Κραυγή ελευθερίας, που πρωτοήχησε μέσα στο σκοτάδι της μεγάλης χουντικής νύχτας, στα 1972, το «Κάντο Χενεράλ», το έργο - σύμβολο, που ένωσε την ποίηση του Πάμπλο Νερούντα και τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, θα πλημμυρίσει το Θέατρο του Λυκαβηττού στις 6 του Σεπτέμβρη (9 μ.μ.). «Γέφυρα πολιτισμού, φιλίας και κυρίως αγώνων μεταξύ Χιλής και Ελλάδας», όπως είπε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο Μ. Θεοδωράκης, «το έργο εκφράζει τη δίψα των λαών για Ελευθερία και πάνω απ' όλα αυτών που στενάζουν κάτω από την μπότα των κάθε λογής δικτατόρων». Το «Κάντο Χενεράλ» θα παρουσιαστεί και πάλι, 26 χρόνια μετά από την πρώτη του παρουσίαση στην Ελλάδα, με τις ανεπανάληπτες ερμηνείες της Μαρίας Φαραντούρη και του Πέτρου Πανδή. Συμμετέχουν η Μεικτή Δημοτική Χορωδία Αθηνών (με διευθυντή τον Σταύρο Μπερή) και η Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Διαβάζει ο Γιάννης Φέρτης. Διευθύνει ο Ανδρέας Πυλαρινός. Τα τραγούδια του έργου γράφτηκαν το 1972 στη Νότια Γαλλία (Cap d' Agde) και τα πρώτα απ' αυτά παρουσιάστηκαν στις 28/8/72 στο Luna Park του Μπουένος Αϊρες και αργότερα σε περιοδεία στη Νότια Αμερική το 1973, λίγες μέρες πριν τη σφαγή στο Σαντιάγο, την επιβολή της Χούντας στη Χιλή και το θάνατο του Νερούντα. Δόθηκαν λαϊκές συναυλίες σε δεκάδες χώρες, μέχρι να παιχτεί το έργο στην Ελλάδα, μετά την πτώση της Χούντας, τον Οκτώβρη του 1975. Τον ίδιο χρόνο ο Θεοδωράκης προσθέτει στο έργο και ένα ακόμη μέρος, σε ποίηση δική του, αφιερωμένο στον μεγάλο ποιητή και αγωνιστή Νερούντα. Το 1980 ολοκληρώνει την ενορχήστρωση του έργου στη μετασυμφωνική του μορφή.

«Το "Κάντο Χενεράλ", είπε ο Μ. Θεοδωράκης, γράφτηκε για να παιχτεί στην ελεύθερη Χιλή για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Τελικά παίχτηκε στην ελεύθερη Ελλάδα για την απελευθέρωση της Χιλής». Αναφερόμενος στην παρουσίασή του σήμερα, ο Μ. Θεοδωράκης είπε πως «έχει μια δραματική επικαιρότητα, γιατί εξαιτίας του θέματος των ταυτοτήτων επιχειρείται μια πρωτοφανής και εξαιρετικά επικίνδυνη παραχάραξη της πρόσφατης ιστορίας μας. Επικίνδυνη, γιατί πίσω από την εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος των Ελλήνων, που ταυτίζεται με την ορθοδοξία, αποκρύπτονται οι δύο ουσιαστικοί άξονες που διαμόρφωσαν τη σημερινή Ελλάδα: Ο ένας ταυτίζεται με εκείνους που στις κορυφαίες τραγικές στιγμές του Εθνους υπερασπίστηκαν την ουσία της ελληνικής ψυχής, δηλαδή την αγάπη για την ελευθερία. Ο άλλος ταυτίζεται με εκείνους που έμειναν αδιάφοροι ή ακόμα συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του Κακού».

Αναφερόμενος στις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας (Κατοχή, Εμφύλιος, Δικτατορία) και στο ρόλο της επίσημης εκκλησίας, ο συνθέτης τόνισε: «Στην Κατοχή, αν εξαιρέσει κανείς μια φούχτα ιεράρχες, η επίσημη εκκλησία έμεινε ουδέτερη, όταν ο απλός λαός έδινε ακόμα και τη ζωή του. Στον Εμφύλιο, όταν αδέλφια έσφαζαν αδέλφια, η επίσημη εκκλησία δεν μπήκε στη μέση να σώσει, να συγχωρήσει, να ενώσει, αλλά τάχθηκε μονόπλευρα με τους μεν, καταδικάζοντας τους δε, ανοίγοντας έτσι ακόμα πιο βαθιά την εθνική πληγή. Στη Χούντα, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας είχε συσπειρωθεί εναντίον των δικτατόρων, η επίσημη εκκλησία τους ευλογούσε. Δεν είδε τους δεκάδες χιλιάδες φυλακισμένους, εκτοπισμένους, διωγμένους, εξορισμένους. Δεν άκουσε τις οιμωγές των βασανιστηρίων, που εντούτοις ήταν τόσο ηχηρές, ώστε να φτάσουν έως τα πέρατα της Γης...».

Ο Μ. Θεοδωράκης είπε πως το «Κάντο Χενεράλ» είναι επίκαιρο γιατί έρχεται «να θυμίσει τις θυσίες των μεν και την αδιαφορία των δε», γιατί «είναι οι θυσίες που τελικά έδιωξαν τη Χούντα» και όχι «οι απόντες και οι αδιάφοροι, που αντί να σιωπούν, γευόμενοι τα αγαθά που τους προσφέρουν οι αγώνες και οι θυσίες των άλλων, εμφανίζονται τιμητές, εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια των πολλών και την πονηρία των λίγων». Και συνέχισε: «Μια τέτοια παραποίηση της πρόσφατης ιστορίας μας δημιουργεί για κάθε Ελληνα πατριώτη, που απέδειξε έμπρακτα την αγάπη του για τον ελληνικό λαό, βαθύτατο συνειδησιακό και ηθικό συγκλονισμό. Προσωπικά αδιαφορώ για τους κινδύνους που ενέχει αυτή η τοποθέτησή μου...».

Τέλος, σημείωσε ότι πρέπει ο λαός να απαντήσει στο μόνο πραγματικό ερώτημα που θέτει η στάση της επίσημης Εκκλησίας: «Είναι δυνατόν αυτοί που δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να φτάσει η χώρα μας εκεί που βρίσκεται σήμερα, να διεκδικούν θέση τιμητή διχάζοντας το λαό μας;».

Στη συνέντευξη Τύπου παραβρέθηκε η πρέσβειρα της Χιλής, Μάρσια Κοβαρούμπιας, που εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του λαού της Χιλής στον Μ. Θεοδωράκη και χαρακτήρισε το έργο «ύμνο στην ειρήνη». Ο Π. Πανδής έκανε μια ιστορική αναδρομή της παρουσίασης του έργου στο εξωτερικό και αναφέρθηκε στις μεγαλειώδεις πρώτες συναυλίες στην Ελλάδα, ενώ η Μ. Φαραντούρη είπε πως είναι «έργο παγκόσμιο και ζωντανό, καθώς το πρόβλημα της ελευθερίας είναι επίκαιρο όσο ποτέ». Τα εισιτήρια κοστίζουν 6.000 δραχμές και προπωλούνται από τα ταμεία του Ελληνικού Φεστιβάλ (Σταδίου 3, τηλ. 3221.459), «Virgin - Megastores» (τηλ. 3314.788), «Metropolis» (τηλ. 3830.804 - 3840.639), «Ticket Hellas» (τηλ. 6189.300).

Τη δική του άποψη για την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και μάλιστα σε πρώτη παγκόσμια παρουσίαση θα αποδώσει ο θίασος του Hebei Bangzi Opera Theatre από την Κίνα, σήμερα, στο Θέατρο Πέτρας της Πετρούπολης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος «Κύκλος της Νότιας Γης», που διοργανώνει το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας σε συνεργασία με την Πολιτιστική Παρέμβαση, η οποία έχει αναλάβει τη διοργάνωση του Φεστιβάλ στο Θέατρο Πέτρας.

Η σκηνοθεσία είναι του Luo Zin Lin και το ρόλο της Αντιγόνης ερμηνεύει η Peng Huiheng. Η προσέγγιση στην αρχαία τραγωδία γίνεται με τα μέσα και τις εκφραστικές τεχνικές της κινέζικης θεατρικής όπερας και πιο συγκεκριμένα με μια από τις πολλές μορφές της που προσιδιάζει περισσότερο προς τον δραματικό χαρακτήρα της ελληνικής τραγωδίας. Συνδυάζει θέατρο, μουσική, χορευτική και ακροβατική στιλιζαρισμένη κίνηση, μάσκες με κωδικές εκφραστικές αναφορές και λαμπρά κοστούμια.

Αύριο, σειρά έχει η Ινδία με το Lokadharmi Theatre Group το οποίο θα παρουσιάσει τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, πάντα στο Θέατρο Πέτρας, σε σκηνοθεσία A. Chandradasan. Πρόκειται για ένα από τα πλέον σημαντικά θέατρα και θεατρικά κέντρα της Ινδίας, το οποίο περιλαμβάνει θεατρική σχολή, παιδική και πειραματική σκηνή. Ο σκηνοθέτης της παράστασης είναι και ο ιδρυτής του θεάτρου, καθώς και καθηγητής σε αυτό και έχει βραβευτεί τα τελευταία έξι χρόνια με πέντε κρατικά βραβεία. Με την παράσταση αυτή, επιχειρείται ο συνδυασμός της κλασικής μορφής της Μήδειας με την παραδοσιακή μορφή του ινδικού θεάτρου.

Κοινή ώρα έναρξης, 9.30 μμ.