Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για χαμηλοσυνταξιούχους και ενοικιαστές είναι σκέτη κοροϊδία. Επιβεβαιώνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ανακούφιση για τον λαό στο ασφυκτικό πλαίσιο που ορίζουν οι «αντοχές της οικονομίας» και η «δημοσιονομική σταθερότητα», το ιερό δισκοπότηρο της κυβέρνησης, της ΕΕ και όλων των συστημικών κομμάτων, για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ομίλων.

Και μόνο το γεγονός ότι οι εξαγγελίες βρήκαν θερμή υποδοχή από τα αστικά επιτελεία, που τις χαρακτηρίζουν «μετρημένες», δείχνει ποιος ωφελείται πραγματικά από την πολιτική «ο φτωχός πληρώνει τον φτωχότερο». Αλλωστε, ένας από τους στόχους που υπηρετούν και αυτά τα μέτρα είναι να αποσπάσουν τη συναίνεση - ή τουλάχιστον την ανοχή - του λαού στην πολιτική που τον τσακίζει.

Το «κυρίως πιάτο» αυτής της πολιτικής είναι οι εξαγγελίες για επιπλέον 500 εκατ. ευρώ που προορίζονται για «δημόσιες επενδύσεις» και τα οποία θα ξεκοκαλίσουν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Οι εξαγγελίες είναι επίσης άλλοθι για την κλιμάκωση της φοροληστείας, ώστε να πιάνονται τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα που στεγνώνουν την τσέπη του λαού, από την οποία το κράτος και όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις αρπάζουν δέκα και πανηγυρίζουν ξεδιάντροπα ότι επιστρέφουν ένα.

Ετσι και τώρα: Η κυβέρνηση της ΝΔ μοιράζει ως επιδόματα σε λίγους ένα ελάχιστο κλάσμα από αυτά που έχει ήδη πληρώσει ο λαός μέσω έμμεσων και άμεσων φόρων.

Οι εξαγγελίες της είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα φορολογικά έσοδα του 2024, που άγγιξαν τα 70 δισ. και προήλθαν κατά βάση από την αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών. Μόνο το πρωτογενές πλεόνασμα, η υπέρβαση δηλαδή των εσόδων του προϋπολογισμού, άγγιξε τα 11,5 δισ. ευρώ το 2024 και πάει απευθείας στην εξυπηρέτηση του χρέους, για το οποίο καμία ευθύνη δεν έχει ο λαός.

Με την εξαγγελία της κυβέρνησης οι συνταξιούχοι θα πάρουν επίδομα 0,68 ευρώ τη μέρα, ενώ βάζει ταφόπλακα στο δίκαιο αίτημα για επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης, που κόπηκαν με μνημονιακούς νόμους και τους στερούν πάνω από 5 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

Οσο για το ένα νοίκι που θα επιστραφεί σε κάποια νοικοκυριά, ο κυβερνητικός εμπαιγμός σκαρφαλώνει και εδώ στο «κόκκινο». Πρώτα απ' όλα, καμία ουσιαστική ανακούφιση δεν προσφέρει σε νοικάρηδες που ξοδεύουν έως και 50% του εισοδήματός τους για στέγη. Πόσο μάλλον όταν προβλέπονται και νέες αυξήσεις στα νοίκια, πριν ακόμα δοθεί η επιδότηση τον ερχόμενο Νοέμβρη. Θυμίζουμε ότι ούτε η περίφημη επιδότηση ενοικίου - την οποία όλα τα κόμματα λανσάρουν ως «λύση» στο πρόβλημα της στέγης - εμπόδισε την αύξηση των ενοικίων από τη μία και την κατρακύλα του λαϊκού εισοδήματος από την άλλη.

Οπως προκύπτει, μάλιστα, με το μέτρο αυτό η κυβέρνηση επιχειρεί να διευρύνει τα φορολογικά έσοδα από την «αποκάλυψη» κρυφών μισθώσεων, με τον λογαριασμό να επιστρέφει ξανά στους ενοικιαστές, και μάλιστα πολλαπλάσιος σε σχέση με το επίδομα που μπορεί να πάρουν! Στην άκρη του τούνελ, νέες απώλειες και βάρη περιμένουν τα νοικοκυριά. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η στέγη αποτελεί κερδοφόρο εμπόρευμα στην καπιταλιστική αγορά.

Οι μόνοι πραγματικά κερδισμένοι θα είναι το κράτος, που θα αυξήσει τα έσοδά του για να τα μοιράσει μετά στους επιχειρηματικούς ομίλους, και βέβαια μεγάλες εταιρείες real estate, που τα τελευταία χρόνια έχουν αποκτήσει τη μερίδα του λέοντος των διαθέσιμων κατοικιών στην Αττική και στα άλλα αστικά κέντρα.

Τίποτα καινούργιο δεν φέρνουν λοιπόν τα μέτρα της κυβέρνησης. Αποτελούν χρεοκοπημένα αναμασήματα, που μοιράζουν ψίχουλα στον λαό για να κρύβεται το καρβέλι που καταβροχθίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με φοροαπαλλαγές, προνόμια και επιδοτήσεις πληρωμένες από τον ιδρώτα και τη φοροληστεία της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.

Η ξεδιάντροπη προσπάθεια της κυβέρνησης να πουλήσει το παραμύθι ότι από την αύξηση της πίτας βγαίνουν όλοι ωφελημένοι, το κεφάλαιο και ο λαός, πρέπει να πάει κατευθείαν στον κουβά!

Να φροντίσει γι' αυτό ο λαός, με την πάλη του για αξιοπρεπείς μισθούς και σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά, στη στέγη, στη μόρφωση, στην Υγεία. Σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του, που στο όνομα του καπιταλιστικού κέρδους υπονομεύουν τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.