει καθηλωμένους μισθούς και τσεκούρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Αλλωστε, το κυβερνητικό σχέδιο περιλαμβάνει τα γνωστά μέτρα για τις «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» και την «αναβάθμιση δεξιοτήτων» των εργαζομένων, με «έμφαση σε γυναίκες, νέους, άτομα με αναπηρία και ηλικιωμένους», και την «αναμόρφωση» - παραπέρα τσεκούρι του επιδόματος ανεργίας, για εργατικό δυναμικό ακόμα πιο φτηνό και κομμένο - ραμμένο στις ανάγκες των ομίλων.

Στο μεταξύ, η ετήσια έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την Ελλάδα περιλαμβάνει επαίνους, που συνοδεύονται από ξεκάθαρες συστάσεις για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των μεταρρυθμίσεων και τη διατήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας - που σημαίνει ματωμένα πλεονάσματα από την άγρια φορολογία και τους καθηλωμένους μισθούς.

Η έκθεση αξιολογεί ως θετική την τροχιά της ελληνικής οικονομίας, ωστόσο υπογραμμίζει ότι «η σταδιακή μείωση της στήριξης από το Ταμείο Ανάκαμψης και οι εναπομένουσες διαρθρωτικές αδυναμίες καθιστούν επιτακτική τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής προσοχής, ώστε να διασφαλιστούν η βιωσιμότητα της ανάπτυξης και η μακροπρόθεσμη σταθερότητα της χώρας».

Το ΔΝΤ προβλέπει ότι η πραγματική αύξηση του ΑΕΠ θα παραμείνει σχετικά υψηλή, στο 2,1% για το 2025, με βασικό μοχλό τις επενδύσεις, οι οποίες ενισχύονται σημαντικά από τα έργα που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Για τον πληθωρισμό, το ΔΝΤ εκτιμά ότι με τη σταθεροποίηση των παγκόσμιων τιμών Ενέργειας ο γενικός δείκτης τιμών καταναλωτή αναμένεται να συνεχίσει την πτωτική του πορεία, ωστόσο ο δομικός πληθωρισμός (που εξαιρεί Ενέργεια και τρόφιμα) θα παραμείνει στα ύψη.

Βέβαια, το ΔΝΤ εκφράζει και τα ...ζόρια που έχουν από τις διεθνείς εξελίξεις και αξιολογεί τους κινδύνους για τις προοπτικές ανάπτυξης ως «ισορροπημένους» και εξωγενείς, ξεχωρίζοντας κυρίως την οικονομική επιβράδυνση της ανάπτυξης στις μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης, την επιδείνωση περιφερειακών συγκρούσεων και την παγκόσμια πολιτική αβεβαιότητα. Και, απέναντι σε αυτά, ζητά από την κυβέρνηση να συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική.